Κωστής Μοσκώφ: [Ο θείος Γιώργος ήτανε Σμυρνιός…]

[Ενότητα Β’ Τα καινούρια – α’ Σχόλια στον Ezra]

στον Δημήτρη Κακουλίδη

Ο θείος Γιώργος ήτανε Σμυρνιός,
κουβαλούσε μες στο βλέμμα του
σταφίδες, αμύγδαλα και σύκα
— περπάτησε στον Σαγγάριο,
πολέμησε στο Βίτσι,
πίστευε ωστόσο πάντοτε
στην εκατόφυλλη άνοιξη…
Ο κύριος Τόμας —T.S.— απ’ το Σεν Λούι
μας έφερνε αρχεία βιβλία και φυλακτά∙
τις νύκτες με φεγγαρόφωτο
έψελνε τροπάρια στην Κυρά της Λήθης
μας μιλούσε συχνά, ακόμα,
για τους τρεις παντελεήμονες πάνθηρες.
Ο γερο-Έζρα,
έχοντας ζήσει τρεις χιλιάδες χρόνια
παρέα με τον τραγοπόδαρο Πάνα
παγανός, μην πιστεύοντας τίποτα,
μας έφερνε καλό κρασί και την Σιωπή…

Από τη συλλογή Κωστής Μοσκώφ: Ποιήματα (1987)

Οι ποιητές της Θεσσαλονίκης τον 20ό αιώνα και ως σήμερα (ανθολογία) / Κωστής Μοσκώφ

Κωστής Μοσκώφ: Ο Ελπήνωρ της Λιαρίγκοβας…

[Ενότητα Β’ Τα καινούρια – α’ Σχόλια στον Ezra]

Ο Ελπήνωρ της Λιαρίγκοβας…

Αυτός ο έφηβος μες στο σβησμένο του μπλουτζίν
λες να ’ναι ο χαμένος μας Ελπήνωρ;
Λες ο Ελπήνωρ να μας ήρθε πίσω
θρεμμένος απ’ τις παχουλές Γοργόνες
και τον νόστο των πικραμύγδαλων αγοριών;
Λες να ’ναι ο χαμένος μας Ελπήνωρ
που προσπαθεί καθημερινά
εκείνη την αργοπορημένη Επανάσταση
— ωχρός απ’ τον έρωτα ως το πρωί
κλείνοντας μες στα νιάτα του
τους σπόρους όλων των δυνατοτήτων
χαμογελώντας
καθώς αποσαθρώνει
τον Ακίνητο…

Από τη συλλογή Κωστής Μοσκώφ: Ποιήματα (1987)

Οι ποιητές της Θεσσαλονίκης τον 20ό αιώνα και ως σήμερα (ανθολογία) / Κωστής Μοσκώφ

Κωστής Μοσκώφ: [Ο Ελπήνορας φορά μπλουτζίν στο Γαλαξίδι…]

[Ενότητα Α’ Τα παλιότερα – β’]

Ο Ελπήνορας φορά μπλουτζίν στο Γαλαξίδι,
η ακτή της Φωκίδας,
σαν το κορμί του γαλάζια και ακίνητη,
με πάνω της ακόμα τα στίγματα
της Λαμπρής
— περιώνυμους τόπους
Αράχοβα, Δελφούς,
και, πίσω απ’ την Λιάκουρα,
τον Οδυσσέα,
στο χάνι της Γραβιάς…

Από τη συλλογή Κωστής Μοσκώφ: Ποιήματα (1987)

Οι ποιητές της Θεσσαλονίκης τον 20ό αιώνα και ως σήμερα (ανθολογία) / Κωστής Μοσκώφ

Κωστής Μοσκώφ: [Νύχτα — γαλήνιες σκιές…]

[Ενότητα Β’ Τα καινούρια – β’ Σχόλια στον Σαλβατόρε Κουαζίμοντο]

στην Νίκη της Λευκωσίας

Νύχτα — γαλήνιες σκιές
μ’ αδράχνει ο σφοδρός Βαρδάρης
όταν με κοιτάς…
Είμαι ένα βουνό, γυμνό,
«λιβάδια που περιμένουν»
να τα βοσκήσουν οι αιώνες…
Ζήτησα μια ζωή
«καμωμένη από ουρανούς και περιβόλια»
μα Εσύ
με σκάβεις…

Από τη συλλογή Κωστής Μοσκώφ: Ποιήματα (1987)

