Αλέξανδρος Ίσαρης, Johann Sebastian Bach

[Ενότητα Προσωπογραφίες]

Johann Sebastian Bach

Καθισμένος στα χέρια του Θεού
Αφουγκράζεται τους κραδασμούς του στερεώματος
Και χτίζει ναούς καθεδρικούς
Διώχνοντας τη ματαιότητα του κόσμου.

Τόξα περίτεχνα μπαίνουν στο αυτί
Κι αλαβάστρινοι κανόνες στηρίζουν
Τα τόξα της αναμονής.
Πλήθη μαστίζονται από φόβο
Μα όταν τ’ αγγίζει
Στρέφονται προς τα μέσα και χαμογελούν.
Βαδίζουν σε κήπους από κρύσταλλο
Ή πάνω στο βυθό μιας φυτικής γαλήνης.

Άγγελοι αγκαλιάζοντας μικρά παιδιά
Φιλιούνται στη βροχή του Δόξα εν υψίστοις.
Αγάλματα βουλιάζουν στο νερό
Και πολιτείες αναδύονται
Μέσ’ από ορατόρια πολύτιμων βλεμμάτων.
Έγχορδα όνειρα σώματα στιλπνά
Φυτρώνουν έντρομα στο θάμβος του μεσημεριού.

Εκείνος πλέκει μουσική
Συμπλέει με τους ζωντανούς
Καβάλα σε απαστράπτοντα πνευστά
Χτυπώντας με μακρύ σπαθί το χρόνο.

Από τη συλλογή Θα επιστρέψω φωτεινός [Ποιήματα 1993-1999] (2000) του Αλέξανδρου Ίσαρη

Οι ποιητές της Θεσσαλονίκης τον 20ό αιώνα και ως σήμερα (ανθολογία) / Αλέξανδρος Ίσαρης

Αλέξανδρος Ίσαρης, Το τόξο του χαμόγελου

Μάνος Χατζιδάκις, Το χαμόγελο της Τζοκόντας (πρώτη ηχογράφηση: 1965)

Το τόξο του χαμόγελου

Ένα άλλο σώμα δίπλα σου τη νύχτα
Αγάλματα στολίζουν το κρεβάτι σου
Και ρόδα που μυρίζουν γιασεμί.
Λάμπουν στο σκοτάδι τα σκεπάσματα
Το δέρμα κρύσταλλο που στάζει.
Η γραμμή του στόματος στο τόξο του χαμόγελου
Τα μέλη απαλά μέσα στο μέλι
Τα μάτια σου σφιχτά και στο δωμάτιο
Φτερά αγγέλων και πουλιών που σε ζαλίζουνε
Με το φτερούγισμά τους.

Από τη συλλογή Θα επιστρέψω φωτεινός [Ποιήματα 1993-1999] (2000) του Αλέξανδρου Ίσαρη

Οι ποιητές της Θεσσαλονίκης τον 20ό αιώνα και ως σήμερα (ανθολογία) / Αλέξανδρος Ίσαρης

Αλέξανδρος Ίσαρης, Περιχώρηση

[Ενότητα Πηγή χαρίτων]

Περιχώρηση

Τα χέρια μου έχουνε το χρώμα της
Μα ντρέπομαι να ’χω καρδιά τόσο λευκή.

Άλλοτε ψηλώνει ως το ταβάνι
Κι άλλοτε την κρατώ στη φούχτα μου
Σαν νεογέννητο πουλί.
Η άνοιξη έφτασε με ματόκλαδα κλειστά
Το ’να σεντόνι πίσω απ’ τ’ άλλο
Και στο τελευταίο ο Ουριήλ που άνοιξε την πόρτα.
Καληνύχτα γιατρέ μου, ψιθύρισε.
Καληνύχτα καρδιά μου.
Στο κρεβάτι η κοιμισμένη μας μέρα
Αναστενάζει και μουγκρίζει.
Από δω κύριέ μου
Γύρνα διαόλου σκύλε, γύρνα να σε δω!
Η γλώσσα μου είναι το σπαθί μου
Οι αναμνήσεις μου ωχρές
Οι μέρες κάτωχρες κύλησαν ως εδώ
Μέσα στην προσμονή χαραμιστήκανε.

