Γιάννης Καρατζόγλου, Modus vivendi

Modus vivendi

Μιλώ ξανά, κάμποσα χρόνια αιώνες αργότερα
λίγο μετά το μέγα άτυχο ταξίδι, πάλι ελλειπτικά
πάντα ελλειπτικά, για όσους ξέρουν, για όσους μπορούν
να νιώσουν το άρωμα έξω και πριν απ’ το μπουκάλι
την ηδονή της επόμενης νύχτας από τα ξημερώματα.

Τι κέρδη, Θεέ μου, τόσες μέρες πίσω, τι νόμους επεξεργάστηκες
τι προϋπολογισμούς έφτιαξες κι αναθεώρησες, τι έργο
διοικητικό, οικονομικό, σειρές οι αποφάσεις και τα οράματα
θεωρίες απασχόλησες, προσέλαβες, απέλυσες.

Κι εκείνες οι μουσικές, στερεοφωνικές, με παραμόρφωση ελάχιστη
ζωγραφικές τέλεια καδραρισμένες, αρμονικά κρεμασμένες
και τα πιοτά, τ’ αυθεντικά, τα πεπαλαιωμένα, τα κυρίαρχα
και οι πράξεις όλες με βάση την αντίληψη του χρέους
ακόμα λίγο κι όλα απ’ όλους θα ξεχαστούν.

Μιλώ ξανά, την ώρα της πραγματικής καμπής: πάλι καταστροφή
πάλι αυτοκαταστροφή, αναχωρήσεις από αεροδρόμια χωρίς χαιρετισμό
χωρίς δικαιούχο της ασφάλειας ζωής κι ατυχημάτων,
καμπή ξανά μηδενική. Αναζητώντας τον αιώνιο δικαιούχο:
σαν το σκυλί, λέει η μάνα μου, σαν το σκυλί στ’ αμπέλι…

Από τη συλλογή Πρατήριο καυσίμων (1982) του Γιάννη Καρατζόγλου

Το ποίημα περιλαμβάνεται στην ενότητα Οι μέρες του ποιητή στη συγκεντρωτική έκδοση Πηγαίος κώδικας (2009) του Γιάννη Καρατζόγλου

Οι ποιητές της Θεσσαλονίκης τον 20ό αιώνα και ως σήμερα (ανθολογία) / Γιάννης Καρατζόγλου

Advertisements

Γιάννης Καρατζόγλου, Χρέωση και πίστωση

Χρέωση και πίστωση

Κι αν υποθέσουμε μιαν εκατέρωθεν έκλυση ερωτικών μορίων
κάποιο συναίσθημα στην καλημέρα μας ως το πώς μου δίνεις τσιγάρο
κι αν φανταστούμε ακόμα πράγματα φριχτά:
πόσοι αθώοι θα πονέσουν απ’ τις πράξεις μας
τι οικονομικές συνέπειες θα έχουν
τι ριζικές αλλαγές μπορούν να επέλθουν
το ενδεχόμενο να γίνουμε το κέντρο μιας τραγωδίας

η ιστορία θα μας αγνοήσει, παραπάνω από βέβαιο∙
καινούρια σπίτια θα χτιστούν, εύρωστες βιομηχανίες
τα παιδιά θα πηγαίνουν πάντα σχολείο στις οχτώ
οι αποκριές, το Πάσχα Πάσχα και τα Χριστούγεννα Χριστούγεννα:
όλα σε πορεία γραμμική, πορεία ανοδική.

Κι έτσι, λοιπόν, σκέψου ξανά τι εις χρέωσιν – τι εις πίστωσιν
και έλα.

Από τη συλλογή Πρατήριο καυσίμων (1982) του Γιάννη Καρατζόγλου

Οι ποιητές της Θεσσαλονίκης τον 20ό αιώνα και ως σήμερα (ανθολογία) / Γιάννης Καρατζόγλου

Γιάννης Καρατζόγλου, Χλιδή

Χλιδή

Πού να σε κρύψω, παράνομη φτερούγα μου
με τι λογιστικό αντιλογισμό να σε καταχωνιάσω
τι μέτρα να λάβω ομαλής κυκλοφορίας σου εντός μου

τώρα που γυρίζω εφηβικά σ’ εαρινές συνομιλίες
στη δύναμη της χλόης γι’ ανομολόγητα φουσκώματα
όνειρα δειλινά σε πανεπιστημιακά παγκάκια…

Και μετά, χορτάτος λιτότητα παιδικών εκμυστηρεύσεων
επιστρέφω εκών άκων στη νόμιμη οικογενειακή χλιδή μου.

