Βιογραφία
[Ενότητα Βιογραφία]
II
Το σκοτάδι σκαρφαλώνει πάνω μου. Ένα φυτό. Που το ποτίζεις κρυφά κάθε μεσημέρι.
Έπειτα είναι κι η ανάσα σου. Με κλείνει από παντού σαν συρματόπλεγμα. Κάτω απ’ το δέρμα σου
Υπάρχουν εφτά πολιτείες. Η μια πιο βαθιά από την άλλη. Σε κάθε μια
Ένα άρμα σέρνει αδιάκοπα γύρω από τα τείχη τον ένδοξο νεκρό.
Από τη συλλογή Βιογραφία (1978) του Νάσου Βαγενά
Βιογραφία
[Ενότητα Βιογραφία]
I
Σφύριξε πάλι άνοιξη. Το πράσινο ανεβαίνει. Άνθη μοσχοβολάνε. Μήλα
Πέφτουν στο χώμα και φέρνουν στο νου γκιλοτίνες.
Να γινότανε μια επανάσταση. Κεφάλια να πέφτανε ξαφνικά και στη θέση τους
Να μη φύτρωνε τίποτε.
Έπειτα από χρόνια τα σώματα ν’ αφήνονταν ελεύθερα. Να κυκλοφορούνε.
Ενθύμια του παλαιού καθεστώτος.
Από τη συλλογή Βιογραφία (1978) του Νάσου Βαγενά
Επεισόδιο
Όλη τη νύχτα έβρεχε. Και το πρωί
τα φορτηγά κατέβηκαν με λάστιχα λασπωμένα.
Οι νεκροί μετακομίζουν σ’ άλλα σώματα αφήνοντας
μεγάλες γρατσουνιές στο δέρμα.
Ο ουρανός το γυρίζει
γρήγορα στο γαλάζιο.
Ένας ήλιος καυτός περνάει
σφυρίζοντας πάνω απ’ το κεφάλι μου.
«Ο θάνατος δεν είναι τίποτα» μου έλεγε
τις προάλλες ένας ταξιτζής.
«Μια απλή διακοπή του φωτός. Όπως όταν
δεν έχεις να πληρώσεις το λογαριασμό».
Από τη συλλογή Βιογραφία (1978) του Νάσου Βαγενά
Βίκυ Παπαπροδρόμου: ό,τι πολύ αγάπησα (ποίηση, πεζογραφία & μουσική) 