Μαρία Κουγιουμτζή, Η καρέκλα

Σταύρος Κουγιουμτζής & Μαρία Κουγιουμτζή, Άδειοι οι δρόμοι
(τραγούδι: Γιώργος Νταλάρας / δίσκος: Τρελοί και άγγελοι (1986))

Η καρέκλα

Είναι πολύ κρύα αυτή η καρέκλα
Μου επιτίθεται με ριπές πάγου.
Είναι γιατί καθόσουν πάνω της όταν…
Της λείπουν τα ζεστά σου χέρια στο ξύλινο κορμί της.

Η γραφή σου, ο καπνός του τσιγάρου σου
Τα μυστικά σου
Ήσουνα το μαντείο της.

Όταν κάθομαι εγώ
ορμάει πάνω μου η άρνησή της.
και μου πετάει κατάμουτρα το χιόνι της.

Είναι μια συνηθισμένη καρέκλα
Με την ανάσα των πεύκων στα χέρια της
ξύλινα μπράτσα που αγκαλιάζουν

Ξεθωριασμένο το κάλυμμα
κρύβει την ευωδιά της αφής σου
στα τρεμάμενα νήματα της ύφανσής της.

Οι άγγελοί σου
λικνίζονται πάνω της
βυθίζοντας τα άηχα πέλματά τους
στο άδειο.

Είναι μια ερωτευμένη καρέκλα
Που επιμένει να κλείνει μέσα της
τον ίσκιο σου ζεστό.

Με τους λύκους του δάσους
να παραμονεύουν.

Όμως εσύ
Γονατίζοντας έγραφες
στα πράσινα φύλλα της

Έγλειφε ο κρόκος του πρωινού
Την άδεια πλάτη
κι ένα μεθυσμένο αηδόνι
κοιμόταν πάνω στο μπράτσο της.

Τραγούδα
Κανείς μας δεν σ’ αφήνει να φύγεις

Τι καλά που δεν είδες τον κόσμο μας
Πιασμένο στο δίχτυ του τρόμου.

Το συγκεκριμένο ποίημα της Μαρίας Κουγιουμτζή δημοσιεύτηκε στον ιστότοπο bibliotheque (2014).

Οι ποιητές της Θεσσαλονίκης τον 20ό αιώνα και ως σήμερα (ανθολογία) / Μαρία Κουγιουμτζή

Θάνος Μικρούτσικος & Μπάμπης Τσικληρόπουλος, Ελένη

Ελένη

Μουσική: Θάνος Μικρούτσικος
Στίχοι: Μπάμπης Τσικληρόπουλος
Τραγούδι: Χαρούλα Αλεξίου
Δίσκος: Η αγάπη είναι ζάλη (1986)

Ζούμε σ’ έναν κόσμο μαγικό
με φόντο την Ακρόπολη, το Λυκαβηττό
γεμάτα τα μπαλκόνια πολιτικά αηδόνια
υποσχέσεις και αγάπες και πολύχρωμα μπαλόνια
για ευτυχισμένα χρόνια

Κι εσύ Ελένη και κάθε Ελένη
της επαρχίας της Αθήνας κοιμωμένη
κι εσύ Ελένη και κάθε Ελένη
η ζωή σου, να το ξέρεις, είναι επικηρυγμένη
να πεθαίνεις για την Ελλάδα είναι άλλο
κι άλλο εκείνη να σε πεθαίνει

Κι εσύ Ελένη και κάθε Ελένη
της επαρχίας της Αθήνας κοιμωμένη

Ζούμε σ’ ένα κόσμο μαγικό
υποχθόνια δουλεύει με μοναδικό σκοπό
να σε μπάσει στο παιχνίδι τη ζωή σου πως θα φτιάξει
να σου τάξει, να σου τάξει, την ψυχή σου να ρημάξει
κι όταν φτάσει να ελέγχει της ελπίδας σου τον πόνο
δεν του φτάνει ετούτο μόνο

Με γλυκόλογα σε παίρνει απ’ το χέρι
σε βαφτίζει της Ελλάδας νοικοκύρη
κι εκεί που λες αλλάξανε τα πράγματα και σηκώνεις το ποτήρι
αρπάζει, κλέβει τ’ όνειρό σου και του κάνει χαρακίρι

Κι εσύ Ελένη και κάθε Ελένη
της επαρχίας της Αθήνας κοιμωμένη
κι εσύ Ελένη και κάθε Ελένη
η ζωή σου, να το ξέρεις, είναι επικηρυγμένη
να πεθαίνεις για την Ελλάδα είναι άλλο
κι άλλο εκείνη να σε πεθαίνει