Il faut choisir: Mentir ou mourir
Και γέλασε
Ο φίλος ο παλιός που γέρασε
Η αγάπη που ανέβηκε στο τρένο
Ο φόβος που έκατσε στην ψυχή
Εκείνος ο άνθρωπος με την ντροπή
Ο άλλος που μας έφτυσε στο πρόσωπο
Ο Άγγλος που μας πήγε στο νησί
Ο Ιταλός που μας δάγκωσε στην καρδιά
Οι Έλληνες που μπήκανε στη βάρκα
Il faut choisir: Mentir ou mourir
Τι τρέλα!
Τι απίστευτο θέαμα!
Να πετάς πάνω απ’ τα δάση
Και να βυθίζεσαι στην έξαψη
Στη θαλπωρή εκείνου του παλτού
Στο Χορευτό!

Από τη συλλογή Οι Τριστάνοι (1992) του Αλέξανδρου Ίσαρη

Οι ποιητές της Θεσσαλονίκης τον 20ό αιώνα και ως σήμερα (ανθολογία) / Αλέξανδρος Ίσαρης

Αλέξανδρος Ίσαρης: Θυμάσαι Ρεγκίνα;

Θυμάσαι Ρεγκίνα;

Τις νύχτες πλάγιαζα νωρίς, Τριστάνε μου
Και σε ονειρευόμουν. Οι δρόμοι πλήγωναν
Τα βήματά μου και σε σκεφτόμουν.
Χιόνιζε στο δωμάτιο, το σώμα έπεφτε
Σαν πυρετός.

Το ξέρω πως θα ξυπνήσω αν ανοίξω
Την πόρτ’ αυτή. Τυλίγομαι με χρώματα
Ακούω τα φαντάσματα
Βλέπω το βράχο να επιπλέει
Στο κεφάλι μου
Που μόλις τον χωρά.
Τη θάλασσα να με παιδεύει.

Κι ο ποιητής;
Έσκασε μέσα σ’ ένα αυτοκίνητο –
Άνοιξε, γέμισε καπνούς. Φούσκωσαν τα ποιήματα
Τον εκδικήθηκαν.

Η ποίηση είναι μνησίκακη.
Θυμάσαι που σου το ’λεγα, Ρεγκίνα;

Από τη συλλογή Οι Τριστάνοι (1992) του Αλέξανδρου Ίσαρη

Οι ποιητές της Θεσσαλονίκης τον 20ό αιώνα και ως σήμερα (ανθολογία) / Αλέξανδρος Ίσαρης

Αλέξανδρος Ίσαρης, Πρέπει να βρω μια γλώσσα

Πρέπει να βρω μια γλώσσα

Πρέπει να βρω μια γλώσσα
Που να ενώνει τα σύννεφα
Να χωρίζει τη θάλασσα
Να οξύνει τον πόνο
Για να μπορώ να σε κοιτάζω
Σκύβοντας και ρωτώντας
Ρουφώντας και παίζοντας
Περπατώντας στα τέσσερα.

Πρέπει να βρω μια γλώσσα
Που να ταιριάζει στις φωνές
Όταν θα δύουν οι αισθήσεις
Και θα ξυπνά το αίσθημα
Όταν θα βάζω το νύχι
Στις πληγές, το ακάνθινο στεφάνι
Στα μαλλιά μου.

Πρέπει να βρω μια γλώσσα πυρετού
Που να γεμίζει πύον
Θα γίνεται μπλε το πρωινό
Και τρυφερό το βράδυ.
Πρέπει να βρω μια γλώσσα
Που θα ’χει την πίκρα
Του πιο γλυκού φιλιού
Την αλαφράδα του πουλιού
Και το στυφό της γνώσης.

