Ντάντη Σιδέρη, Απορία της επιθυμίας

Απορία της επιθυμίας

Ανιχνεύοντας
το πρόσωπό σου
το συγκρίνω
με εκείνο της
επιθυμίας μου

μετά την αποτροπή
καμία ταύτιση
κανένα εφαπτόμενο σημείο
αυτού και εκείνου

Από τη συλλογή Hinter dem Schlaf höre ich mich besser [Πίσω απ’ τους ύπνους με ακούω πιο καθαρά] (2001) της Ντάντης Σιδέρη

Οι ποιητές της Θεσσαλονίκης τον 20ό αιώνα και ως σήμερα (ανθολογία) / Ντάντη Σιδέρη

Ντάντη Σιδέρη, Το σώμα

Κώστας Χατζής & Σώτια Τσώτου, Ιθάκη
(τραγούδι: Μαρινέλλα & Κώστας Χατζής / δίσκος: Συνάντηση (1987))

Το σώμα

απλώνεται
λιβάδι
το σώμα

ποικίλα τα βήματα
στην επιφάνειά του

η γαλάζια χλόη
της πρώτης επιθυμίας

ποια πουλιά
αδηφάγα
στις πτυχές του

επίμονα απ’ τη ζωή σου
τη μεγαλύτερη μοίρα
διεκδικεί

με θλίβει
έτσι ατελές
στις ανεξάντλητες
δυνατότητες
τις δικαίωσής του

στη συνεχή του
προσπάθεια
να επαληθεύσει
την πορεία του.

Από τη συλλογή Hinter dem Schlaf höre ich mich besser [Πίσω απ’ τους ύπνους με ακούω πιο καθαρά] (2001) της Ντάντης Σιδέρη

Οι ποιητές της Θεσσαλονίκης τον 20ό αιώνα και ως σήμερα (ανθολογία) / Ντάντη Σιδέρη

Ντάντη Σιδέρη, Επιτέλους δικό της

Επιτέλους δικό της

ποιο χέρι άραγε
–όταν έρθει η ώρα–
θα σύρει το καμένο βλέφαρο
και το κέρμα
θα σφηνώσει στο μέτωπο
–στοργή ή υποχρέωση–

όμως πομπή λαμπρή
θα ξεκινήσει
με τόσα δέντρα ν’ ανεμίζουν
πράσινο ωχρό και πορφυρά
και «θάλασσες ολόχρυσες εσπερινές»
–ωραίοι κήποι δεν ακολουθούν–
και αίμα λεπτό
διακριτικά ομιλητικό
θα πλαισιώνει την εικόνα

ή η όλη εικόνα μία άλλη:
κανένα χέρι
στοργής ή υποχρέωσης
κανένα κέρμα
να χρυσίζει στο μέτωπο
και με μάτι ανοιχτό
θεωρεί νερά
πολλά νερά
να παίρνουν το αίμα∙
επιτέλους δικό της.

Από τη συλλογή Hinter dem Schlaf höre ich mich besser [Πίσω απ’ τους ύπνους με ακούω πιο καθαρά] (2001) της Ντάντης Σιδέρη

Οι ποιητές της Θεσσαλονίκης τον 20ό αιώνα και ως σήμερα (ανθολογία) / Ντάντη Σιδέρη

Ντάντη Σιδέρη, Είναι η στενότητα της θάλασσας που σε τρομάζει

Είναι η στενότητα της θάλασσας που σε τρομάζει

Φέρε μου
το βυθισμένο σου πρόσωπο
στεφανωμένο φύκια το πικρό
χνούδι της θάλασσας
–λοιπόν παρήλθε και για σένα
το βεγγαλικό φως–
θ’ αλείψω μύρο
την άψογη σκληρότητα
θα βαλσαμώσω
–μια φανερή χειρονομία αγάπης–
για το ανέκκλητο ταξίδι του
στα πλεούμενα.

Από τη συλλογή Hinter dem Schlaf höre ich mich besser [Πίσω απ’ τους ύπνους με ακούω πιο καθαρά] (2001) της Ντάντης Σιδέρη

Οι ποιητές της Θεσσαλονίκης τον 20ό αιώνα και ως σήμερα (ανθολογία) / Ντάντη Σιδέρη

Ντάντη Σιδέρη: Πορεία ημέρας III.

