Γιάννης Καρατζόγλου, Η θέα του Λάμπρου

Η θέα του Λάμπρου

[Ενότητα Σκαλομαρία στη μνήμη]

Υπέροχη η θέα που απολαμβάνεις από δω ψηλά, αδελφέ μου, μου είπες μόλις ανέβηκες. Κι αυτό το λογισμικό που μας χάρισε εδώ μια εταιρεία είναι απίθανο πόσο ζουμάρει. Βλέπεις μυριάδες χρώματα, λεπτομέρειες απίστευτες, εστιάζεις συνεχώς και κατεβαίνεις, στενά δρομάκια, μικρά νησούδια και χλοερές κοιλάδες να απολαύσεις, ακόμα και στην ομίχλη των πόλεων να διεισδύσεις, αψηλά κύματα των κόλπων να θαυμάσεις, βράχους θεόρατους από βαθιά φαράγγια να πλησιάσεις, φωτιές δασών τεράστιες, ναυάγια πλοίων να κοιτάς να συμβαίνουν μπρος στα μάτια σου, διαδηλώσεις, ρεκόρ να σπάνε, μπαράκια να γεμίζουνε υποψήφιους εραστές, πολέμους να ξεσπάνε, αντάρτες να πολεμάνε, νοσοκομειακά να σφυράνε… Από ψηλά όλα είναι αλλιώτικα, σαν ρετουσαρισμένα, οι ήχοι πιο οξείς, οι μυρουδιές πιο έντονες, τα λόγια πιο κελαρυστά, οι αγαθοί άνθρωποι φαίνονται πιο ωραίοι, η μνήμη των πραγμάτων πιο ζωηρή, θυμάσαι ή μάλλον ξαναζείς στιγμές των γεγονότων, λεπτές αποχρώσεις των συμβάντων, μπορείς και αναλύεις χαρακτήρες άμεσα, καλοήθεις και κακότροπους να εντοπίζεις… αχ τι ωραία ζωή περνάμε αδελφέ μου εμείς, μου είπες, σε αντίθεση μ’ εσάς τους προσώρας γήινους, εμείς οι σφαιροβόλοι του παρελθόντος στα μπαλκόνια του ουρανού…

Από τη συγκεντρωτική έκδοση Πηγαίος κώδικας (2009) του Γιάννη Καρατζόγλου

Οι ποιητές της Θεσσαλονίκης τον 20ό αιώνα και ως σήμερα (ανθολογία) / Γιάννης Καρατζόγλου

Advertisements

Γιάννης Καρατζόγλου, Ένα χριστουγεννιάτικο πάρτι τον Αύγουστο

Ένα χριστουγεννιάτικο πάρτι τον Αύγουστο

[Ενότητα Σκαλομαρία στη μνήμη]

Λίγο πριν τον δεκαπενταύγουστο μας κάλεσε σε πάρτι χριστουγεννιάτικο πήγα στο σπίτι του νωρίς για να στολίσουμε οι δυο μας το δέντρο που είχε απ’ τον κήπο ξεριζώσει, του βάλαμε κόκκινες κίτρινες μπαλίτσες μία μεγάλη πράσινη κορυφή και χάντρες σαν βραχιόλια γύρω απ’ τα κλαδιά και το τυλίξαμε με άπειρα κινέζικα φωτάκια μανιακά να αναβοσβήνουν…

Ύστερα φτάσανε κι οι άλλοι φίλοι με τα δώρα, άλλος ουίσκι, άλλος κρασί, γραβάτες δύο μπρελόκ ένα δερμάτινο πορτοφόλι τρία βιβλία… Με μια χαρά επίπλαστη κάτσαμε στο τραπέζι με το κοκκινισμένο γουρουνάκι, τις σαλάτες, τα κοτόπουλα, το τζάκι δίπλα του που έκαιγε γλυκά ηλεκτρικά κούτσουρα, κάποιοι άναψαν πούρα Αβάνας εκλεκτά, βάλαμε στο πικάπ παλιά τραγούδια, ξέρεις, Σινάτρα Μπινγκ Κρόσμπι «jingle bells» και τα παρόμοια, ως και ρουλέτα παίξαμε με μανία, «faites vos jeux, messiers…»

