Συλλέκτης (σπανίων) ήχων
[Ενότητα Α’]
Τα σαρκοβόρα θηλυκά
Κυκλοφορούν στους δρόμους
Κι εσύ κοιμάσαι στο πλάι
Για ν’ αγκαλιάζεις τη νύχτα
Αδύνατο να καταγράψεις
Τη βοή του ονείρου
Όταν μάλιστα με τόσους βρυχηθμούς
Κυκλοφορούν στους δρόμους
Τα σαρκοβόρα θηλυκά
Είναι οι δυσκολίες του επαγγέλματος
Από τη συλλογή Τα πουλιά και η αφύπνιση (1987) του Κλείτου Κύρου
Οι ποιητές της Θεσσαλονίκης τον 20ό αιώνα και ως σήμερα (ανθολογία) / Κλείτος Κύρου
Στη χώρα των ονειροφάγων
[Ενότητα Α’]
Κάτω από έναν ουρανό χαράς
Ζουν οι ονειροφάγοι
Γύρω τους στις πρεπούμενες αποστάσεις
Μέσα σε μεγάλους κύβους σιωπής
Αρχειοθετούνται φυτικές φυσιογνωμίες
Κι έρωτες αδρανείς
Με το άναμμα των φώτων
Μετατοπίζεται το κέντρο βάρους
Κι αρχίζουν πάλι αδιακρίτως να προσποιούνται
Από τη συλλογή Τα πουλιά και η αφύπνιση (1987) του Κλείτου Κύρου
Οι ποιητές της Θεσσαλονίκης τον 20ό αιώνα και ως σήμερα (ανθολογία) / Κλείτος Κύρου
Παλίρροια
[Ενότητα Β’]
Ερχόσουν από μακριά μέσ’ από τα έγκατα της ηδονής με σταθερό βηματισμό σε τροχιά κυκλοτέρμονη με σφαγμένη μέση ακροβολιστής σε προμελετημένη αποστολή με φωνές πουλιών μαλλιά που σελαγίζαν κρατώντας τη φαρέτρα σου αινιγματικό χαμόγελο κι όταν έφτασες στην τελική ευθεία που στο τέρμα της στεκόμουν αλάλαξες σημαδεύοντας το στόχο
Και στεκόμουν εκεί ευάλωτος σε δοκιμασία δεινή μέσα στη φουσκονεριά και δεν τ’ αποφάσιζα να μετακινηθώ και φάνταζε η λάβα μέλι που αργοκυλούσε κατά πάνω μου κι ήξερα δεν είχα αμφιβολία καμιά πως θα ’φτανες παιάνιζα την υποταγή μου και περίμενα τον ήλιο να με κατακάψει και ιδού άνοιξαν οι ουρανοί κι έπεφτε ψιλή βροχή σαν ερωτικό τραγούδι στην εσχατιά της γης
Είναι η αγάπη πολυδιάστατη δεν έχει
Ανταπόκριση δεν έχει τον τρόπο της δεν έχει
Το ταίρι της δεν έχει τα λόγια της πνίγεται
Στα συν και στα πλην δεν έχει το ανάλογο
Πάθος δε βρίσκει τον κατάλληλο τρόπο και
Καταποντίζεται στην τύρβη και στην παραζάλη
Στις πιο καλές στιγμές
Βγάζει τα ρούχα της φοράει τα μέλη σου
Και τυλίγεται στη φλόγα του καλοκαιριού
Από τη συλλογή Τα πουλιά και η αφύπνιση (1987) του Κλείτου Κύρου
Οι ποιητές της Θεσσαλονίκης τον 20ό αιώνα και ως σήμερα (ανθολογία) / Κλείτος Κύρου
Ισολογισμός
[Ενότητα Β’]
Στο ένα σκέλος με τα στοιχεία του ενεργητικού καταχωρούνται καταλεπτώς πιο γρήγορα κι από την ταχύτητα του φωτός τα ερείσματα της μνήμης οι οσμές του καλοκαιριού κι οι οσμές των γυναικών χρώματα τρυφερές φωνές τα λάφυρα του έρωτα οι αποτιμήσεις τα εύρετρα των αινιγμάτων αμφίρροπες μορφές λέξεις που αστόχησαν μες στο σκοτάδι
