Ποιος είν’ τρελός από έρωτα
Μουσική: Μάνος Χατζιδάκις
Ποίηση: Γιώργος Σαραντάρης
Τραγούδι: Φλέρυ Νταντωνάκη
Δίσκος: Ο Μεγάλος Ερωτικός (1972)
Ποιος είν’ τρελός από έρωτα
ας κάνει λάκκους την αυγή
να πάμε εκεί
να πιούμε τη βροχή
Μια που εμείς σ’ όποια στέγη αράξουμε
σ’ όποιαν αυλή
ο άνεμος χαλνάει τον ουρανό τα δέντρα
κι η στείρα γη
μέσα σ’ εμάς βουλιάζει
Ποιος είν’ τρελός από έρωτα
ας κάνει λάκκους την αυγή
να πάμε εκεί
να πιούμε τη βροχή
Περίπατος στο παρόν
Ερωτιάρικα παιχνίδια
φιλιά και φιλιά
στήθια κοριτσιών γυναικών
κρίνα και ρόδα
Η μνήμη μου νιώθει ένα χάδι
λούζω τα μάτια
αφήνω τα χέρια
στο πιο καθαρό νερό
ανεβαίνω σ’ ένα γαλάζιο βουνό
(μια θάλασσα κοιτάζω
που με προσέχει)
φτάνω στην κορυφή
ανέλπιστον ουρανό
και αντικρίζω τα σύννεφα
κι ανάμεσα στα σύννεφα τα χρόνια μου
ακέραια
(Ιούνης 1934)
Από τη συλλογή Ουράνια (1934) του Γιώργου Σαραντάρη
Θεός
Ποίηση. Ο κόσμος είναι θάλασσα. Ο νους μου
αόρατος υποφέρει
Ο νους μου εγώ θέλω λάβει σώμα
ομοούσιο
άνθος στην επιφάνεια της όρασης
φλοίσβος επί της ροής
Ο ήλιος τραγούδι αλαφρώνει τη θάλασσα
τα κύματά της πλάθει καθαρά
Εγώ παντού αισθάνομαι
Βλέπω τη θάλασσα
τον ήλιο
το τίποτα ίσως άνθρωπο ονειρεύομαι
(18-21.10.1933)
Από τη συλλογή Οι αγάπες του χρόνου (1933) του Γιώργου Σαραντάρη
Ουσιαστικότερο
Σαν ταιριάσει στο εγώ μου η σιωπή
ίσως η γαλήνη της φύσης ν’ απλωθεί
πάνω στη γνώση,
και εις δημιουργία τ’ όνειρο να βγει
ουσιαστικότερο να με θερμαίνει
να μου μακραίνει τη ζωή…
(20.1.32)
Από τη συλλογή Οι αγάπες του χρόνου (1933) του Γιώργου Σαραντάρη
Βίκυ Παπαπροδρόμου: ό,τι πολύ αγάπησα (ποίηση, πεζογραφία & μουσική) 