Κάποια στιγμή άρχισε να πέφτει έξω ένα κρύο χιόνι, εκείνος πήγε στη βεράντα, μας έφερε μια χούφτα λευκό της σιωπής άνοιξε τις παγωμένες σαμπάνιες κι είπε με τρέμουλο στα χείλια:
«Λοιπόν, καρντάσια, ακούστε, καλά φάγαμε καλά ήπιαμε ως εδώ, ωραία χρόνια ζήσαμε, μέρες φιλιών και ταξιδιών, ερωτευμένες μέρες, νύχτες υγρές, κολλητικές, άπληστες και μεθυσμένες νύχτες. Εγώ δεν θα προκάνω τα Χριστούγεννα, τουλάχιστον ας το κάψουμε απόψε, τι Παναγίας τι Χριστούγεννα. Αυτό το βράδυ και εμένα να θυμάστε…»

Κι όμως είδε Χριστούγεννα. Είδε Πρωτοχρονιά.
Και τ’ Αϊ-Γιαννιού εκείνο το κακό πλοκάμι που είχε μέσα τους απλωθεί κέρδισε κατά κράτος.

Από τη συγκεντρωτική έκδοση Πηγαίος κώδικας (2009) του Γιάννη Καρατζόγλου

Οι ποιητές της Θεσσαλονίκης τον 20ό αιώνα και ως σήμερα (ανθολογία) / Γιάννης Καρατζόγλου

Γιάννης Καρατζόγλου, Διαθήκη

Διαθήκη

[Ενότητα Οι μέρες του ποιητή]

Ηχογραφήστε με, γυρίστε με σε βίντεο
γράψτε κάθε φωνή μου κάθε μου κίνηση
κάθε τραγούδι που τραγούδησα κάθε
τοπίο που είδα κάθε εκδρομή κάθε
φιλί που έδωσα κάθε φιλί που πήρα
κάθε μου στίχο ερωτικό κάθε χαμόγελο.

Κρατήστε σε σκληρούς δίσκους τις μνήμες μου
τις μουσικές που άκουγα ξαναγράψτε
φωτογραφίστε τις φωτογραφίες μου
την ιστορία μου ιστορήστε σε φυλλάδια
χαρίστε μου μια ψεύτρα αιωνιότητα…

Να με θυμάστε…

Από τη συγκεντρωτική έκδοση Πηγαίος κώδικας (2009) του Γιάννη Καρατζόγλου

Οι ποιητές της Θεσσαλονίκης τον 20ό αιώνα και ως σήμερα (ανθολογία) / Γιάννης Καρατζόγλου

Γιάννης Καρατζόγλου, Αλλάζει πόλη

Δημήτρης Παπαδημητρίου & Πέγκυ Στεφανίδου, Αλλάζω πρόσωπα
(τραγούδι: Δημήτρης Μητροπάνος / δίσκος: στης ψυχής το παρακάτω (2001))

Αλλάζει πόλη

[Ενότητα Σκαλομαρία στη μνήμη]

Στο γέρμα τώρα, αλλάζει σπίτι, αλλάζει πόλη, μετακομίζει.
Τι νόημα έχει τώρα πια η εμμονή στις αναμνήσεις
τι απογίνανε εκείνες οι ανεπιστρεπτί παλιές δεκαετίες
τα ραντεβού στο Πεϊνιρλί της Εγνατίας με τη Μαρία
οι νυχτωδίες οι καντάδες της οδού Σαχτούρη
τα ψιλικά του μπαρμπα-Ιωακείμ, οι πάστες στου Λίγδα
της Βενιζέλου η τάβλα με τα καβούρια του κυρ-Παντελή…

Τα μαγαζάκια εκείνα τώρα κλείσανε. Κλείσαν οριστικά.
Καινούρια μεγαθήρια πουλάνε μέρα νύχτα
χορδές με το κιλό και βιομηχανικό πεϊνιρλί κιθάρες γιαπωνέζικες.
Οι γωνιές των δρόμων δεν κρύβουν πια στις κόχες τους παιδιά ερωτευμένα.
Φώτα αναιμικά της Τσιμισκή που φώτιζαν την ατελείωτη βόλτα
το συνεχές πηγαινέλα από τη Διαγώνιο στου Τερκενλή
γίνανε τώρα προβολείς χιλιάδων βατ για αμέτρητα αυτοκίνητα.

