Λαυρέντης Μαχαιρίτσας & Μιχάλης Μαρματάκης, Σκόνη
(τραγούδι: Γιώργος Νταλάρας / δίσκος: Η αμαρτωλή Μαρία (1983))
Σκόνη
Η σκόνη καταλάγιασε
και ανάλαφρα σκέπασε τα πάντα.
Τόσο αθόρυβα
σχεδόν αόρατα
στο βασίλειο της εικόνας.
Άπειρα μικρά σωματίδια
σε περιρρέουσα ατμόσφαιρα.
Μια βουτιά
ήρεμη και βαθιά,
σε πτυχές και επιφάνειες
σε κρεβάτια και όνειρα
σε υαλικά και προσδοκίες
σε έπιπλα και ανθρώπους.
Από τη συλλογή Η βραδυπορία της στιγμής (2011) του Σιδέρη Ντιούδη
Λάκης Παπαδόπουλος & Σάννυ Μπαλτζή, Τσαλακωμένη πεταλούδα
(τραγούδι: Φίλιππος Πλιάτσικας & Λάκης Παπαδόπουλος / δίσκος: Κάτι γλυκό (2002))
Πεταλούδα
Έσκαψε με το χέρι του
το σώμα.
Η σκέψη του
έγινε εμμονή
και από νύμφη
μεταμορφώθηκε σε πεταλούδα.
Πέταξε βαθιά.
Βυθίστηκε στο κορμί
και εκεί έριξε τα φτερά της.
Έσβησε σαν κερί,
αφήνοντας ίχνη σκόνης
και αποτυπώματα μνήμης.
Από τη συλλογή Η βραδυπορία της στιγμής (2011) του Σιδέρη Ντιούδη
Παναγιώτης Καλαντζόπουλος, Μέσα απ’ τα δάκρυα που πέφτουν γελάω
(τραγούδι: Έλλη Πασπαλά / δίσκος: Για τη συνήθεια του έρωτα (1997))
Δάκρυ
Μικρή λίμνη είσαι δάκρυ;
Μικρή; Λίμνη; Είσαι;
Κι αν όχι, τότε;
Τι; Γιατί;
Ναι, μικρή, λίμνη, ωκεανός, θάλασσα, δάκρυ
είμαι. Εσύ.
Από τη συλλογή Η αποχώρηση της Λαίδης Κάπα (2004) της Χλόης Κουτσουμπέλη
Οι ποιητές της Θεσσαλονίκης τον 20ό αιώνα και ως σήμερα (ανθολογία) / Χλόη Κουτσουμπέλη
Ο γερο-νεγρο-Τζιμ
Μουσική: Μάνος Λοΐζος
Στίχοι: Γιάννης Νεγρεπόντης
Τραγούδι: Μαρία Φαραντούρη
Δίσκος: Μάνος Λοΐζος | Τα νέγρικα (1975)
Ο γερο-νεγρο-Τζιμ
σ’ ολόκληρο το Χάρλεμ
ε, γερο-νεγρο-Τζιμ
κορνέτα δεύτερη
δεν είχε σαν εσένα
Μέσα στη νύχτα ούρλιαζε η κορνέτα
λευκοί και νέγροι δίνανε τα χέρια
ε, γερο-νεγρο-Τζιμ
Γιατί να καίν’ στο νότο τη σοδειά
όταν πεινάν στον κόσμο τα παιδιά
ποιοι και γιατί σκοτώσανε τον Τζον
τι θέλουν τα παιδιά μας στα Βιετνάμ
Ο γερο-νεγρο-Τζιμ
σε βρόμικο χαντάκι
ε, γερο-νεγρο-Τζιμ
τώρα η κορνέτα
πιο δυνατά ουρλιάζει
Μέσα στη νύχτα ουρλιάζει η κορνέτα
λευκοί και νέγροι δίνουνε τα χέρια
ε, γερο-νεγρο-Τζιμ
Λήδα Χαλκιαδάκη & Σπύρος Βλασσόπουλος, Έλα να δεις τον τόπο μου
(φεστιβάλ τραγουδιού Θεσσαλονίκης 1974)
Αυτός ο τόπος
Κουραστήκαμε. Άλλο δεν μπορούμε
σ’ αυτόν τον τόπο εδώ
που η ιστορία αναβλύζει
σε κάθε μας βήμα.