Από τη συλλογή Πρατήριο καυσίμων (1982) του Γιάννη Καρατζόγλου

Το ποίημα περιλαμβάνεται στην ενότητα Ο καιρός των ερώτων στη συγκεντρωτική έκδοση Πηγαίος κώδικας (2009) του Γιάννη Καρατζόγλου

Οι ποιητές της Θεσσαλονίκης τον 20ό αιώνα και ως σήμερα (ανθολογία) / Γιάννης Καρατζόγλου

Γιάννης Καρατζόγλου, Φωτιά

Φωτιά

Κι όταν, μετά τις μεγάλες περιπέτειες, γυρίσαμε σπίτι
–όχι πια για να μείνουμε, να καταγράψουμε απλώς το έχει μας
για να διαμερίσουμε ιμάτια οικοσκευές και ημερομηνίες–
ήτανε ήδη προχωρημένος Αύγουστος.
Το έρημο σπίτι, κλειδωμένο από παντού αεροστεγώς
μέσα στην κάψα του Αλωνάρη ίδρωνε τοπωνύμια∙
απ’ τα ταβάνια στάζανε κυπριώτικοι γιαλοί
στις γλάστρες είχανε φουντώσει τα σίφνα και τα σέριφα
μια κασέτα με φωνές απ’ το Καρλόβασι τριγύρναγε τα δωμάτια
και στις γωνίες κραδαίνανε πλούσια και αυτοφυή
κανάτια Μανταμάδου, κεραμικά Αγιάσου, αναρριχώμενοι
ήχοι της παραλίας στη Σμύρνη και φιστίκια αράπικα.

Φωτιά! Μια φωτιά να τα κάψουμε!
Πριν οι φωνές και τα κανάτια και τα τριγωνομετρικά
μας τσιγαρίσουν όλη την υπόλοιπη ζωή μας.

Από τη συλλογή Πρατήριο καυσίμων (1982) του Γιάννη Καρατζόγλου

Οι ποιητές της Θεσσαλονίκης τον 20ό αιώνα και ως σήμερα (ανθολογία) / Γιάννης Καρατζόγλου

Γιάννης Καρατζόγλου, Το τραύμα

Το τραύμα

Τώρα, πριν ακόμα τα ποιήματα να γίνουνε ρουτίνα
θα σου μιλήσω τυλιγμένος πια ξένα σεντόνια
αντικρίζοντας ξένα ταβάνια τα χαράματα
θα σου μιλήσω τώρα όπως δεν σου μίλησα ποτέ

μέσα απ’ τον ίδιο Αύγουστο – τον δικό μας.
Τα πλήθη ξεκινάν με τη «Σαπφώ» για τη Μυτιλήνη
τα κορίτσια ιδρώνουν θερινή ηδονή στην παραλία
φαντάροι με τη δίωρη γεμίζουν σπόρια το πλακόστρωτο
και οι ταβερνιάρηδες πνίγουν μυρωδιές την Πάνω Πόλη:

σήμερα αύριο θα φεύγαμε κι εμείς για παραθερισμό.
Αύγουστος κάτω από το μηδέν, τουρτουρίζω απ’ το κρύο
μεσοκαλόκαιρο παντού, χιονίζει μέσα μου.
(Βλέπω μπροστά μου να ’ρχεται χειμώνας παγερός
χειμώνας άμουσος, ανέραστος, κατακλυσμιαία βροχερός
κι ανεπανόρθωτα μακριά το πρόσωπό σου.)

