Μαρία Καρδάτου, Δυτικές ακτές

Δυτικές ακτές

«Κι όμως ταξίδεψα πολύ κατά τις δυτικές ακτές
είδα τα σώματα των όψιμων κολυμβητών να φθίνουν»
Νίκος-Αλέξης Ασλάνογλου

Το κορμί σου να ικετεύει
κοντά στη θάλασσα
Η γύμνια σου να λάμπει
κάτω απ’ το φως του φεγγαριού
κι εσύ να μην το γνωρίζεις
Τώρα απέκτησες περιττά χρόνια
και περιττά κιλά
και είσαι παντού
και ξέρεις τα πάντα
Όμως αν ψάξεις
στους αμμόλοφους
δίπλα στο πουκάμισο των φιδιών
θα βρεις σε κάποιο σημείο
πάνω στ’ αγκάθια
τη σκιά του τέλειου κορμιού σου
που κάποτε βρεμένο
έγειρε εκεί στο πλάι

Από τη συλλογή Αερολέσχη (1997) της Μαρίας Καρδάτου

Οι ποιητές της Θεσσαλονίκης τον 20ό αιώνα και ως σήμερα (ανθολογία) / Μαρία Καρδάτου

Μαρία Καρδάτου, Διέξοδος

Διέξοδος

Στον φωταγωγό ανταμώνουν
Τα μάτια τους είναι φωτεινά
και τα μαλλιά τους λάμπουν
Μια μελωδία φτάνει απαλά
μπλέκει με τους ψιθύρους
Λόγια πουλιά χτυπούν
στις τζαμαρίες
και κείνο το φως
που έρχεται από ψηλά
η μοναδική τους διέξοδος

Από τη συλλογή Αερολέσχη (1997) της Μαρίας Καρδάτου

Οι ποιητές της Θεσσαλονίκης τον 20ό αιώνα και ως σήμερα (ανθολογία) / Μαρία Καρδάτου

Μαρία Καρδάτου, Για μια ανάσα

Για μια ανάσα

Πυρπολημένο δειλινό
κι εμείς να προσπαθούμε
να σβήσουμε τις φωτιές
που μας χαϊδεύουν απαλά
Ο άνεμος δέρνει τα νερά
που μας ξελόγιαζαν κάποτε
ρίξαμε μια βουτιά
και πάνω δε βγήκαμε ξανά
Μόνο στον ύπνο μας
ανεβαίνουμε για μια ανάσα
συνένοχοι στο όνειρο

Από τη συλλογή Αερολέσχη (1997) της Μαρίας Καρδάτου

Οι ποιητές της Θεσσαλονίκης τον 20ό αιώνα και ως σήμερα (ανθολογία) / Μαρία Καρδάτου

Μαρία Καρδάτου, Γαντζωμένο

Γαντζωμένο

Νεανικό πετάρισμα
η ματιά σου
πάνω σε φόρεμα
γαντζωμένο
σε αγριοτριανταφυλλιές

Από τη συλλογή Αερολέσχη (1997) της Μαρίας Καρδάτου

Οι ποιητές της Θεσσαλονίκης τον 20ό αιώνα και ως σήμερα (ανθολογία) / Μαρία Καρδάτου

Μαρία Καρδάτου, Βόλτα στην παλιά παραλία

Βόλτα στην παλιά παραλία

Ο ήλιος λιώνει στα νερά
Τα παιδιά αραχτά
στις καφετέριες
κοιτάνε τον ορίζοντα
με κλεφτές ματιές
παίζοντας τους άνετους.
Έκθεση ζωγραφικής
στην αποθήκη στο λιμάνι
και τρέχεις
με φτερά στην πλάτη
σ’ ένα ποδήλατο
με μια ρόδα
να ρίξεις μια ματιά
στον ήλιο που λιώνει
ακόμα στα νερά

Από τη συλλογή Αερολέσχη (1997) της Μαρίας Καρδάτου

Οι ποιητές της Θεσσαλονίκης τον 20ό αιώνα και ως σήμερα (ανθολογία) / Μαρία Καρδάτου