Κι οι φίλοι γίνανε τω είδει αγνώριστοι ή φύγαν ένας ένας.
Οι κούκλες συμμαθήτριες σταφίδιασαν και σκέβρωσαν
κίτρινα μάτια ο Στέλιος από τη χοληστερίνη
ο Λάμπρος δύο εμφράγματα, ο Μίμης πέντε μπαϊπάς
ο Μάρκος και ο Νίνος χρόνια τώρα αγέρας.

Λέξεις μόνο για λεξικά: ο πετροπόλεμος οι καταβρεχτήρες
η σκαλομαρία τα σλόου στα πάρτι με βερμούτ,
τόποι που γίναμε άνδρες και γυναίκες πια ανύπαρκτοι: το Σέιχ-Σου
η Ρέμβη η Χαβάη η Κουίντα το Water Lilly η Romantica.
Άλλαξε πρόσωπο η πόλη, δεν είναι πια εκείνη η δικιά του.

Κι αν η Κυψέλη ήταν τόπος αλλωνών, αν η Φυλής
δρόμος μακρύς και άλλων ερώτων κόχη γέννησης
τώρα τις προσεγγίζει δισταχτικά, ψαύει των άλλων τα πάθη
διαβάζει νύχτες και πρωινά τον πηγαίο τους κώδικα

τώρα στο γέρμα τα φαντάζεται δικά του, τα ασπάζεται
σαν νέα πίστη, τα υιοθετεί στη νέα του βρεφοδόχο.

Από τη συγκεντρωτική έκδοση Πηγαίος κώδικας (2009) του Γιάννη Καρατζόγλου

Οι ποιητές της Θεσσαλονίκης τον 20ό αιώνα και ως σήμερα (ανθολογία) / Γιάννης Καρατζόγλου

Γιάννης Καρατζόγλου, Αϊ-Δημητριάτικο καλοκαιράκι

Αϊ-Δημητριάτικο καλοκαιράκι

[Ενότητα Ο καιρός των ερώτων]

Έτσι γίνεται πάντα. Πριν τις σφοδρές καταιγίδες του Νοέμβρη
πριν πέσουν τα πρώτα χιόνια στις κορφές κι ασπρίσουνε οι βράχοι
έρχεται εκεί γύρω στον Αϊ-Δημήτρη ένα μικρό καλοκαιράκι
φως εξ αποκαλύψεως, με θάλασσες γαληνεμένες στα πέρατα της χώρας
και ξεγελάει τα σώματα και τις καρδιές που ξεπετάγονται αφελώς.

Έτσι κι εμφανίστηκες σαν Αϊ-Δημητριάτικο καλοκαιράκι
παραμονές βαρύ χειμώνα στη ζωή μου και την έλουσες με φως
(έστω και φως οκτωβριάτικο, τι να τα κάνω πια τα οξέα καλοκαίρια)
και κάτσαμε μαζί στις ηλιόλουστες πλατείες και γευτήκαμε μαζί
τα νέα κρασιά απ’ τον φετινό τρύγο σαν τα πιτσούνια εκεί στις στέγες

μέρες εβδομήντα και πέντε πριν απ’ το τέλος εκείνου του χρόνου
δύο χιλιάδες πέντε χρόνια μετά τη γέννηση του Κυρίου ημών
άγνωστο πόσα χρόνια πριν απ’ το τέλος μας το οριστικό.

