Γράμμα στο Μάρκο Βαμβακάρη (Σταύρος Ξαρχάκος & Νίκος Γκάτσος)

Γράμμα στο Μάρκο Βαμβακάρη

Σύνθεση, ενορχήστρωση & διεύθυνση ορχήστρας: Σταύρος Ξαρχάκος
Στίχοι: Νίκος Γκάτσος
Τρίχορδο μπουζούκι: Κώστας Παπαδόπουλος & Χρήστος Κωνσταντίνου
Πλήκτρα: Κώστας Γανωσέλης
Πιάνο: Γιάννης Ζερβίδης
Κιθάρες: Κώστας Νικολόπουλος & Στέλιος Καρύδας
Κοντραμπάσο: Ανδρέας Ροδουσάκης
Πνευστά: Φίλιππος Τσεμπερούλης
Ακορντεόν: Λάζαρος Κουλαξίζης
Ερμηνεία: Δέσπω Διαμαντίδου & Γιώργος Νταλάρας
Δίσκος: Τα κατά Μάρκον (1991)

Γεια σου, ρε Μάρκο ΒαμΒακάρη
καραβοκύρη Συριανέ
που άνοιγες δρόμο στο φεγγάρι
κι έλεγες δύσκολα το ναι.

Είχες δικό σου μπαϊράκι
στου Πειραιά την αγορά
και συντροφιά σου τ’ αεράκι
απ’ της Ψυττάλειας τα νερά.

Γεια σου, ρε Μάρκο ΒαμΒακάρη
της μοναξιάς μας ουρανέ!

Άστρα το στόμα σου γεμάτο
κι η αλφαβήτα σου μισή
όμως τα πάνω έφερνες κάτω
έτσι όπως ήξερες εσύ.

Κι εμείς λιθάρι το λιθάρι
με την αγάπη στην καρδιά
σου χτίσαμε προσκυνητάρι
να σε δοξάζουν τα παιδιά.

Γεια σου, ρε Μάρκο ΒαμΒακάρη
μεγάλε και παντοτινέ!

Γράφει ο Σταύρος Ξαρχάκος στο εσώφυλλο του δίσκου:
Τα «Κατά Μάρκον» τραγούδια του Νίκου Γκάτσου διαπερνούν τα αδιαφανή κρύσταλλα της σύγχρονης αναλγησίας μας. Τα «Κατά Μάρκον» τραγούδια αποκαλύπτουν την πραγματικότητα της σύγχρονης πολιτικής μας ζωής με «τα ψεύτικα τα λόγια τα μεγάλα» και σαν νυστέρια φτάνουν ως το κόκαλο της ευθύνης όλων μας για το κακό που μας τριγυρνά και απειλεί να μας καταστρέψει.
Σ’ αυτά τα νέα «Αμοργιανά» τραγούδια του, ο Νίκος Γκάτσος, με δέος, οργή και πόνο, βάζει τίτλους σκληρούς και λέει λόγια πικρά για να ξυπνήσει από τη νάρκη τους συνέλληνες, λίγο πριν από μια ανεπανόρθωτη καταστροφή. Και τα τραγούδια του αυτά δεν έχουν καμιά κομματική σκοπιμότητα ή δεν είναι τραγούδια καμιάς συνηθισμένης πολιτικο-κομματικής τραγουδοποιίας και θεολογίας.
Είναι τραγούδια μιας βαθιάς συναίσθησης ευθύνης ενός ποιητή της ελληνικής ψυχής και της ανθρώπινης αγωνίας που θέλησε, τώρα, στην τέλεια ωριμότητά του, να περάσει (με το τραγούδι), στο στόμα, στην ψυχή και στο μυαλό του λαού μας, το λόγο και τον ήχο της οργής απέναντι σε «εκείνα και εκείνους» που καταστρέφουν τη Ελλάδα. Απέναντι σε εκείνους που προσπαθούν να εξαφανίσουν την ελληνική συναίσθηση και συνείδηση και, τέλος, απέναντι σε εκείνους που συντελούν στη σημερινή γενοκτονία των Ελλήνων από Έλληνες, με τη βοήθεια όλων των ανθελλήνων της Ευρώπης και του κόσμου.
Τα «Κατά Μάρκον» τραγούδια του Νίκου Γκάτσου «μιλούν» από μόνα τους. Εγώ, με τα λίγα λόγια μου, θέλησα να επισημάνω την ιδιαίτερη σημασία τους σ’ αυτή την κρίσιμη καμπή, ενώ ο Γιώργος Νταλάρας, με την ξεχωριστή φωνή του, αναδεικνύει το μέγεθος της αξίας αυτών των τραγουδιών, για τον καθένα μας.
Ευχαριστώ όλους που συμβάλανε στη δημιουργία αυτού του δίσκου.
Και ιδιαίτερα τη Δέσπω Διαμαντίδου που «έκλαψε» για τα «θύματα στ’ αραχνιασμένα μνήματα».
Τέλος, στο φίλο Γιάννη Αλαφούζο αφιερώνω αυτή μου τη δουλειά, για όσα πιστεύει και… πικραίνεται.

Τούτος ο τόπος (Σταύρος Ξαρχάκος & Νίκος Γκάτσος)

Τούτος ο τόπος

Σύνθεση, ενορχήστρωση & διεύθυνση ορχήστρας: Σταύρος Ξαρχάκος
Στίχοι: Νίκος Γκάτσος
Τρίχορδο μπουζούκι: Κώστας Παπαδόπουλος & Χρήστος Κωνσταντίνου
Πλήκτρα: Κώστας Γανωσέλης
Πιάνο: Γιάννης Ζερβίδης
Κιθάρες: Κώστας Νικολόπουλος & Στέλιος Καρύδας
Κοντραμπάσο: Ανδρέας Ροδουσάκης
Πνευστά: Φίλιππος Τσεμπερούλης
Ακορντεόν: Λάζαρος Κουλαξίζης
Τραγούδι: Γιώργος Νταλάρας
Δίσκος: Τα κατά Μάρκον (1991)

Τούτος ο τόπος είν’ ένας μύθος
από χρώμα και φως
ένας μύθος κρυφός
με τον κόσμο του ήλιου δεμένος.
Κάθ’ αυγή ξεκινά
ν’ ανταμώσει ξανά
το δικό του αθάνατο γένος.