Μαρία Καρδάτου, Άστατη

Άστατη

Οι αμμόλοφοι
είναι η γυναίκα
που στέκεται καρτερική.
Ο άνεμος
που ουρλιάζει
καλπάζει
σκύβει φιλάει
και προσπερνάει
είναι ο άντρας.
Όμως η κινούμενη άμμος
κρύβει τους κινδύνους

Από τη συλλογή Αερολέσχη (1997) της Μαρίας Καρδάτου

Οι ποιητές της Θεσσαλονίκης τον 20ό αιώνα και ως σήμερα (ανθολογία) / Μαρία Καρδάτου

Μαρία Καρδάτου, Απόμακρη φωνή

Απόμακρη φωνή

Η φωνή του μες στη νύχτα
είναι ακόμα ζεστή
Δεν άλλαξε καθόλου
χιλιάδες νύχτες
είναι κλεισμένες
στη φωνή του
κι άλλες τόσες εικόνες
Τώρα όμως θέλω να ξεκαθαρίσει
μια εικόνα έστω μία λέξη
γιατί οι νύχτες φεύγουν
χάνονται βασανιστικές
κι η φωνή του
που με καίει

Από τη συλλογή Αερολέσχη (1997) της Μαρίας Καρδάτου

Οι ποιητές της Θεσσαλονίκης τον 20ό αιώνα και ως σήμερα (ανθολογία) / Μαρία Καρδάτου

Μαρία Καρδάτου, Αερολέσχη

Αερολέσχη

Στου κορμιού σου
τα όρη πετούσα
Στις χαράδρες
της μουσικής
μαζί σου βυθιζόμουν
Ώσπου το χέρι
κάποιου δαίμονα
μας σκόρπισε
σ’ ανατολή και δύση
Εσύ να διαβάζεις
μαύρους οιωνούς
κι εγώ σ’ αερολέσχες
να τσακίζομαι
καθημερινά

Από τη συλλογή Αερολέσχη (1997) της Μαρίας Καρδάτου

Οι ποιητές της Θεσσαλονίκης τον 20ό αιώνα και ως σήμερα (ανθολογία) / Μαρία Καρδάτου

Μαρία Καρδάτου, Αεράμυνα

Αεράμυνα

Να προλάβουμε να δούμε
τα παιδιά να χορεύουν
Τα κορμιά να φωσφορίζουν
από θεϊκό άγγιγμα∙
τα σκυλιά να λουφάζουν.
Χωρίς φύλακες
να μπαίνουμε στον χώρο
τον απαγορευμένο.
Οι άγγελοι αγαπούν πολύ
τα τραγούδια
γελούνε πονηρά
και σπάζουν
την ουράνια γαλήνη
όταν τελειώνει
η άσκηση της αεράμυνας

Από τη συλλογή Αερολέσχη (1997) της Μαρίας Καρδάτου

Οι ποιητές της Θεσσαλονίκης τον 20ό αιώνα και ως σήμερα (ανθολογία) / Μαρία Καρδάτου

Μαρία Καρδάτου, Χωρισμός

[Ενότητα 4 παραμύθια]

Χωρισμός

Όταν αέρας έμπαινε απ’ το σπασμένο τζάμι
η κιθάρα έπαιζε μόνη της.
Η γυμνή κοπέλα κατέβαινε από τον πίνακα
και χόρευε με τις φλόγες.
Η σκιά της έφερνε το νεογέννητό της
στον πύργο κοντά στην παραλία
τα βράδια όταν ένας τρελός
καβαλούσε τη μηχανή τρέχοντας
με λυτά μαλλιά και νεκρά μάτια.

Από τη συλλογή Το αγκίστρι (1994) της Μαρίας Καρδάτου

Οι ποιητές της Θεσσαλονίκης τον 20ό αιώνα και ως σήμερα (ανθολογία) / Μαρία Καρδάτου

Μαρία Καρδάτου, Χρονολογία

Χρονολογία

Ένα μωρό κλαίει.
Από κάτω γριές
πλέκουν δαντέλα.
Τραβώντας την κουρτίνα
σπάει ο καθρέφτης
βγαίνει ξαφνικά
μια φαγωμένη εφημερίδα
με χρονολογία 1889.
Πότε πέρασε κιόλα
ένας αιώνας!