Κι εσύ Ελένη και κάθε Ελένη
της επαρχίας της Αθήνας κοιμωμένη

Μάνος Χατζιδάκις & Γιάγκος Αραβαντινός: Ήρθε βοριάς, ήρθε νοτιάς

Με τη Δήμητρα Γαλάνη και τον Μάνο Χατζιδάκι

Μεταγενέστερη εκτέλεση του τραγουδιού με τον Ηλία Λιούγκο και τον Μάνο Χατζιδάκι
(από τον δίσκο Ο Μάνος Χατζιδάκις στη Ρωμαϊκή αγορά (1986) με ερμηνευτές τη Μαρία Φαραντούρη, την Έλλη Πασπαλά, τον Βασίλη Λέκκα και τον Ηλία Λιούγκο)

Ήρθε βοριάς, ήρθε νοτιάς

Μουσική: Μάνος Χατζιδάκις
Στίχοι: Γιάγκος Αραβαντινός
Τραγούδι: Νίκη Καμπά & χορωδία
Ταινία: Δύο κόσμοι (1949) των Γιάννη Φιλίππου & Ιάσονα Νόβακ

Αγάπη μου, σε γύρευα
σ’ αυγή και σε φεγγάρι
και στα ψηλά τα σύννεφα
σε γύρευα τυφλός
μα ήρθε ο καιρός, ήρθε η βροχή
κι η δροσερή σου χάρη
αγάπη μου, σε γύρεψα
γιατί ήσουν ουρανός

Κι αν ο Θεός που σ’ έπλασε
με μιαν ευχή μεγάλη
να ’χεις αστέρι στα μαλλιά
και μια χρυσή καρδιά
στ’ αλώνια ευθύς υψώθηκε
το χρυσαφένιο στάρι
κι η αγάπη μου μ’ αγάπησε
γιατί ήμουν ουρανός

Αγάπη μου, πώς σ’ έχασα
πώς η καρδιά μου εστάθη
και τα πουλιά σ’ αρπάξανε
μες στην πολλή βροχή
ήρθε βοριάς, ήρθε νοτιάς
το κύμα να σε πάρει
αγάπη μου, που μου ’φυγες
γιατί ήσουν ουρανός

Σαράντος Παυλέας, Λάμψη

Σταμάτης Σπανουδάκης & Μανώλης Ανδρικάκης, Έφυγες νωρίς
(τραγούδι: Ελευθερία Αρβανιτάκη / δίσκος: Κοντραμπάσο (1986))

Λάμψη

Κάθε πουλί έλεγα έχει αναμμένη την άνοιξη μέσα στην καρδιά του
κι έλαμπε όλος ο δρόμος όταν σε είδε και περνούσες
κι έπειτα όταν έφυγες έμενε ο δρόμος άδειος κι άχαρος
κι ας είχε τόσο πλήρη τον ήλιο του κι ας σήμαιναν τα ξερά
κουκουνάρια στα πεύκα πάνω σαν καμπάνες από φως
τραβηγμένες από το σχοινί του ανέμου.

Από τη συλλογή Τ’ όνομά μας ήταν ενοχή (1983) του Σαράντου Παυλέα

Οι ποιητές της Θεσσαλονίκης τον 20ό αιώνα και ως σήμερα (ανθολογία) / Σαράντος Παυλέας

Έγκλειστες συναντήσεις (2008): η αντίθεση

Λουκιανός Κηλαηδόνης, Ο ύμνος των μαύρων σκυλιών (δίσκος: Τραγούδια για κακά παιδιά (1986))

η αντίθεση

[Από τον Κ. Π. Καβάφη]

Ναι στο όχι
Στο πέταγμα
Στην ελευθερία
Στο όνειρο
Στο μέλλον
Στη φιλία
Στη θλίψη του έρωτα
Στην πραγματικότητα
Στην ελπίδα
Στη ζωή
Όχι στη φυλακή
Στα ναρκωτικά
Στο θάνατο.

