Υπολογιστής
Όταν έρχεσαι
μ’ ένα χαμόγελο
καρφιτσωμένο
στο άδειο σου πρόσωπο
Εκλιπαρώντας
λίγη ζεστασιά
από ένα κορμί,
άδειος από αισθήματα,
με χέρια απλωμένα
Σ’ αναγνωρίζω
έρωτα υπολογιστή
με το σπαθί
της αδιαφορίας,
ύπουλα περασμένο
στην πλάτη
1987
Από τη συλλογή Ερωτικός ένοικος (1987) της Μαρίας Καρδάτου
Οι ποιητές της Θεσσαλονίκης τον 20ό αιώνα και ως σήμερα (ανθολογία) / Μαρία Καρδάτου
Τότε είναι που σε θέλω
Τότε που όλα μετέωρα φαίνονται
σα να προμηνύεται θύελλα
Τότε που απειλητικός άνεμος
θροΐζει τα φύλλα στις λεύκες
και το κύμα σηκώνει
πελώριο γίγαντα με αλάτι
Τότε που βρέχει άμμο
στα μάτια και μας κόβει την ανάσα
Τότε είναι που σε θέλω
Θάλασσα γίνομαι για να σε δεχτώ
1982
Από τη συλλογή Ερωτικός ένοικος (1987) της Μαρίας Καρδάτου
Οι ποιητές της Θεσσαλονίκης τον 20ό αιώνα και ως σήμερα (ανθολογία) / Μαρία Καρδάτου
Τότε αποκαλύφτηκαν
Έφτασε η ώρα που το όνειρο
ήρθε να με βρει
φορώντας αθλητικό φανελάκι
Η αλήθεια είναι πως εγώ
τ’ αναζήτησα τρέχοντας
μαραθωνοδρόμος πάνω από
οικιακά σκεύη παντός είδους
Ρωτώντας τον ένα μετά τον άλλο
τραβώντας το χέρι το φιλικό
Αδιάφορη γι’ αυτούς που δε νιώθουν
που δε φοράν μάτια μόνο γυαλιά.
Και τότε αποκαλύφτηκαν στο στόμα μου
λιβάδια με τριφύλλι και πρωινή δροσιά
και κρίνα και μαλακό υπογάστριο
Ένα άγαλμα ζεστό,
με μάτια σφαίρες μαγικές,
που βλέπεις μέσα
μελλούμενα και περασμένα
1982
Από τη συλλογή Ερωτικός ένοικος (1987) της Μαρίας Καρδάτου
Οι ποιητές της Θεσσαλονίκης τον 20ό αιώνα και ως σήμερα (ανθολογία) / Μαρία Καρδάτου
Το χιόνι σε περίμενε ή (Αδυναμία)
Σαν έκαψες τις γέφυρες
πίσω σου,
το χιόνι σε περίμενε
στη στροφή.
Δικό σου το πρόβλημα
η λύση του
δική σου
Πρόσεξε μόνο
γλυκά μη γείρεις.
Στο χιόνι
ο ύπνος θάνατος
Απρίλης ’84
Από τη συλλογή Ερωτικός ένοικος (1987) της Μαρίας Καρδάτου
Οι ποιητές της Θεσσαλονίκης τον 20ό αιώνα και ως σήμερα (ανθολογία) / Μαρία Καρδάτου
Το παιχνίδι
Τι παιχνίδι της μοίρας είναι αυτό
Της τρέλας μας τι άτιμο παιχνίδι
Να τρέχω πίσω σου μες στα σκοτάδια
κι όταν σε φτάνω να μένεις πάλι
και να με κυνηγάς εσύ.