Πρέπει να βρω μια γλώσσα
Για να σου μιλήσω.

Από τη συλλογή Θα επιστρέψω φωτεινός [Ποιήματα 1993-1999] (2000) του Αλέξανδρου Ίσαρη

Οι ποιητές της Θεσσαλονίκης τον 20ό αιώνα και ως σήμερα (ανθολογία) / Αλέξανδρος Ίσαρης

Αλέξανδρος Ίσαρης, Η σιωπή του Θεού

Γιώργος Καζαντζής & Χρίστος Γ. Παπαδόπουλος, Μπάρκο ψυχής
(τραγούδι: Ανδρέας Καρακότας / δίσκος: Μπάρκο ψυχής (1999))

Η σιωπή του Θεού

Η σιωπή του Θεού γέμιζε τ’ αυτιά μου
Όταν μικρός γυρνούσα στα λιβάδια
Κοίταζα τον ουρανό
Ξάπλωνα στο χώμα
Πάνω από γκρεμούς ώρες πολλές
Πετούσα μουρμουρίζοντας
Τα σύννεφα ασκεπή κολλούσαν στο πηχτό γαλάζιο.

Στων ματιών σου το Σ’ αγαπώ
Στο αντίο του τρένου
Στου φιδιού τα γυρίσματα
Στης λευκής ανηφόρας τις φυλλωσιές
Στου ανέμου τη λύσσα
Στου σπασμού τη χαρά
Πάντα εσένα διψούσα, Θεέ μου.

Από τη συλλογή Θα επιστρέψω φωτεινός [Ποιήματα 1993-1999] (2000) του Αλέξανδρου Ίσαρη

Οι ποιητές της Θεσσαλονίκης τον 20ό αιώνα και ως σήμερα (ανθολογία) / Αλέξανδρος Ίσαρης

Αλέξανδρος Ίσαρης, Η μέρα που νυχτώνει

Σπύρος Βλασσόπουλος & Δημήτρης Ιατρόπουλος, Αυτός που περιμένω
(τραγούδι: Άννα Βίσση / δίσκος: Κίτρινο γαλάζιο (1979))

Η μέρα που νυχτώνει

Η ψυχή βλέπει τη λίμνη
Στο είδωλό της
Στου χρόνου το βλέμμα που διστάζει
Και η προσμονή καλπάζει
Προς τα βουνά.

Αυτός που περιμένω
Έχει για πρόσωπο
Σμάρι από πουλιά.
Χαϊδεύει όμορφα όσο κανείς
Πετά επάνω από πόλεις
Ξαπλώνει σε αγρούς
Τρυπώνει σε σπηλιές.
Η ανάσα του βελούδινη πνοή
Κι η αγκαλιά του ανθισμένη.

Μούσκεψα μες στη βροχή
Τα δάκρυα κυλούν και τον καλούν.
Τόση επιθυμία
Κι αυτός ν’ αργεί!…

Από τη συλλογή Θα επιστρέψω φωτεινός [Ποιήματα 1993-1999] (2000) του Αλέξανδρου Ίσαρη

Οι ποιητές της Θεσσαλονίκης τον 20ό αιώνα και ως σήμερα (ανθολογία) / Αλέξανδρος Ίσαρης

Αλέξανδρος Ίσαρης, Έτσι γίνεται το ποίημα

Έτσι γίνεται το ποίημα

Χωρίς ολόκληρες αναπνοές
Έχοντας το βλέμμα στραμμένο
Στους φεγγίτες
Τα σώματα συστρέφοντας μες στην ομίχλη
Μικρά παιδάκια έπαιζαν
Και των πουλιών το μαύρο χάιδευε το νερό.
Από καθρέφτες
Πιο πολύ σπασμένους
Έβλεπα τη ζωή τους χαλκοπράσινη
Να μένει άχρηστη στο δρόμο.
Οι αναμνήσεις καίγονταν σε σιγανή φωτιά
Σαν εικονίσματα στη λίμνη του μυαλού.
Οι αρτηρίες, οι απολήξεις των βολβών
Τα οστά, όλα σε μια σακούλα.

