Αλεξάνδρα Μπακονίκα, Ο μικρότερος γιος

Οι ποιητές της Θεσσαλονίκης τον 20ό αιώνα και ως σήμερα (ανθολογία) / Αλεξάνδρα Μπακονίκα

Αλεξάνδρα Μπακονίκα, Νεαροί

Νεαροί

Πρώτα με τράβηξε
το γεροδεμένο σώμα τους,
το μάτι μου υπνωτισμένο
τους ακολούθησε μέχρι τη στροφή
του δρόμου∙
κάτι περίμεναν,
κάποια συνάντηση ή κάποια ασχολία
που τους γέμιζε ζωντάνια.

Ήταν ωραίοι, μα πιο πολύ ήταν χαρούμενοι,
όταν εγώ δεν είχα κανένα να συναντήσω
και δεν με τραβούσε τίποτα να ασχοληθώ.

Από τη συλλογή Το γυμνό ζευγάρι και άλλα ποιήματα (1990) της Αλεξάνδρας Μπακονίκα

Οι ποιητές της Θεσσαλονίκης τον 20ό αιώνα και ως σήμερα (ανθολογία) / Αλεξάνδρα Μπακονίκα

Αλεξάνδρα Μπακονίκα, Ναρκισσισμός

Ναρκισσισμός

Εκτός απ’ την αγάπη μου
έχεις κι ένα κρυφό ναρκισσισμό
να σε τρέφει, να σε στηρίζει
και που έντεχνα σκεπάζεις.
Φταίει γι’ αυτό η ομορφιά σου
που εξάπτει τη φαντασία μου,
φταίει η μελαγχολία σου
που συγγενεύει με τη δική μου.
Ένα κρυφό ναρκισσισμό
που του δίνεσαι
όποτε σου κάνει κέφι.

Από τη συλλογή Το γυμνό ζευγάρι και άλλα ποιήματα (1990) της Αλεξάνδρας Μπακονίκα

Οι ποιητές της Θεσσαλονίκης τον 20ό αιώνα και ως σήμερα (ανθολογία) / Αλεξάνδρα Μπακονίκα

Αλεξάνδρα Μπακονίκα, Μεταπτώσεις

Μεταπτώσεις

Σαν μια υπόμνηση
με ταράζουν
οι μεταπτώσεις, οι αλλαγές
στη διάθεση και στη συμπεριφορά σου
—γιατί έτσι είσαι και πάνω στον έρωτα.

Από τη συλλογή Το γυμνό ζευγάρι και άλλα ποιήματα (1990) της Αλεξάνδρας Μπακονίκα

Οι ποιητές της Θεσσαλονίκης τον 20ό αιώνα και ως σήμερα (ανθολογία) / Αλεξάνδρα Μπακονίκα

Αλεξάνδρα Μπακονίκα, Κασέτα

Κασέτα

«Χωρίς ανταπόκριση είναι μία
παραζάλη,
και τραγουδάω για τους παλιούς μου έρωτες,
τραγουδάω για τους καινούριους που δεν πρόκειται
να έρθουν»,
φώναξε σε κάποιον φίλο του απ’ το μπαλκόνι∙
ύστερα μπήκε στο δωμάτιο
κι έβαλε ξανά την ίδια κασέτα,
όμως τώρα σε χαμηλότερη ένταση
και χωρίς να τραγουδάει, απορροφήθηκε,
ετοιμάστηκε για τη νυχτερινή του έξοδο,
γιατί σε λίγο θα έφταναν τ’ αυτοκίνητα
κι οι ζωηρές παρέες να τον πάρουν μαζί τους,

και θα μετέφεραν αλλού τις κραυγές
του πάθους,
αλλού και τα υποτιθέμενα ξενύχτια.