Οι δρόμοι μας παράλληλοι
ποτέ δεν είναι
Αν μια στιγμή ανταμώσανε
είχαν τα μάτια πίσω
Ή μήπως ήτανε πολύ μπροστά;
Δεν ήπιες τον σπασμό μου
ούτε κι εγώ της μοναξιάς σου
τον λυγμό
1983
Από τη συλλογή Ερωτικός ένοικος (1987) της Μαρίας Καρδάτου
Οι ποιητές της Θεσσαλονίκης τον 20ό αιώνα και ως σήμερα (ανθολογία) / Μαρία Καρδάτου
Το μαχαίρι
Τις νεκρές ώρες
ανοιγμένο κονσερβοκούτι
το κρανίο μου
άδειο από μνήμες
προσπαθεί να επιβιώσει
Δάχτυλα ηδονίζονται
από τους χυμούς
του κορμιού
Μάτια σε κορφές κυπαρισσιών
οραματίζονται
Το παράλογο εκκρεμές της ζωής
αδιάφορο το μέλλον μετράει,
τα νήπια χλευάζει,
τον θάνατο προκαλεί
με το μαχαίρι του έρωτα
1980
Από τη συλλογή Ερωτικός ένοικος (1987) της Μαρίας Καρδάτου
Οι ποιητές της Θεσσαλονίκης τον 20ό αιώνα και ως σήμερα (ανθολογία) / Μαρία Καρδάτου
Το κούτσουρο
Στον κούφιο κορμό της ελιάς
πάνω στην άμμο
μπαινοβγαίνει το κύμα,
σαλτάρουν μικρά ψάρια
φύκια μαζεύονται ολόγυρα
Τεράστιο κοχύλι το κούτσουρο
κλαίει για χαμένους καρπούς
και φύλλα δροσερά,
για έρωτες πνιγμένους
και ξεριζωμένες πατρίδες
1987
Από τη συλλογή Ερωτικός ένοικος (1987) της Μαρίας Καρδάτου
Οι ποιητές της Θεσσαλονίκης τον 20ό αιώνα και ως σήμερα (ανθολογία) / Μαρία Καρδάτου
Τις νύχτες παλεύω
Τις νύχτες ακούω
τη φωνή σου που με καλεί.
Τις νύχτες που είναι
γεμάτες στεναγμούς,
τα τριζόνια ζηλεύω
και τον άνεμο
Την άμμο την υγρή
που αναστατώνεται
από το ήσυχο κύμα
που τη γλείφει
Τις νύχτες που είναι
γεμάτες έρωτα
παλεύω να κρατήσω
με σώμα και ψυχή
1982
Από τη συλλογή Ερωτικός ένοικος (1987) της Μαρίας Καρδάτου
Οι ποιητές της Θεσσαλονίκης τον 20ό αιώνα και ως σήμερα (ανθολογία) / Μαρία Καρδάτου
Στο σπίτι του ποιητή
Στον Γιώργη Παυλόπουλο
Όλα είναι θλιβερά
στο σπίτι του ποιητή
Για όλους είναι ευχάριστα
και φιλόξενα
Εμένα δε με ξεγελά
Είναι σαν ένα μουσείο
που προσπαθεί το χρόνο
να πετρώσει
Εμένα δε με ξεγελά
Μόνο εκείνη η λάμψη
στα μάτια του
είναι που με τραβάει,
μαγνήτης μιας άλλης ζωής…
1987
Από τη συλλογή Ερωτικός ένοικος (1987) της Μαρίας Καρδάτου
Οι ποιητές της Θεσσαλονίκης τον 20ό αιώνα και ως σήμερα (ανθολογία) / Μαρία Καρδάτου
Στη μουσική που μας διαπερνάει
Ψάξε να με βρεις
στο πρώτο άγγιγμα
του άγραφου χαρτιού
Στην αγωνία
μιας μακρινής απόστασης
Στου κόσμου
το πρώτο κοίταγμα
από το παράθυρό σου
Στη θλιβερή ματιά
της πρωινής εφημερίδας
Στων παιδιών το ξύπνημα
μες στη νύχτα
Στο καλωσόρισμα
του ανέμου.
Ψάξε να με βρεις
στη μουσική
που μας διαπερνάει
1980
Από τη συλλογή Ερωτικός ένοικος (1987) της Μαρίας Καρδάτου
Οι ποιητές της Θεσσαλονίκης τον 20ό αιώνα και ως σήμερα (ανθολογία) / Μαρία Καρδάτου
Σα φεγγάρι χάνομαι
Το φεγγάρι που είναι ξεθωριασμένο
φαίνεται στο σούρουπο,
μπρούντζινος καθρέφτης
γίνεται το βράδυ.