Από τη συλλογή έγκλειστες συναντήσεις (2008) ανήλικων κρατουμένων στις δικαστικές φυλακές Διαβατών Θεσσαλονίκης

Οι ποιητές της Θεσσαλονίκης τον 20ό αιώνα και ως σήμερα (ανθολογία) / Ανήλικοι κρατούμενοι στις δικαστικές φυλακές Διαβατών Θεσσαλονίκης

Αφροδίτη Μάνου, Η νύχτα

Η νύχτα

Μουσική & στίχοι: Αφροδίτη Μάνου
Τραγούδι: Αφροδίτη Μάνου
Δίσκος: Σαν Αφροδίτη (1986)

Η νύχτα ξέρει και φοβάται
μας αγαπάει, μας λυπάται
μαζί μας πίνει και ξενυχτάει
και το πρωί για ύπνο πάει

Η νύχτα θέλει να αγαπιέται
και από έρωτα χτυπιέται
καπνίζει, βρίζει και διαβάζει
κλαίει σαν παιδί κι αναστενάζει

Η νύχτα παίζει και κιθάρα
και μένει πάντα από τσιγάρα
γράφει τραγούδια και ζηλεύει
γυρνάει στους δρόμους κι αλητεύει

Η νύχτα ντύνεται γυναίκα
και ξεκινάει κατά τις δέκα
τους άλλους βάζει να τα σπάνε
και τα πληρώνει όσα κερνάνε

Η νύχτα κάνει απιστίες
και παίρνει μέρος σε ληστείες
βάζει μια βόμβα στην Κυψέλη
κι ύστερα λέει ό,τι θέλει

Η νύχτα ό,τι και να γίνει
αναλαμβάνει την ευθύνη
αυτός που ξέρει τι συμβαίνει
ζει με τη νύχτα και σωπαίνει

Αφροδίτη Μάνου, Ο βασιλιάς κι εγώ

Ο βασιλιάς κι εγώ

Μουσική & στίχοι: Αφροδίτη Μάνου
Τραγούδι: Αφροδίτη Μάνου
Δίσκος: Σαν Αφροδίτη (1986)

Στο παρθένο σου δάσος φοβάμαι να μπω
με τσιγάρο αναμμένο και τέτοιον καιρό
δυναμώνει ο αέρας, χρυσόμαλλο δέρας
μπορεί να με φας πριν σου πω σ’ αγαπώ

Απ’ τη μέση του δρόμου σού τηλεφωνώ
μόνο θάλασσα βλέπω εδώ κι ουρανό
στις μικρές αχιβάδες φωτάκια χιλιάδες
μα, πού είναι το φως μου το αληθινό;

Επιστρέφω σ’ εσένα ξανά σαν τρελή
να σε δω που θα βγαίνεις την ανατολή
βασιλιά της καρδιάς μου κι απ’ το τατουάζ μου
εσύ με πονάς και με καις πιο πολύ

Κατερίνα Καριζώνη, Τα παγόνια της μονής Βλατάδων

Μάνος Χατζιδάκις, Μια πόλη μαγική
(τραγούδι: Βασίλης Λέκκας / δίσκος: Ο Μάνος Χατζιδάκις στη Ρωμαϊκή αγορά (1986))

Τα παγόνια της μονής Βλατάδων

Τι γυρεύουν τα παγόνια
στο προαύλιο της μονής Βλατάδων
και τι βλέπουν χρόνια τώρα
κοιτάζοντας από ψηλά την πόλη;

Εδώ οι ψυχές μας συνορεύουν με τη θάλασσα
κι οι πεθαμένοι ζουν ανάμεσά μας
ο ήλιος κατεβαίνει κάθε απόγευμα
λερώνοντας με τη σκουριά του τα νερά,
όταν νυχτώνει
λιγνοί καλόγεροι πάνω σε σκαλωσιές
ξύνουν το σύμπαν
για να φανεί η τοιχογραφία των αστεριών
ενώ άλλοι, ηγούμενοι,
με αρχαίους αστρολάβους και διαβήτες τρίποδους
χαράζουν σύμβολα ανεξήγητα
στους τοίχους του ουρανού.

Τι γυρεύουν τα παγόνια
στο προαύλιο της μονής Βλατάδων;
Τις μέρες παίζουν με τα στάσιμα νερά
μέσα σε γούρνες ραγισμένες
τις νύχτες πετούν το φτέρωμά τους
και γίνονται γυναίκες
φορούν φορέματα δίχως ραφές
και βέλα μαγεμένα
και κατεβαίνουν κουβεντιάζοντας στην πόλη.