Κι αυτές οι πληγές
που δε λένε να κλείσουν
σε κάστρα, σε ναούς, σε αγάλματα
σε τάφους συλημένους που δε συγχωρούν
σε αγίων εικόνες
μιας θρησκείας παρθένας μαινάδας∙
παντού το πάθος∙ το δέος αυτό
άλλο δεν το μπορούμε.
Τι να καταλάβουν οι άλλοι;
Έρχονται, φωτογραφίζουν, σημειώνουν
φεύγουν, περιγράφουν, ησυχάζουν.
Τι ξέρουν αυτοί απ’ τα δικά μας
μ’ αυτόν τον τόπο τον ανοικτίρμονα
τον παντοκράτορα, τον αβασίλευτο.
Από τη συλλογή Δωρήματα (1963) του Γιάννη Νεγρεπόντη
Πηγή: ανθολογία Η δεύτερη μεταπολεμική ποιητική γενιά (1950-1970) του Ανέστη Ευαγγέλου (εκδ. Παρατηρητής, 1994)
Γιάννης Ρίτσος & Μίκης Θεοδωράκης, Ήσουν καλός κι ήσουν γλυκός
(τραγούδι: Γρηγόρης Μπιθικώτσης / έργο: Επιτάφιος (ηχογράφηση του 1960))
Ένας θάνατος
Κλαίμε που το τέλος έφτασε τόσο
νωρίς και που τον βρίσκει με καρδιά
γεμάτη αγάπη, όμως αυτός, το νέο
παιδί, δεν κλαίει καθόλου, χαμογελα-
στός κοιτάζει, σαν ευτυχισμένος
που το τέλος το δικό του είναι μιας
άλλης ομορφιάς, σωστή γιορτή.
Από τη συλλογή Τα θολά τζάμια (1954) του Αλέξη Ζακυθηνού
Πηγή: ανθολογία Η δεύτερη μεταπολεμική ποιητική γενιά (1950-1970) του Ανέστη Ευαγγέλου (εκδ. Παρατηρητής, 1994)
Του κάτω κόσμου τα πουλιά
Μουσική: Σταύρος Κουγιουμτζής
Στίχοι: Μάνος Ελευθερίου
Τραγούδι: Γιώργος Νταλάρας & Άννα Βίσση
Δίσκος: Σταύρος Κουγιουμτζής / μικρές πολιτείες (1974)
Φαρμακωμένος ο καιρός παραμονεύει
μες στα στενά του κάτω κόσμου να σε βρει
και δεκατρείς αιώνες άνεργος γυρεύει
την κιβωτό σου και το αίμα να σου πιει
Σε καρτερούν μαστιγωτές και συμπληγάδες
μες στα μαλάματα μια νύφη ξαγρυπνά
κι έχει στ’ αφτιά της κρεμασμένες τις Κυκλάδες
κι είν’ το κρεβάτι της λημέρι του φονιά
Κρυφά τα λόγια τα πικρά μες στο κοχύλι
κρυφά της θάλασσας τα μάγια στο βοριά
θα σβήσει κάποτε στο σπίτι το καντήλι
και μήτε πόρτα θάβρεις μήτε κλειδαριά
Του κάτω κόσμου τα πουλιά και τα παγόνια
με φως και νύχτα σού κεντούν μια φορεσιά
άνθρωποι τρίζουν κι ακονίζουν τα σαγόνια
πηδούν και τρέχουν και σε φτάνουν στα μισά
Γιάννης Σπανός & Δημήτρης Ιατρόπουλος, Της Χαλιμάς τα παραμύθια
(τραγούδι: Κώστας Καράλης / δίσκος: Τραγούδια και μπαλάντες (1977))
Η γριά γοργόνα
Πώς είναι μια γριά γοργόνα; Πώς είναι τώρα
που βαριέται να ρωτάει
που ξέρει το παιχνίδι του καιρού κι αναγνωρίζει
λάθη και συμβάσεις