Και στο άλλο σκέλος πέρα από το πεδίο βολής τα πολυψήφια όνειρα που λεηλατήθηκαν οι όρκοι που καταπατήθηκαν η αέναη πομπή των νεκρών η συσκότιση της σελήνης η σμίκρυνση των στεγανών τα σαββατοκύριακα αυτά που δώσαμε κι αυτά που δεν πήραμε οι παγίδες το αίμα τα μερίσματα των συμβιβασμών
After such knowledge, what forgiveness? Δε γίνονταν αλλιώς έπρεπε να περάσεις μέσ’ απ’ αυτή την αναπόδραστη σύγχυση των πραγμάτων να ζυγιστείς σ’ αυτή την εξιλαστήρια χοάνη του πάθους κι έτσι να βρεθείς στο κορυφαίο μήκος κύματος που το καλύπτουν φράγματα πυρός εκεί στο ίδιο μήκος που έστρεψα κι εγώ το δέκτη μου να σ’ ανταμώνω στις σύντομες παράνομες εκπομπές
Από τη συλλογή Τα πουλιά και η αφύπνιση (1987) του Κλείτου Κύρου
Οι ποιητές της Θεσσαλονίκης τον 20ό αιώνα και ως σήμερα (ανθολογία) / Κλείτος Κύρου
Η κρύπτη
[Ενότητα Β’]
Ένας πυρετός στο αίμα μια θηλιά στο λαιμό μηνίγγια που βροντοχτυπούν φωνές που σε προστάζουν κρύψου σ’ ακούν τα θηλυκά φωνήεντα να στριγκλίζουν στο σκοτάδι διάττοντες ν’ αργοπεθαίνουν χρώματα να στροβιλίζουν κι η διάγνωση κατηγορηματική ΕΝΑ ΠΟΙΗΜΑ ΓΕΝΝΙΕΤΑΙ λέξεις διάφανες να συνωθούνται μέσα σου συνταιριάζονται πλέουν σε μια θάλασσα φωτός φωτιάς ποτισμένες στο αίμα της καρδιάς σου καταγράφουν περιγράφουν κι ο Ποιητής η μόνη αληθινή αυθόρμητη γνήσια φωνή
Σ’ έναν κόσμο συναλλαγών η Ποίηση δε συναλλάσσεται Σ’ έναν κόσμο φθοράς η Ποίηση παραμένει άφθαρτη Είναι μια αρρώστια που σε σιγοκαίει όπως ο έρωτας και η θέρμη Συμπτώματα: συμπεριφορά παιδιού καθαρό μυαλό και μάτι που τρυπάει σκοτάδια και καπνούς Όπου Ποίηση και αλήθεια Φάρμακο για τη μοναξιά και τους πόνους της καρδιάς Δε χρειάζεται φίλτρο Χρήση εσωτερική Και προπαντός υπόθεση προσωπική
Μέσα σε πλήθη τυμβωρύχων φαρισαίων κι επιτήδειων κάτω απ’ τους όγκους μολυσμένου περιβάλλοντος πίσω και πέρα και πάνω απ’ τον ηλιοβόρο χρόνο πάντοτε θα ξεπροβάλλει η Ποίηση για την πιο μεγάλη αναμέτρηση του ανθρώπου
Από τη συλλογή Τα πουλιά και η αφύπνιση (1987) του Κλείτου Κύρου
Οι ποιητές της Θεσσαλονίκης τον 20ό αιώνα και ως σήμερα (ανθολογία) / Κλείτος Κύρου
Η κρύπτη
[Ενότητα Α’]
Οι μεγάλες προγραφές
Η καθημερινή δήωση της ελευθερίας
Οι όγκοι παραισθήσεων και θορύβων
Σημεία καθοριστικά ενός τρόπου
Ζωής που επιζητείς
Και δεν μπορείς να ζήσεις