Από τη συλλογή Τα παγόνια της μονής Βλατάδων (1992) της Κατερίνας Καριζώνη

Οι ποιητές της Θεσσαλονίκης τον 20ό αιώνα και ως σήμερα (ανθολογία) / Κατερίνα Καριζώνη

Δημήτρης Καλοκύρης, [Αλλά και ο τίγρης, ακούω…]

Μάνος Χατζιδάκις & Γιάγκος Αραβαντινός: Ήρθε βοριάς, ήρθε νοτιάς
(τραγούδι: Ηλίας Λιούγκος & Μάνος Χατζιδάκις / δίσκος: Ο Μάνος Χατζιδάκις στη Ρωμαϊκή Αγορά (1986))

[Ενότητα XVIII. Πώς γίνεσαι όμως αόρατος; Η ιλαρή ιστορία των απογείων.]

Αλλά και ο τίγρης, ακούω,
είναι ζώο που ευφραίνεται
στα πεδινά της Ινδικής.

Κάτω από τα δασύφυλλα, μυρεψικά αετόξυλα
βαδίζει στη χλόη και αφουγκράζεται
το τρίξιμο του τροχού
στους θυσάνους ανάμεσα
των αιμοφόρων αγγείων
του αμέριμνου περαστικού
Κυρίου Θεόφιλου Κάνθερ
που περιφέρεται βαθμοφόρος και ενδεής
θηρεύοντας ορεκτικές μαϊμούδες,

και ιχνηλατεί στο νου του φέρνοντας
ο Περιηγητής
την παράξενη διήγηση
της ανήλικης, τότε, συζύγου του
ότι στα μέρη της υπήρχαν εντολές
από την εποχή των δεσποτάτων
να μη χτενίζεται γυναίκα
έξω από το σπίτι της
γιατί σηκώνεται νοτιάς
και με το φύσημα αλλάζουν
τα πρόσωπα των περαστικών
και οι εκδοχές της αλήθειας.

Από τη συλλογή Ο κακός αέρας (1988) του Δημήτρη Καλοκύρη

Οι ποιητές της Θεσσαλονίκης τον 20ό αιώνα και ως σήμερα (ανθολογία) / Δημήτρης Καλοκύρης

Μυρτώ Αναγνωστοπούλου, Τα χρώματα της τρέλας

Αντώνης Βαρδής & Κώστας Τριπολίτης, Σχήμα λόγου
(ερμηνεία: Αντώνης Βαρδής, Πάνος & Χάρης Κατσιμίχας, Λαυρέντης Μαχαιρίτσας / δίσκος: Συγκάτοικοι είμαστε όλοι στην τρέλα (1986))

Τα χρώματα της τρέλας

[Ενότητα άλλα πλάσματα]

μαθαίνω τα χρώματα της τρέλας καρφωμένη
σε μια καρέκλα με ισορροπημένα τα κουρδισμένα
χέρια μου πάνω σε μια γραφομηχανή καρφωμένη
σ’ ένα τετράγωνο τραπέζι μέσα σ’ ένα τετράγωνο
δωμάτιο καρφωμένο σ’ ένα τετράγωνο σπίτι μέσα
σ’ ένα τετράγωνο κόσμο

Από τη συλλογή Το ζώο που κρύβω και άλλα πλάσματα (1987) της Μυρτώς Αναγνωστοπούλου

Οι ποιητές της Θεσσαλονίκης τον 20ό αιώνα και ως σήμερα (ανθολογία) / Μυρτώ Αναγνωστοπούλου

Μαρία Καραγιάννη, Ο πρωινός περίπατος

Αντώνης Βαρδής & Κώστας Τριπολίτης, Σχήμα λόγου
(τραγούδι: Χάρης & Πάνος Κατσιμίχας, Αντώνης Βαρδής, Λαυρέντης Μαχαιρίτσας /
δίσκος: Συγκάτοικοι είμαστε όλοι στην τρέλα (1986))

Ο πρωινός περίπατος

Ο πρωινός περίπατος
ανάπαυση τρελών
μες στα κλειστά προαύλια.

Από τη συλλογή Δίδυμο όνειρο (1979) της Μαρίας Καραγιάννη

Οι ποιητές της Θεσσαλονίκης τον 20ό αιώνα και ως σήμερα (ανθολογία) / Μαρία Καραγιάννη

Μαρία Κυρτζάκη, Τα μάτια σου

Peter Gabriel, In your eyes (album: So (1986))

[Ενότητα Ανίχνευση (1968-1971)]

Τα μάτια σου

Τόσοι νεκροί
Τόσες χειραψίες
Τόσα λόγια πνιγμένα
Στο χαρτί μια άτσαλη γραμμή
Ο δρόμος
Σχεδιασμένος δήθεν με φροντίδα