και με φανταστικές κινήσεις εννοεί
ό,τι ρωτούσε πάντα;
Πάντα και πάντα ό,τι ρωτούσε και πώς είναι
όταν σε γύρευε μες στις σπηλιές του ύπνου
μες στα χαράματα του πόντου και στα τρελά νερά
παίζοντας με κόκαλα πνιγμένων
τυφλή, κουφή, ξεδοντιασμένη, με ρευματισμούς,
πώς είναι μια ζωή γονατισμένη
τώρα που η δίκαιη κλεψύδρα μένει ακίνητη
καρφωμένη μέσα στο χρόνο της που περιέχει
ή με τα δώρα κάποιου που γερνάει μόνος του στα καφενεία και στα πορνεία
κυνηγημένος από σένα κι από φιλιά φαντάσματα
μ’ ένα κορμί που το κατάντησες σαν λατομείο
και δεν ελπίζει να το κοιτάξεις
ή προς το βράδυ να ξεδιαλύνεις τον προσφυγικό του ύπνο
τώρα που σ’ αιχμαλώτισαν άλλοι καθρέφτες κι άλλα φώτα
και δεν υπερασπίζεις πια το σώμα σου∙
ανακαλύπτεις τους καθρέφτες μες στο σώμα σου
ή σκουριασμένα σύνεργα ενός παλιού μηχανουργείου
και λες μεταμορφώσεις είναι, τίποτ’ άλλο.
Το ξέρει αυτός, ο συγγενής του κόσμου,
αυτός που είδε αμαρτίες κι αμαρτίες,
στρατούς, παραλυσίες και φυλές,
το ξέρει αυτός πως η ψυχή έχει δικές της αποφάσεις
κι άλλους δρόμους. Πώς δεν σ’ το δίδαξε;
Πώς είναι όμως δίχως φάρμακα εκείνη
ελπίζοντας μια κάμαρα σ’ ένα γηροκομείο
την Κυριακή επισκέψεις από γέρους ναυτικούς
γιατί πια τώρα το ’μαθε καλά
το άλλο μισό του ανθρώπου είναι
το παραμύθι
αλλά κι εσύ γιατί να της παραφερθείς
αφού κοντά της βούλιαξες ολόκληρος
και μόνο το τραγικό σου χέρι φαίνεται
να κρατάει, σαν ψάρι, σπαρταρώντας,
την ψυχή σου.
Από τη συλλογή Το μυστικό πηγάδι (1983) του Μάνου Ελευθερίου
Πηγή: ανθολογία Η δεύτερη μεταπολεμική ποιητική γενιά (1950-1970) του Ανέστη Ευαγγέλου (εκδ. Παρατηρητής, 1994)
Do you love me?
Μουσική: Jerry Bock
Στίχοι: Sheldon Harnick
Τραγούδι: Chaim Topol & Norma Crane
Ταινία: Fiddler on the roof | Ο βιολιστής στη στέγη (1971) του Norman Jewison
Tevye: Love… Golde, do you love me?
Golde: Do I what?
Tevye: Do you love me?
Golde: Do I love you?
With our daughters getting married and this trouble in the town,
you’re upset. You want out. Go inside. Go lie down.
Maybe it’s indigestion.
Tevye: Golde, I’m asking you a question. Do you love me?
Golde: You’re a fool!
Tevye: I know. But do you love me?
Golde: Do I love you?
For twenty-five years, I’ve washed your clothes,
Cooked your meals, cleaned your house,
Given you children, milked the cow.