Έτσι γίνεται το ποίημα.
Επίσκεψη στο σπίτι του νεκρού
Το τσάι στη βεράντα
Μια μπούκλα, τα όνειρα του δύτη
Που γλιστράνε στον αφρό
Η πέστροφα και ο δημιουργός
Ανάσκελα στη μέση του Στρυμόνα.

Τις ώρες της αναμονής
Τρίβεις τα κόκαλα
Με σάλια νιότης
Σηκώνεις πλάκες
Κι όταν γεμίσεις στάχτες
Που σου κλέβουνε το φως
Γράφεις τον πρώτο στίχο:
Χωρίς ολόκληρες αναπνοές.
Τα άλλα έρχονται σαν βροχή.

Από τη συλλογή Θα επιστρέψω φωτεινός [Ποιήματα 1993-1999] (2000) του Αλέξανδρου Ίσαρη

Οι ποιητές της Θεσσαλονίκης τον 20ό αιώνα και ως σήμερα (ανθολογία) / Αλέξανδρος Ίσαρης

Αλέξανδρος Ίσαρης, Γεννήθηκα στην Αίγυπτο το 200 π.Χ.

Γεννήθηκα στην Αίγυπτο το 200 π.Χ.

Γεννήθηκα στην Αίγυπτο το 200 π.Χ.
Με ήλιο στον Αιγόκερω
Και με σελήνη Κρόνου στον Κριό.
Ο πατέρας Μακεδόνας
Κι η μάνα μου από τη Μαύρη Θάλασσα.
Έγινα χτίστης κι απόκτησα πολλά παιδιά.
Αργότερα θεόρβη έπαιζα δίπλα στον Λοκ.
Αντιγραφέας έγινα το 1701 στη Μαδρίτη
Και εραστής μιας δούκισσας
Που κάηκε σε πυρκαγιά.
Με σκότωσαν σε όργιο κάπου στο Περού
Μα εγώ εμφανίστηκα ξανά
Στη Σαρλεβίλ των Αρδενών με τ’ όνομα Ρεμπώ.
Πέθανα τριάντα επτά ετών κι όταν ξαναγεννήθηκα
Ήμουν γυναίκα ζωηρή
Που έγινε διάσημη
Σε ρόλους κωμικούς
Μέχρι που γνώρισα στη Ρώμη κάποιον Σάντρο Λίππι.
Πόρνη κατέληξα που πήγε από χολέρα
Μα τώρα φτιάχνω πιάνα στη Λειψία.

Άλλαξα σχήματα, καρδιές, μυαλό
Μίλησα τόσες γλώσσες.
Τυφλός εκ γενετής έχω τρία παιδιά
Γυναίκα από τη Σάμο.
Την τέχνη έμαθα στο σπίτι των γονιών μου
Και μες στη μουσική ζω τη ζωή μου.
Λέγομαι Γιούλιους, είμαι εβδομήντα δύο χρονών
Και θέλω να πεθάνω στην Ελλάδα.

Από τη συλλογή Θα επιστρέψω φωτεινός [Ποιήματα 1993-1999] (2000) του Αλέξανδρου Ίσαρη

Οι ποιητές της Θεσσαλονίκης τον 20ό αιώνα και ως σήμερα (ανθολογία) / Αλέξανδρος Ίσαρης

Αλέξανδρος Ίσαρης, Άνυδρη καρέκλα

Άνυδρη καρέκλα

Σηκώνομαι και πάω στο παράθυρο
Όλα αλλάζουν μέσα μου σαν μέσα σε νερό.
Έξω το τοπίο καταπράσινο. Πράσινα σύννεφα
Και μια φωνή λησμονημένη στ’ όνειρο
Της χθεσινής ρουφήχτρας.
Τ’ άλογα αποκτούν φτερά
Ο ήλιος με φοβίζει
Βγάζω αγκάθια σπαρταρώ.