Πορεία ημέρας III.

Τότε
όταν ορθώνονται
οι φωνές
από τα βάθη εκείνα
τα απερπάτητα
και οι κινήσεις
των ανθρώπων ομοιόμορφες
σε περιζώνουν
χτίζεις το δέντρο∙
πλούσιο σε φύλλωμα
με κλάδους τώρα
πια αειθαλείς
και στις σκιές του
απλώνεις απαλά
τις αναμονές
τα ποιήματα
τα αθαυματούργητα οράματα∙

παράγωγα
μιας κοινής ζωής

Από τη συλλογή Hinter dem Schlaf höre ich mich besser [Πίσω απ’ τους ύπνους με ακούω πιο καθαρά] (2001) της Ντάντης Σιδέρη

Οι ποιητές της Θεσσαλονίκης τον 20ό αιώνα και ως σήμερα (ανθολογία) / Ντάντη Σιδέρη

Ντάντη Σιδέρη: Πορεία ημέρας II.

Χάρης & Πάνος Κατσιμίχας, Παράθυρο στο φως (δίσκος: Τρύπιες σημαίες (2000))

Πορεία ημέρας II.

Πέφτεις
μέσ’ απ’ τους καιρούς∙
σταματάς σε κάποιαν ώρα
ή πάλι όχι

Μια λέξη
απ’ τις πολλές
δανείζεσαι
την κατοικείς
για μια σύντομη
στιγμή

Παρατηρείς
τη θέση της ανάπαυλας∙
θα πρέπει
να υπάρχει πρόσβαση σ’ ένα
παράθυρο

Κινείσαι πέρα-δώθε
διαρκώς αλλάζεις
θέσεις
οδεύοντας προς την τελειωτική,
της προσδοκίας

Από τη συλλογή Hinter dem Schlaf höre ich mich besser [Πίσω απ’ τους ύπνους με ακούω πιο καθαρά] (2001) της Ντάντης Σιδέρη

Οι ποιητές της Θεσσαλονίκης τον 20ό αιώνα και ως σήμερα (ανθολογία) / Ντάντη Σιδέρη

Ντάντη Σιδέρη: Πορεία ημέρας I.

Βασίλης Παπακωνσταντίνου & Άλκης Αλκαίος, Τα πουλιά της αγάπης
(τραγούδι: Βασίλης Παπακωνσταντίνου / δίσκος: Ουράνια τόξα κυνηγώ (2009))

Πορεία ημέρας I.

Διαπερνάς
μ’ ενισχυμένα μάτια
το μεγάλο
άφωνο πουλί

Κάθε φορά που
επιστρέφεις
στο σπίτι
το κλειστό
το στραμμένο με το χρόνο
μέσα του
ξέρεις πως ήταν εκεί∙
τότε
μαζεύεις ένα-ένα
τα φτερά του
και τα διαβάζεις

Σου δείξανε
το δάσος το
διάτρητο
και ο χρόνος
να το παραστέκει
να στήσει
–μετά–
δέντρο νεαρό

Αποθέτεις
τα μάτια
στο χνούδι της γης
συλλέγεις
την ανερχόμενη
μέρα

Δεν ζητάς
αγάπη εσύ∙
κατάλαβες νωρίς
τι κρύβεται πίσω

Το παιδί ακουμπά
το άφλουδο χέρι
στο χρόνο σου
ντυμένο μαβί

Σαν άγγελος
εδρεύων
στο πέρασμα του
ουρανού
μετράς τις
πληγές του κόσμου

Το ποίημα
δεν είναι
ένθεο∙
μιλάει τα επίγεια

Από τη συλλογή Hinter dem Schlaf höre ich mich besser [Πίσω απ’ τους ύπνους με ακούω πιο καθαρά] (2001) της Ντάντης Σιδέρη

Οι ποιητές της Θεσσαλονίκης τον 20ό αιώνα και ως σήμερα (ανθολογία) / Ντάντη Σιδέρη