Τούτος ο τόπος είν’ ένας κήπος
με κλαμένα παιδιά
στη γαλάζια ποδιά
κάποιας μάνας για πάντα χαμένης
που συντρόφοι ορφανοί
καρτερούν να φανεί
στο κατώφλι μιας πόρτας κλεισμένης.

Τούτος ο τόπος είν’ ένας βράχος
σα σπαθί κοφτερός
που σοφός ο καιρός
θα τον κάνει τραγούδι μια μέρα
και θα ’ρθουν εποχές
που οι φτωχές μας ψυχές
το σκοπό του θ’ ακούν στον αγέρα.

Γράφει ο Σταύρος Ξαρχάκος στο εσώφυλλο του δίσκου:
Τα «Κατά Μάρκον» τραγούδια του Νίκου Γκάτσου διαπερνούν τα αδιαφανή κρύσταλλα της σύγχρονης αναλγησίας μας. Τα «Κατά Μάρκον» τραγούδια αποκαλύπτουν την πραγματικότητα της σύγχρονης πολιτικής μας ζωής με «τα ψεύτικα τα λόγια τα μεγάλα» και σαν νυστέρια φτάνουν ως το κόκαλο της ευθύνης όλων μας για το κακό που μας τριγυρνά και απειλεί να μας καταστρέψει.
Σ’ αυτά τα νέα «Αμοργιανά» τραγούδια του, ο Νίκος Γκάτσος, με δέος, οργή και πόνο, βάζει τίτλους σκληρούς και λέει λόγια πικρά για να ξυπνήσει από τη νάρκη τους συνέλληνες, λίγο πριν από μια ανεπανόρθωτη καταστροφή. Και τα τραγούδια του αυτά δεν έχουν καμιά κομματική σκοπιμότητα ή δεν είναι τραγούδια καμιάς συνηθισμένης πολιτικο-κομματικής τραγουδοποιίας και θεολογίας.
Είναι τραγούδια μιας βαθιάς συναίσθησης ευθύνης ενός ποιητή της ελληνικής ψυχής και της ανθρώπινης αγωνίας που θέλησε, τώρα, στην τέλεια ωριμότητά του, να περάσει (με το τραγούδι), στο στόμα, στην ψυχή και στο μυαλό του λαού μας, το λόγο και τον ήχο της οργής απέναντι σε «εκείνα και εκείνους» που καταστρέφουν τη Ελλάδα. Απέναντι σε εκείνους που προσπαθούν να εξαφανίσουν την ελληνική συναίσθηση και συνείδηση και, τέλος, απέναντι σε εκείνους που συντελούν στη σημερινή γενοκτονία των Ελλήνων από Έλληνες, με τη βοήθεια όλων των ανθελλήνων της Ευρώπης και του κόσμου.
Τα «Κατά Μάρκον» τραγούδια του Νίκου Γκάτσου «μιλούν» από μόνα τους. Εγώ, με τα λίγα λόγια μου, θέλησα να επισημάνω την ιδιαίτερη σημασία τους σ’ αυτή την κρίσιμη καμπή, ενώ ο Γιώργος Νταλάρας, με την ξεχωριστή φωνή του, αναδεικνύει το μέγεθος της αξίας αυτών των τραγουδιών, για τον καθένα μας.
Ευχαριστώ όλους που συμβάλανε στη δημιουργία αυτού του δίσκου.
Και ιδιαίτερα τη Δέσπω Διαμαντίδου που «έκλαψε» για τα «θύματα στ’ αραχνιασμένα μνήματα».
Τέλος, στο φίλο Γιάννη Αλαφούζο αφιερώνω αυτή μου τη δουλειά, για όσα πιστεύει και… πικραίνεται.

Η χοντρομπαλού (Σταύρος Ξαρχάκος & Νίκος Γκάτσος)

Η χοντρομπαλού

Σύνθεση, ενορχήστρωση & διεύθυνση ορχήστρας: Σταύρος Ξαρχάκος
Στίχοι: Νίκος Γκάτσος
Τρίχορδο μπουζούκι: Κώστας Παπαδόπουλος & Χρήστος Κωνσταντίνου
Πλήκτρα: Κώστας Γανωσέλης
Πιάνο: Γιάννης Ζερβίδης
Κιθάρες: Κώστας Νικολόπουλος & Στέλιος Καρύδας
Κοντραμπάσο: Ανδρέας Ροδουσάκης
Πνευστά: Φίλιππος Τσεμπερούλης
Ακορντεόν: Λάζαρος Κουλαξίζης
Ερμηνεία: Δέσπω Διαμαντίδου & Σταύρος Ξαρχάκος
Δίσκος: Τα κατά Μάρκον (1991)

Μια Κυριακή στην Κοκκινιά
στην παιδική μου γειτονιά
είδα μια γριά χοντρομπαλού
που ο νους της έτρεχε αλλού.

Την κοίταξα με κοίταξε
σαν κουκουβάγια σε μπαξέ
και μου ’πε με φωνή θολή
που μάνα θύμιζε τρελή:

«Σε χώμα φύτρωσα ζεστό
αιώνες πριν απ’ τον Χριστό.
Ζούσα καλά κι ευχάριστα
κι έπαιρνα μόνο άριστα.

Μα σαν προχώρησε ο καιρός
έγινε ο κόσμος μοχθηρός
και με βατέψανε που λες
αράδα βάρβαρες φυλές.

Σελτζούκοι Σλάβοι Ενετοί
λες κι ήταν όλοι τους βαλτοί.
Τότε κατάλαβα γιατί
καμένο ήμουνα χαρτί
δίχως χαρά δίχως γιορτή.

Σιγά-σιγά και ταπεινά
μ’ αγώνες και με βάσανα
καινούργια έβγαλα φτερά
μα ήρθαν τα χειρότερα.

Είδα τα ίδια μου παιδιά
να δίνουν σ’ άλλους τα κλειδιά
και με χιλιάδες ψέματα
με προδοσίες κι αίματα
να μου σπαράζουν την καρδιά.

Γι’ αυτό μια νύχτα σκοτεινή
θ’ ανέβω στην Καισαριανή
με κουρασμένα βήματα
να κλάψω για τα θύματα
στ’ αραχνιασμένα μνήματα.

Κι εκεί ψηλά στον Υμηττό
αντίκρυ στον Λυκαβηττό
μικρό κεράκι θα κρατώ
να φέγγει χρόνους εκατό
να φέγγει χρόνους εκατό.»