Ακόμα κι η πιο απλή λύση της συνέχειας του δέρματος
καλείται τραύμα. Αν είναι έτσι, τότε πες μου, πώς θα ονομάσεις
την αναπάντεχη λύση της παρουσίας σου από τη μέρα εκείνη;

Από τη συλλογή Πρατήριο καυσίμων (1982) του Γιάννη Καρατζόγλου

Το ποίημα περιλαμβάνεται στην ενότητα Ο καιρός των ερώτων στη συγκεντρωτική έκδοση Πηγαίος κώδικας (2009) του Γιάννη Καρατζόγλου

Οι ποιητές της Θεσσαλονίκης τον 20ό αιώνα και ως σήμερα (ανθολογία) / Γιάννης Καρατζόγλου

Γιάννης Καρατζόγλου, Το μόνο κέρδος

Το μόνο κέρδος

Παλιώνουμε, βραδιάζει παντού ένα φίδι φθινόπωρο με
ουρανό στάζοντας φωσφόρο εσύ τον εργολάβο εγώ γραμμάτια
κι η πόλη μας ακόμα πάχυνε, δεν γνωρίζεις πια κανέναν
στις βόλτες – ούτε ένα γεια σου ένα σημάδι έστω επαφής
οι παλιοί δικοί μας αναρροφήθηκαν παντρεύτηκαν γέννησαν,
φτιάξαν εκ του μη όντος ιατρεία βιοτεχνίες πήραν BMW
τα νέα σώματα μοιάζουν σπαρμένα με σκάρτα λιπάσματα
δεν μπόρεσα να ταιριάξω.

Βραδιάζει, τα πρόσωπα κουμπώθηκαν φορέσαν προσωπεία
αρχίζεις τις μοδίστρες, κοκτέιλ σε πρεμιέρες
γεμίζω αργυραμοιβούς εξοφλήθη και μεθόδους απάτης
όμως εκατομμύρια στιγμών, ένας αόριστος, ο πιο δονητικός,
θα μένουν μυστικοί κρύσταλλοι μέσα μας κάτω απ’ τις πρωτεΐνες
γενετικός κώδικας μακριά απ’ τους ανυποψίαστους:
το μόνο κέρδος.

Από τη συλλογή Πρατήριο καυσίμων (1982) του Γιάννη Καρατζόγλου

Το ποίημα περιλαμβάνεται στην ενότητα Σκαλομαρία στη μνήμη στη συγκεντρωτική έκδοση Πηγαίος κώδικας (2009) του Γιάννη Καρατζόγλου

Οι ποιητές της Θεσσαλονίκης τον 20ό αιώνα και ως σήμερα (ανθολογία) / Γιάννης Καρατζόγλου

Γιάννης Καρατζόγλου, Συγκρίσεις

Συγκρίσεις

Έτσι που φεύγω με συλημένες σάρκες από σένανε
ηττημένος κι ανίκανος πια κι ανάπηρος
τσιγαρισμένος επιστρέφοντας σ’ εκείνη
που βρίσκει ακριβά τα κοινόχρηστα του μηνός
και θέλει ντε και καλά τα μαλλιά της να βαφτήκαν θαύμα
όμως έχει έτοιμο γάλα ζεστό κι ένα φιλί μαγιάτικο
και υποφέρει η καημένη απ’ την τόση μου την κούραση
παίζοντας παλιά ρεμπέτικα να με καλοκαρδίσει

αναρωτιέμαι εσύ
που ’μαι για σένα ο θεός-φαλλός, όταν θα το διαλύσουμε
τι θα ’χεις διδαχτεί απ’ αυτή τη ζήση-σμπαράλι
αν θ’ άντεχες συνέχεια δέκα βράδια
να επιστρέφω σκοτωμένος στη δουλειά
κι εσύ να κοιμάσαι απ’ τις εννιά χωρίς άλλη λύση
ή να γυρνώ σπίτι πονώντας κι εσύ να μου αλλάζεις
όλη τη νύχτα κρύα πανιά για τις αιμορροΐδες…

Από τη συλλογή Πρατήριο καυσίμων (1982) του Γιάννη Καρατζόγλου

Το ποίημα περιλαμβάνεται στην ενότητα Ο καιρός των ερώτων στη συγκεντρωτική έκδοση Πηγαίος κώδικας (2009) του Γιάννη Καρατζόγλου