After twenty-five years, why talk about love right now?
Tevye: The first time I met you was on our wedding day. I was scared.
Golde: I was shy.
Tevye: I was nervous.
Golde: So was I.
Tevye: But my father and my mother said we’d learn to love each other.
And now I’m asking, Golde…
Do you love me?
Golde: I’m your wife!
Tevye: I know. But do you love me?
Golde: Do I love him?
For twenty-five years, I’ve lived with him,
Fought with him, starved with him.
For twenty-five years, my bed is his.
If that’s not love, what is?
Tevye: Then you love me?
Golde: I suppose I do.
Tevye: And I suppose I love you, too.
Together: It doesn’t change a thing, but even so,
After twenty-five years, it’s nice to know
Του έρωτα
Μουσική: αδελφοί Κατσιμίχα
Ποίηση: Λένα Παππά
Τραγούδι: Χάρης & Πάνος Κατσιμίχας
Δίσκος: Της αγάπης μαχαιριά (1994)
Άι σκοτεινό φως του έρωτα, τρεμάμενο αίμα του έρωτα
μες στη γητειά σου ελησμόνησα τους φονιάδες καιρούς
γέννησα ρόδινα μωρά σε μέλλον με αστέρια
άι σκοτεινό φως του έρωτα
Άι της αγάπης μαχαιριά στης νιότης το κρουστό κορμί
πληγή που ανάβλυζε ευωδιές φιλιών και μουσική
ντύνοντας το γυμνό έρημο κόσμο
άι της αγάπης μαχαιριά
Το όνειρο
Μουσική: Μάνος Χατζιδάκις
Ποίηση: Διονύσιος Σολωμός
Τραγούδι: Δημήτρης Ψαριανός
Δίσκος: Ο Μεγάλος Ερωτικός (1972)
Άκου έν’ όνειρο, ψυχή μου,
Και της ομορφιάς θεά∙
Μου εφαινότουν οπώς ήμουν
Μετ’ εσένα μία νυχτιά.
Σ’ ένα ωραίο περιβολάκι
Περπατούσαμε μαζί,
Όλα ελάμπανε τ’ αστέρια
Και τα κοίταζες εσύ.
Εγώ τ’ σο’ ’λεα: «Πέστε, αστέρια,
Είν’ κανέν’ από τ’ εσάς,
Που να λάμπει από κει απάνου
Σαν τα μάτια της κυράς;
Πέστε αν είδετε ποτέ σας
Σ’ άλλη, τέτοια ωραία μαλλιά,
Τέτοιο χέρι, τέτοιο πόδι,
Τέτοια αγγελική θωριά;
[…]
Εσύ έκαμες ετότες
Γέλιο τόσο αγγελικό,
Που μου φάνηκε πως είδα
Ανοιχτό τον ουρανό.
Και παράμερα σ’ επήρα
Εισέ μια τρανταφυλλιά
Κι έπεσά σου αγάλι αγάλι
Στην ολόλευκη αγκαλιά.
Κάθε φίλημα, ψυχή μου,
Όπου μο’ ’δινες γλυκά,
Εξεφύτρωνε άλλο ρόδο
Από την τρανταφυλλιά.
Όλη νύχτα εξεφυτρώσαν,
Ως οπού ’λαμψεν η αυγή,
Που μας ηύρε και τους δυο μας
Με την όψη μας χλωμή.
Τούτο είν’ τ’ όνειρο, ψυχή μου∙
Τώρα στέκεται εις εσέ,
να το κάμεις ν’ αληθέψει
και να θυμηθείς για με.