Από τη συγκεντρωτική έκδοση Πηγαίος κώδικας (2009) του Γιάννη Καρατζόγλου

Οι ποιητές της Θεσσαλονίκης τον 20ό αιώνα και ως σήμερα (ανθολογία) / Γιάννης Καρατζόγλου

Γιάννης Καρατζόγλου, Το κύκνειο δώρο

Το κύκνειο δώρο

[Ενότητα Αποτελέσματα χρήσεως]

Μεσόκοπος μετράει άστρα στη βεράντα ακούει τυραννικά
ώρες που περπατάν βαριεστημένα φεύγοντας αθόρυβα
καταναλώνει τιμολόγια υπερκαταστημάτων πολυσέλιδες εφημερίδες
βλέποντας με τα κιάλια αφίσες γυμνών πτωμάτων διαφημίσεις μοναξιάς.

Ταμπέλες φωτεινές αναβοσβήνουν ήχοι τσαλακωμένες λαμαρίνες
νυχτερινές μοτοσικλέτες διαπερνούν την ευλογία του σκότους
διαλύοντας την πλήξη του οινοπνεύματος με την εξάτμισή τους.

Εκείνος, μόνος του, εκλιπαρεί για έναν έρωτα, μια τελευταία ευκαιρία.
Γνωρίζει, φυσικά, πόσο ευνοήθηκε στο παρελθόν, τι δώρα πήρε
κι αν σήμερα πια δεν δικαιούται κύκνεια δώρα, ζητά μιαν εξαίρεση.
Δεν κάνει πια παζάρια, δεν εξετάζει χρώμα, δέρμα και αφή
δεν συζητά ηλικία, χρώμα δακρύων, επάγγελμα, θρησκεία.

Δεν απαιτεί πια, δεν αξιώνει, δεν έχει πλέον υπεροψία.
Σχεδόν ζητιάνος. Τι σχεδόν; Εκλιπαρεί έναν τελευταίο έρωτα, ζητιάνος,
επαίτης, για ένα κύκνειο θείο δώρο, πριν φύγει σαν το σκυλί.

Από τη συλλογή Αποτελέσματα χρήσεως (2006) του Γιάννη Καρατζόγλου

Το ποίημα περιλαμβάνεται στην ενότητα Οι μέρες του ποιητή στη συγκεντρωτική έκδοση Πηγαίος κώδικας (2009) του Γιάννη Καρατζόγλου

Οι ποιητές της Θεσσαλονίκης τον 20ό αιώνα και ως σήμερα (ανθολογία) / Γιάννης Καρατζόγλου

Γιάννης Καρατζόγλου, Πλατεία Τιεν-αν-μεν

Πλατεία Τιεν-αν-μεν

[Ενότητα Διαβατήριος έρωτας]

Άλαλο παιδί αντίκρυ σ’ ένα γκρίζο τανκς μες στην υγρή πλατεία
ένα κανόνι απειλεί τα μάτια του
δυο βήματα δεξιά, το κανόνι ακολουθεί άλλο ένα βήμα αριστερά
η άδεια πλατεία παρατηρεί με τρόμο τα υγρά του μάτια
τον ήχο από τις ερπύστριες έτοιμες να το λιώσουν.

Κλέφτης τηλεθεατής από μια μαύρη Phillips
έριχνα κλεφτές ματιές στην Ιστορία
κι, ενόσω λιώναμε απ’ τη γλυκόζη των σωμάτων μας,
απορροφούσα τον μυροβόλο σου έρωτα
και του μικρού παιδιού την άλαλη ελευθερία.