Γράφει ο Σταύρος Ξαρχάκος στο εσώφυλλο του δίσκου:
Τα «Κατά Μάρκον» τραγούδια του Νίκου Γκάτσου διαπερνούν τα αδιαφανή κρύσταλλα της σύγχρονης αναλγησίας μας. Τα «Κατά Μάρκον» τραγούδια αποκαλύπτουν την πραγματικότητα της σύγχρονης πολιτικής μας ζωής με «τα ψεύτικα τα λόγια τα μεγάλα» και σαν νυστέρια φτάνουν ως το κόκαλο της ευθύνης όλων μας για το κακό που μας τριγυρνά και απειλεί να μας καταστρέψει.
Σ’ αυτά τα νέα «Αμοργιανά» τραγούδια του, ο Νίκος Γκάτσος, με δέος, οργή και πόνο, βάζει τίτλους σκληρούς και λέει λόγια πικρά για να ξυπνήσει από τη νάρκη τους συνέλληνες, λίγο πριν από μια ανεπανόρθωτη καταστροφή. Και τα τραγούδια του αυτά δεν έχουν καμιά κομματική σκοπιμότητα ή δεν είναι τραγούδια καμιάς συνηθισμένης πολιτικο-κομματικής τραγουδοποιίας και θεολογίας.
Είναι τραγούδια μιας βαθιάς συναίσθησης ευθύνης ενός ποιητή της ελληνικής ψυχής και της ανθρώπινης αγωνίας που θέλησε, τώρα, στην τέλεια ωριμότητά του, να περάσει (με το τραγούδι), στο στόμα, στην ψυχή και στο μυαλό του λαού μας, το λόγο και τον ήχο της οργής απέναντι σε «εκείνα και εκείνους» που καταστρέφουν τη Ελλάδα. Απέναντι σε εκείνους που προσπαθούν να εξαφανίσουν την ελληνική συναίσθηση και συνείδηση και, τέλος, απέναντι σε εκείνους που συντελούν στη σημερινή γενοκτονία των Ελλήνων από Έλληνες, με τη βοήθεια όλων των ανθελλήνων της Ευρώπης και του κόσμου.
Τα «Κατά Μάρκον» τραγούδια του Νίκου Γκάτσου «μιλούν» από μόνα τους. Εγώ, με τα λίγα λόγια μου, θέλησα να επισημάνω την ιδιαίτερη σημασία τους σ’ αυτή την κρίσιμη καμπή, ενώ ο Γιώργος Νταλάρας, με την ξεχωριστή φωνή του, αναδεικνύει το μέγεθος της αξίας αυτών των τραγουδιών, για τον καθένα μας.
Ευχαριστώ όλους που συμβάλανε στη δημιουργία αυτού του δίσκου.
Και ιδιαίτερα τη Δέσπω Διαμαντίδου που «έκλαψε» για τα «θύματα στ’ αραχνιασμένα μνήματα».
Τέλος, στο φίλο Γιάννη Αλαφούζο αφιερώνω αυτή μου τη δουλειά, για όσα πιστεύει και… πικραίνεται.

Πίσω από μαύρα σίδερα (Σταύρος Ξαρχάκος & Νίκος Γκάτσος)

Πίσω από μαύρα σίδερα

Σύνθεση, ενορχήστρωση & διεύθυνση ορχήστρας: Σταύρος Ξαρχάκος
Στίχοι: Νίκος Γκάτσος
Τρίχορδο μπουζούκι: Κώστας Παπαδόπουλος & Χρήστος Κωνσταντίνου
Πλήκτρα: Κώστας Γανωσέλης
Πιάνο: Γιάννης Ζερβίδης
Κιθάρες: Κώστας Νικολόπουλος & Στέλιος Καρύδας
Κοντραμπάσο: Ανδρέας Ροδουσάκης
Πνευστά: Φίλιππος Τσεμπερούλης
Ακορντεόν: Λάζαρος Κουλαξίζης
Τραγούδι: Γιώργος Νταλάρας
Δίσκος: Τα κατά Μάρκον (1991)

Αγέρηδες χτυπήσανε
τις φαγωμένες πόρτες
κι εκείνοι που αγαπήσανε
μονάχοι κόβουν βόλτες
πίσω από μαύρα σίδερα
που σιγοβράζουν σήμερα.

Αλί αλί και τρισαλί
Ελλάδα μάνα μου τρελή
φέρε μου απόψε στο κελί
καπνό φιτίλι και ρακί
και δυναμίτη παρακεί
να γίνει στάχτη η φυλακή.

Αγάπη, όσοι σε πίστεψαν
κακό της κεφαλής τους
μα κι όσους δεν σε πίστεψαν
απ’ τα δεσμά τους λύσ’ τους
να ξαναβρούν το δρόμο τους
με το μηδέν για νόμο τους.

Αλί αλί και τρισαλί
Ελλάδα μάνα μου τρελή
φέρε μου απόψε στο κελί
καπνό φιτίλι και ρακί
και δυναμίτη παρακεί
να γίνει στάχτη η φυλακή.

