Συρρίκνωση
(Με αναγνώριση αποτυπώματος)
Ποίηση πάνω σε έναν πεζό της καθημερινότητας λόγο
Τα χέρια έξω από τα ρούχα να μακραίνουν τα μανίκια γίνονται λωρίδες σεντόνι
Λινό και μετάξι. Όλα τα μέσα όργανα αφαιρούνται. Όλα τα μέσα όργανα
Η ροή του αίματος αποκτά άλλο ρυθμό. Λευκό ερυθρό φαιοκίτρινο. Ο ουρανός
με άσπρο σύννεφο. Στην μέση. Με άσπρο κενό που αιωρεί-τε στην γωνία του
ορίζοντα. Μια αμυχή από τα πολύπλοκα της ανοχής
Η φυγάδευση έχει σημείο φυγής τον εαυτό. Στο εσωτερικό όργανο μιας ψυχής
Που διαστέλλεται που διαστέλλεται που διαστέλλεται
Ήρθε και μου είπε με μάτια που δεν αντέχουν την αντανάκλαση
Πως η πόλη έχει δύο εισόδους η λίμνη ένα είδωλο και
Το λουλούδι Λειρήτια έναν Νάρκισσο
Και έναν τρόπο να μαραίνει τον έρωτα-Άρνηση
Η κλειδαρότρυπα μιας θύμησης έχει πολλαπλούς κλειδάριθμους (1, 2 και άπειρο)
Κανείς δεν ενοχοποιεί την αποκάλυψη της συρρίκνωσης
θα έρθει πάλι με όλη την αφαίρεση των σωθικών να παίξει την υπόσταση
Με άλλο βάρος με άλλο γόνιμο με άλλο γήρας
Όλα τα σπίτια συμπυκνώνονται σε άλλες ανάγκες
Πώς μπορεί ένα τσόφλι να είναι τόσο ακέραιο και ο πυρήνας
Να διασπάται επ’ άπειρον; Ποίηση πάνω σε ένα
πεζό παράπηγμα έρωτα. Επάνω σε ένα ποιητικό παραπέτασμα.
Μέσα σε δύο γραμμές
Δεν θέλησα καθόλου η φωνή που έσυρα
–Μαζί με τα όργανα έτοιμα για μεταμόσχευση ονείρου–
Να με κατασπαράξει σαν Ηχώ αιώνια τιμωρημένη να φωνάζει μόνη στον έρωτα
Η φυγάδευση έχει κοινό σημείο φυγής με την απομόνωση την προσήλωση
την πηγή και τον έρωτα Φεύγει περίγραμμα Φεύγει περίγραμμα
θα διαθέσω δυο τρία καχεκτικά πουλιά σαν αγγελία θανάτου
Φεύγει περίγραμμα
Φεύγει περίγραμμα
Ποίηση πάνω σε έναν πεζό θάνατο. Φτερούγισμα. Επιτύμβιος χορός
Ποίηση πάνω σε έναν πεζό της καθημερινότητας
Αδιαπέραστο Ασυγκράτητο και Ανυπότακτο
Τα τρία στερητικά ουδέτερα που φόβο δεν έχουν
Πέρα από την κουκουβάγια που στέκει τις νύχτες στο απέναντι μπαλκόνι
Και σε εκείνο ο γνωστός ναυαγοσώστης
Που μια ώρα πριν αυτόχειρας
Που δυο μέρες πριν αγαπημένος
Που τρεις μέρες πριν διαρρήκτης
Που τέσσερις μέρες πριν θυρωρός
Που πέντε μέρες πριν φωτογράφος
Που έξι μέρες πριν ασύδοτος
Που εφτά μέρες πριν δημιουργός
Ένας τυχαίος διαβάτης στον κόσμο. Χωρίς σκιά να ακολουθεί
τον ήλιο την λίμνη. Να ερωτεύεται είδωλο χωρίς περίγραμμα
– Φεύγει περίγραμμα
Φεύγει – Πού θα ενσωματωθεί το σκούρο σημείο προοπτικής
ανάλογα με την θέση του ήλιου; Πού μπορεί να βουλιάζει το κενό
και να δημιουργεί και άλλο κενό καινό;
Ποιο λουλούδι Λειρήτια ακούει το καθρέφτισμα μιας σταγόνας νερού σε νερό;
Φεύγει περίγραμμα. Σώθηκε η ανάγκη στο σπίτι
Η υπεκφυγή. Το εσωτερικό του οργάνου
Διασπάται ο πυρήνας και το τσόφλι ακέραιο
Με ραγάδες – ανάμεσα σε ηπείρους εφτά. Και κενό ανάμεσα σε πάγους
Ποίηση πάνω σε πεζό παρακείμενο λόγο
Και ούτω καθεξής
Το σύμπαν συρρικνώνει την γη
Ή το αντίθετο
Από τη συλλογή Πριν εισέλθετε, βεβαιωθείτε (2013) της Γεωργία Τρούλη
Οι ποιητές της Θεσσαλονίκης τον 20ό αιώνα και ως σήμερα (ανθολογία) / Γεωργία Τρούλη
Βίκυ Παπαπροδρόμου: ό,τι πολύ αγάπησα (ποίηση, πεζογραφία & μουσική) 