Από τη συλλογή Αποτελέσματα χρήσεως (2006) του Γιάννη Καρατζόγλου

Το ποίημα περιλαμβάνεται στην ενότητα Σε κατάσταση πολιορκίας στη συγκεντρωτική έκδοση Πηγαίος κώδικας (2009) του Γιάννη Καρατζόγλου

Οι ποιητές της Θεσσαλονίκης τον 20ό αιώνα και ως σήμερα (ανθολογία) / Γιάννης Καρατζόγλου

Γιάννης Καρατζόγλου: Παθαίνουν καρκίνο οι φράουλες;

Παθαίνουν καρκίνο οι φράουλες;

[Ενότητα Αποτελέσματα χρήσεως]

Φοβάται και τον ύπνο του. Μετά τα μεσάνυχτα ιδίως
τσιγάρα σέρτικα καπνίζει, στον σκληρό του δίσκο οχυρώνεται
δεν πίνει με κανέναν συντροφιά, δεν βαυκαλίζεται
τη λέξη καλοκαίρι εξοβέλισε, βροχές διαλέγει
πιέζει πλήκτρα για να τυπωθούν οράματα φυγής.

Θολώνουν το μυαλό του θέματα θεμελιώδη παιδιόθεν
όπως, παθαίνουνε καρκίνο οι φράουλες, ή ακόμα
τι είναι το τίποτα, ποιες είναι οι ορίζουσές του
η ποίηση μπορεί να το αποδώσει, τι θα γινόταν
αν νικητής ήτανε ο Δράμαλης στα Δερβενάκια;

Το κενό της εξουσίας που θα προκύψει τον ταράζει
λαμπάδες άφεγγες συλλέγει για τη λύπη του
φαρμακωμένος σατανάς το μέσα του εγείρεται
και ταξιδεύει συνεχώς στο παρελθόν του.

Η Κάσος η Κάρπαθος η Ίος η Σέριφος η Ανδαλουσία
η Καλημέρα το Γκαλιτσιανό το Μαρτάνο η Βούα το Περπινιάν
το Κιρκαγάτς η Μαγνησία το Αϊβαλί το Ακσάρι η Μόσχα
ο Αλή Ριζά, ταμίας στην Οθωμανική, ο διευθυντής Λουάρ
οι εξακόσιοι Κοέν του Μπίρκεναου

ώρες της ιστορίας που τον βασάνισαν, ώρες μικρές και μέγιστες
που έγιναν μυθιστορία, τον εμποτίζουν και τον ακουμπούν
ώσπου να γίνει ο ίδιος μια μικρή κόκκινη παράγραφος
υποσημείωση στείρου μελετητή στα μαρμαρένια αλώνια.

Από τη συλλογή Αποτελέσματα χρήσεως (2006) του Γιάννη Καρατζόγλου

Οι ποιητές της Θεσσαλονίκης τον 20ό αιώνα και ως σήμερα (ανθολογία) / Γιάννης Καρατζόγλου

Γιάννης Καρατζόγλου, Οικογενειακή τραγωδία

Οικογενειακή τραγωδία

[Ενότητα Αποτελέσματα χρήσεως]

Τη χτύπησε αρρώστια ξαφνικά και το μυαλό της έφυγε στους κάμπους
κι η αγαπημένη άρχισε γράμματα να γράφει ατελείωτα στους γαλαξίες
να κλαιν σπαραχτικά οι λέξεις της βοριά να φυσάνε παγερό
νύχτα κλινήρης να εισβάλλει ο νους της στα βάραθρα της σκέψης της.

Ξοδεύει χρήματα σαν γέλια ηχηρά, εξαπατά εμπόρους λωποδύτες
τη νύχτα το άρρωστο μυαλό της ανοίγει χρωματιστές βιτρίνες
τα τζάμια σπάει κλέβει υφάσματα ταγέρ και τσάντες πολυεθνικές
τη μέρα που κοιμάται βλέπει όνειρα ληστείες πολυκαταστημάτων.

Χρεώνει κάρτες μυθικά ποσά να τον εκδικηθεί κλέβει τους κωδικούς του
παλιά χαρτονομίσματα συλλέγει κρύβεται σε δοκιμαστήρια ρούχων
πληρώνει με τεράστια κατάθλιψη μετρώντας την σε δάχτυλα χιλιάρικα
τράπεζες ξεγελά λογαριασμούς ανοίγει εξωφρενικούς και τους πουλάει.