Τα μάτια σου που απόφυγαν την πλάνη
Που ήθελαν να αποφύγουν την πλάνη
Τα μάτια σου που βούλιαξαν
Κι έμεινες τώρα σαν τη γάτα
Στη μέση της ασφάλτου

Από τη συλλογή Οι λέξεις (1973) της Μαρίας Κυρτζάκη

Οι ποιητές της Θεσσαλονίκης τον 20ό αιώνα και ως σήμερα (ανθολογία) / Μαρία Κυρτζάκη

Νίκος Γρηγοριάδης, Μαζί κοιτούσαμε

Σταύρος Ξαρχάκος & Μάνος Ελευθερίου, Είν’ αρρώστια τα τραγούδια
(τραγούδι: Γιάννης Πάριος / δίσκος: Ξαρχάκος / Πάριος (1986))

Μαζί κοιτούσαμε

Μαζί κοιτούσαμε τις εξέδρες, τη λαμπρότητα,
το πλούσιο φως και τα τραγούδια·
και πίσω, βαθιά μες στα οστά,
βόγκους και κλάμα και τριγμούς.
Κοιταχτήκαμε· ανάσαινες με βία τα πρώτα δάκρυα.

(άλογα δυο σειρές, κουδούνια και ζητωκραυγές,
πλημμύρα ανθέων – παρασύρθηκες)

Μαζί κοιτούσαμε εσύ το πλούσιο φως
κι εγώ το κλάμα το σιγανό
μέσα από τις ρωγμές που αφήναν τα τραγούδια.

Από τη συλλογή Το βάθος της ληκύθου (1963)

Πηγή: συγκεντρωτική έκδοση Νίκος Γρηγοριάδης, ποιήματα 1963-2005 (εκδόσεις Γαβριηλίδης, Αθήνα, 2007)

Οι ποιητές της Θεσσαλονίκης τον 20ό αιώνα και ως σήμερα (ανθολογία) / Νίκος Γρηγοριάδης

Νίκος Παπάζογλου, Φύσηξε ο βαρδάρης

Φύσηξε ο βαρδάρης

Μουσική & στίχοι: Νίκος Παπάζογλου
Τραγούδι: Νίκος Παπάζογλου
Δίσκος: Μέσω νεφών (1986)

Φύσηξε ο Βαρδάρης και καθάρισε
ήλιος λες και τελείωσε ο χειμώνας
βγήκα μια βόλτα και μπροστά της βρέθηκα
στάθηκα κι απόμεινα κοιτώντας

Φλόγες ζωηρές που τρεμοπαίζουνε
τα ρούχα τα μαλλιά της στον αέρα
στη στάση πέρα δώθε σπινθηρίζουνε
τα δυο της μάτια, κάρβουνα αναμμένα

Πριν να σε χορτάσουνε τα μάτια μου
σε άρπαξε θαρρείς το λεωφορείο
κι έμεινα να κοιτώ καθώς χανόσουνα
κι έφτανε ως το κόκαλο το κρύο

Φύσηξε ο βαρδάρης και καθάρισε… Μα, τι καθαρίζει φέτος; Ανθρώπους; Ακόμα και Θεσσαλονικιούς που τόσο τον αγάπησαν και τον τραγούδησαν; Πολύ κακορίζικη χρονιά αυτό το 2011…

Καλό ταξίδι, Νίκο Παπάζογλου!

Translatum: Νίκος Παπάζογλου [Nikos Papazoglou] (1948-2011)

Αλεξάνδρα Μπακονίκα, Το μολύβι

Γιώργος Στάντζος & Σάσα Μανέτα, Πόθος
(τραγούδι: Μανώλης Λιδάκης / δίσκος: Ζήσε όπως σ’ αρέσει (1986))

Το μολύβι

Ο περίεργος τρόπος που κρατάς
το μολύβι μ’ ερεθίζει.
Νιώθω την πίεσή σου στο χαρτί,
την αφή σου στην άκρη.
Τα δάκτυλά σου έχουν υπόσταση
και σχήμα κι είναι μπλεγμένα
γύρω απ’ το μολύβι
σαν τον πόθο που τρέφει
την ψυχή μου.
Ακόμη κι όταν γράφεις χύνεται ορμή.