Από τη συλλογή Το γυμνό ζευγάρι και άλλα ποιήματα (1990) της Αλεξάνδρας Μπακονίκα

Οι ποιητές της Θεσσαλονίκης τον 20ό αιώνα και ως σήμερα (ανθολογία) / Αλεξάνδρα Μπακονίκα

Αλεξάνδρα Μπακονίκα, Καμώματα

Καμώματα

Θέλεις να με ξαφνιάσεις,
θέλεις να με κερδίσεις,
κι ανακατεύεσαι με τους πολλούς
κι από μία γωνία
που να σ’ έχω μπροστά μου,
δείχνεις πόσο τα καταφέρνεις
και πόσο ξεχωρίζεις
με καμώματα και ομιλίες.
Η ζέστη που κατέχει
το σώμα σου,
για χάρη μου απόψε.

Από τη συλλογή Το γυμνό ζευγάρι και άλλα ποιήματα (1990) της Αλεξάνδρας Μπακονίκα

Οι ποιητές της Θεσσαλονίκης τον 20ό αιώνα και ως σήμερα (ανθολογία) / Αλεξάνδρα Μπακονίκα

Αλεξάνδρα Μπακονίκα, Καθόσουν στο πάτωμα

Καθόσουν στο πάτωμα

Απ’ το ανοιχτό παράθυρο
έμπαινε ζεστός αέρας
κι ο θόρυβος από τ’ αυτοκίνητα
που τρέχαν μανιασμένα.
Καθόσουν στο πάτωμα
κι όπως πάντα, μιλούσες
κι όλοι σ’ άκουγαν.
Ήθελα να είχα πιο δυνατά
επιχειρήματα από σένα,
να σε στριμώξω στα λόγια,
να σε υποτάξω τουλάχιστον
μ’ αυτόν τον τρόπο,
αφού δεν βρίσκω το σώμα σου.

Από τη συλλογή Το γυμνό ζευγάρι και άλλα ποιήματα (1990) της Αλεξάνδρας Μπακονίκα

Οι ποιητές της Θεσσαλονίκης τον 20ό αιώνα και ως σήμερα (ανθολογία) / Αλεξάνδρα Μπακονίκα

Αλεξάνδρα Μπακονίκα, Η μπανιέρα

Η μπανιέρα

«Επί δύο ώρες κάναμε έρωτα,
μετά μπήκα στην μπανιέρα
κι εκείνος πήγε σ’ ένα πάρτι
που μας είχαν καλέσει.
Όταν γύρισε ήμουν βουτηγμένη
στο νερό,
παραδομένη ακόμη στις αισθήσεις.»

Ήταν όμορφη και τη θέλανε πολλοί.
Επί δύο ώρες μαζί της
—σκέφτηκα τι γερή μέση
θα είχε ο νεαρός.

Από τη συλλογή Το γυμνό ζευγάρι και άλλα ποιήματα (1990) της Αλεξάνδρας Μπακονίκα

Οι ποιητές της Θεσσαλονίκης τον 20ό αιώνα και ως σήμερα (ανθολογία) / Αλεξάνδρα Μπακονίκα

Αλεξάνδρα Μπακονίκα, Η ερωτική ζωή του

Η ερωτική ζωή του

Μου εξιστορούσε
την ερωτική ζωή του,
κι ομολογώ πως δεν θα μπορούσε
να είναι πιο πλούσια.
Θα μπορούσε να έλεγε
ότι με ήθελε,
και καθώς το ανέβαλλε
όλο ξετύλιγε περιπέτειες
και λεπτομέρειες.
Μα ήταν εξομολογητικός
κι αυθεντικός
μέσα στην τόση τολμηρότητα.

Από τη συλλογή Το γυμνό ζευγάρι και άλλα ποιήματα (1990) της Αλεξάνδρας Μπακονίκα

Οι ποιητές της Θεσσαλονίκης τον 20ό αιώνα και ως σήμερα (ανθολογία) / Αλεξάνδρα Μπακονίκα

Αλεξάνδρα Μπακονίκα, Η επίθεση

Η επίθεση

Όλα είναι δροσερά, γαληνεμένα
εδώ που ήρθαμε.
Αμέτρητες φορές θα μπούμε στη θάλασσα,
θα κοιτάξεις και θα κοιτάξω το σώμα μου,
η κάθε λέξη μας έχει ένταση,
καλοζυγιάζει το πάθος∙
η επίθεσή σου θα γίνει από τα πλάγια,
αρπακτικά, πίσω από την πλάτη.