Πρώτη εκτέλεση
Μυρτιά
Μουσική: Μίκης Θεοδωράκης
Ποίηση: Νίκος Γκάτσος
Πρώτη εκτέλεση: Γιοβάννα (δίσκος 45 στροφών το 1960 σε ενορχήστρωση του Μάνου Χατζιδάκι)
Δεύτερη εκτέλεση: Μαίρη Λίντα & Μανώλης Χιώτης («Αρχιπέλαγος», 1960)
Κύκλος τραγουδιών: Αρχιπέλαγος (1960)
Είχα μια θάλασσα στο νου
κι ένα περβόλι, περιβόλι τ’ ουρανού
την ώρα π’ άνοιγα πανιά
για την απάνω γειτονιά
Στα παραθύρια τα πλατιά
χαμογελούσε μια μυρτιά
Κουράστηκα να περπατώ
και τη ρωτώ και τη ρωτώ:
Πες μου, μυρτιά, να σε χαρώ
πού θα βρω χώμα, θα βρω χώμα και νερό
να ξαναχτίσω μια φωλιά
για της αγάπης τα πουλιά
Στα παραθύρια τα πλατιά
είδα και δάκρυσε η μυρτιά
την ώρα π’ άνοιγα πανιά
για την απάνω γειτονιά
Δεύτερη εκτέλεση
Η πρώτη ηχογράφηση όλων των τραγουδιών του δίσκου «Αρχιπέλαγος» έγινε τον Οκτώβρη του 1960 με ερμηνευτές τη Μαίρη Λίντα, τον Γρηγόρη Μπιθικώτση, την Καίτη Θύμη, τον Αντώνη Κλειδωνιάρη και τον Μανώλη Χιώτη. Τον ίδιο μήνα είχε προηγηθεί η ηχογράφηση 2 μόνο τραγουδιών από το ίδιο έργο σε μικρό δίσκο («Μυρτιά» & «Αν θυμηθείς τ’ όνειρο μου» με ερμηνεύτρια τη Γιοβάννα και σε ενορχήστρωση του Μάνου Χατζιδάκι).
Οι ποιητές/στιχουργοί των τραγουδιών του έργου «Αρχιπέλαγος» είναι οι: Νίκος Γκάτσος, Οδυσσέας Ελύτης, Γιάννης Θεοδωράκης, Δημήτρης Χριστοδούλου, Πάνος Κοκκινόπουλος, Μίκης Θεοδωράκης.
Πρώτη εκτέλεση
Αν θυμηθείς τ’ όνειρό μου
Μουσική: Μίκης Θεοδωράκης
Ποίηση: Νίκος Γκάτσος
Πρώτη εκτέλεση: Γιοβάννα (δίσκος 45 στροφών το 1960 σε ενορχήστρωση του Μάνου Χατζιδάκι)
Δεύτερη εκτέλεση: Μαίρη Λίντα («Αρχιπέλαγος», 1960)
Κύκλος τραγουδιών: Αρχιπέλαγος (1960)
Στην αγκαλιά μου κι απόψε σαν άστρο κοιμήσου
δεν απομένει στον κόσμο ελπίδα καμιά
τώρα που η νύχτα κεντά με φιλιά το κορμί σου
μέτρα τον πόνο κι άσε με μόνο στην ερημιά
Αν θυμηθείς τ’ όνειρό μου
σε περιμένω να ’ρθεις
μ’ ένα τραγούδι του δρόμου να ’ρθεις, όνειρό μου
το καλοκαίρι που λάμπει τ’ αστέρι με φως να ντυθείς
Δεύτερη εκτέλεση
Η μουσική γράφτηκε τον Νοέμβριο του 1958 από τον Μίκη Θεοδωράκη, στο Παρίσι, για την ταινία του Μάικλ Πάουελ «Μήνας του μέλιτος» (Honeymoon) και έγινε γνωστή ως τραγούδι, στην Ελλάδα, με όνομα «Αν θυμηθείς τ’ όνειρό μου», σε στίχους του Βασίλη Καρδή –ψευδώνυμο του Νίκου Γκάτσου– και πρώτη ερμηνεύτρια τη Γιοβάννα.