Οι ποιητές της Θεσσαλονίκης τον 20ό αιώνα και ως σήμερα (ανθολογία) / Κωστής Μοσκώφ

Κωστής Μοσκώφ: [Μου στέρησαν τις «ένοπλες ματιές σου»…]

[Ενότητα Β’ Τα καινούρια – δ’]

έσχισε τα ποιήματά του, γιατί, λέει
ήθελε η ζωή του να είναι το ποίημα…

στον Στρατή Ζαχαριάδη

Μου στέρησαν τις «ένοπλες ματιές σου»
και ο κόσμος έμεινε άδειος
σαν καφενείο του φθινόπωρου
μόνο «η βροχή παίζει χαμηλότονα»
«το μελαγχολικό της πιάνο»
Δεν θα υπάρξει, είπες, Έλεος…

Από τη συλλογή Κωστής Μοσκώφ: Ποιήματα (1987)

Οι ποιητές της Θεσσαλονίκης τον 20ό αιώνα και ως σήμερα (ανθολογία) / Κωστής Μοσκώφ

Κωστής Μοσκώφ: [Μνήμες παλιές πριν την Άλωση…]

[Ενότητα Α’ Τα παλιότερα – γ’]

Μνήμες παλιές πριν την Άλωση∙ διαδρομή απ’ το Δορύλαιο μετά την μάχη του Μαντζικέρτ… Καλπάζω σιδερόφρακτος. Μαζί μου ο καημός της Ρωμιοσύνης, χλωμός Γανυμήδης… Όπιο του χρόνου που μόλις άνθισε∙ πορφυρό απ’ το αίμα σου υψίπεδο της Φρυγίας. Φεύγει μαζί μου, χάνεται η καθ’ ημάς Ανατολή… Σαγγάριος. Στην τσέπη μου η προκήρυξη της Πρώτης Επαναστατικής Επιτροπής. Υψώσαν λάθος, ξέρεις, άλλη κόκκινη σημαία στην Σμύρνη.

Από τη συλλογή Κωστής Μοσκώφ: Ποιήματα (1987)

Οι ποιητές της Θεσσαλονίκης τον 20ό αιώνα και ως σήμερα (ανθολογία) / Κωστής Μοσκώφ

Κωστής Μοσκώφ: [Με ακούω…]

[Ενότητα Α’ Τα παλιότερα – α’]

Με ακούω
μες στην κοιλιά του χρόνου.
Υπάρχω
έγκλειστος στο μαύρο φως
χίλιων ετών μεσημεριού.
Είμαι
αυτός που θα γίνω∙
— Έννοια που φυλάκισε το Διάχυτο
καταδικασμένη να είναι αιώνια…

Από τη συλλογή Κωστής Μοσκώφ: Ποιήματα (1987)

Οι ποιητές της Θεσσαλονίκης τον 20ό αιώνα και ως σήμερα (ανθολογία) / Κωστής Μοσκώφ

Κωστής Μοσκώφ: [Η Κρήτη βάρυνε πάνω μας…]

[Ενότητα Β’ Τα καινούρια – α’ Σχόλια στον Ezra]

Η Κρήτη βάρυνε πάνω μας
καθώς αποχαιρετούσαμε τα τελευταία βουνά της,
ώχρα του Ζάκρου, τραγίλα και θυμάρι,
και ο σγουρόμαλλος Αμνός πλάι μου…
Το βράδυ ακούσαμε την Κασσιανή,
έψελνε όμορφα ο καλόγερος απ’ το Σινάι
το άλλο πρωί φάνηκε μπρος μας το όρος Κάρμηλος…
Τα ’πιαμε γερά στα Ιεροσόλυμα στο ταβερνάκι
— το Σώμα, το Αίμα, τα Άγια Πάθη
φαντάροι Σεφαρντίμ,
Ασκεναζίμ,
— και ο Ναγκίπ να κρύβει
την χειροβομβίδα στην κωλοτσέπη του…
Λέιλα, Γιόφι και συ Ρένα, παλιά αγάπη μου,
η μισή μου καρδιά μ’ αυτούς
η άλλη με τους άλλους
και το παλιό σπιτάκι μας στην Βηθλεέμ,
στάβλος πάλι,
του Β’ λόχου του Τάγματος Χαΐμ Βάισμαν…

Από τη συλλογή Κωστής Μοσκώφ: Ποιήματα (1987)