Από τη συλλογή Το γυμνό ζευγάρι και άλλα ποιήματα (1990) της Αλεξάνδρας Μπακονίκα

Οι ποιητές της Θεσσαλονίκης τον 20ό αιώνα και ως σήμερα (ανθολογία) / Αλεξάνδρα Μπακονίκα

Αλεξάνδρα Μπακονίκα, Εκμετάλλευση

Εκμετάλλευση

Σε φανερές
κι ανύποπτες λεπτομέρειες
απ’ όσα πρόσφατα έζησα
υπήρχε αισθησιασμός.
Για ένα ή δύο ποιήματα
πήγα και τον βρήκα,
τον ξεζούμισα
του έκανα εκμετάλλευση.

Από τη συλλογή Το γυμνό ζευγάρι και άλλα ποιήματα (1990) της Αλεξάνδρας Μπακονίκα

Οι ποιητές της Θεσσαλονίκης τον 20ό αιώνα και ως σήμερα (ανθολογία) / Αλεξάνδρα Μπακονίκα

Αλεξάνδρα Μπακονίκα, Γκόμενα

Γκόμενα

«Στη δεκαετία του εβδομήντα
όταν σπούδαζα,
ταξίδευα στην Ευρώπη
με οτοστόπ.
Η ένταση κάθε είδους
κίνδυνο που διέτρεχα
ήταν ό,τι με τραβούσε.»

Ήταν γκόμενα
και ποιος οδηγός
δεν θα σταματούσε
για χάρη της.
Αυτή η αίσθηση της κυριαρχίας της
την έθελγε,
πιο πάνω κι απ’ τον κίνδυνο.

Από τη συλλογή Το γυμνό ζευγάρι και άλλα ποιήματα (1990) της Αλεξάνδρας Μπακονίκα

Οι ποιητές της Θεσσαλονίκης τον 20ό αιώνα και ως σήμερα (ανθολογία) / Αλεξάνδρα Μπακονίκα

Αλεξάνδρα Μπακονίκα, Άρνηση

Άρνηση

Μόλις είχαμε συναντηθεί
όταν άρχιζε να βραδιάζει.
«Δεν μπορώ τώρα
να κάνουμε έρωτα»,
μου είπε,
«πρέπει να είμαι ξεκούραστος,
να έχω ύπνο κι ένα γερό πρόγευμα».
Έμενε σ’ άλλη πόλη
και την άλλη μέρα
θα έφευγε.
Το ραντεβού είχε γίνει
με δική μου πρωτοβουλία.
Δεν είχα χρόνο, ούτε κρεβάτι,
ούτε πρόγευμα,
κι επειδή ήταν τόσο λαχταριστός
στην πρώτη γωνία τον άφησα.

Από τη συλλογή Το γυμνό ζευγάρι και άλλα ποιήματα (1990) της Αλεξάνδρας Μπακονίκα

Οι ποιητές της Θεσσαλονίκης τον 20ό αιώνα και ως σήμερα (ανθολογία) / Αλεξάνδρα Μπακονίκα

Αλεξάνδρα Μπακονίκα, Το διαβατήριο

Το διαβατήριο

Το αεροδρόμιο απλώνεται
σε μια απέραντη έκταση,
κάθε εταιρεία έχει το δικό της
ξεχωριστό κτήριο,
όλα μαζί φτιάχνουν την περιφέρεια
ενός κύκλου∙
μέσα σ’ αυτόν τον κύκλο
μετακινούνται άνθρωποι κι αυτοκίνητα
από το ένα σημείο στο άλλο.
Έξω και γύρω από τα κτήρια βρίσκονται
οι αεροδιάδρομοι, τ’ αεροπλάνα.

Αυτό είναι το βασικό σχέδιο,
ο τρόπος που λειτουργεί το αεροδρόμιο,
αλλά μπορείς να τρελαθείς κι από τις πτήσεις∙
εδώ έρχονται και φεύγουν χωρίς καθυστέρηση
δρομολόγια απ’ όλα τα μέρη του κόσμου.