Διεθνώς ακούστηκε ως «Honeymoon song», σε στίχους του Γουίλιαμ Σάνσομ και πρωτοπόρο ερμηνεία από τον Μαρίνο Μαρίνι και το κουαρτέτο του.
Αυτή την ερμηνεία άκουσαν οι Τζον Λένον και Πολ Μακ Κάρτνεϊ και αποφάσισαν να το ηχογραφήσουν ξανά, στις 16 Ιουλίου 1963, για τον κύκλο ραδιοακροαμάτων «Pop Go the Beatles» που ετοίμαζαν τότε για το BBC:
Πηγή πληροφοριών: https://www.musicheaven.gr
Λίγο ακόμα
Ποίηση: Γιώργος Σεφέρης (από τη συλλογή «Μυθιστόρημα» (1935))
Μουσική: Μίκης Θεοδωράκης
Τραγούδι: Μαρία Φαραντούρη
Κύκλος τραγουδιών: Μυθιστόρημα (1968)
Λίγο ακόμα θα ιδούμε
λίγο ακόμα θα ιδούμε
τις αμυγδαλιές ν’ ανθίζουν
τις αμυγδαλιές ν’ ανθίζουν
τις αμυγδαλιές ν’ ανθίζουν
Λίγο ακόμα θα ιδούμε
λίγο ακόμα θα ιδούμε
τα μάρμαρα να λάμπουν
να λάμπουν στον ήλιο
κι η θάλασσα να κυματίζει
Λίγο ακόμα, να σηκωθούμε
λίγο ψηλότερα λίγο ψηλότερα λίγο ψηλότερα
λίγο ακόμα να σηκωθούμε
λίγο ψηλότερα λίγο ψηλότερα λίγο ψηλότερα
Γιώργος Σεφέρης & Δήμος Μούτσης, Πες της το μ’ ένα γιουκαλίλι
(τραγούδι: Μανώλης Μητσιάς / δίσκος: Δήμος Μούτσης | Τετραλογία (1975))
Fog
[Ενότητα Κοχύλια, σύννεφα]
Say it with a ukulele
«Πες της το μ’ ένα γιουκαλίλι…»
γκρινιάζει κάποιος φωνογράφος∙
πες μου τι να της πω, Χριστέ μου,
τώρα συνήθισα μονάχος.
Με φυσαρμόνικες που σφίγγουν
φτωχοί μη βρέξει και μη στάξει
όλο και κράζουν τους αγγέλους
κι είναι οι αγγέλοι τους μαράζι.
Κι οι αγγέλοι ανοίξαν τα φτερά τους
μα χάμω χνότισαν ομίχλες
δόξα σοι ο θεός, αλλιώς θα πιάναν
τις φτωχές μας ψυχές σαν τσίχλες.
Κι είναι η ζωή ψυχρή ψαρίσια
–Έτσι ζει; -Ναι! Τι θες να κάνω∙
τόσοι και τόσοι είναι οι πνιγμένοι
κάτω στης θάλασσας τον πάτο.
Τα δέντρα μοιάζουν με κοράλλια
που κάπου ξέχασαν το χρώμα
τα κάρα μοιάζουν με καράβια
που βούλιαξαν και μείναν μόνα…
«Πες της το μ’ ένα γιουκαλίλι…»
Λόγια για λόγια, κι άλλα λόγια;
Αγάπη, πού ’ναι η εκκλησιά σου
βαρέθηκα πια τα μετόχια.
Α! να ’ταν η ζωή μας ίσια
πώς θα την παίρναμε κατόπι
μ’ αλλιώς η μοίρα το βουλήθη
πρέπει να στρίψεις σε μια κόχη.
Και ποια είναι η κόχη; Ποιος την ξέρει;
Τα φώτα φέγγουνε τα φώτα
άχνα! δε μας μιλούν οι πάχνες
κι έχουμε την ψυχή στα δόντια.
