Αναστασία Καραογλάνη, Racemus

Racemus

Μύρισα κι ήρθα,
Έρωτα.

Από μακριά οσφρίστηκα τον έρωτα
πουκάμισου αψάδα
και ερωμένης φλόγα
Θύμησες κι ηδονές ενώσεων με κατείχαν
όλη τη χθεσινή νυχτιά
σε εραστών περβόλια τριγυρνούσα
όχι παλιών και γερασμένων απ’ τη θλίψη
μα νιων και ωραίων
και πολλά υποσχόμενων.
Παλικαράκια αμούστακα
τσαμπιά να σπάζουν
από αμπέλια ατρύγητα
στο στόμα να μου βάζουνε τη ρώγα,
–κόκκινη αυτή–
με τους χυμούς της
με περιλούζει
από το στόμα σ’ αφαλό
νιότης αχόρταγης κι άνοιαστης για το μέλλον,
των γηρατειών το θάμπος μακριά.

Μυρίζει ο έρωτας
κι όσοι εκπαιδευτήκανε στη μυρουδιά του
τους νέους αφήνουν το πρωί
νωρίς να πάνε στο αμπέλι
μόνοι

Από τη συλλογή In full bloom (2015) της Αναστασίας Καραογλάνη

Οι ποιητές της Θεσσαλονίκης τον 20ό αιώνα και ως σήμερα (ανθολογία) / Αναστασία Καραογλάνη

Αναστασία Καραογλάνη, Υλικό ονείρων

Υλικό ονείρων

Όσους αγάπησα
βροχή εγώ δάκρυα
κι εκείνοι άνεμος ρημαχτικός
ρίζες ο πόθος, παραφυάδες
σαράκι θέριωσε
και το ’ξεραν
μα ανάλγητοι αυτοί
με στάχυα τον λιμό μου δε χορτάσαν
με καραβάνια αλάτι
τη λύσσα μου αφήσαν να καεί
σε αλυκές δακρύων.

Όσοι μ’ αγάπησαν
σκυλιά χωρίς λουρί
πιστά έως ακόμη και στον θάνατο
ανυπέρβλητα
κι ανάλγητη εγώ
προχώρησα
σε αγκαλιές ελπίδες
φρούδες μετά,
μα πόθου των στιγμών μου όνειρα.

Όποιος τα όνειρα εμπορεύεται
πάντα
από υλικό πλούσιος είναι

Από τη συλλογή In full bloom (2015) της Αναστασίας Καραογλάνη

Οι ποιητές της Θεσσαλονίκης τον 20ό αιώνα και ως σήμερα (ανθολογία) / Αναστασία Καραογλάνη

Αναστασία Καραογλάνη, Τότε παραπονιέμαι

Τότε παραπονιέμαι

Λιγοστή ηδονή
σαν παίρνεις σάρκα
δεν παραπονιέσαι.
Για το χάδι είναι
που κάνεις
τη φασαρία

Από τη συλλογή In full bloom (2015) της Αναστασίας Καραογλάνη

Οι ποιητές της Θεσσαλονίκης τον 20ό αιώνα και ως σήμερα (ανθολογία) / Αναστασία Καραογλάνη

Αναστασία Καραογλάνη, Το γιούσουρι

Το γιούσουρι

«… το γιούσουρι, το αντρειωμένο γιούσουρι.
Πάντα μεγάλο, θαυμαστό πάντα, σκληρό σα σίδερο,
δυνατό σα λέοντας, ψυχωμένο και αθάνατο σα στοιχειό.»
Το γιούσουρι, Ανδρέας Καρκαβίτσας

Βαθιά ριζωμένο
ακράδαντα
πριόνια προδοσίες
κι αμφιβολίες πετριές
αντιστέκεται
εις τους αιώνας των αιώνων
άλας της γης
καλά κρυμμένο
στα μυστικά
διαιώνισης σοφίας

το γιούσουρι του Πάθους

Από τη συλλογή In full bloom (2015) της Αναστασίας Καραογλάνη

Οι ποιητές της Θεσσαλονίκης τον 20ό αιώνα και ως σήμερα (ανθολογία) / Αναστασία Καραογλάνη