Καθώς προχωρούσαμε
στους στενούς διαδρόμους,
όταν κατεβήκαμε απ’ το αεροπλάνο
για να περάσουμε στον έλεγχο,
άκουγα συνέχεια
διαφορετικές και άγνωστες γλώσσες∙
όλοι ανυπομονούσαν, σαν γνήσιοι ταξιδιώτες,
έτοιμοι για δράση, για δράση και απόλαυση,
ανυπομονούσαν,
να περάσουν τις διατυπώσεις,
να περάσουν τον εσωτερικό κύκλο
και να πάρουν λεωφορείο
για την πόλη.

Από τη συλλογή Ανοικτή γραμμή (1984) της Αλεξάνδρας Μπακονίκα

Οι ποιητές της Θεσσαλονίκης τον 20ό αιώνα και ως σήμερα (ανθολογία) / Αλεξάνδρα Μπακονίκα

Αλεξάνδρα Μπακονίκα, Τα έντυπα

Τα έντυπα

Έπεσα σχεδόν επάνω τους,
άνοιγαν, έκλειναν πόρτες,
μετέφεραν τ’ απαραίτητα
για μια σύντομη διαμονή στην εξοχή∙
κάπως ανήσυχοι για την πυκνή κίνηση
που εμπόδιζε την έξοδο
προσπάθησαν να διαβάσουν στα κλεφτά
την εφημερίδα που κρατούσα,
μισογελώντας μου πέταξαν διάφορα έντυπα,
ζωγραφιές και σχέδια,
να τους πω τη γνώμη μου
πριν αρχίσει η εντατική μελέτη,
εκείνα τα σβήσε εδώ και γράψε εκεί∙
όντα ερωτικά, παθιασμένα,
ξετρελαμένα ο ένας με τον άλλο,
δυο ομορφόπαιδα μ’ ανάγλυφη καλλονή
—ένας άνδρας και μια γυναίκα,
ίσως αυτή να ήταν η γνώμη μου
καθώς τους είδα να εξαφανίζονται
μ’ ένα συνηθισμένο,
μ’ ένα τρισάθλιο αμάξι
που έτριζε στην ανηφόρα.

Από τη συλλογή Ανοικτή γραμμή (1984) της Αλεξάνδρας Μπακονίκα

Οι ποιητές της Θεσσαλονίκης τον 20ό αιώνα και ως σήμερα (ανθολογία) / Αλεξάνδρα Μπακονίκα

Αλεξάνδρα Μπακονίκα, Στη μητρόπολη

Στη μητρόπολη

Η ξενάγηση περιλαμβάνει τα μουσεία:
τέχνης, τεχνολογίας, φυσικής ιστορίας,
βοτανικό κήπο, τους θησαυρούς του δημαρχείου
και το εμπορικό κέντρο με τα υψηλότερα
κτήρια στον κόσμο.

Αν ακυρώσουμε τη συμμετοχή
υπάρχει ιδέα να έχουμε
χιλιάδες εντυπώσεις
γυρίζοντας ελεύθερα στους δρόμους,
αλλάζοντας χωρίς πρόγραμμα τους σταθμούς
στον υπόγειο.

Η ακτινοβολία της πόλης είναι τεράστια,
μπαίνει από τα παράθυρα, κυλάει
γύρω από τους καθρέφτες,
δικαιολογεί τη σαρωτή εξάπλωση
των επιχειρήσεων,
δημιουργεί καινούριες εκπλήξεις
ή επινοήσεις,
αγορές, χρηματιστήρια, πολιτικά γεγονότα∙
όμως πιο πολύ σου φωτίζει το πρόσωπο
καθώς σφίγγεις την υπέροχα λεπτή σου μέση
που στρογγυλεύει τους γοφούς
και τονίζει το στήθος.

Έτσι εκθαμβωτική σε περιγράφει
στις αίθουσες αναμονής.
Όταν απομακρύνεσαι, όταν χάνεσαι
στους απέραντους δρόμους,
ανεβαίνεις ομορφότερη, έτοιμη να καταστρέψεις
μ’ ένα σου βλέμμα
εκείνα τα σχέδια συμμετοχών
ξεναγήσεων και θεαμάτων.

Από τη συλλογή Ανοικτή γραμμή (1984) της Αλεξάνδρας Μπακονίκα