1989

Από τη συλλογή Το αγκίστρι (1994) της Μαρίας Καρδάτου

Οι ποιητές της Θεσσαλονίκης τον 20ό αιώνα και ως σήμερα (ανθολογία) / Μαρία Καρδάτου

Μαρία Καρδάτου, Χαρτί ηλιοτροπίου

[Ενότητα 4 παραμύθια]

Χαρτί ηλιοτροπίου

Της έγραφε να μην φοβάται
και άμα με το καλό γυρίσει
ποτέ δε θα χωρίσουν.
Όμως φύτευε νάρκες μακριά…
Καθώς εκείνη διάβαζε το γράμμα
έριξε ένα δάκρυ πάνω στο χαρτί.
Αν βάψει κόκκινο θα ’ναι της αγάπης.
Αν βάψει μπλε θα ’ναι του θανάτου.
Τότε νόμισε πως είδε να φυτρώνει
ένα κόκκινο τριφύλλι…

1991

Από τη συλλογή Το αγκίστρι (1994) της Μαρίας Καρδάτου

Οι ποιητές της Θεσσαλονίκης τον 20ό αιώνα και ως σήμερα (ανθολογία) / Μαρία Καρδάτου

Μαρία Καρδάτου, Χαράματα

[Ενότητα Ώρες]

Χαράματα

Καθώς τα φύλλα έπεφταν
κι η θάλασσα αγρίευε
φόρεσε τα πέτρινα στολίδια
για τον αγαπημένο της
που έμοιαζε με Ποσειδώνα.
Νύχτα σ’ ένα βενζινάδικο
κι η μυρωδιά της super
γινόταν γύρω τους
κρίνο θαλασσινό.

Από τη συλλογή Το αγκίστρι (1994) της Μαρίας Καρδάτου

Οι ποιητές της Θεσσαλονίκης τον 20ό αιώνα και ως σήμερα (ανθολογία) / Μαρία Καρδάτου

Μαρία Καρδάτου, Το σκηνικό

Το σκηνικό

Το σκηνικό δεν αλλάζει.
Ασημένιο, γκρίζο, μοβ, κόκκινο,
ξεχύνεται πάνω στη θάλασσα.
Το αίμα ρέει αιώνες.
Το σκηνικό δεν αλλάζει.
Το δύσμορφο σαλάχι
έμβρυο πεταμένο στα κύματα.
Η νεκρή χελώνα
βράχος που επιπλέει,
πνιγμένος άνθρωπος.
Ο κόκκινος αστερίας
στάζει αίμα.
Εκείνη αποκεφαλισμένη μέδουσα
δεν θα υπάρχει αύριο.
Το σκηνικό είναι στημένο
χρόνια τώρα…

Από τη συλλογή Το αγκίστρι (1994) της Μαρίας Καρδάτου

Οι ποιητές της Θεσσαλονίκης τον 20ό αιώνα και ως σήμερα (ανθολογία) / Μαρία Καρδάτου

Μαρία Καρδάτου, Το προφίλ των οριζόντων

[Ενότητα 4 παραμύθια]

Το προφίλ των οριζόντων

Κατεβαίνει στο πηγάδι
καβάλα στη Harley Davidson.
Το φεγγάρι είναι κάτω
από τα πόδια της.
Πάνω απ’ το κεφάλι της τ’ αστέρια
και στον βυθό
μ’ αιμάτινες γραμμές
το μυστικό
προφίλ των οριζόντων.