Οι ποιητές της Θεσσαλονίκης τον 20ό αιώνα και ως σήμερα (ανθολογία) / Γιάννης Καρατζόγλου

Γιάννης Καρατζόγλου, Σαν τον κλέφτη

Σαν τον κλέφτη

Ακόμα μια φορά, την τελευταία,
θα κάνω ντους μες στη δική σου την μπανιέρα
–προσεκτικά, μην πιτσιλίσω κι αποκαλυφτώ–
θα σκουπιστώ αργά αργά απ’ το πεσκίρι σου
θ’ αγγίξω τα ενθυμήματα που θα σου μείνουν
–τις πρίζες, τα πλακάκια, τα σταχτοδοχεία–
θ’ αγγίξω, την πιο αιμάτινη φορά, τα φερ φορζέ
τις ρωγμές των σεισμών, τις τρυπούλες των ξυλοφάγων
θα γείρω λίγο στα προικώα σου μεταξωτά σεντόνια

και στις επτά θα φύγω σαν τον κλέφτη
από το σπίτι που ως εχθές ήταν το δικό μας
με τη φράση «για πάντα» σαν έρπη στα χείλια.

Από τη συλλογή Πρατήριο καυσίμων (1982) του Γιάννη Καρατζόγλου

Το ποίημα περιλαμβάνεται στην ενότητα Ο καιρός των ερώτων στη συγκεντρωτική έκδοση Πηγαίος κώδικας (2009) του Γιάννη Καρατζόγλου

Οι ποιητές της Θεσσαλονίκης τον 20ό αιώνα και ως σήμερα (ανθολογία) / Γιάννης Καρατζόγλου

Γιάννης Καρατζόγλου, Παναγούδα

Παναγούδα

Τώρα ένα φιδίσιο πορτοφόλι μυστικά σε περιέχει
κλεμμένη φωτογραφία από καλλίφωνο γάμο
ενδυμασία λυκείου των Ελληνίδων – απ’ των εθνικοφρόνων
κι εσύ ολόκληρη ένα γέλιο οδοντόκρεμας και λάθη:

ο ανυπόφορος καιρός ο μικροαστικός μας κόσμος
ο στρατηγός μπαμπάς η Μηχανιώνα κάθε λεύκα και κοτζάμ προίκα
διασυνδέσεις εποχών ναρκοθετημένων, τέλος πάντων
από τον Γκρίντσιχ ως το Χάμστεντ.

Χρόνια μετά απ’ τον Ιούδα που καίγαμε Μεγάλη Πέμπτη
τα άχραντα μυστήριά μας στην Παναγούδα
κρύβω εν είδει λαϊκού φωτορομάντζου:
ο καθένας τον δρόμο του και ο Λουμίδης στους καφέδες.

Από τη συλλογή Πρατήριο καυσίμων (1982) του Γιάννη Καρατζόγλου

Το ποίημα περιλαμβάνεται στην ενότητα Οι μέρες του ποιητή στη συγκεντρωτική έκδοση Πηγαίος κώδικας (2009) του Γιάννη Καρατζόγλου

Οι ποιητές της Θεσσαλονίκης τον 20ό αιώνα και ως σήμερα (ανθολογία) / Γιάννης Καρατζόγλου

Γιάννης Καρατζόγλου, Ολόιδιο σκαρπέλο

Ολόιδιο σκαρπέλο

Σκέφτηκα: ίσαμε εδώ οι σωματικές μετακινήσεις
η άσκηση όποιας λαλιάς για την πάντα μάταιη επικοινωνία
φτάνει η σχεδόν μανία, ακόρεστη, που με ξεφλουδίζει
είπα να κρυφτώ στο σαρκίο σου σαν σκόρος.

Κι αρχίζει η άλλη τυραννία: παλιά εκχυλίσματα
και αποστάξεις συμπλέκονται στο παρόν σαν βιοκαταλύτες∙
ρίζες σου παλιές, έστω λησμονημένες
ανασταίνονται μέσα μου ενεργά και με δαπανούνε
συνεφάπτονται των στιγμών μας εν είδει σεβντά.