Σηκώνομαι και πάω στο παράθυρο.
Βλέπω χρυσόμυγες, αράχνες
Σκνίπες, κοράκια και σμήνη μελισσών.
Με κεντημένα αισθήματα
Θα παρηγορηθούμε μεταξύ μας
Στη βραδινή ομοβροντία.
Χωρίς να βλέπουμε του άλλου την πληγή
Σαν μια τερατωδία
Με λεπτεπίλεπτες ματιές
Και άμουσα λόγια θα ψάλουμε
Τα έπη της σελήνης στη φωτεινή ταράτσα.
Ανάμεσα σε τσακισμένες προσμονές
Σε κόπρανα και αποφάγια, θα σκάσουμε
Μέσα στα αγκαλιάσματά μας.

Πώς λαχταρώ να φύγω!
Στη Βραζιλία, στο Νεπάλ, στη Νάπολη
Ή και στο θάνατο ακόμα.
Με κούρασε αυτή η άνυδρη καρέκλα.
Κι έπειτα δίχως αγάπη τι να πεις;
Ακόμα και οι στίχοι μας μοιάζουν από πηλό.

Από τη συλλογή Θα επιστρέψω φωτεινός [Ποιήματα 1993-1999] (2000) του Αλέξανδρου Ίσαρη

Οι ποιητές της Θεσσαλονίκης τον 20ό αιώνα και ως σήμερα (ανθολογία) / Αλέξανδρος Ίσαρης

Αλέξανδρος Ίσαρης, Ανταύγειες

Mc Olan & Λίνα Νικολακοπούλου, Στην άκρη ενός φιλιού
(τραγούδι: Μαργαρίτα Ζορμπαλά / δίσκος: Στην άκρη ενός φιλιού (2000))

Ανταύγειες

Σαν άνεμος βουίζει καθώς τρέχει ο χρόνος
Και τα μαλλιά σου κυματίζουν και τυφλώνουν.
Κάποια παράσταση θα παίζεται εκεί ψηλά.
Με μάσκες και κύμβαλα ουρανομήκη
Μιλάνε οι θεοί που παρασταίνουνε σφαγές
Σε φωταψίες σκοτεινού φωτός.

Τη μουσική τους δεν μπορείς να την ακούσεις
Όμως κάποιες ανταύγειες την ώρα του έρωτα
Στο όνειρο
Σαν ξεψυχάς
Ή όταν φτιάχνεις είδωλα με το χρωστήρα
Μπορείς να δεις.

Μια μυρωδιά την ώρα που βραδιάζει
Ή άγγιγμα απατηλό στον ώμο
Η αλλαγή της θάλασσας καθώς αποτραβιέται
Από τα μάτια η σκόνη της ερήμου
Του άλλου οι σταλαγματιές μες στο δικό σου δάκρυ.
Όλα θυμίζουν το αόρατο μιας θαλπωρής
Που κάποτε ξεσπά και μας τυφλώνει.

Από τη συλλογή Θα επιστρέψω φωτεινός [Ποιήματα 1993-1999] (2000) του Αλέξανδρου Ίσαρη

Οι ποιητές της Θεσσαλονίκης τον 20ό αιώνα και ως σήμερα (ανθολογία) / Αλέξανδρος Ίσαρης

Αλέξανδρος Ίσαρης, Horror a Manos Llenas

Horror a Manos Llenas

Λοξοδρομώντας βρίσκουμε το σωστό δρόμο.
Πρέπει να συνεχίζεις, πρέπει να προχωράς
Συνεχίζω, λοιπόν, μαθαίνοντας από την ένδεια κι απ’ τη σκιά.