Οι ποιητές της Θεσσαλονίκης τον 20ό αιώνα και ως σήμερα (ανθολογία) / Κωστής Μοσκώφ

Κωστής Μοσκώφ, Η Κλεοπάτρα στα Ιεροσόλυμα

[Ενότητα Β’ Τα καινούρια – α’ Σχόλια στον Ezra]

Η Κλεοπάτρα στα Ιεροσόλυμα

«a gap in nature
echo and light unto eternity»
Shakespeare, Antony and Cleopatra

στην Μάγδα Κοτζιά

Έτσι
που μέθυσες τα κύματα και τους ανέμους
παντού όπου πατάς
σκορπάς τον χαλασμό∙
τι συγκυρίες ανατρέποντας, ιστορικούς συμβιβασμούς
μπερδεύοντας προτσές,
αναποδογυρίζοντας την Ανάγκη,
να ξενυχτάμε όλοι για Χάρη Σου,
πλάθοντας, απ’ τα όνειρά μας,
την καινούρια Ύλη,
τινάζοντας το Τώρα Είναι Μπρος,
— φτιάχνοντας από τον Παρατατικό τον Μελλούμενο,
από τα συντριμμένα μέλη μας τον Καθόλου…

Από τη συλλογή Κωστής Μοσκώφ: Ποιήματα (1987)

Οι ποιητές της Θεσσαλονίκης τον 20ό αιώνα και ως σήμερα (ανθολογία) / Κωστής Μοσκώφ

Κωστής Μοσκώφ: Η γιαγιά μου η Ορντού…

[Ενότητα Β’ Τα καινούρια – γ’]

Η γιαγιά μου η Ορντού…

στον Χρήστο Τσολερίδη

Και η Δυσδαιμόνα, η ωραία Ναυσικά, της έδωσες χρυσάνθεμα —είπες μοιάζουν τα μάτια σου— και θυμόσουν την Άλλη, της Ευπατορίγιας, των Κοτυώρων— Ορντούς και Καλαμαριάς…
Την ώρα που φεύγουν τα Μπολσεβίκ και μπαίνουν οι Τσέτες σφάζοντας όσους δεν προφταίναν τα καΐκια, στο λιμάνι, και έπεσε στην θάλασσα κρατώντας κατάστηθα το βόλι… Και το νερό για χρόνους πολλούς κόκκινο…
Και Εκείνη έγινε δελφίνι της Μαύρης Θάλασσας, Αγία Πέστροφα του Τσιάμπαση, Παναγία Σκούνα του Σοχούμ και της Σουμελά, Γοργόνα κατάπλωρη στο Μεγάλο Καράβι…

Από τη συλλογή Κωστής Μοσκώφ: Ποιήματα (1987)

Οι ποιητές της Θεσσαλονίκης τον 20ό αιώνα και ως σήμερα (ανθολογία) / Κωστής Μοσκώφ

Κωστής Μοσκώφ: [Έλαμπες τόσο…]

[Ενότητα Β’ Τα καινούρια – α’ Σχόλια στον Ezra]

Φαέθων∙ Γιαμάχα∙ λάμψεις του νίκελ

Έλαμπες τόσο
ώστε άφηνες τους άλλους σκοτεινούς∙
θανάτω θάνατον πατήσας
γινόσουν Συ το φως,
και την ζωήν χαρισάμενος
—ποια ζωή;— να ’μαστε όλοι τσόλια Σου
δικά Σου τσανάκια…
Όταν βγάζει τα ρούχα Σου
στενάζει ο Βαρδάρης∙
θα τσακίσω όλες τις ελιές, πεύκα και κυπαρίσσια
να φαίνεσαι ακέρια καθώς πλες μες στην γαλάζια θάλασσα…

Από τη συλλογή Κωστής Μοσκώφ: Ποιήματα (1987)

Οι ποιητές της Θεσσαλονίκης τον 20ό αιώνα και ως σήμερα (ανθολογία) / Κωστής Μοσκώφ

Κωστής Μοσκώφ: [Έκχυση του σώματος…]

[Ενότητα Α’ Τα παλιότερα – γ’]