Την ξέρω, η ίδια μοίρα κι άλλοτε μ’ έχει πολυμερίσει:
θα σκαφτώ με ολόιδιο σκαρπέλο.

Από τη συλλογή Πρατήριο καυσίμων (1982) του Γιάννη Καρατζόγλου

Οι ποιητές της Θεσσαλονίκης τον 20ό αιώνα και ως σήμερα (ανθολογία) / Γιάννης Καρατζόγλου

Γιάννης Καρατζόγλου, Ο αγώνας

Ο αγώνας

Ο αγώνας είναι χαμένος πια απ’ τα πριν
παρά τα εγκλήματα και τ’ αναπόφευκτά μας λάθη.

Ο άνθρωπος πλάι σου, είναι ψέμα
πως είναι δικό σου κύτταρο, προέκταση χεριού σου
ψέμα η εκφώνηση «για πάντα», απλώς σήμερα βολεύεται
σήμερα εξυπηρετείται, διασκεδάζει, μπορεί και αύριο
όσο είσαι μια μηχανή που δίνει.

Ο αγώνας δεν έχει έλεος: οι άλλοι καραδοκούν
σαν τα γεράκια ένα σου λάθος μια κίνηση στραβή το δεύτερο
τρίτο παραπάτημα και εφορμούν από ψηλά
ν’ αρπάξουν τ’ αρνάκι.

Μα και τ’ αρνάκι δεν είναι πια το άδολο ζωάκι
τα χρόνια τούτα μετασχηματίστηκε σε υστερόβουλο λωτό
χούμηξε, ρούφηξε τροφές και πρωτεΐνες απ’ τις ρίζες
με βουλιμία τα θρεπτικά λιπάσματα του μπαξεβάνη
τα φυτοφάρμακα, τις φωσφοτάσες, τις αμίνες
ωρίμασε για τον πρώτο τζαμπατζή διαβάτη:
εξέλιξη, πρέπει να το παραδεχτούμε, πια βιολογική.

Μα εγώ δεν το ’χα καταλάβει:
γυναίκα, η φύση σου σέρνεται πέρα απ’ τους αιώνες
η ίδια σάπια φύση, κατευθείαν απ’ τις παραλίες της Κολχίδας
τρομάζει τον άγριο ληστή του Ρασομόν, καταστρέφει
απ’ τα πλοιάρια του Νείλου δυο αυτοκρατορίες, αφήνει
τουμπανιασμένα πτώματα στης Τροίας τ’ ακρογιάλια
κι αιώνες αργότερα μαζεμένα φαρμάκια κυτταρικά
μες σε μια νύχτα με πότισες.

Από τη συλλογή Πρατήριο καυσίμων (1982) του Γιάννη Καρατζόγλου

Το ποίημα περιλαμβάνεται στην ενότητα Ο καιρός των ερώτων στη συγκεντρωτική έκδοση Πηγαίος κώδικας (2009) του Γιάννη Καρατζόγλου

Οι ποιητές της Θεσσαλονίκης τον 20ό αιώνα και ως σήμερα (ανθολογία) / Γιάννης Καρατζόγλου

Γιάννης Καρατζόγλου, Μεταλλαγή

Μεταλλαγή

Κυριακή μεσημέρι, ώρα γυρισμού απ’ τα μπάνια
ένας αγκαλιαστός ύπνος ανεφέλωτος
ξύπνημα του έρωτα σαν πρόκληση τεκνοποιίας
μετά γλυκύς βραστός με κερασάκι στο μπαλκόνι.

Οι μουσικοί του δήμου δεν υποπτεύονται μεταλλαγή
το πώς καλμάρισε η θάλασσα πέρα απ’ την πλατεία
πώς ξαναμπήκαν στις φωλιές οι γλάροι
έτσι που γίνεται μια Κυριακή νήνεμη
καθώς αρχίζει σιγά σιγά να πέφτει μπουνάτσα
μιας άλλης ηλικίας.