Η χάλκινη πλευρά του απογεύματος
Κι οι πληγωμένοι άγγελοι στην πόρτα
Το πρόσωπο στραμμένο προς το πέλαγος
Και η ψυχή σκυφτή.

Τους κραδασμούς των άλλων αφουγκράζομαι
Κάτω απ’ τα φώτα της εσπέρας.
Πρέπει να συνεχίζεις, θα συνεχίσω λοιπόν.
Χτίζοντας φράσεις, κι άλλες φράσεις
Με στολίδια και με μαιάνδρους
Με ψεύδη και χειρονομίες άχρηστες
Καμπύλες, τεθλασμένες περιττές
Στης αιωνιότητας τους χάρτες
Κουρδίζοντας τη σκέψη
Κολυμπώντας στις παγωμένες λίμνες του έρωτα
Με μια βαλίτσα να με περιμένει στην αποβάθρα.

Να τι σημαίνει να ’σαι άνθρωπος:
Χούφτες γεμάτες φρίκη.

Από τη συλλογή Οι Τριστάνοι (1992) του Αλέξανδρου Ίσαρη

Οι ποιητές της Θεσσαλονίκης τον 20ό αιώνα και ως σήμερα (ανθολογία) / Αλέξανδρος Ίσαρης

Αλέξανδρος Ίσαρης, Το ποίημα της Πλυτώς

Το ποίημα της Πλυτώς

Σιωπή είναι ένας πόνος που αρχίζει
Από το στήθος σαν μοναξιά.

Το μεσημέρι κιτρινίζει
Ρημάζει το δέρμα μου
Μπαίνει στο μυαλό.
Σκόνη σηκώνεται, τα τζάμια στάζουν
Η προσπάθεια αιμορραγεί.

Στηρίξου πάνω μου – είπα στον καθρέφτη.
Θα σε κρατήσω.

Από τη συλλογή Οι Τριστάνοι (1992) του Αλέξανδρου Ίσαρη

Οι ποιητές της Θεσσαλονίκης τον 20ό αιώνα και ως σήμερα (ανθολογία) / Αλέξανδρος Ίσαρης

Αλέξανδρος Ίσαρης, Προγράμματα

Γιώργος Σταυριανός, Καημός της φυσαρμόνικας
(τραγούδι: Μαρία Δημητριάδη / δίσκος: Έρημη πόλη (1982))

[Ενότητα Όμιλος Φίλων Θαλάσσης]

Προγράμματα

Πρώτον:
Αύριο θα ξεριζώσω
Και τις τελευταίες ρίζες του χειμώνα
Γιατί ο Μάιος πάει να τελειώσει
Κι οι υποθέσεις μας ακόμα στον Φεβρουάριο
Βρίσκονται, με τα δικαστήρια
Και μ’ όλα τα δυσάρεστα.

Δεύτερον:
Θα στείλω γράμματα σε φίλους.
Σ’ αυτόν από την Καστοριά
Άρτι απολυθέντα απ’ το στρατό, φιλόλογο,
Σ’ αυτόν που μου υποσχέθηκε
Ποιήματα, ημερολόγια και τέτοια
Και σε σένα από την Καλαμάτα
Από τη Λακωνία και την οδό Μνησικλέους
Για να τελειώσουν αυτές οι ιστορίες
Με τα γραμμάτια και τις κατεδαφίσεις.

Τρίτον:
Θα σ’ αγαπήσω περισσότερο∙
Θα προσπαθήσω τουλάχιστον.
Εξάλλου, σκέφτομαι ν’ αλλάξω
Τις κορνίζες και τις φωτογραφίες μας
Γιατί οι πόζες άλλαξαν τώρα πια
Κι οι επισκέπτες ζητούν όλο
Και περισσότερη ποικιλία, ακόμα και
Στα λόγια, και στη ματιά.

Προς το παρόν δουλεύω
Την κάτοψη που άρχισα πέρσι
Κι ακόμα να βρω λύση.