Μετατοπίζονται στην αθέατη πλευρά
Της μνήμης όταν καταδύεσαι
Πλησίστιος
Στη δροσερή φωτιά της κρύπτης
Από τη συλλογή Τα πουλιά και η αφύπνιση (1987) του Κλείτου Κύρου
Οι ποιητές της Θεσσαλονίκης τον 20ό αιώνα και ως σήμερα (ανθολογία) / Κλείτος Κύρου
Η δύναμη των λέξεων
[Ενότητα Α’]
Τα πρωινά μεταμφιέζεται
Σε παραγγελιοδόχο
Σ’ εξομολογητή
Σ’ αιλουροειδές
Τα βράδια
Μεταμφιέζει τις λέξεις
Σε βόμβες βυθού
Σ’ αερόλιθους
Κοιμάται ήρεμος
Πάνω σ’ αναμμένα κάρβουνα
Κι ονειρεύεται δέντρα
Από τη συλλογή Τα πουλιά και η αφύπνιση (1987) του Κλείτου Κύρου
Οι ποιητές της Θεσσαλονίκης τον 20ό αιώνα και ως σήμερα (ανθολογία) / Κλείτος Κύρου
Εξοικείωση
[Ενότητα Α’]
Δεν έβγαινε απ’ το ενυδρείο
Κι εξάλλου δεν υπήρχαν προσβάσεις
Να προφταίνει τα τόσα συμβάντα
Ζούσε σε βαθμό αυταπάτης
Χρειάστηκε να βγει ο ατμός
Ξαφνικά μ’ έναν πάταγο
Από μέσα του
Κι από τότε τον καίει το φως
Κι ακούει μ’ ευκρίνεια
Τα εγκώμια κάποιου άλλου κόσμου
Είχε φτάσει πλέον στο σημείο βρασμού
Από τη συλλογή Τα πουλιά και η αφύπνιση (1987) του Κλείτου Κύρου
Οι ποιητές της Θεσσαλονίκης τον 20ό αιώνα και ως σήμερα (ανθολογία) / Κλείτος Κύρου
Αργία
[Ενότητα Α’]
Μέσα μου ένας κορυδαλλός
Ποδοπατούσε τη φωνή μου
Κλείστε τα παράθυρα
Να μη φύγουν τα πουλιά
Έκανα γοερά νοήματα
Παραμόνευα ένα σκίρτημα λόγου
Κρατώντας μολύβι στο χέρι
Μέσα στα βραχνά μεσάνυχτα
Ήταν μια νύχτα αργίας
Τα πρατήρια ονείρων
Λειτουργούσανε τη μέρα
Από τη συλλογή Τα πουλιά και η αφύπνιση (1987) του Κλείτου Κύρου
Οι ποιητές της Θεσσαλονίκης τον 20ό αιώνα και ως σήμερα (ανθολογία) / Κλείτος Κύρου
[Ενότητα Β’ Τα καινούρια – ε’]
Χαρτοπετσέτες ανάμεσά μας
ν’ απορροφήσουν τα λόγια που δεν λέμε∙
γνωσηποσηκαιβρωσησου…
Παίζω χοντρό παιχνίδι ξέρεις και πες μου
αν είσαι…
Πόσο μετριέται πόσο το χιλιόμετρο
ταξί στον Άδη;
Πυρίκαυστο το δάσος χτες
τρις χαρακίρι
και ραντεβού στο Σύνταγμα
– μπαμ η Αθήνα να εκρήγνεται!
Έτσι,
και ούτε να ξέρω το γιατί σ’ αγάπησα,
αυτό το αλισβερίσι πού θα πάει…
Είσαι εικόνα Του
ή το παιδί του Τίποτα
– ο μαύρος άγγελος της τελικής Σιωπής;
Από τη συλλογή Κωστής Μοσκώφ: Ποιήματα (1987)
Οι ποιητές της Θεσσαλονίκης τον 20ό αιώνα και ως σήμερα (ανθολογία) / Κωστής Μοσκώφ
[Ενότητα Β’ Τα καινούρια – γ]
Τα Μυστικά του Βάλτου
Και να ’ρχεται η στιγμή
και να πίνουμε και να πίνουμε,
να καίμε τα σύνορα των σωμάτων μας.
Και Συ γρήγορα να νυστάζεις,
να τραβάς στο ήσυχο κρεβάτι σου.