Από τη συλλογή Πρατήριο καυσίμων (1982) του Γιάννη Καρατζόγλου

Το ποίημα περιλαμβάνεται στην ενότητα Ο καιρός των ερώτων στη συγκεντρωτική έκδοση Πηγαίος κώδικας (2009) του Γιάννη Καρατζόγλου

Οι ποιητές της Θεσσαλονίκης τον 20ό αιώνα και ως σήμερα (ανθολογία) / Γιάννης Καρατζόγλου

Γιάννης Καρατζόγλου, Η νικήτρια

Η νικήτρια

[…] όσα είπα ή ψιθύρισα υπήρξαν
ένας μάταιος ναυαγοσώστης του καιρού…

Παλεύω κάθε τόσο με τη μνήμη
τυμβωρυχώ ξεχασμένα κιτάπια τα ξαναδιαβάζω
κείμενα ερωτικά για πλάσματα που ίσως ποτέ δεν μάθαν
τι ενσωματώθηκε για χάρη τους σε τρυφερά στιχάκια.

Άλλοτε φωτογραφίες της άνοιξης του ’67 στα μπλόκια
εδώ στην Καβάλα με τον Μάκη και τον Γιάννη στους Φιλίππους
χημικοί πια σ’ εργοστάσια γιατροί με ειδικότητα
διορισμένοι μια για πάντα.

Κι όσο αναδιφώ άλμπουμ, λευκώματα γυμνασιακά
όσο κι αν ξέρω πόσο ο Δημήτρης αίφνης ξέχασε
το ένορκο παγκάκι της τότε νέας παραλίας
κάθε φορά η μνήμη κατά κράτος με νικάει.

Από τη συλλογή Πρατήριο καυσίμων (1982) του Γιάννη Καρατζόγλου

Το ποίημα περιλαμβάνεται στην ενότητα Σκαλομαρία στη μνήμη στη συγκεντρωτική έκδοση Πηγαίος κώδικας (2009) του Γιάννη Καρατζόγλου

Οι ποιητές της Θεσσαλονίκης τον 20ό αιώνα και ως σήμερα (ανθολογία) / Γιάννης Καρατζόγλου

Γιάννης Καρατζόγλου, Η μοιρασιά

Η μοιρασιά

Αυτές οι πέτρες που μαζευτήκαν με τα χρόνια
απ’ τους γιαλούς των νησιών της πατρίδας

τούτες οι στάμνες και τα πιάτα κι οι μορφές
απ’ τα καλοκαίρια στα μεσόγεια χωριά, τ’ ανέμελα σοκάκια

πώς να γίνουν τώρα τα δικά μας δικά μου
τα δικά μας δικά σου;
Κι ας πούμε πετυχαίνει η μοιρασιά:
Το ταξίδι του κινδύνου μας από πνιγμό
ποιος θα το πάρει;
Πώς θα μοιράσουμε εκείνο
το απομεσήμερο στην καλύβα μπροστά στη θάλασσα;
Για τις χαρές μιλάω, δέκα χρόνων
πώς θα διαιρεθούνε;

Από τη συλλογή Πρατήριο καυσίμων (1982) του Γιάννη Καρατζόγλου

Οι ποιητές της Θεσσαλονίκης τον 20ό αιώνα και ως σήμερα (ανθολογία) / Γιάννης Καρατζόγλου

Γιάννης Καρατζόγλου, Η Ιστορία

Η Ιστορία

Βελόνα φωνογράφου χαράζει αναπαράγοντας
τα κρυφά ραδιόφωνα τον φόβο την αγωνία του νεοσύλλεκτου, τότε, στην αρχή
εκείνη την εγχείρηση στο 424 επί Ιωαννίδη τα του Πολυτεχνείου
την αγωνία σου μπας κι έφυγα στην επιστράτευση για Κύπρο.

Μνήμη άοκνη: η αλλαγή, οι κόκκινες μέρες στις πλατείες
ο γάμος με το βλάχικο φουστάνι, η δουλειά, το πρώτο σπίτι
η πρώτη ψήφος σου –ξανά Καραμανλής– οι επέτειοι
με τα παιδιά στους δρόμους – τη νίκη θα τη φέρει ο Λαός…

Κοντεύαν δέκα χρόνια: μπουλντόζες ισοπέδωσαν νέες πλατείες
όλα γίναν μονόδρομοι και πάρκινγκ, πλούσιοι επτώχευσαν
άλλοι πατήσανε σε πτώματα, σε αντιπαροχές και απαλλοτριώσεις
κι έτσι όπως διύλιζε τα πάντα η Ιστορία, εμείς μεγαλώναμε μαζί.