Από τη συλλογή Όμιλος Φίλων Θαλάσσης – Ο Ισορροπιστής (1976) του Αλέξανδρου Ίσαρη

Οι ποιητές της Θεσσαλονίκης τον 20ό αιώνα και ως σήμερα (ανθολογία) / Αλέξανδρος Ίσαρης

Αλέξανδρος Ίσαρης, Μια φούχτα

Σπήλιος Μεντής, Στάχτη (με τη Γιοβάννα)

[Ενότητα Όμιλος Φίλων Θαλάσσης]

Μια φούχτα

Έτριβες το δέρμα μου προσεχτικά
Όλη τη νύχτα με το δέρμα σου
Ώσπου το δωμάτιο φωτίστηκε
Πήρε φωτιά η πολυκατοικία
Ούρλιαξε απ’ το ξαφνικό κακό∙
Και το πρωί σε πήγαν στους
Χωροφύλακες, με μια φούχτα στάχτη
Στη φούχτα σου.

Από τη συλλογή Όμιλος Φίλων Θαλάσσης – Ο Ισορροπιστής (1976) του Αλέξανδρου Ίσαρη

Οι ποιητές της Θεσσαλονίκης τον 20ό αιώνα και ως σήμερα (ανθολογία) / Αλέξανδρος Ίσαρης

Αλέξανδρος Ίσαρης, Κρατάω σφιχτά

Μάριος Φραγκούλης & Παρασκευάς Καρασούλος, Μικρός πρίγκιπας
(τραγούδι: Μάριος Φραγκούλης / δίσκος: Ο κήπος των ευχών (2005))

[Ενότητα Όμιλος Φίλων Θαλάσσης]

Κρατάω σφιχτά

Κρατάω σφιχτά
Το βιολί μου
Όπως και την
Ψυχούλα μου
Την έσφιγγα
Πάντοτε ν’ αντέξει.

Από τη συλλογή Όμιλος Φίλων Θαλάσσης – Ο Ισορροπιστής (1976) του Αλέξανδρου Ίσαρη

Οι ποιητές της Θεσσαλονίκης τον 20ό αιώνα και ως σήμερα (ανθολογία) / Αλέξανδρος Ίσαρης

Αλέξανδρος Ίσαρης, Κλινική ησυχία

[Ενότητα Όμιλος Φίλων Θαλάσσης]

Κλινική ησυχία

Οι μέρες που θα ’ρθουν
Θα ’ναι ακίνητες
Σαν παράλυτες
Μέσα σ’ ένα καροτσάκι∙
Θα ’χουν κέρινα χέρια
Μάτια από πλαστικό∙

Μια καρδιά να χτυπάει
Με τονωτικά.

Από τη συλλογή Όμιλος Φίλων Θαλάσσης – Ο Ισορροπιστής (1976) του Αλέξανδρου Ίσαρη

Οι ποιητές της Θεσσαλονίκης τον 20ό αιώνα και ως σήμερα (ανθολογία) / Αλέξανδρος Ίσαρης

Αλέξανδρος Ίσαρης, Η ασύδοτη τρυφερότητα

[Ενότητα Όμιλος Φίλων Θαλάσσης]

Η ασύδοτη τρυφερότητα

Αυτές οι μέρες
Της ασύδοτης τρυφερότητας
Θα ακινητοποιήσουν
Τη ζωή σου∙
Θα σταματήσεις για πολύ
Καιρό να βλέπεις
Τα σύννεφα και τους τυφλούς
Που τραγουδάνε στο δρόμο∙

Μετά
θα ξαναφύγεις
Για τα χιόνια

Από τη συλλογή Όμιλος Φίλων Θαλάσσης – Ο Ισορροπιστής (1976) του Αλέξανδρου Ίσαρη

Οι ποιητές της Θεσσαλονίκης τον 20ό αιώνα και ως σήμερα (ανθολογία) / Αλέξανδρος Ίσαρης