Από τη συλλογή Το αγκίστρι (1994) της Μαρίας Καρδάτου

Οι ποιητές της Θεσσαλονίκης τον 20ό αιώνα και ως σήμερα (ανθολογία) / Μαρία Καρδάτου

Μαρία Καρδάτου, Το ξύπνημα

Το ξύπνημα

Όταν σε χαιρέτησα
για πρώτη φορά
είχες τη χάρη
αγριάλογου που καλπάζει.
Όταν σ’ αποχαιρέτησα
ήσουν ογκόλιθος στη θάλασσα
αμμόλοφος πάνω στην καρδιά μου.

Από τη συλλογή Το αγκίστρι (1994) της Μαρίας Καρδάτου

Οι ποιητές της Θεσσαλονίκης τον 20ό αιώνα και ως σήμερα (ανθολογία) / Μαρία Καρδάτου

Μαρία Καρδάτου, Το κορμί μου

Το κορμί μου

Το κορμί μου γυμνό
το τυλίγουν οι άνεμοι.
Το σηκώνουν ψηλά
πάνω από τη θάλασσα.
Το γυμνό κορμί μου
μάζα πυρακτωμένη,
πέφτει στη θάλασσα
ήλιος του δειλινού.

Από τη συλλογή Το αγκίστρι (1994) της Μαρίας Καρδάτου

Οι ποιητές της Θεσσαλονίκης τον 20ό αιώνα και ως σήμερα (ανθολογία) / Μαρία Καρδάτου

Μαρία Καρδάτου, Το αγκίστρι

Το αγκίστρι

Μια αδιάκοπη γκρίζα βροχή.
Ένα φουσκωμένο ποτάμι μαύρο.
Ένα πρόβατο πνιγμένο…
Βουτηγμένος στο μαύρο ποτάμι
παλεύεις να προλάβεις κάτι.
Δεν ξέρεις τι.
Ουρανοσκόπος χωμένος στην άμμο
ψάχνεις για τροφή στον ουρανό
ενώ σ’ έχει γραπώσει τ’ αγκίστρι
βαθιά από τα σπλάχνα.

1988

Από τη συλλογή Το αγκίστρι (1994) της Μαρίας Καρδάτου

Οι ποιητές της Θεσσαλονίκης τον 20ό αιώνα και ως σήμερα (ανθολογία) / Μαρία Καρδάτου

Μαρία Καρδάτου, Τελευταία εικόνα

Τελευταία εικόνα

Προτομές κι αγάλματα με σάρκα με αίμα και
οστά. Συνέχιζαν να φιλούν με χείλη
ακρωτηριασμένα. Άντρες χωρίς κορμί ωχροί και
νέοι δήθεν χαρούμενοι. Γυναίκες ωραίες,
ελκυστικές με φορέματα κάποιας παλιάς
δεξίωσης. Όσες δεν είχαν πόδια σέρνονταν μέσα
στη λάσπη κι οι ζωντανοί παραμέριζαν με φρίκη.
Οι προτομές στα βάθρα κουβέντιαζαν χωρίς
φωνή με μάτια απόμακρα. Τότε τον κοίταξα
τρέμοντας μήπως κι εγώ κι αυτός γίνουμε
αγάλματα ανάμεσα στους ζωντανούς.

1991

Από τη συλλογή Το αγκίστρι (1994) της Μαρίας Καρδάτου

Οι ποιητές της Θεσσαλονίκης τον 20ό αιώνα και ως σήμερα (ανθολογία) / Μαρία Καρδάτου

Μαρία Καρδάτου, Στο δάσος με τα κάτοπτρα

Στο δάσος με τα κάτοπτρα

Κάτω από τους πάγους
κοιμάται η μεγάλη
καρδιά της γης.
Τις νύχτες που χάνεσαι
στο δάσος με τα κάτοπτρα
ακούς τον χτύπο της.
Το βλέμμα σου
ήσυχα πηγαίνει
στο διάστημα.
Όσο πιο ψηλά κοιτάζεις
τόσο πιο βαθιά χώνεσαι στη γη.

Από τη συλλογή Το αγκίστρι (1994) της Μαρίας Καρδάτου

Οι ποιητές της Θεσσαλονίκης τον 20ό αιώνα και ως σήμερα (ανθολογία) / Μαρία Καρδάτου