Γράφει ο Σταύρος Ξαρχάκος στο εσώφυλλο του δίσκου:
Τα «Κατά Μάρκον» τραγούδια του Νίκου Γκάτσου διαπερνούν τα αδιαφανή κρύσταλλα της σύγχρονης αναλγησίας μας. Τα «Κατά Μάρκον» τραγούδια αποκαλύπτουν την πραγματικότητα της σύγχρονης πολιτικής μας ζωής με «τα ψεύτικα τα λόγια τα μεγάλα» και σαν νυστέρια φτάνουν ως το κόκαλο της ευθύνης όλων μας για το κακό που μας τριγυρνά και απειλεί να μας καταστρέψει.
Σ’ αυτά τα νέα «Αμοργιανά» τραγούδια του, ο Νίκος Γκάτσος, με δέος, οργή και πόνο, βάζει τίτλους σκληρούς και λέει λόγια πικρά για να ξυπνήσει από τη νάρκη τους συνέλληνες, λίγο πριν από μια ανεπανόρθωτη καταστροφή. Και τα τραγούδια του αυτά δεν έχουν καμιά κομματική σκοπιμότητα ή δεν είναι τραγούδια καμιάς συνηθισμένης πολιτικο-κομματικής τραγουδοποιίας και θεολογίας.
Είναι τραγούδια μιας βαθιάς συναίσθησης ευθύνης ενός ποιητή της ελληνικής ψυχής και της ανθρώπινης αγωνίας που θέλησε, τώρα, στην τέλεια ωριμότητά του, να περάσει (με το τραγούδι), στο στόμα, στην ψυχή και στο μυαλό του λαού μας, το λόγο και τον ήχο της οργής απέναντι σε «εκείνα και εκείνους» που καταστρέφουν τη Ελλάδα. Απέναντι σε εκείνους που προσπαθούν να εξαφανίσουν την ελληνική συναίσθηση και συνείδηση και, τέλος, απέναντι σε εκείνους που συντελούν στη σημερινή γενοκτονία των Ελλήνων από Έλληνες, με τη βοήθεια όλων των ανθελλήνων της Ευρώπης και του κόσμου.
Τα «Κατά Μάρκον» τραγούδια του Νίκου Γκάτσου «μιλούν» από μόνα τους. Εγώ, με τα λίγα λόγια μου, θέλησα να επισημάνω την ιδιαίτερη σημασία τους σ’ αυτή την κρίσιμη καμπή, ενώ ο Γιώργος Νταλάρας, με την ξεχωριστή φωνή του, αναδεικνύει το μέγεθος της αξίας αυτών των τραγουδιών, για τον καθένα μας.
Ευχαριστώ όλους που συμβάλανε στη δημιουργία αυτού του δίσκου.
Και ιδιαίτερα τη Δέσπω Διαμαντίδου που «έκλαψε» για τα «θύματα στ’ αραχνιασμένα μνήματα».
Τέλος, στο φίλο Γιάννη Αλαφούζο αφιερώνω αυτή μου τη δουλειά, για όσα πιστεύει και… πικραίνεται.

Μια γλώσσα μια πατρίδα (Σταύρος Ξαρχάκος & Νίκος Γκάτσος)

Μια γλώσσα μια πατρίδα

Σύνθεση, ενορχήστρωση & διεύθυνση ορχήστρας: Σταύρος Ξαρχάκος
Στίχοι: Νίκος Γκάτσος
Τρίχορδο μπουζούκι: Κώστας Παπαδόπουλος & Χρήστος Κωνσταντίνου
Πλήκτρα: Κώστας Γανωσέλης
Πιάνο: Γιάννης Ζερβίδης
Κιθάρες: Κώστας Νικολόπουλος & Στέλιος Καρύδας
Κοντραμπάσο: Ανδρέας Ροδουσάκης
Πνευστά: Φίλιππος Τσεμπερούλης
Ακορντεόν: Λάζαρος Κουλαξίζης
Τραγούδι: Γιώργος Νταλάρας
Δίσκος: Τα κατά Μάρκον (1991)

Μια χούφτα είν’ ο άνθρωπος
από στυφό προζύμι
γεννιέται σαν αρχάγγελος
πεθαίνει σαν αγρίμι.

Του μένει μόνο στη ζωή
μια γλώσσα μια πατρίδα
η πρώτη του παρηγοριά
και η στερνή του ελπίδα.

Όλο το βιός κι η προίκα του
ένας καημός στα στήθια
κι ο τόπος που τον γέννησε
η δυνατή του αλήθεια.

Για ιδέστε κείνο το παιδί
με τα γερά τα χέρια
πώς οδηγεί τ’ αδέρφια του
ν’ ανέβουν ως τ’ αστέρια.

Κι απ’ τα βουνά της Ρούμελης
και τα νησιά του νότου
ένας πανάρχαιος παππούς
κοιτάει τον εγγονό του.

Γράφει ο Σταύρος Ξαρχάκος στο εσώφυλλο του δίσκου:
Τα «Κατά Μάρκον» τραγούδια του Νίκου Γκάτσου διαπερνούν τα αδιαφανή κρύσταλλα της σύγχρονης αναλγησίας μας. Τα «Κατά Μάρκον» τραγούδια αποκαλύπτουν την πραγματικότητα της σύγχρονης πολιτικής μας ζωής με «τα ψεύτικα τα λόγια τα μεγάλα» και σαν νυστέρια φτάνουν ως το κόκαλο της ευθύνης όλων μας για το κακό που μας τριγυρνά και απειλεί να μας καταστρέψει.
Σ’ αυτά τα νέα «Αμοργιανά» τραγούδια του, ο Νίκος Γκάτσος, με δέος, οργή και πόνο, βάζει τίτλους σκληρούς και λέει λόγια πικρά για να ξυπνήσει από τη νάρκη τους συνέλληνες, λίγο πριν από μια ανεπανόρθωτη καταστροφή. Και τα τραγούδια του αυτά δεν έχουν καμιά κομματική σκοπιμότητα ή δεν είναι τραγούδια καμιάς συνηθισμένης πολιτικο-κομματικής τραγουδοποιίας και θεολογίας.
Είναι τραγούδια μιας βαθιάς συναίσθησης ευθύνης ενός ποιητή της ελληνικής ψυχής και της ανθρώπινης αγωνίας που θέλησε, τώρα, στην τέλεια ωριμότητά του, να περάσει (με το τραγούδι), στο στόμα, στην ψυχή και στο μυαλό του λαού μας, το λόγο και τον ήχο της οργής απέναντι σε «εκείνα και εκείνους» που καταστρέφουν τη Ελλάδα. Απέναντι σε εκείνους που προσπαθούν να εξαφανίσουν την ελληνική συναίσθηση και συνείδηση και, τέλος, απέναντι σε εκείνους που συντελούν στη σημερινή γενοκτονία των Ελλήνων από Έλληνες, με τη βοήθεια όλων των ανθελλήνων της Ευρώπης και του κόσμου.
Τα «Κατά Μάρκον» τραγούδια του Νίκου Γκάτσου «μιλούν» από μόνα τους. Εγώ, με τα λίγα λόγια μου, θέλησα να επισημάνω την ιδιαίτερη σημασία τους σ’ αυτή την κρίσιμη καμπή, ενώ ο Γιώργος Νταλάρας, με την ξεχωριστή φωνή του, αναδεικνύει το μέγεθος της αξίας αυτών των τραγουδιών, για τον καθένα μας.
Ευχαριστώ όλους που συμβάλανε στη δημιουργία αυτού του δίσκου.
Και ιδιαίτερα τη Δέσπω Διαμαντίδου που «έκλαψε» για τα «θύματα στ’ αραχνιασμένα μνήματα».
Τέλος, στο φίλο Γιάννη Αλαφούζο αφιερώνω αυτή μου τη δουλειά, για όσα πιστεύει και… πικραίνεται.