Στο σμίξιμο
θάλασσας κι ουρανού
κηλίδα από αίμα
Αναπαράσταση
θανάτου και ζωής
σιωπηλή και καθημερινή
Χωρίς κραυγή κι απόψε
σα φεγγάρι χάνομαι
1985
Από τη συλλογή Ερωτικός ένοικος (1987) της Μαρίας Καρδάτου
Οι ποιητές της Θεσσαλονίκης τον 20ό αιώνα και ως σήμερα (ανθολογία) / Μαρία Καρδάτου
Πυγολαμπίδα
Νύχτα χωρίς φεγγάρι
Μαύρη πινελιά
σβήνει την πόλη.
Η θάλασσα μια πλατεία
συνέχεια της ακτής
Μπορείς να περπατήσεις
κι ύστερα να συνεχίσεις
κατά τον ουρανό.
Μια μαύρη πινελιά
κι εσύ ασήμαντη πυγολαμπίδα
ψάχνεις μ’ ένα πράσινο φαναράκι.
1987
Από τη συλλογή Ερωτικός ένοικος (1987) της Μαρίας Καρδάτου
Οι ποιητές της Θεσσαλονίκης τον 20ό αιώνα και ως σήμερα (ανθολογία) / Μαρία Καρδάτου
Πάντα κάτι ή τίποτα
Είχε την τάση να κλείνεται
στον εαυτό της.
Έμπαινε πρώτα στο δωμάτιο,
μετά στην ντουλάπα,
σ’ ένα συρτάρι,
σ’ ένα κουτάκι,
ύστερα σ’ άλλο πιο μικρό
και σ’ άλλο πιο μικρό
κι ύστερα τίποτα
Ή πάντα υπήρχε
κάτι πιο μικρό
Υπήρχε πάντα κάτι
ή τίποτα;
Από τη συλλογή Ερωτικός ένοικος (1987) της Μαρίας Καρδάτου
Οι ποιητές της Θεσσαλονίκης τον 20ό αιώνα και ως σήμερα (ανθολογία) / Μαρία Καρδάτου
Ολυμπία, Πάσχα ’87
Σύννεφα από λουλούδια
μοβ, κίτρινα, πράσινα.
Ανάμεσα σε σκοτεινές πηγές
σπασμένα αγάλματα
σ’ ακινησία θανάτου.
Ζεστά κορμιά διαλέγουν
την αυτοκτονία τους
Σύμπλεγμα άψυχου
και ζωντανού
ξαπλώνουμε.
Μάταια ένας ήλιος
προσπαθεί να μας ζεστάνει,
χρυσάφι ρίχνοντας,
σε ξανθά μαλλιά εφήβων
Από τη συλλογή Ερωτικός ένοικος (1987) της Μαρίας Καρδάτου
Οι ποιητές της Θεσσαλονίκης τον 20ό αιώνα και ως σήμερα (ανθολογία) / Μαρία Καρδάτου
Μοντέρνα Πυθία
Γυναίκα του καιρού μας
μοντέρνα Πυθία
Μασώντας τσίχλες
και πικροδάφνες
κοντά στο τζάκι,
μισοπνιγμένη
στους καπνούς
της επαρχιώτικης πλήξης
Καταβροχθίζοντας σνίτσελ
κι ομίχλη από άγραφους στίχους
Γυναίκα που υποτάχτηκες
στων παιδιών σου
την ανάσταση
Ζυμώνοντας αέρα, ήλιο, μέλι
και δάκρυα
Πόσο πίσω έμεινες
ατενίζοντας την τράτα
να χάνεται αθόρυβα
παγιδεύοντας ασημένια ψάρια
και όνειρα χρυσαφιά
σα σύννεφα γαντζωμένα
σε μοναχικό κατάρτι
Γενάρης ’82
Από τη συλλογή Ερωτικός ένοικος (1987) της Μαρίας Καρδάτου
Οι ποιητές της Θεσσαλονίκης τον 20ό αιώνα και ως σήμερα (ανθολογία) / Μαρία Καρδάτου
Η αγχόνη
Τα φώτα πυγολαμπίδες
στο μαύρο σου κορμί
Διαφημίσεις φωτεινές πλάνες
μαύρη μαγεία,
γέλιο τρελής νυχτερίδας
Ο βαρδάρης δοξάρι
στις αντένες της TV
Νύχτα της πόλης
εισβάλλεις σε κάμαρες
μοναχικές
τα κρόσσια σου ανεμίζοντας,
εμποδίζεις χέρια να ενωθούν
Στο στροβίλισμα του χορού σου
ρίχνεις στο έρεβος
νάρκισσους θλιβερούς.