Έκχυση του σώματος προετοιμάστηκες μες στους αιώνες. Πλαντάζουν οι φλέβες μου — δρόμοι της πόλης, καθώς σεργιανώ ερωτικός. Έτοιμος να εκραγώ στο βλέμμα σου. Βλέμμα της Εγνατίας, βλέμμα της Τσιμισκή. Στην Ραμόνα καβάσης της Μαγδαληνής. Περιβολάρης στον Κιασίμπασσα, ψηλά, στον Τουρμπέ, στο Τσινάρι. Στην Διαγώνιο το μεσημέρι χριστός, σγουρό παλικαράκι. Στην παραλία το βράδυ Βαρδάρης, αδέξιος και αμήχανος. Πουλώ πασατέμπο στους φαντάρους του Μεγαλέξανδρου. Παρέα με τον Κόλια ψάχνω την Σμαρώ στην Καλαμαριά. Ο χρόνος συντρίφτηκε, έγινε χίλια είδωλα το Πρόσωπό σου…

Από τη συλλογή Κωστής Μοσκώφ: Ποιήματα (1987)

Οι ποιητές της Θεσσαλονίκης τον 20ό αιώνα και ως σήμερα (ανθολογία) / Κωστής Μοσκώφ

Κωστής Μοσκώφ: [Είσαι μια μηχανή μοναξιάς…]

[Ενότητα Β’ Τα καινούρια – δ’]

στον καπετάν Παντελή Γουλάρα

Είσαι μια μηχανή μοναξιάς
αδελφούλα μου Νέα Υόρκη
καμινάδες εργοστασίων τα σπίτια σου
οι δρόμοι σου φτηνά καπηλειά∙
τόποι South of Houston
τόποι της Wall Street, της Fifth Avenue…
Μένω στο Mayflower Hotel
με πρήξανε οι Ασκενάζι του Ωδείου
— liberals, yet strongly zionists.
Ο γερο-Έζρα
κόβει διαμάντια και σαπφείρους
στην 49th Street
τα βράδια,
μασκαρεμένος σε Ιταλό
τραγουδά το O Sole Mio για την Μαφία
στο ρεστοράντε Asti…
Αδελφούλα μου Νέα Υόρκη
ο Κινγκ Κονγκ, ο Κινγκ Κονγκ
αυτός μόνος σ’ αγάπησε…

Από τη συλλογή Κωστής Μοσκώφ: Ποιήματα (1987)

Οι ποιητές της Θεσσαλονίκης τον 20ό αιώνα και ως σήμερα (ανθολογία) / Κωστής Μοσκώφ

Κωστής Μοσκώφ: [Είμαι αυτός που αγαπάω…]

[Ενότητα Α’ Τα παλιότερα – ε’]

«Είμαι αυτός που αγαπάω
και αυτός που αγαπάω
είναι εγώ»
— είπε ο Μανσούρ αλ Χαλάλ, και τον σταυρώσανε…
Περπατούσα στους δέκα γαλαξίες
ανάμεσα σε εμένα και σε Εμένα,
όταν με φώναξες «συ, εγώ»
— και ξάπλωσα στα πόδια σου επτά χιλιετίες…
Είμαι ο Γιαζί Αλ Μπισταμί,
ο Μαβλανά Τζαλλαλουντίν Ρουμί,
ο Ισσάκ της Νινευή,
— είμαι χιλιάδες
από το Στάλινγκραντ και την Καισαριανή,
το Κουτλουμούσι, την Μακρόνησο,
τη Μονή του Σταυρονικήτα
και τον τεκέ των Μπεκτασί δερβίσηδων
στις όχθες του Πηνειού, στο Χασάν Μπαμπά…

Από τη συλλογή Κωστής Μοσκώφ: Ποιήματα (1987)

Οι ποιητές της Θεσσαλονίκης τον 20ό αιώνα και ως σήμερα (ανθολογία) / Κωστής Μοσκώφ

Κωστής Μοσκώφ: [Δεν έφταιξε ο Σαγγάριος…]

[Ενότητα Α’ Τα παλιότερα – β’]

Δεν έφταιξε ο Σαγγάριος,
δεν έφταιξε το Βίτσι,
εδώ και η λάσπη είναι όμορφη
στην πηγή της Αρτέμιδας
ανάμεσα στο γρασίδι
— εκεί όπου όλα ανθίζουν
και τίποτα δεν καρπίζει ποτέ…
Ό,τι αδράξεις λοιπόν
έτσι σαν άνεμος
«ταξιδιώτης στην χώρα των σοφών»
— και δεν κρατάς έχθρα για κανέναν,
«και υπέρμετρο ζήλο για τίποτα»…