Τα γερόντια (Σταύρος Ξαρχάκος & Νίκος Γκάτσος)

Τα γερόντια

Σύνθεση, ενορχήστρωση & διεύθυνση ορχήστρας: Σταύρος Ξαρχάκος
Στίχοι: Νίκος Γκάτσος
Τρίχορδο μπουζούκι: Κώστας Παπαδόπουλος & Χρήστος Κωνσταντίνου
Πλήκτρα: Κώστας Γανωσέλης
Πιάνο: Γιάννης Ζερβίδης
Κιθάρες: Κώστας Νικολόπουλος & Στέλιος Καρύδας
Κοντραμπάσο: Ανδρέας Ροδουσάκης
Πνευστά: Φίλιππος Τσεμπερούλης
Ακορντεόν: Λάζαρος Κουλαξίζης
Τραγούδι: Γιώργος Νταλάρας & Γιώργος Λέντζας
Δίσκος: Τα κατά Μάρκον (1991)

Μ’ ένα μάτι μ’ ένα δόντι
με βαμμένα τα μαλλιά
σκαρφαλώσαν οι γερόντοι
στης πατρίδας τα σκαλιά

Καθώς παν για τα ογδόντα
ίδιοι και παράλληλοι
το πολύ για καμιά τσόντα
είναι πια κατάλληλοι

Μα για να σωθεί η Ελλάδα
στους καιρούς τους ύστατους
βρείτε κάπου έναν καιάδα
και γκρεμοτσακίστε τους

Μας φλομώσαν οι παππούδες
με ψευτιές και φούμαρα
λες και είμαστε αλεπούδες
που μασάνε κούμαρα

Μα θα ’ρθούνε άλλα χρόνια
μ’ όνειρα κι οράματα
δίχως λόγους στα μπαλκόνια
κι άχρηστα προγράμματα

Αχ για να σωθεί η Ελλάδα
στους καιρούς τους ύστατους
βρείτε κάπου έναν καιάδα
και γκρεμοτσακίστε τους

Μα για να σωθεί η Ελλάδα
στους καιρούς τους ύστατους
βρείτε κάπου έναν καιάδα
και γκρεμοτσακίστε τους

Γράφει ο Σταύρος Ξαρχάκος στο εσώφυλλο του δίσκου:
Τα «Κατά Μάρκον» τραγούδια του Νίκου Γκάτσου διαπερνούν τα αδιαφανή κρύσταλλα της σύγχρονης αναλγησίας μας. Τα «Κατά Μάρκον» τραγούδια αποκαλύπτουν την πραγματικότητα της σύγχρονης πολιτικής μας ζωής με «τα ψεύτικα τα λόγια τα μεγάλα» και σαν νυστέρια φτάνουν ως το κόκαλο της ευθύνης όλων μας για το κακό που μας τριγυρνά και απειλεί να μας καταστρέψει.
Σ’ αυτά τα νέα «Αμοργιανά» τραγούδια του, ο Νίκος Γκάτσος, με δέος, οργή και πόνο, βάζει τίτλους σκληρούς και λέει λόγια πικρά για να ξυπνήσει από τη νάρκη τους συνέλληνες, λίγο πριν από μια ανεπανόρθωτη καταστροφή. Και τα τραγούδια του αυτά δεν έχουν καμιά κομματική σκοπιμότητα ή δεν είναι τραγούδια καμιάς συνηθισμένης πολιτικο-κομματικής τραγουδοποιίας και θεολογίας.
Είναι τραγούδια μιας βαθιάς συναίσθησης ευθύνης ενός ποιητή της ελληνικής ψυχής και της ανθρώπινης αγωνίας που θέλησε, τώρα, στην τέλεια ωριμότητά του, να περάσει (με το τραγούδι), στο στόμα, στην ψυχή και στο μυαλό του λαού μας, το λόγο και τον ήχο της οργής απέναντι σε «εκείνα και εκείνους» που καταστρέφουν τη Ελλάδα. Απέναντι σε εκείνους που προσπαθούν να εξαφανίσουν την ελληνική συναίσθηση και συνείδηση και, τέλος, απέναντι σε εκείνους που συντελούν στη σημερινή γενοκτονία των Ελλήνων από Έλληνες, με τη βοήθεια όλων των ανθελλήνων της Ευρώπης και του κόσμου.
Τα «Κατά Μάρκον» τραγούδια του Νίκου Γκάτσου «μιλούν» από μόνα τους. Εγώ, με τα λίγα λόγια μου, θέλησα να επισημάνω την ιδιαίτερη σημασία τους σ’ αυτή την κρίσιμη καμπή, ενώ ο Γιώργος Νταλάρας, με την ξεχωριστή φωνή του, αναδεικνύει το μέγεθος της αξίας αυτών των τραγουδιών, για τον καθένα μας.
Ευχαριστώ όλους που συμβάλανε στη δημιουργία αυτού του δίσκου.
Και ιδιαίτερα τη Δέσπω Διαμαντίδου που «έκλαψε» για τα «θύματα στ’ αραχνιασμένα μνήματα».
Τέλος, στο φίλο Γιάννη Αλαφούζο αφιερώνω αυτή μου τη δουλειά, για όσα πιστεύει και… πικραίνεται.

Οι πρώτοι και οι δεύτεροι (Σταύρος Ξαρχάκος & Νίκος Γκάτσος)

Οι πρώτοι και οι δεύτεροι

Σύνθεση, ενορχήστρωση & διεύθυνση ορχήστρας: Σταύρος Ξαρχάκος
Στίχοι: Νίκος Γκάτσος
Τρίχορδο μπουζούκι: Κώστας Παπαδόπουλος & Χρήστος Κωνσταντίνου
Πλήκτρα: Κώστας Γανωσέλης
Πιάνο: Γιάννης Ζερβίδης
Κιθάρες: Κώστας Νικολόπουλος & Στέλιος Καρύδας
Κοντραμπάσο: Ανδρέας Ροδουσάκης
Πνευστά: Φίλιππος Τσεμπερούλης
Ακορντεόν: Λάζαρος Κουλαξίζης
Τραγούδι: Γιώργος Νταλάρας
Δίσκος: Τα κατά Μάρκον (1991)

Στο χώμα τούτο το σκληρό
που ’ναι η βροχή αγγέλων δάκρυ
ποτέ δεν είχαμε νερό
κι αλαφιασμένοι σε μιαν άκρη
αρχίζαμε μονομαχία
με τα στοιχειά και τα στοιχεία.