Εκείνος σιωπηρά μετράει ενοχές και όλο δανείζεται να τις ξεπληρώσει
χαράματα διαβάζει τα σκονάκια της και οικτίρει το μέγα έλεός της
πίνει ωκεανούς τις τύψεις του που ανέραστη νεκρή τη μεταμόρφωσε
και υποφέρει μυστικά ώσπου να γίνουν και οι δυο το ίδιο χώμα.

Από τη συλλογή Αποτελέσματα χρήσεως (2006) του Γιάννη Καρατζόγλου

Οι ποιητές της Θεσσαλονίκης τον 20ό αιώνα και ως σήμερα (ανθολογία) / Γιάννης Καρατζόγλου

Γιάννης Καρατζόγλου, Οι χίλιες μέρες

Οι χίλιες μέρες

[Ενότητα Αποτελέσματα χρήσεως]

Αναρωτιέται αν άξιζαν οι χίλιες μέρες οι άπληστες, τα τόσα ύστερα
χρόνια εκμηδένισης πουλώντας σπίτια κι αυτοκίνητα ξοφλώντας
χρέη επί χρεών, υπηρετώντας καταχθόνια αφεντικά, καλημερίζοντας
υποκριτές και δολοπλόκους και κρυψίνοες αγνώστους.

Και κάθε χρόνος άνανδρα να τον γδικιέται με νέες αρρώστιες
περιουσίες σε τομογράφους μικροσκόπια ηπατικές δοκιμασίες
νέες συμφορές να τον κυκλώνουν να τον πλαστογραφούνε τα παιδιά του
νύχτες να κοιμάται ζωσμένος ένα πουγκί μην του ληστέψουνε τον ύπνο.

Νόθα φιλιά το περιβάλλον του, μήνες να φέρνουν εποχές με ενοχές
ώρες χωρίς ψυχή – που στέρεψε, άχρηστες μέρες ανήκουστες
να αναρωτιέται πώς άντεξε, πώς ανεβαίνει ακόμη ο ήλιος κι η σελήνη
με μια γυναίκα δράκο θηρίο αρπακτικό μειοψηφία της ζωής του…

Τώρα πια ξέρει τι ξεπληρώνει: τις χίλιες μέρες που ανέπνεε ουράνια
αμαρτωλά αρώματα και νόμιζε πως θα ’ταν άσβεστα κι οι νύχτες αξημέρωτες.
Ένοχες μέρες ασημένιες νύχτες θριαμβικές πυρπολημένα χαράματα
που φύγανε αφήνοντας εκδίκηση κι αρές που πιάσανε, όπως πάντα
πιάνουνε οι δίκαιες κατάρες των προδομένων ερώτων.

Από τη συλλογή Αποτελέσματα χρήσεως (2006) του Γιάννη Καρατζόγλου

Το ποίημα περιλαμβάνεται στην ενότητα Οι μέρες του ποιητή στη συγκεντρωτική έκδοση Πηγαίος κώδικας (2009) του Γιάννη Καρατζόγλου

Οι ποιητές της Θεσσαλονίκης τον 20ό αιώνα και ως σήμερα (ανθολογία) / Γιάννης Καρατζόγλου

Γιάννης Καρατζόγλου, Οι χήρες της Ιωνίας

Οι χήρες της Ιωνίας

[Ενότητα Αποτελέσματα χρήσεως]

Παππούδες δεν γνώρισα. Μόνο γιαγιάδες κάτι
γριές παράξενες εμπόλεμες δέσποινες μαυρομαντιλούσες
που δεν σηκώνανε παιχνίδια και τρενάκια σβούρες και γκαζιές
αρχαία μνημεία σκούνες γειτονιάς γερμένες βάρκες.

Θείους δεν γνώρισα παρά μονάχα θείες:
θεία Καλλιόπη Τασία Ευτυχία Μυρσάνθη Θέκλα και Ευγένα
οκτάγωνα ονόματα σε γειτονιές με νέα σπίτια πλινθόχτιστα
σπρωγμένες στα καράβια κρύβοντας μνήμες ανεπίστρεπτες
απ’ τις ελιές της Ιωνίας στα σκοτεινά αμπάρια.