Από τη συλλογή Το γυμνό ζευγάρι και άλλα ποιήματα (1990) της Αλεξάνδρας Μπακονίκα

Οι ποιητές της Θεσσαλονίκης τον 20ό αιώνα και ως σήμερα (ανθολογία) / Αλεξάνδρα Μπακονίκα

Νίκος Γρηγοριάδης, Το υπόγειο

Σπύρος Πaπαβασιλείου & Νίκος Βρεττός, Το υπόγειο
(τραγούδι: Βίκη Μοσχολιού / δίσκος: Στους ανήσυχους δρόμους (1986))

Το υπόγειο

Πάντοτε ήταν βαθύ και σκοτεινό,
τυφλό σαν τα βαρέλια του μούστου.
Είχε όμως μια μυρωδιά κάθε που σήμαιναν
Χριστούγεννα και Πάσχα. Όταν ο πατέρας
κατέβαινε με τα αδρά μουστάκια
και τα τραγούδια ανέβαιναν κοπαδιαστά.

Ύστερα τρύπωσε ο φόβος δίπλα στα βαρέλια,
γέμισε οιμωγές και κλάμα το υπόγειο,
ωσότου απάγγιασε μέσα στις φλόγες.

Τώρα μένει μια τρύπα που ολοένα βαθαίνει.

Από τη συλλογή Το βάθος της ληκύθου (1963)

Πηγή: συγκεντρωτική έκδοση Νίκος Γρηγοριάδης, ποιήματα 1963-2005 (εκδόσεις Γαβριηλίδης, Αθήνα, 2007)

Οι ποιητές της Θεσσαλονίκης τον 20ό αιώνα και ως σήμερα (ανθολογία) / Νίκος Γρηγοριάδης

Μάτση Χατζηλαζάρου, [Η νύχτα έπεσε στο πέλαγος – για μένα πού είναι η μέρα;]

Σταύρος Ξαρχάκος & Λευτέρης Παπαδόπουλος, Έλα να κάνουμε έρωτα
(τραγούδι: Γιάννης Πάριος, δίσκος: Ξαρχάκος / Πάριος (1986))

Η νύχτα έπεσε στο πέλαγος – για μένα πού είναι η μέρα;
Πού ‘ναι οι αχτίδες του ήλιου πάνω στα βλέφαρά μου,
πού ‘ναι οι καημοί της σάρκας μου πάνω στην άμμο, πού ‘ναι
ο γκιώνης, τα τζιτζίκια, κι οι πέντε μου φωνές;
Αύριο θα σμίξω τα δυο σου σκέλη, μήπως γεννηθεί ένα μικρό
λυπητερό παιδάκι, θα το λένε Ιούς, Μανιούς, ίσως και
Aqua Marina.
Φέρτε μου να γεννήσω όλα τα μωρά της πλάσης, δώστε να
πεθάνω όλους τους θανάτους.
Μερικές χορδές μουσικής φθάνουνε για να τρέξουμε
γυμνοπόδαροι μες στη χλόη του Βορρά, για να μετρήσουμε
όλες τις σταγόνες του σώματός μας και για να πλέξουμε
με το ‘να μας χέρι όλες τις ψάθες των ρεμβασμών μας.

Από τη συλλογή Μάης, Ιούνης και Νοέμβρης (1944) της Μάτσης Χατζηλαζάρου

Πηγή: Μάτση Χατζηλαζάρου, Ποιήματα 1944-1985 (εκδ. Ίκαρος, 1989)

Οι ποιητές της Θεσσαλονίκης τον 20ό αιώνα και ως σήμερα (ανθολογία) / Μάτση Χατζηλαζάρου

Τάκης Βαρβιτσιώτης, Παρελθόν

Σταμάτης Σπανουδάκης & Αντώνης Ανδρικάκης, Έφυγες νωρίς
(τραγούδι: Ελευθερία Αρβανιτάκη / δίσκος: Κοντραμπάντο (1986))

[Ενότητα Πρώτα ποιήματα (1941)]

Παρελθόν

Έφυγες
Και οι καθρέφτες έχουν σβήσει

Ακόμα θυμούμαι
Το χέρι σου
Που αναζητούσε τον ήλιο

Έμεινε μόνο
Ένα φθινόπωρο
Μια μακρινή ομίχλη
Το παράπονο της υδρορρόης

Κι όταν νυχτώνει
Κάποια βροχή από άστρα
Που φέγγει

Πίσω από τη μνήμη

Από τη συγκεντρωτική έκδοση Τάκης Βαρβιτσιώτης, Ποιήματα 1941-2002 (2003)

Οι ποιητές της Θεσσαλονίκης τον 20ό αιώνα και ως σήμερα (ανθολογία) / Τάκης Βαρβιτσιώτης