Έτσι περπάταγε η ζωή
πότε στραβά και πότε ίσια
μέσ’ απ’ του κόσμου τη βουή
να πάει γραμμή για τα Ηλύσια
μ’ αίμα ραντίζοντας και σκόνη
το παθιασμένο της βαγόνι.

Θε μου γιατί γιατί γιατί
κείνοι που σκύβουν το κεφάλι
και τεμενάδες κάνουν πάλι
στον τύραννο και στον προδότη
Θε μου γιατί γιατί γιατί
να ’ρχονται κείνοι πάντα πρώτοι
κι εμείς οι αγνοί κι ελεύτεροι
να ’μαστε πάντα δεύτεροι;

Γράφει ο Σταύρος Ξαρχάκος στο εσώφυλλο του δίσκου:
Τα «Κατά Μάρκον» τραγούδια του Νίκου Γκάτσου διαπερνούν τα αδιαφανή κρύσταλλα της σύγχρονης αναλγησίας μας. Τα «Κατά Μάρκον» τραγούδια αποκαλύπτουν την πραγματικότητα της σύγχρονης πολιτικής μας ζωής με «τα ψεύτικα τα λόγια τα μεγάλα» και σαν νυστέρια φτάνουν ως το κόκαλο της ευθύνης όλων μας για το κακό που μας τριγυρνά και απειλεί να μας καταστρέψει.
Σ’ αυτά τα νέα «Αμοργιανά» τραγούδια του, ο Νίκος Γκάτσος, με δέος, οργή και πόνο, βάζει τίτλους σκληρούς και λέει λόγια πικρά για να ξυπνήσει από τη νάρκη τους συνέλληνες, λίγο πριν από μια ανεπανόρθωτη καταστροφή. Και τα τραγούδια του αυτά δεν έχουν καμιά κομματική σκοπιμότητα ή δεν είναι τραγούδια καμιάς συνηθισμένης πολιτικο-κομματικής τραγουδοποιίας και θεολογίας.
Είναι τραγούδια μιας βαθιάς συναίσθησης ευθύνης ενός ποιητή της ελληνικής ψυχής και της ανθρώπινης αγωνίας που θέλησε, τώρα, στην τέλεια ωριμότητά του, να περάσει (με το τραγούδι), στο στόμα, στην ψυχή και στο μυαλό του λαού μας, το λόγο και τον ήχο της οργής απέναντι σε «εκείνα και εκείνους» που καταστρέφουν τη Ελλάδα. Απέναντι σε εκείνους που προσπαθούν να εξαφανίσουν την ελληνική συναίσθηση και συνείδηση και, τέλος, απέναντι σε εκείνους που συντελούν στη σημερινή γενοκτονία των Ελλήνων από Έλληνες, με τη βοήθεια όλων των ανθελλήνων της Ευρώπης και του κόσμου.
Τα «Κατά Μάρκον» τραγούδια του Νίκου Γκάτσου «μιλούν» από μόνα τους. Εγώ, με τα λίγα λόγια μου, θέλησα να επισημάνω την ιδιαίτερη σημασία τους σ’ αυτή την κρίσιμη καμπή, ενώ ο Γιώργος Νταλάρας, με την ξεχωριστή φωνή του, αναδεικνύει το μέγεθος της αξίας αυτών των τραγουδιών, για τον καθένα μας.
Ευχαριστώ όλους που συμβάλανε στη δημιουργία αυτού του δίσκου.
Και ιδιαίτερα τη Δέσπω Διαμαντίδου που «έκλαψε» για τα «θύματα στ’ αραχνιασμένα μνήματα».
Τέλος, στο φίλο Γιάννη Αλαφούζο αφιερώνω αυτή μου τη δουλειά, για όσα πιστεύει και… πικραίνεται.

Δώστε μου μια ταυτότητα (Σταύρος Ξαρχάκος & Νίκος Γκάτσος)

Δώστε μου μια ταυτότητα

Σύνθεση, ενορχήστρωση & διεύθυνση ορχήστρας: Σταύρος Ξαρχάκος
Στίχοι: Νίκος Γκάτσος
Τρίχορδο μπουζούκι: Κώστας Παπαδόπουλος & Χρήστος Κωνσταντίνου
Πλήκτρα: Κώστας Γανωσέλης
Πιάνο: Γιάννης Ζερβίδης
Κιθάρες: Κώστας Νικολόπουλος & Στέλιος Καρύδας
Κοντραμπάσο: Ανδρέας Ροδουσάκης
Πνευστά: Φίλιππος Τσεμπερούλης
Ακορντεόν: Λάζαρος Κουλαξίζης
Τραγούδι: Γιώργος Νταλάρας
Δίσκος: Τα κατά Μάρκον (1991)

Δεν έχω σπίτι κι όνομα
και κώδικες και νόμους
αιώνες τώρα περπατώ
σε στοιχειωμένους δρόμους.

Την πίκρα έχω μάνα μου
γυναίκα την ανάγκη
στα χώματα που χόρεψαν
Αγαρηνοί και Φράγκοι.

Είν’ απ’ το δέντρο του Θεού
η ρίζα που κρατεί με
δώστε μου μια ταυτότητα
να θυμηθώ ποιος είμαι.

Δώστε μου μια ταυτότητα
να θυμηθώ ποιος είμαι.