Αναστασία Καραογλάνη, Τα μυστικά του καρπού

Τα μυστικά του καρπού

Ήταν ωραίος ο καρπός
μες στο μεστό του κόκκινο
η μυρουδιά του κέρδιζε την όσφρηση
κι αντανακλούσε
στου μυαλού κρυφό λημέρι.
Κι είπες:
«ας φάω,
για ποιον είν’ όλα τα καλά στη γη;
εικόνα και ομοίωση άνακτα είμαι
κι εγώ μπορώ».
Και στο κατέβασμα της πρώτης σου μπουκιάς
είπες:
«εδώ είναι όλα δικά μου
χαρές κι επίγεια
και η ζωή, παράδεισος μονάχα».
Στη δεύτερη κατάλαβες
κάτι άλλο είχες στο στόμα
την τρίτη πια το έφτυσες
μα ήτανε αργά.
Σκουλήκι είχες καταπιεί
μαζί με τα κουκούτσια
που πρόκανες για να γευτείς.
Βλέπεις, ήσουνα λαίμαργος
και δε σε προϊδέασε κανείς
για των καρπών την πρώιμη διερεύνηση
αρώματος και σάρκας το σταδιακό ξετύλιγμα.

Σε φέτες κόβεται η ζωή κι αργά μασιέται
για να ’χουμε τον νου μας
μία στο άρωμα και μία στα κουκούτσια.
Ηδονική ευωδία από τη μια
απόρριψη απ’ την άλλη∙

και πάντα έτοιμοι
για το σκουλήκι της εσχάτης προδοσίας

Από τη συλλογή In full bloom (2015) της Αναστασίας Καραογλάνη

Οι ποιητές της Θεσσαλονίκης τον 20ό αιώνα και ως σήμερα (ανθολογία) / Αναστασία Καραογλάνη

Αναστασία Καραογλάνη, Στο τέλος των πόθων

Στο τέλος των πόθων

Τόσες ευχές για πραγμάτωση πόθων
στα τελευταία γενέθλια
με χάρη κι επιτακτικά να το ζητούν οι φίλοι.
Και μένοντας μονάχος,
δεν τολμάς να το παραδεχτείς
βλέπεις αυτό δημόσια,
μέσα σε τόσων χρόνων ηδονές
και τις ακολουθίες τους διαψεύσεις
«τι να τους κάνουμε τους πόθους που περίσσεψαν
παραπονιάρηδες, καχεκτικούς και πεινασμένους;»
Είναι το ερώτημα της μέσης ηλικίας, θα πεις, αυτό.
Μα ενώ πολύ καλά γνωρίζουν τι συμβαίνει
τότε γιατί όλοι εύχονται και ξαναεύχονται
με τους δικούς τους στα πόδια
σκυθρωπά κουλουριασμένους;
Άχρονοι πια κι αόριστοι
λουφάζουν, σκυλιά γέρικα,
που ενώ πεθαίνουν
ζουν αμυδρά με προσδοκία ισχνή
στο κουρασμένο βλέμμα.
Πάντα λοιπόν
στους άλλους εύχονται
μπας και αλλάξει η ρίζα ήλιο
και παρασύρει και αυτούς στο βλάσταιμά τους

Από τη συλλογή In full bloom (2015) της Αναστασίας Καραογλάνη

Οι ποιητές της Θεσσαλονίκης τον 20ό αιώνα και ως σήμερα (ανθολογία) / Αναστασία Καραογλάνη