Τάχα παρηγοριά θα βρούμε;
Η μέρα φόρεσε τη νύχτα
όλα είναι νύχτα, όλα είναι νύχτα
κάτι θα βρούμε ζήτα-ζήτα…
«Πες της το μ’ ένα γιουκαλίλι…»
Βλέπω τα κόκκινά της νύχια
μπρος στη φωτιά πώς θα γυαλίζουν
και τη θυμάμαι με το βήχα.
Λονδίνο, Χριστούγεννα 1924
Από τη συγκεντρωτική έκδοση Γιώργος Σεφέρης, Ποιήματα (2007)
Άσπρα καράβια
Ποίηση: Σωτήρης Σκίπης
Μουσική: Γιάννης Σπανός
Τραγούδι: Καίτη Χωματά & Μιχάλης Βιολάρης
Δίσκος: Ανθολογία Γιάννη Σπανού (1967)
Άσπρα καράβια τα όνειρά μας
για κάποιο ρόδινο γιαλό
άσπρα καράβια τα όνειρά μας
θα κόβουν δρόμο κι ένα δρόμο
μυριστικό κι ευωδιαστό
θα κόβουν δρόμο κι ένα δρόμο
Κι από ψηλά θα μας φωτίζει
το φεγγαράκι το χλωμό
κι από ψηλά θα μας φωτίζει
και θ’ αρμενίζουν, ω χαρά μας
ίσα στο ρόδινο γιαλό
άσπρα καράβια τα όνειρά μας
Ο δίσκος «Ανθολογία Γιάννη Σπανού» (1967) περιλαμβάνει τραγούδια σε ποίηση της Μυρτιώτισσας, του Κωστή Παλαμά, του Γεωργίου Βιζυηνού, του Ζαχαρία Παπαντωνίου, του Ναπολέοντα Λαπαθιώτη, του Βασίλη Ρώτα, της Αιμιλίας Δάφνη, του Κωνσταντίνου Χατζόπουλου, του Σωτήρη Σκίπη, του Γεωργίου Τσουκαλά και του Τάκη Χατζηπαναγιώτου με ερμηνευτές την Καίτη Χωματά, την Πόπη Αστεριάδη, τον Γιάννη Πουλόπουλο, τον Γιώργο Ζωγράφο και τον Μιχάλη Βιολάρη.
Έθνος μου εξαίρετο!
Μουσική: Σταύρος Ξαρχάκος
Στίχοι: Λίνα Νικολακοπούλου
Πιάνο: Νεοκλής Νεοφυτίδης
Ερμηνεία: Σταύρος Ξαρχάκος
Εικονογράφηση: Γιώργος Ρόρρης
Παραγωγή: Παρασκευάς Καρασούλος
Δίσκος: Σταύρος Ξαρχάκος | 7 ελεγείες και σάτιρες για φωνή και πιάνο (Μικρή Άρκτος, 2017)
Τελικά δημοκρατία
έχει μόνο η Ελβετία
όλοι οι άλλοι λέμε λόγια
και κοιτάμε τα ρολόγια
Πότε να σχολάσουμε
πόσα να χαλάσουμε
ποιους να ξεγελάσουμε
την καλή να πιάσουμε
Όπως είναι ο λαός του
έτσι είν’ κι ο αρχηγός του
έτσι είναι ο κάθε τόπος
κι ο δικός μας όπως όπως
Τελικά δημοκρατία
έχει μόνο η Ελβετία
όλοι οι άλλοι λέμε άλλα
κι έξω στέλνουμε την μπάλα
Έθνος μου εξαίρετο
της Βουλής το αυθαίρετο
πες μου πού το δήλωσες
κι άγρια μας ξήλωσες
Όπως είναι ο λαός του
έτσι είν’ κι ο αρχηγός του
έτσι είναι ο κάθε τόπος
κι ο δικός μας όπως όπως
Τελικά δικτατορία
είν’ τα δάνεια τα θηρία
κι η Ευρώπη πάει πάσο
σφάξε με, αγά, ν’ αγιάσω