1984
Από τη συλλογή Ερωτικός ένοικος (1987) της Μαρίας Καρδάτου
Οι ποιητές της Θεσσαλονίκης τον 20ό αιώνα και ως σήμερα (ανθολογία) / Μαρία Καρδάτου
Η αγχόνη
Στου χρόνου τη στημένη αγχόνη
θα κρεμαστούνε πάλι απόψε
οι ερωτικές μοναχικές νύχτες,
όνειρα που τα έφαγε σκοτάδι,
σκέψεις που οδηγήθηκαν
από ένστικτο τυφλό
μέρα της γυναίκας
8 του Μάρτη ’84
Από τη συλλογή Ερωτικός ένοικος (1987) της Μαρίας Καρδάτου
Οι ποιητές της Θεσσαλονίκης τον 20ό αιώνα και ως σήμερα (ανθολογία) / Μαρία Καρδάτου
Διαφορετική οπτική γωνία
Μέσα σ’ επαρχιακά λεωφορεία
σ’ εστιατόρια πρώην σκυλάδικα,
σε διαδρομές ανιαρές
με άρρωστα στομάχια
και γέρικες σκέψεις,
πληρώνοντας διόδια
στο πέρασμα του Άδη,
παλεύοντας τη γνώση
με τη λησμονιά,
ανοίγοντας μάτια
που πια δεν ξανακλείνουν
ετοιμάζεται να ξαναμπεί
στο βαθυσκάφος
1984
Από τη συλλογή Ερωτικός ένοικος (1987) της Μαρίας Καρδάτου
Οι ποιητές της Θεσσαλονίκης τον 20ό αιώνα και ως σήμερα (ανθολογία) / Μαρία Καρδάτου
Διαφορετική οπτική γωνία
Ο λόγος ήταν που η βρύση
έσταζε διαμάντια…
Ας είχε ξεχειλίσει ο νεροχύτης
ας έφτιαχνε νησίδες το πουρί
ας έσπαγαν με κρότο τα πλακάκια
Η μπόχα ας τον άρπαζε από τον λαιμό
Η αμμωνία ας θόλωνε τα μάτια
Ήταν που έβλεπε τα πράγματα
από άλλη οπτική γωνία
1986
Από τη συλλογή Ερωτικός ένοικος (1987) της Μαρίας Καρδάτου
Οι ποιητές της Θεσσαλονίκης τον 20ό αιώνα και ως σήμερα (ανθολογία) / Μαρία Καρδάτου
Αυτοκτονία
Όταν έβγαινε και άπλωνε
τα προβλήματά της
με μανταλάκια,
νόμιζαν πως άπλωνε
μπουγάδα αστραφτερή.
Κανείς δεν κατάλαβε
γιατί αυτοκτόνησε.
Από νοικοκυροσύνη
Από αγάπη, από αρρώστια
Ή μήπως γιατί τίποτα
δεν γινόταν όπως ήθελε
εκείνη, η τρελή, η απροσάρμοστη,
που επέμενε να σκέφτεται
καθώς άπλωνε στον αέρα
τα όνειρά της.
1987
Από τη συλλογή Ερωτικός ένοικος (1987) της Μαρίας Καρδάτου
Οι ποιητές της Θεσσαλονίκης τον 20ό αιώνα και ως σήμερα (ανθολογία) / Μαρία Καρδάτου