Αναστασία Καραογλάνη, Στο γέρμα του καλοκαιριού

Στο γέρμα του καλοκαιριού

Πάνω που πήγαινε ν’ αναπαυθεί
στην κούρμπα του το καλοκαίρι
μετά από τόση δόξα,
σ’ ήλιους αψιών ερώτων φρεσκολουσμένη
και λύσσα στην αρμύρα δάκρυα
νωπά
απ’ το άγριο σφυροκόπημα του πένθους στο μεδούλι,
στα χέρια αποτυπώματα ακόμη
από γυναίκας στήθος
προσφορά στου ζευγαριού το μνήμα,
–τέως ροδόχροοι μικροί ερωδιοί
μες στο μπλαβί τους μοβ, έφηβοι πια
να βγάζουν τις γλωσσίτσες τους
βαριές από της έντασης την κένωση–
φύσηξε εκειός ο άνεμος, βοριάς
και γλύκανε μες στη στιγμή
το νιώσιμο εκείνο της παραίτησης και του ματαίου.
Βοριάς αρσενικός,
που ήξερε καλά τι είχε μες στα σκέλια του
σ’ άνυδρων γυναικών τα μέρη χαριεντιζόταν
και μια από δω και μια από κει
λικνίζονταν οι άνθρωποι στη ρότα του
με το μάτι στραμμένο στη ροή του
–ελπίδα ανέλπιδη–
που πάσχιζε να πάρει σώμα
στης γέννας της το πανηγύρι,
και ήταν σαν να έλεγε:
«Μη με κοιτάτε βυζανιάρικος που θα βγω
θηλάστε με και δε θα χάσετε∙
στης σεπτεμβριανής μου αύρας τη δροσιά
αφεθείτε, άλλωστε
είναι η μόνη της στιγμής σας προσφορά.
Από τον θρήνο και το μάταιό του
καλύτερο το βάτεμα γριάς μα νιόγεννης
ελπίδας»

Από τη συλλογή In full bloom (2015) της Αναστασίας Καραογλάνη

Οι ποιητές της Θεσσαλονίκης τον 20ό αιώνα και ως σήμερα (ανθολογία) / Αναστασία Καραογλάνη

Αναστασία Καραογλάνη, Σπονδή

Σπονδή

Με τσάκισαν οι έρωτες που ανέθρεψα κι ανέτρεψα
σπλάχνα λαβώθηκαν κι έτρεξαν
με τις τοξίνες του αίματός τους πεταμένες
στων πιο αλώβητων κι αδιάφορων ματιών
του βάθους της πληγής μου.

Με τσάκισαν οι έρωτες∙
αγγέλων πάπλωμα φτερών σαν προσδοκούσα
αυτοί με γκρεμοτσάκισαν στου Προμηθέα τα βράχια
κι αφού όλοι τους γεύθηκαν
της τρυφερής αποδοχής μου τα εντεράκια,
βαρυστομαχιά προφασιζόμενοι
–μιας και κατά την αντοχή του ο καθένας αφαίμαξε–
τα ράμφη τους ψηλά δεν έστρεψαν να ευχαριστήσουν,
μας στης επόμενης πληγής τον θώρακα
βγήκαν γιουρούσι.

Ραμφίστηκα κι εγώ
θρήνους, έρωτες κρωγμούς
τα κόρτε φτερουγίσματα
πριν την πληγή ξανασουβλίσουν
την καίω, καυτηριάζω στην πυρά.

Της χρείας την ανάγκη σιωπηλά
με αίμα και κρασί
σπονδή στο είναι μου θυσιάζω

Από τη συλλογή In full bloom (2015) της Αναστασίας Καραογλάνη

Οι ποιητές της Θεσσαλονίκης τον 20ό αιώνα και ως σήμερα (ανθολογία) / Αναστασία Καραογλάνη

Αναστασία Καραογλάνη, Σε πλήρη ανθοφορία

Σε πλήρη ανθοφορία*

Από παιδιά
υποψιαζόμασταν
την ανθοφορία μας,
απλά δε γνωρίζαμε
τις λέξεις του ορισμού της
κι όταν η ώρα της
αυτόβουλα προσήλθε
την προσπεράσαμε
υπεραπασχολημένοι.
Και σαν αγγίξαμε
τα ξεραμένα της μπουμπούκια
σε στεφάνι κηδείας αγαπημένου
τότε επιτρέψαμε στην αίσθηση
να μας πλημμυρίσει

* In full bloom στην P.

Από τη συλλογή In full bloom (2015) της Αναστασίας Καραογλάνη

Οι ποιητές της Θεσσαλονίκης τον 20ό αιώνα και ως σήμερα (ανθολογία) / Αναστασία Καραογλάνη

Αναστασία Καραογλάνη: Σε ήχο ψευδό «σ»

Σε ήχο ψευδό «σ»

Έλα να χαϊδευτούμε, αγάπη μου
των παιδεμένων στίχων το βαθύ κρεβάτι.
Στην αγκαλιά σου τη σφιχτή γερμένη,
ακούγοντας τη στιβαρή φωνή σου
να της ξεφεύγει εκείνος ο ψευδός ο ήχος
του «σ» της τρυφερότητας
και στην καμπύλη του κλεισμένοι,
δυο άγρια ζώα σαστισμένα,
να σμίξουμε της πείνας μας τη λεία