Οι άντρες της οικογένειας φύγανε νωρίς στην απάνω πόλη
θανατική ποινή της Ιστορίας δέντρα γερά στους κεραυνούς
άντεξαν όσοι μπόρεσαν τα οικονομικά τους τερτίπια μέχρι το έλκος
το έμφραγμα του καιρού η καρδιά που έλιωσε να τους εγκαταλείψει.

Μετά μαζεύοντας οι χήρες της Ιωνίας σε φλύαρα τσάγια απογευματινά
και μουρμούριζαν λιόδεντρα συκιές βαμβακοκαλλιέργειες σαπούνια
εκκοκκιστήρια τραγούδια σε ήχο πλάγιο εκκλησίες της πατρίδας
πάντοτε εκεί, σε αυτοσχέδιες κλώστριες μπομπίνες χειροποίητες της μνήμης.

Ύστερα φύγανε κι αυτές όλες μαζί σαν του Αυγούστου την παρέα
ξόδια ταυτόχρονα απ’ το Σικάγο ως τη Βέροια, Νέα Σμύρνη, Ποδαράδες
για να βρεθούνε κάποτε στους αχανείς ελαιώνες της απάνω πόλης
να τραγουδάνε ασταμάτητα τζιβαέρια και μπουρνοβαλιές
χωρίς βασιβουζούκους τσέτες και προσφυγομάχους να τους χαλάν
τις μυστικές ερωτικές τους επισκέψεις στα γιαβρούμ της παρέας.

Εμείς υπάρχουμε ακόμα στις υπώρειες φυτεύοντας ελιές δικές μας
γεμάτες δάκο απ’ την αρχή ποτίζοντάς τες άκαρπες ελπίδες
μάταια παλεύοντας στο άγριο ρινγκ της νέας Ιστορίας.

Από τη συλλογή Αποτελέσματα χρήσεως (2006) του Γιάννη Καρατζόγλου

Το ποίημα περιλαμβάνεται στην ενότητα Σκαλομαρία στη μνήμη στη συγκεντρωτική έκδοση Πηγαίος κώδικας (2009) του Γιάννη Καρατζόγλου

Οι ποιητές της Θεσσαλονίκης τον 20ό αιώνα και ως σήμερα (ανθολογία) / Γιάννης Καρατζόγλου

Γιάννης Καρατζόγλου, Οι καταιγίδες του τέλους

Οι καταιγίδες του τέλους

[Ενότητα Αποτελέσματα χρήσεως]

Εδώ δεν έχει, λεν, βαρύ χειμώνα, δεν ντύνονται, λέει, εδώ
με πανωφόρια οι καρδιές ζούνε χωρίς καλοριφέρ οι μοναχικοί διαβάτες
λίγοι στίχοι αργούν για να ανάψουν τις σκιές.

Όμως ο χειμώνας είναι ίδιος παντού. Ίδιος είναι
παντού ο χειμώνας. Παντού ο χειμώνας
είναι ίδιος. Ίδιος είναι ο χειμώνας παντού.
Και, τελικά, ίδιος παντού είναι ο χειμώνας.

Γι’ αυτό, στα ξένα όπως και στην πατρίδα, προετοιμάζομαι
βάζω διαφράγματα στις χαραμάδες του παρελθόντος
κοσμώ τους τοίχους με κάδρα επιφανών εγκληματιών
φωτογραφίες ηρώων κι αγωνιστών που στάθηκαν όρθιοι
συντονίζομαι μόνιμα με πειρατικούς σταθμούς
ράβω κουρτίνες πλένω δάπεδα βάφω φιμέ τα τζάμια

να οχυρώσω όπου γης τη μοναξιά
όταν θα μαίνονται οι καταιγίδες του τέλους.