Από τη συλλογή Κωστής Μοσκώφ: Ποιήματα (1987)

Οι ποιητές της Θεσσαλονίκης τον 20ό αιώνα και ως σήμερα (ανθολογία) / Κωστής Μοσκώφ

Κωστής Μοσκώφ: [Γεννήθηκα την εποχή του χαλκού…]

[Ενότητα Α’ Τα παλιότερα – β’]

Γεννήθηκα την εποχή του χαλκού
τώρα
δεν με θυμάται πια κανένας
σκεπάσαν τους βωμούς μου δάφνες και φρύγανα.
Πικραμύγδαλο, συ έρωτά μου,
ήπια τρία βαρέλια ρετσίνα στην Δόμνα
χτες, για να ξεχάσω
ρούφηξα τον Αλιάκμονα, τον σφοδρό Βαρδάρη
— οι λιμναίοι οικισμοί της Θεσσαλίας
μείναν ξεροί για χάρη σου.
Περιμένω τρεις χιλιάδες χρόνια να πεθάνω,
αδύναμος να αποσυντεθώ τόσο που σ’ αγαπώ.

Από τη συλλογή Κωστής Μοσκώφ: Ποιήματα (1987)

Οι ποιητές της Θεσσαλονίκης τον 20ό αιώνα και ως σήμερα (ανθολογία) / Κωστής Μοσκώφ

Κωστής Μοσκώφ: [Αυτό το είδωλο…]

[Ενότητα Α’ Τα παλιότερα – α’]

Αυτό το είδωλο
θέλει να γίνει ζωή∙
αυτός ο χρόνος
πάσχει να γίνει Πράξη…
Πρέπει να διώξω τον Καιρό
πριν μιλήσει,
πρέπει να σταματήσω την Ιστορία
πριν γεννηθεί το Πρόσωπο
— έρημο μες στην μοναδικότητά του…

Από τη συλλογή Κωστής Μοσκώφ: Ποιήματα (1987)

Οι ποιητές της Θεσσαλονίκης τον 20ό αιώνα και ως σήμερα (ανθολογία) / Κωστής Μοσκώφ

Κωστής Μοσκώφ: [Αυτή την νύκτα…]

[Ενότητα Β’ Τα καινούρια – α’ Σχόλια στον Ezra]

στον Θανάση Καστανιώτη

Αυτή την νύκτα
ξεψύχησε ουρλιάζοντας λαμά λαμά ο Ιούνιος
έτσι εδώ
ανάμεσα Σπάρτη και Μάνη
και χίλιους ταγματασφαλίτες να φωνάζουν
Ζήτω η Βασίλισσα…
Ο Ταΰγετος ζέχνει τραγίλα και τσίπουρο
τύφλα χορεύει τσάμικο στην πιο ψηλή κορφή του
ο Προφητηλίας
τι είλωτες σέρνοντας, τι περιοίκους
τι εσατζήδες στιβαρούς
και τον Μανόλη, το κνίτικο λιοντάρι μας…
…
Ιστορία, με τα πλην και με τα συν σου
ανάμεσα στο θεϊκό κριάρι και στην Περιστερά
προτιμήσαμε, βλέπεις,
τα παχιά βόδια του Υπερίωνα.

Από τη συλλογή Κωστής Μοσκώφ: Ποιήματα (1987)

Οι ποιητές της Θεσσαλονίκης τον 20ό αιώνα και ως σήμερα (ανθολογία) / Κωστής Μοσκώφ

Κωστής Μοσκώφ, Ανακρεόντια ψήγματα

Ανακρεόντια ψήγματα

[Ενότητα Β’ Τα καινούρια – δ’]

Με τον έρωτα για χάρη σου παίζω γροθιές
«ως δη προς Ερωτι πυκταλιζω»
«πανδοσιη, πολυμνηε, λεωφορε»,
και πιο πολύ
«μηλινοκηπε…»
«Εγω δε μεθυων
μναμα του σωματος σου αρεταν»
στην μνήμη των αρετών του σώματός σου.
…
Ψυχής μου βαθύ χάραγμα
γράψε μου γρήγορα
«κατα φλογος τακησω»
— σαν φλόγα καίομαι από την αγάπη σου.

Από τη συλλογή Κωστής Μοσκώφ: Ποιήματα (1987)

Οι ποιητές της Θεσσαλονίκης τον 20ό αιώνα και ως σήμερα (ανθολογία) / Κωστής Μοσκώφ