Και να κοχλάζω εγώ, να σπάω σίδερα
να ανοίγω τις φλέβες μου.
Αξιός πριν τον δαμάσουν τα φράγματα,
να σκεπάζω το Ρουμλούκι –
να πνίγω όλα όλα τα Μυστικά του Βάλτου…
Από τη συλλογή Κωστής Μοσκώφ: Ποιήματα (1987)
Οι ποιητές της Θεσσαλονίκης τον 20ό αιώνα και ως σήμερα (ανθολογία) / Κωστής Μοσκώφ
Παντελής Θαλασσινός & Λίτσα Μπεσκάκη, Ατλαντίδα (δίσκος: Αστρανάμματα (1996))
[Ενότητα Β’ Τα καινούρια – α’ Σχόλια στον Ezra]
Τα δελφίνια πήραν από πίσω το φεγγάρι
τραγουδούν πάνω στις κορφές των καταρτιών
– αύριο
θα πάω να βρω τη ματιά σου
εκεί που την άφησα στο ακρογιάλι…
«Σέλινα τα μαλλιά σου μυρωμένα»,
η όψη σου σαν της Εκάτης χλομή,
να γυρεύω ολονυκτίς τα χείλη σου
και συ τον γιασεμί Ερμή…
Έρχεται, έρχεται η Διώνη
με το τσιτάκι της ν’ ανεμίζει στον Βαρδάρη
έρχεται, έρχεται ο Άδωνις
με φουσκωμένο το μπλουτζίν
με ανοικτό το μπλε πουκαμισάκι…
Πηδά χαρούμενη, σκοινάκι, η ψυχή της Τσιμισκή…
Από τη συλλογή Κωστής Μοσκώφ: Ποιήματα (1987)
Οι ποιητές της Θεσσαλονίκης τον 20ό αιώνα και ως σήμερα (ανθολογία) / Κωστής Μοσκώφ
Apurimac & Δέσποινα Φορτσερά, Βράχια γυμνά
(τραγούδι: Mercedes Sosa / δίσκος: Στις γειτονιές του νότου (2001))
[Ενότητα Α’ Τα παλαιότερα – α]
Τα βράχια αυτά, η θάλασσα,
φωτίζουν μυστικά την νεκρή ψυχή μας
είναι το σώμα μας που περιμένει να γεννηθεί
— διασχίζοντας τα έτη του φωτός
διασχίζοντας τις νύκτες του ανέμου
ζεσταίνοντας με το βλέμμα τους
αιώνες υπομονής τους θεούς που πέθαναν.
Ο έρωτας
που κάποτε κτίσαμε
έμεινε η μόνη μας μνήμη
ανάμεσα στο Τίποτα και στο πιο Τίποτα.
Από τη συλλογή Κωστής Μοσκώφ: Ποιήματα (1987)
Οι ποιητές της Θεσσαλονίκης τον 20ό αιώνα και ως σήμερα (ανθολογία) / Κωστής Μοσκώφ
Γιάννης Μήτσης & Κώστας Φασουλάς, Το γκρίζο των ματιών σου
(τραγούδι: Ελευθερία Αρβανιτάκη / δίσκος: Και τα μάτια κι η καρδιά (2008))
[Ενότητα Α’ Τα παλαιότερα – α]
«Ο έρωτας», είπες,
«αυτός μόνο καρφώνει έξω απ’ τον Καιρό
την Μνήμη»
– φτάνει στην Πάργα των τσιγγάνων,
φτάνει στην Παραμυθιά των ατίθασων
Τσάμηδων,
– φτάνει στους τσόγλανους του Σαββατόβραδου
στα Γιάννενα, στην λίμνη…
«Τα μάτια σου είναι δυο σύννεφα»
– δύο σύννεφα που δεν ξέρουν
πώς να γίνουνε βροχή…
Από τη συλλογή Κωστής Μοσκώφ: Ποιήματα (1987)
Οι ποιητές της Θεσσαλονίκης τον 20ό αιώνα και ως σήμερα (ανθολογία) / Κωστής Μοσκώφ
Νικόλας Άσιμος, Ο μηχανισμός (δίσκος 45 στροφών (1975))