Γράφει ο Σταύρος Ξαρχάκος στο εσώφυλλο του δίσκου:
Τα «Κατά Μάρκον» τραγούδια του Νίκου Γκάτσου διαπερνούν τα αδιαφανή κρύσταλλα της σύγχρονης αναλγησίας μας. Τα «Κατά Μάρκον» τραγούδια αποκαλύπτουν την πραγματικότητα της σύγχρονης πολιτικής μας ζωής με «τα ψεύτικα τα λόγια τα μεγάλα» και σαν νυστέρια φτάνουν ως το κόκαλο της ευθύνης όλων μας για το κακό που μας τριγυρνά και απειλεί να μας καταστρέψει.
Σ’ αυτά τα νέα «Αμοργιανά» τραγούδια του, ο Νίκος Γκάτσος, με δέος, οργή και πόνο, βάζει τίτλους σκληρούς και λέει λόγια πικρά για να ξυπνήσει από τη νάρκη τους συνέλληνες, λίγο πριν από μια ανεπανόρθωτη καταστροφή. Και τα τραγούδια του αυτά δεν έχουν καμιά κομματική σκοπιμότητα ή δεν είναι τραγούδια καμιάς συνηθισμένης πολιτικο-κομματικής τραγουδοποιίας και θεολογίας.
Είναι τραγούδια μιας βαθιάς συναίσθησης ευθύνης ενός ποιητή της ελληνικής ψυχής και της ανθρώπινης αγωνίας που θέλησε, τώρα, στην τέλεια ωριμότητά του, να περάσει (με το τραγούδι), στο στόμα, στην ψυχή και στο μυαλό του λαού μας, το λόγο και τον ήχο της οργής απέναντι σε «εκείνα και εκείνους» που καταστρέφουν τη Ελλάδα. Απέναντι σε εκείνους που προσπαθούν να εξαφανίσουν την ελληνική συναίσθηση και συνείδηση και, τέλος, απέναντι σε εκείνους που συντελούν στη σημερινή γενοκτονία των Ελλήνων από Έλληνες, με τη βοήθεια όλων των ανθελλήνων της Ευρώπης και του κόσμου.
Τα «Κατά Μάρκον» τραγούδια του Νίκου Γκάτσου «μιλούν» από μόνα τους. Εγώ, με τα λίγα λόγια μου, θέλησα να επισημάνω την ιδιαίτερη σημασία τους σ’ αυτή την κρίσιμη καμπή, ενώ ο Γιώργος Νταλάρας, με την ξεχωριστή φωνή του, αναδεικνύει το μέγεθος της αξίας αυτών των τραγουδιών, για τον καθένα μας.
Ευχαριστώ όλους που συμβάλανε στη δημιουργία αυτού του δίσκου.
Και ιδιαίτερα τη Δέσπω Διαμαντίδου που «έκλαψε» για τα «θύματα στ’ αραχνιασμένα μνήματα».
Τέλος, στο φίλο Γιάννη Αλαφούζο αφιερώνω αυτή μου τη δουλειά, για όσα πιστεύει και… πικραίνεται.

Οι αστρολόγοι (Σταύρος Ξαρχάκος & Νίκος Γκάτσος)

Οι αστρολόγοι

Σύνθεση, ενορχήστρωση & διεύθυνση ορχήστρας: Σταύρος Ξαρχάκος
Στίχοι: Νίκος Γκάτσος
Τρίχορδο μπουζούκι: Κώστας Παπαδόπουλος & Χρήστος Κωνσταντίνου
Πλήκτρα: Κώστας Γανωσέλης
Πιάνο: Γιάννης Ζερβίδης
Κιθάρες: Κώστας Νικολόπουλος & Στέλιος Καρύδας
Κοντραμπάσο: Ανδρέας Ροδουσάκης
Πνευστά: Φίλιππος Τσεμπερούλης
Ακορντεόν: Λάζαρος Κουλαξίζης
Τραγούδι: Γιώργος Νταλάρας
Δίσκος: Τα κατά Μάρκον (1991)

Μελετάμε τους πλανήτες
κι όλους τους αστερισμούς
τους πολέμους και τις ήττες
και τους δύσκολους χρησμούς.

Στην παλιά μας τη φυλλάδα
που διαβάσαμε ξανά
τέτοιο όνομα Ελλάδα
δεν υπάρχει πουθενά.

Μόνο σ’ ένα καζαμία
με περγαμηνό χαρτί
αίμα στάζαν τα σημεία
σαν κομμένη αορτή.

Κι όπως ρίχναμε τη σκόνη
να στεγνώσει την πληγή
φάνηκαν του Ομήρου οι χρόνοι
και των Αχαιών η γη.

Λίγα φύλλα παρακάτω
καθώς έτρεχε ο καιρός
σαν τη φλεγομένη βάτο
πάλι φούντωνε ο χορός.

Θερμοπύλες Μαραθώνες
βγαίναν τώρα στη σκηνή
του Αλεξάνδρου οι Μακεδόνες
του Φωκά οι Βυζαντινοί.

Ώσπου χάραξε μια μέρα
κι απ’ το Σούλι ως τη Γραβιά
όλα τα ’σκιαζε η φοβέρα
και τα πλάκωνε η σκλαβιά.

Όμως κύλησαν τα χρόνια
και στ’ αγέραστα βουνά
γύρισαν τα χελιδόνια
κι ήλιος φάνηκε ξανά

Αχ, τελειώσαν οι σελίδες
και τι έγινε μετά
δεν το είδα δεν το είδες
μα ο νους μου αλλού πετά.

Γιατί γνώρισα ένα νέο
λυπημένο και χλωμό
που ’χε ζήσει στο Αιγαίο
πριν απ’ τον κατακλυσμό.

Τώρα που θα σταματήσει
ο δικός μας ο χορός
θά ’ρθει να μας τραγουδήσει
για μια γέννα πυρός.

Γράφει ο Σταύρος Ξαρχάκος στο εσώφυλλο του δίσκου:
Τα «Κατά Μάρκον» τραγούδια του Νίκου Γκάτσου διαπερνούν τα αδιαφανή κρύσταλλα της σύγχρονης αναλγησίας μας. Τα «Κατά Μάρκον» τραγούδια αποκαλύπτουν την πραγματικότητα της σύγχρονης πολιτικής μας ζωής με «τα ψεύτικα τα λόγια τα μεγάλα» και σαν νυστέρια φτάνουν ως το κόκαλο της ευθύνης όλων μας για το κακό που μας τριγυρνά και απειλεί να μας καταστρέψει.
Σ’ αυτά τα νέα «Αμοργιανά» τραγούδια του, ο Νίκος Γκάτσος, με δέος, οργή και πόνο, βάζει τίτλους σκληρούς και λέει λόγια πικρά για να ξυπνήσει από τη νάρκη τους συνέλληνες, λίγο πριν από μια ανεπανόρθωτη καταστροφή. Και τα τραγούδια του αυτά δεν έχουν καμιά κομματική σκοπιμότητα ή δεν είναι τραγούδια καμιάς συνηθισμένης πολιτικο-κομματικής τραγουδοποιίας και θεολογίας.
Είναι τραγούδια μιας βαθιάς συναίσθησης ευθύνης ενός ποιητή της ελληνικής ψυχής και της ανθρώπινης αγωνίας που θέλησε, τώρα, στην τέλεια ωριμότητά του, να περάσει (με το τραγούδι), στο στόμα, στην ψυχή και στο μυαλό του λαού μας, το λόγο και τον ήχο της οργής απέναντι σε «εκείνα και εκείνους» που καταστρέφουν τη Ελλάδα. Απέναντι σε εκείνους που προσπαθούν να εξαφανίσουν την ελληνική συναίσθηση και συνείδηση και, τέλος, απέναντι σε εκείνους που συντελούν στη σημερινή γενοκτονία των Ελλήνων από Έλληνες, με τη βοήθεια όλων των ανθελλήνων της Ευρώπης και του κόσμου.
Τα «Κατά Μάρκον» τραγούδια του Νίκου Γκάτσου «μιλούν» από μόνα τους. Εγώ, με τα λίγα λόγια μου, θέλησα να επισημάνω την ιδιαίτερη σημασία τους σ’ αυτή την κρίσιμη καμπή, ενώ ο Γιώργος Νταλάρας, με την ξεχωριστή φωνή του, αναδεικνύει το μέγεθος της αξίας αυτών των τραγουδιών, για τον καθένα μας.
Ευχαριστώ όλους που συμβάλανε στη δημιουργία αυτού του δίσκου.
Και ιδιαίτερα τη Δέσπω Διαμαντίδου που «έκλαψε» για τα «θύματα στ’ αραχνιασμένα μνήματα».
Τέλος, στο φίλο Γιάννη Αλαφούζο αφιερώνω αυτή μου τη δουλειά, για όσα πιστεύει και… πικραίνεται.

