Λουδοβίκος των Ανωγείων & Φίλιππος Γράψας: Αϊ-Γιώργης (με τη Μαριώ)

Αϊ-Γιώργης

Μουσική: Λουδοβίκος των Ανωγείων
Στίχοι: Φίλιππος Γράψας
Τραγούδι: Μαριώ
Δίσκος: Ένα γράμμα στον πατέρα μου (2003)

Ταξίδι απ’ τα Επτάνησα
κι η Σαλονίκη μάγισσα
σε κράτησε δικό της
Βρήκε η αγάπη αφορμή
διάλεξε τη σωστή στιγμή
πήρε το μερτικό της

Δίπλα σου που μεγάλωσα
πόσες φορές καμάρωσα
το φως που ’χε η καρδιά σου
την περηφάνια της ματιάς
τη μυρωδιά της αγκαλιάς
την τρυφερότητά σου

Ποιος περνάει έξω στο δρόμο
μ’ ένα σύννεφο στον ώμο
Αϊ-Γιώργης που γυρίζει τραυματίας
το Σαράντα απ’ τα βουνά της Αλβανίας
Ποιος κρατάει εκεί στ’ αστέρια
την πανσέληνο στα χέρια
Αϊ-Γιώργης να μου φέγγει κάθε νύχτα
της ζωής του το λαμπρό εν τούτω νίκα

Πάλευες πάντα τον καιρό
μα είχες γυναίκα θησαυρό
κι άντεξες το τιμόνι
Κι αν στη ζωή τα πάντα ρει
ακούω το βήμα σου βαρύ
στης μνήμης μου τ’ αλώνι

Ποιος περνάει έξω στο δρόμο
μ’ ένα σύννεφο στον ώμο
Αϊ-Γιώργης που γυρίζει τραυματίας
το Σαράντα απ’ τα βουνά της Αλβανίας
Ποιος κρατάει εκεί στ’ αστέρια
την πανσέληνο στα χέρια
Αϊ-Γιώργης να μου φέγγει κάθε νύχτα
της ζωής του το λαμπρό εν τούτω νίκα

Νίκος Ζούδιαρης, Μια καλημέρα

Καλημέρα

Μουσική & στίχοι: Νίκος Ζούδιαρης
Τραγούδι: Μαργαρίτα Ζορμπαλά & Νίκος Ζούδιαρης
Δίσκος: Νερό κι αλάτι (2003)

Τώρα που έμαθα να ζω χωρίς εσένα
τώρα που οι μνήμες μου γυρνούν από τα ξένα
απ’ τη ζωή μου όταν περνάς
μια καλημέρα μην την ξεχνάς
Όσα ανελέητα η μέρα μας τα παίρνει
η νύχτα στ’ όνειρο απρόσμενα τα φέρνει
όπου κι αν είσαι όταν ξυπνάς
μια καλημέρα μην την ξεχνάς

Λένε πως χάθηκες
δε σε συνάντησε κανείς ως σήμερα
σα να ’σουν πρόσωπο που επινόησα
μάτια μου ανήμερα
Λένε πως χάθηκες
μα ήσουνα εδώ όσο άλλο τίποτα
μα ήσουνα εγώ κι εγώ φοβόμουν
μάτια μου ανύποπτα

Είναι η σκέψη σου αόρατος καθρέφτης
στις δύσκολες στιγμές κοιτάζω αν με βλέπεις
απ’ τη ζωή μου όταν περνάς
μια καλημέρα μην την ξεχνάς
Σ’ ακούω να μιλάς, φωνή μες στη φωνή μου
όπως μεγάλωνα, μεγάλωνες μαζί μου
όπου κι αν είσαι όταν ξυπνάς
μια καλημέρα μην την ξεχνάς

Λένε πως χάθηκες
δε σε συνάντησε κανείς ως σήμερα
σα να ’σουν πρόσωπο που επινόησα
μάτια μου ανήμερα
Λένε πως χάθηκες
μα ήσουνα εδώ όσο άλλο τίποτα
μα ήσουνα εγώ κι εγώ φοβόμουν
μάτια μου ανύποπτα