Από τη συλλογή In full bloom (2015) της Αναστασίας Καραογλάνη

Οι ποιητές της Θεσσαλονίκης τον 20ό αιώνα και ως σήμερα (ανθολογία) / Αναστασία Καραογλάνη

Αναστασία Καραογλάνη, Πάλι τα θαλασσώσαμε στους ορισμούς

Πάλι τα θαλασσώσαμε στους ορισμούς

Αυτό που ονομάσαμε αγάπη
πόσο γρήγορα πέρασε
στο απέναντι στρατόπεδο.
Πάλι τα θαλασσώσαμε στους ορισμούς∙
το μίσος που μισήσαμε
δεν ήταν αντίπαλο
παρά μονάχα δέος.
Η απάθεια που αγνοούσαμε
ήταν το αντίθετο
μα δεν κατείχαμε
σχέδιο κατάκτησής της.
Σε κοινωνία παθών που ευλογούνται
πώς να μετριάσεις,
δίχως στρατηγική και στόχο,
θεριά εσωανάμματα

Από τη συλλογή In full bloom (2015) της Αναστασίας Καραογλάνη

Οι ποιητές της Θεσσαλονίκης τον 20ό αιώνα και ως σήμερα (ανθολογία) / Αναστασία Καραογλάνη

Αναστασία Καραογλάνη, Πάλι αδέσποτα

Πάλι αδέσποτα

Όποιον αδέσποτα ερωτεύτηκα
με πετροβόλησε
με τη σκληράδα του διωγμού στο μάτι.
Πάλι έτσι αδέσποτα με τριγυρίζει.
Στη μυρουδιά του, λαγωνικά,
χωρίς αντίσταση λαγοκοιμάμαι
ανυποψίαστη αυτός θαρρεί,
στου κήπου την κλειστή γωνιά
παραμονεύει

Από τη συλλογή In full bloom (2015) της Αναστασίας Καραογλάνη

Οι ποιητές της Θεσσαλονίκης τον 20ό αιώνα και ως σήμερα (ανθολογία) / Αναστασία Καραογλάνη

Αναστασία Καραογλάνη, Παίρνω απάνω μου το πένθος

Παίρνω απάνω μου το πένθος

Παίρνω απάνω μου το πένθος
για τον έναν που χάθηκε
πολλούς που πέρασαν
και με προσπέρασαν
άνδρες που θήλασα
και που μεγάλωσα
λάτρεψα, μίσησα
γεύθηκα, απόδιωξα
μήτρας κυήματα που γλίστρησαν,
έμβρυα που γέννησα,
για πλατανόφυλλα αρχής
που φυλλορρόησαν εν τη γενέσει,
για όρκους πόθων
που ατέρμονα ανάλωσα
ζωή που αδιάκοπα ρούφηξα
νομίζοντας
ποτέ δε θα βουλιάξω
τραβώντας πάντοτε μπροστά
γυναίκα
για όλους δυνατή
μα στην ουσία ευάλωτη,
αδιερεύνητα μοναδική
και μόνη

«Ο κάθε λεύτερος είναι μόνος. Όσο περισσότερο μεθάς από τη δύναμη σου και προεκτείνεις την ελευθερία σου, τόσο μεγαλώνεις και την έκταση της μοναξιάς σου.»
Συβαρίτισσα, Λιλή Ζωγράφου

Από τη συλλογή In full bloom (2015) της Αναστασίας Καραογλάνη

Οι ποιητές της Θεσσαλονίκης τον 20ό αιώνα και ως σήμερα (ανθολογία) / Αναστασία Καραογλάνη