Ο χορός των Κυκλάδων (Σταύρος Ξαρχάκος & Νίκος Γκάτσος)

Ο χορός των Κυκλάδων

Σύνθεση, ενορχήστρωση & διεύθυνση ορχήστρας: Σταύρος Ξαρχάκος
Στίχοι: Νίκος Γκάτσος
Τρίχορδο μπουζούκι: Κώστας Παπαδόπουλος & Χρήστος Κωνσταντίνου
Πλήκτρα: Κώστας Γανωσέλης
Πιάνο: Γιάννης Ζερβίδης
Κιθάρες: Κώστας Νικολόπουλος & Στέλιος Καρύδας
Κοντραμπάσο: Ανδρέας Ροδουσάκης
Πνευστά: Φίλιππος Τσεμπερούλης
Ακορντεόν: Λάζαρος Κουλαξίζης
Τραγούδι: Γιώργος Νταλάρας
Δίσκος: Τα κατά Μάρκον (1991)

Σκοτεινό το τραγούδι που θα πω
τα συντρίμμια του τόπου μου πατώ.
Χαμένα αδέρφια ίσκιοι λαβωμένοι
χαμένη Ελλάδα παντού σ’ αναζητώ.

Των Κυκλάδων σταμάτησε ο χορός
πετρωμένο το κύμα κι ο καιρός.
Πάνω απ’ τις μνήμες μάρμαρα σπασμένα
πάνω άπ’ τις στέγες ο άνεμος σκληρός.

Παγερέ του αιώνα μου βοριά
πού τα πήγες τ’ αφτέρουγα παιδιά;
Τα πήρε ο ύπνος σε άχραντη πατρίδα
τα πήρε η νύχτα στη μαύρη της καρδιά.

Της ζωής ποιος γνωρίζει το σκοπό;
Το σκουλήκι στοχεύει τον καρπό.
Χαμένα αδέρφια δείχτε μου ένα δρόμο
χαμένη Ελλάδα την πόρτα σου χτυπώ

Γράφει ο Σταύρος Ξαρχάκος στο εσώφυλλο του δίσκου:
Τα «Κατά Μάρκον» τραγούδια του Νίκου Γκάτσου διαπερνούν τα αδιαφανή κρύσταλλα της σύγχρονης αναλγησίας μας. Τα «Κατά Μάρκον» τραγούδια αποκαλύπτουν την πραγματικότητα της σύγχρονης πολιτικής μας ζωής με «τα ψεύτικα τα λόγια τα μεγάλα» και σαν νυστέρια φτάνουν ως το κόκαλο της ευθύνης όλων μας για το κακό που μας τριγυρνά και απειλεί να μας καταστρέψει.
Σ’ αυτά τα νέα «Αμοργιανά» τραγούδια του, ο Νίκος Γκάτσος, με δέος, οργή και πόνο, βάζει τίτλους σκληρούς και λέει λόγια πικρά για να ξυπνήσει από τη νάρκη τους συνέλληνες, λίγο πριν από μια ανεπανόρθωτη καταστροφή. Και τα τραγούδια του αυτά δεν έχουν καμιά κομματική σκοπιμότητα ή δεν είναι τραγούδια καμιάς συνηθισμένης πολιτικο-κομματικής τραγουδοποιίας και θεολογίας.
Είναι τραγούδια μιας βαθιάς συναίσθησης ευθύνης ενός ποιητή της ελληνικής ψυχής και της ανθρώπινης αγωνίας που θέλησε, τώρα, στην τέλεια ωριμότητά του, να περάσει (με το τραγούδι), στο στόμα, στην ψυχή και στο μυαλό του λαού μας, το λόγο και τον ήχο της οργής απέναντι σε «εκείνα και εκείνους» που καταστρέφουν τη Ελλάδα. Απέναντι σε εκείνους που προσπαθούν να εξαφανίσουν την ελληνική συναίσθηση και συνείδηση και, τέλος, απέναντι σε εκείνους που συντελούν στη σημερινή γενοκτονία των Ελλήνων από Έλληνες, με τη βοήθεια όλων των ανθελλήνων της Ευρώπης και του κόσμου.
Τα «Κατά Μάρκον» τραγούδια του Νίκου Γκάτσου «μιλούν» από μόνα τους. Εγώ, με τα λίγα λόγια μου, θέλησα να επισημάνω την ιδιαίτερη σημασία τους σ’ αυτή την κρίσιμη καμπή, ενώ ο Γιώργος Νταλάρας, με την ξεχωριστή φωνή του, αναδεικνύει το μέγεθος της αξίας αυτών των τραγουδιών, για τον καθένα μας.
Ευχαριστώ όλους που συμβάλανε στη δημιουργία αυτού του δίσκου.
Και ιδιαίτερα τη Δέσπω Διαμαντίδου που «έκλαψε» για τα «θύματα στ’ αραχνιασμένα μνήματα».
Τέλος, στο φίλο Γιάννη Αλαφούζο αφιερώνω αυτή μου τη δουλειά, για όσα πιστεύει και… πικραίνεται.