[Ενότητα Β’ Τα καινούρια – β’ Σχόλια στον Σαλβατόρε Κουαζίμοντο]
Λόφοι γυμνοί ωχρής βραδιάς σελήνης
την ώρα που ξυπνούν οι πρόγονοι
στο θρόισμα του ανέμου…
«Ο λαός μου κρατάει μαχαίρια που καιν»
η ζωή του έχει γίνει στάχτη
από τα χρόνια του Ομήρου
– «γυναίκες που ουρλιάζουν πασχίζοντας
να πουν τα λόγια του έρωτα»
άντρες που πολεμούν
πειθόμενοι στα ρήματα θεών
ή των δαιμόνων…
«Κλαίμε στα πανηγύρια γύρω από αρχαίους στοχασμούς…
Άφησα τους συντρόφους άταφους
πηκτός άνεμος σκεπάζει τώρα το κορμί τους
έμεινα μόνος
ολόκληρος για να σε σκέφτομαι…»
Κατεβαίνω τις στενές κοιλάδες του Γράμμου
– βιάζομαι
να σκεπάσω
με το πανωφόρι του Έρωτα
την άρρωστή μας Επανάσταση…
Από τη συλλογή Κωστής Μοσκώφ: Ποιήματα (1987)
Οι ποιητές της Θεσσαλονίκης τον 20ό αιώνα και ως σήμερα (ανθολογία) / Κωστής Μοσκώφ
Νότης Μαυρουδής & Γιάννης Πανουτσόπουλος, Το μέλλον
(τραγούδι: Γιώργος Νταλάρας & Παιδική Χορωδία Δημήτρη Τυπάλδου / δίσκος: Λούνα παρκ (1998))
[Ενότητα Α]
VI
Έκλεισα το παράθυρο στο σήμερα∙
έξω απ’ το τζάμι,
φθοράς εικόνες,
έρημα τοπία,
δομές ερειπωμένες, πριν τελειώσουν,
όνειρα προδομένα,
που διαλύονται.
Την τάφρο, δρασκελίζω,
του παρόντος,
ελαύνοντας ανταγωνιστικά
στο μέλλον.
Από τη συλλογή Στην ίσαλη γραμμή (1987) του Παναγιώτη Μαυρίδη
Οι ποιητές της Θεσσαλονίκης τον 20ό αιώνα και ως σήμερα (ανθολογία) / Παναγιώτης Μαυρίδης
[Ενότητα Α]
IV
Ψάχνω, σε νέα πρόσωπα,
τις χαρακιές του πόνου,
τη λάμψη της ζωής,
του πόθου το ερύθημα,
την στίλβη των ματιών,
άφωνου στόματος το τρέμισμα.
Την ξεχασμένη, αναπάντητη απορία,
που αναδύεται ξανά, ζητώ.
Την ομορφιά του άγνωστου,
ανέκφραστη με λόγια,
κίνητρο ύπαρξης,
του νου αιτία και κατάληξη.
Όλα κυλούν,
Εναλλαγές φωτιάς και νύχτας.
Από τη συλλογή Στην ίσαλη γραμμή (1987) του Παναγιώτη Μαυρίδη
Οι ποιητές της Θεσσαλονίκης τον 20ό αιώνα και ως σήμερα (ανθολογία) / Παναγιώτης Μαυρίδης
[Ενότητα Α]
δ
Όταν μιλούν τ’ αστέρια,
αφουγκράζομαι βουβός.
αχτίδες μύριες,
πευκοβελόνες ασημένιες,
με κεντρίζουν.
Εξακοντίζομαι στο σύμπαν.
κάθε αστέρι, ένα κύτταρο.
Σ’ εκατομμύρια γαλαξίες,
ενυπάρχω,
απειροστός κι απέραντος,
πρωταρχικό στοιχείο,
δημιουργός και πλάσμα.
Από τη συλλογή Στην ίσαλη γραμμή (1987) του Παναγιώτη Μαυρίδη
Οι ποιητές της Θεσσαλονίκης τον 20ό αιώνα και ως σήμερα (ανθολογία) / Παναγιώτης Μαυρίδης