Αναστασία Καραογλάνη, Ούτε τ’ αγγέλου μου

Ούτε τ’ αγγέλου μου

Σάστισαν απόψε οι άγγελοί μου
με τις διαρκείς αποκοτιές μου.
Μέχρι να ξεδιπλώσουν τη λευκή φτερούγα τους
τεράστια τη φθορά μου να τυλίξει
ως προστασία θεϊκή
πάλι τους ξέφυγα
και προς στιγμήν
σε θλίψεις αμαρτήματος ερωτικού,
για πότε βρέθηκα
μέχρι κι αυτοί σταυροκοπήθηκαν.
Με τρόπο πάντα μαγικό
στα γήινα κλωθογυρνάω
με τη θεϊκή μου υπόσταση τσαλακωμένη
κι ούτε τ’ αγγέλου μου απ’ το νερό που πίνω
σταλιά δε δίνω

Από τη συλλογή In full bloom (2015) της Αναστασίας Καραογλάνη

Οι ποιητές της Θεσσαλονίκης τον 20ό αιώνα και ως σήμερα (ανθολογία) / Αναστασία Καραογλάνη

Αναστασία Καραογλάνη, Ντύνοντας την ηθική

Ντύνοντας την ηθική

Ποινική ρήτρα στο συναίσθημα
θέλησε να βάλει
της μέρας ο βιοπορισμός,
μα της νύχτας ο οργασμός
ξεχείλισε
την αιώνια ονείρωξή του
και ξαμολήθηκες χαράματα
συναίσθημα να βρεις
του οργασμού την ηθική
να ντύσεις

Από τη συλλογή In full bloom (2015) της Αναστασίας Καραογλάνη

Οι ποιητές της Θεσσαλονίκης τον 20ό αιώνα και ως σήμερα (ανθολογία) / Αναστασία Καραογλάνη

Αναστασία Καραογλάνη, Μετεξεταστέα ύλης

Μετεξεταστέα ύλης

Φιλόδοξα φιλήδονη απόψε η δίψα σου
του «ένα» την ανάγκη για ζευγάρωμα
πρόσθεση ή πολλαπλασιασμό
υποδαυλίζει.
Της διαίρεσης το μαύρο πάθος
χρόνων φροντιστήριο
δεν αφομοίωσε

Από τη συλλογή In full bloom (2015) της Αναστασίας Καραογλάνη

Οι ποιητές της Θεσσαλονίκης τον 20ό αιώνα και ως σήμερα (ανθολογία) / Αναστασία Καραογλάνη

Αναστασία Καραογλάνη, Με το σημάδι παραμάσχαλα

Με το σημάδι παραμάσχαλα

Πήρες πάλι τις ρούγες
με το γαλάζιο φουστάνι παραμάσχαλα
για ώρα ανάγκης
ξεκίνησες κανονικά
ζωσμένη τη μαύρη καμπαρντίνα
και το παλιό αντρικό κασκέτο
καθόλου θηλυκό.
Μα εσύ έτσι γούσταρες να βγεις απόψε
ανδροβαμμένη στων απαιτήσεων την μπόρα
με το σημάδι παραμάσχαλα
σα σύνθημα για μυημένους
παρηγόρια στη θλίψη του δρόμου
και την ανηφόρα της εκτέλεσης
στο πλάι η θηλυκότητα
κι αχρείαστη ακόμη σαν φανεί
τρόπαιο άλλης εποχής λαμπροντυμένης∙
για το μουνί που τότε σφάζονταν
στο ίδιο αυτό φουστάνι
κι εσύ, απόκοσμα, τίποτα δε χαμπάριαζες

Από τη συλλογή In full bloom (2015) της Αναστασίας Καραογλάνη

Οι ποιητές της Θεσσαλονίκης τον 20ό αιώνα και ως σήμερα (ανθολογία) / Αναστασία Καραογλάνη

Αναστασία Καραογλάνη, Θεωρητικοί της σχέσης

Θεωρητικοί της σχέσης

Είμαστε δυο εξαιρετικά φλύαρα άτομα.
Αφού εξαντλήσαμε
τα πάντα περί σχέσης
την αντικρίσαμε να το σκάει μπαϊλντισμένη
με τον βαρβάτο εραστή της γωνίας
κι απομείναμε με τους κούφιους λόγους των λέξεων∙
μα το βάρος τους
μολύβι σ’ όποιο μέρος του σώματος
ζητούσε το μερίδιό του

Από τη συλλογή In full bloom (2015) της Αναστασίας Καραογλάνη

Οι ποιητές της Θεσσαλονίκης τον 20ό αιώνα και ως σήμερα (ανθολογία) / Αναστασία Καραογλάνη