Εκεί περίπου ήρθε η ώρα μας: χωρίς παιδιά, χωρίς σκυλιά
χωρίσαμε τα τσανάκια μας στο τσάκα τσάκα.
Ήταν γραμμένο, φαίνεται, σε μια υποσημείωση της Ιστορίας
να μη γεράσουμε, όπως στη Χούντα λέγαμε, μαζί.

Από τη συλλογή Πρατήριο καυσίμων (1982) του Γιάννη Καρατζόγλου

Το ποίημα περιλαμβάνεται στην ενότητα Σε κατάσταση πολιορκίας στη συγκεντρωτική έκδοση Πηγαίος κώδικας (2009) του Γιάννη Καρατζόγλου

Οι ποιητές της Θεσσαλονίκης τον 20ό αιώνα και ως σήμερα (ανθολογία) / Γιάννης Καρατζόγλου

Γιάννης Καρατζόγλου, Η εποχή των σεισμών

Η εποχή των σεισμών

Ξυπνώ με τρόμο τις νύχτες με την αίσθηση του σεισμού
και τρέχω αλαφιασμένος να γλιτώσω
πέτρες είδη υγιεινής ντουλάπες πλακώνουν τον ύπνο μου
όλα κουνιούνται, οι δρόμοι τα φανάρια τους η ψησταριά στη γωνία
όπως τότε, σαν τους σπασμούς μας στο τριζάτο κρεβάτι
εκείνη την άνοιξη με τους σεισμούς.

Και την άλλη άνοιξη το γιαπί στη γειτονιά σου άφοβο
ρίχνει πια σοβάδες στρώνει στα δάπεδα πλακάκια
γεμίζει αγέρωχο υδραυλικές και αποχετευτικές εγκαταστάσεις
και η κόκκινη γραφή στον απέναντι τοίχο
ΕΜΠΡΟΣ ΓΙΑ ΕΝΑ ΓΕΡΟ ΜΑΖΙΚΟ ΦΟΙΤΗΤΙΚΟ ΚΙΝΗΜΑ
γίνεται ροζ και σβήνει με την εποχή των σεισμών.

Από τη συλλογή Πρατήριο καυσίμων (1982) του Γιάννη Καρατζόγλου

Το ποίημα περιλαμβάνεται στην ενότητα Σκαλομαρία στη μνήμη στη συγκεντρωτική έκδοση Πηγαίος κώδικας (2009) του Γιάννη Καρατζόγλου

Οι ποιητές της Θεσσαλονίκης τον 20ό αιώνα και ως σήμερα (ανθολογία) / Γιάννης Καρατζόγλου

Γιάννης Καρατζόγλου, Επιστροφή

Επιστροφή

Σ’ το χαρίζω –φωνάζουν όλα του– σου ανήκει: δωρεάν ελάβατε
δωρεάν δότε∙ ποίημα χωρίς αντίγραφο, μη δημοσιεύσιμο.
Να εκληφθεί ως αντίδωρο για την κασέτα με την εγκλωβισμένη φωνή
ή τις ανταλλαγές των σωμάτων μας τ’ απογεύματα των αλκυονίδων

Ανταλλαγή της ύλης – το ποίημα μεταβάλλεται σε χλωροφύλλη
περνώντας βέβαια απ’ τις ρίζες ως τα πράσινα φύλλα
το πρώτο μας υγρό πυρ, ως την ώρα που γίνεσαι λάστιχο στο Παλιούρι
με τον άλλον∙ κι άιντε να βρεις στίχους και ηλιόλουτρα:

πάρ’ το ως κι αυτό το ποίημα ακόμα πίσω.

Από τη συλλογή Πρατήριο καυσίμων (1982) του Γιάννη Καρατζόγλου

Οι ποιητές της Θεσσαλονίκης τον 20ό αιώνα και ως σήμερα (ανθολογία) / Γιάννης Καρατζόγλου