Μ' αρέσουν τα ποιήματα που ζουν στο δρόμο, έξω απ' τα βιβλία: αυτά που τουρτουρίζουν στις γωνιές κι όλο καπνίζουν σαν φουγάρα· που αναβοσβήνουν, μες στη νύχτα, σαν Χριστουγεννιάτικα λαμπάκια… [Νίκος Χουλιαράς]
Μάνος Χατζιδάκις, Χορός με σκιά μου
(τραγούδι: Δήμητρα Γαλάνη / δίσκος: Χορός με σκιά μου (1998))
Η σκιά μου
Τρέχει πιο γρήγορα από μένα
μαύρη μισή κομματιασμένη
ψηλή λιγνή τεράστια θυμωμένη
ανυπεράσπιστη θλιμμένη
ταχύνω το βήμα, πάω να την αγγίξω
τινάζεται μακριά αλαφιασμένη
δεν έχει μάθει αγγίγματα φοβάται
τρέμει το φως την διάλυση τα μακρινά ταξίδια
τα λόγια αράχνες-πυρκαγιές
τόσο νέα αυτή η σκιά
ένα μικρό κορίτσι με πλεξούδες
τόσο γρήγορη
τόσο αργή
τόσο ανόητη στη ρευστότητά της
Μικρή σκιά αέρα
πόσο θαρρείς ακόμα θα υπάρχεις;
Από τη συλλογή Στον αρχαίο κόσμο βραδιάζει πια νωρίς (2012) της Χλόης Κουτσουμπέλη
Μουσική:Δήμητρα Γαλάνη Στίχοι:Λίνα Νικολακοπούλου Τραγούδι:Δήμητρα Γαλάνη Δίσκος:Ανάσα η τέχνη της καρδιάς(1995)
Έφυγα γιατί έπρεπε να μείνω αλλιώς
έφυγα γιατί άνοιξε ο καημός μου ο παλιός
στα άγγιγμα του όχι μας σαν κουρασμένο ρούχο
γιατί έφυγα κι απέφυγα
που τέτοια αγάπη σου ’χω
Δυο σπίρτα που ’μειναν στις νύχτας το κουτί
να μην τ’ ανάψεις
την πόρτα σου μονάχα την κουτή
για ρώτα την πώς έφυγα
νομίζοντας πως θες να με φωνάξεις
Έφυγα γιατί έπρεπε να ζήσω αλλιώς
έφυγα όπως φεύγει το σκοτάδι απ’ το φως
μια καύτρα μόνο γυάλισε
λες κι ήθελε να δείξει
ποιο κουράγιο το κουβάλησε το θέλω που ’χα πνίξει
Δυο σπίρτα που ’μειναν στις νύχτας το κουτί
να μην τ’ ανάψεις
την πόρτα σου μονάχα την κουτή
για ρώτα την πώς έφυγα
νομίζοντας πως θες να με φωνάξεις
Δυο μέρες μόνο
να σε κρατάω αγκαλιά δυο μέρες μόνο
να σ’ έχω δίπλα μου ξανά για λίγο μόνο
Δυο μέρες μόνο
σ’ ένα ταξίδι-αστραπή να ξεδιπλώνω
να παίρνει ανάσα η ζωή για λίγο μόνο
Για τόσο μόνο
φως να γεμίζουν οι στιγμές
να λάμπουν μες στο χρόνο
όλο το σώμα μου να ζει
για σένα μόνο
δυο μέρες μόνο
Δυο μέρες μόνο
να συνηθίζει το κορμί κι εγώ να λιώνω
έπειτα μόνο τη φωνή σου ν’ ανταμώνω
Δυο μέρες μόνο
όσο μια βόλτα διαρκεί για τόσο μόνο
όλη η ζωή μου αυτή η στιγμή δυο μέρες μόνο
Για τόσο μόνο
φως να γεμίζουν οι στιγμές
να λάμπουν μες στο χρόνο
όλο το σώμα μου να ζει
για σένα μόνο
δυο μέρες μόνο
Μεταγενέστερη εκτέλεση του τραγουδιού με τον Ηλία Λιούγκο και τον Μάνο Χατζιδάκι
(από τον δίσκο Ο Μάνος Χατζιδάκις στη Ρωμαϊκή αγορά (1986) με ερμηνευτές τη Μαρία Φαραντούρη, την Έλλη Πασπαλά, τον Βασίλη Λέκκα και τον Ηλία Λιούγκο)
Αγάπη μου, σε γύρευα
σ’ αυγή και σε φεγγάρι
και στα ψηλά τα σύννεφα
σε γύρευα τυφλός
μα ήρθε ο καιρός, ήρθε η βροχή
κι η δροσερή σου χάρη
αγάπη μου, σε γύρεψα
γιατί ήσουν ουρανός
Κι αν ο Θεός που σ’ έπλασε
με μιαν ευχή μεγάλη
να ’χεις αστέρι στα μαλλιά
και μια χρυσή καρδιά
στ’ αλώνια ευθύς υψώθηκε
το χρυσαφένιο στάρι
κι η αγάπη μου μ’ αγάπησε
γιατί ήμουν ουρανός
Αγάπη μου, πώς σ’ έχασα
πώς η καρδιά μου εστάθη
και τα πουλιά σ’ αρπάξανε
μες στην πολλή βροχή
ήρθε βοριάς, ήρθε νοτιάς
το κύμα να σε πάρει
αγάπη μου, που μου ’φυγες
γιατί ήσουν ουρανός
Γιώργος Χατζηνάσιος & Ανδρέας Θωμόπουλος, Ξέρω δε θα ’ρθεις
(τραγούδι: Δήμητρα Γαλάνη / δίσκος: Ένα γελαστό απόγευμα (1979))
Το ξέρω
Σαν ένας πρωτόγονος θεός το ξέρω
ότι θα γράφω με το χέρι σου
θα μιλώ με τη φωνή σου
θα περπατώ με την περπατησιά σου
κοιτάζοντας με το βλέμμα σου
στις λαμπερές προθήκες των βιβλιοπωλείων
τις νέες εκδόσεις των ποιητών
όταν το άπειρο θα ξεπηδάει απ’ την καρδιά μου
και μπροστά στο αιώνιο η νύχτα θα με ντύνει.
Από τη συλλογή Περίπλους (1991) του Γιώργου Καφταντζή