Από τη συλλογή Αποτελέσματα χρήσεως (2006) του Γιάννη Καρατζόγλου

Το ποίημα περιλαμβάνεται στην ενότητα Οι μέρες του ποιητή στη συγκεντρωτική έκδοση Πηγαίος κώδικας (2009) του Γιάννη Καρατζόγλου

Οι ποιητές της Θεσσαλονίκης τον 20ό αιώνα και ως σήμερα (ανθολογία) / Γιάννης Καρατζόγλου

Γιάννης Καρατζόγλου, Ο κλέφτης ποιητής

Ο κλέφτης ποιητής

[Ενότητα Αποτελέσματα χρήσεως]

Με νυχτοφάναρα και κατσαβίδια και γερμανικά κλειδιά, διαρρηγνύει ποιήματα
λέξεις των άλλων εκκωφαντικές, μηνύματα και ύφος αβρών αίλουρων ποιητών.
Εισέρχεται όταν κοιμούνται οι στίχοι τους, τους απαλλοτριώνει μαργαριτάρια
συνδυασμού νοημάτων, φθόγγων και ήχων ποιητικών, τα συμμαζεύει στο πουγκί
τα ανακατεύει τα χαράματα και βγάζει δικές του εβδομάδες και μήνες.

Ανακατεύει χρώμα με στίχους κι αλκοολούχες λέξεις, την αιθυλική του θλίψη
τόπους που έζησε στο παρελθόν, και προσπαθεί να ξαναδεί μες στην ομίχλη
όταν περνάνε τα μεσάνυχτα, συνδυάζει πρόσωπα κήπους σκάλες και σταθμούς
γιγαντοοθόνες στο μυαλό του προβάλλουν
ρίμες κι ακατονόμαστα συμπλέγματα ποιητικά
και το πρωί καταλήγει στην ασφάλεια ομολογώντας τη διαρκή του θλίψη.

Από τη συλλογή Αποτελέσματα χρήσεως (2006) του Γιάννη Καρατζόγλου

Το ποίημα περιλαμβάνεται στην ενότητα Οι μέρες του ποιητή στη συγκεντρωτική έκδοση Πηγαίος κώδικας (2009) του Γιάννη Καρατζόγλου

Οι ποιητές της Θεσσαλονίκης τον 20ό αιώνα και ως σήμερα (ανθολογία) / Γιάννης Καρατζόγλου

Γιάννης Καρατζόγλου, Ο καθρέφτης

Ο καθρέφτης

[Ενότητα Αποτελέσματα χρήσεως]

Τον καθρέφτη όπως τον κοιτάζεις έτσι θα σε κοιτάξει
έλεγε πάντα η μάνα.

Κάθε πρωί απέναντί μου καθρεφτίζεται η τσακισμένη εικόνα μου
οι χαρακιές μου, οι νεκρώσεις κι οι σχισμές που τις γνωρίζω μία μία.
Κάθε τους ρήγμα ενεργό, κάθε όρυγμα κάθε φωλιά της λύπης
κάθε ένα γδάρσιμο τη μοναξιάς κάθε χαράκωμα του πόνου.
Τρώγλες που φώλιασαν πλούσιοι έρωτες φυτά οργανικά
λημέρια που τώρα κρύβονται ξεθωριασμένες μνήμες.
Φωλιές της αγωνίας του αύριο αυθαιρεσίες κρατούντων
μέτωπο σπαρμένο φθόνο φίλων αγνωμοσύνη κοντινών
υποκρισίες και διαβολές και προδοσίες οικείων.
Μάγουλα σκαμμένα με καταφύγια μιας άλλης ιστορίας
σπηλιές μιας μαραμένης επανάστασης που έλιωσε
στα αντερείσματα των χειλιών πριν χαμογελάσουν.

Εκθέτω αφειδώς κάθε πρωί τις ρωγμές των ρυτίδων μου
και περιμένω οι ουλές να μετασχηματιστούν σε δρόμους
σε ανωφέρειες στις δημοσιές και καρετέρες του ουρανού.

Από τη συλλογή Αποτελέσματα χρήσεως (2006) του Γιάννη Καρατζόγλου

Οι ποιητές της Θεσσαλονίκης τον 20ό αιώνα και ως σήμερα (ανθολογία) / Γιάννης Καρατζόγλου