Το κορίτσι που μου φέρνει τον καφέ και το κουλούρι,
τώρα το λεν Ελένη.
Στην Αρμενία την πατρίδα της αλλιώς την έλεγαν
όμως εδώ που βρέθηκε, έχει χρόνια ν’ ακούσει το πρώτο όνομα.
Μόνο στον ύπνο της καμιά φορά ακούει τη μάνα της να την φωνάζει
με το βαφτιστικό μα δε γυρίζει το κεφάλι·
τώρα την λένε Ελένη.
Από τη συλλογή Γιώργος Λ. Οικονόμου: 15 νέα ποιήματα (2020) του Γιώργου Λ. Οικονόμου
Οι ποιητές της Θεσσαλονίκης τον 20ό αιώνα και ως σήμερα (ανθολογία) / Γιώργος Λ. Οικονόμου
Της Δώρας
Πέθανες
είπαν,
όσοι δεν σε γνώρισαν
κι εγώ μαζί τους αυτό πίστεψα.
Μα ήρθες
και τρυφερά
μου ψιθύρισες:
ανόητε
κήπος έγινα
που τόσο πολύ λαχτάρισες
λεμονοκυπάρισσο
να φυτέψεις
και βασιλικά
ανόητε
που πίστεψες
πως πέθανα
εγώ που για το χατίρι σου
χώμα έγινα
τσιμέντο κι ασβέστης
να με πατάς
να με σβήνεις
κι ύστερα
ποιήματα να μου γράφεις.
Από τη συλλογή Γιώργος Λ. Οικονόμου: 15 νέα ποιήματα (2020) του Γιώργου Λ. Οικονόμου
Οι ποιητές της Θεσσαλονίκης τον 20ό αιώνα και ως σήμερα (ανθολογία) / Γιώργος Λ. Οικονόμου
Ο κυρ-Αντώνης
με τους ρόζους στα χέρια
έραβε και διόρθωνε ρούχα.
Μια μέρα που ήμουν λυπημένος
μου μίλησε για τα παιδικά του χρόνια
και έτσι επιδιόρθωσε
με το βελόνι την καρδιά μου
ο κυρ-Αντώνης.
Από τη συλλογή Γιώργος Λ. Οικονόμου: 15 νέα ποιήματα (2020) του Γιώργου Λ. Οικονόμου
Οι ποιητές της Θεσσαλονίκης τον 20ό αιώνα και ως σήμερα (ανθολογία) / Γιώργος Λ. Οικονόμου
Ξυρίζει το ξυράφι
Ξυρίζει
Κι όσο παλιώνει
Τόσο ομορφαίνουν
Οι ιστορίες του.
Όπως εκείνη
Με τον ηλικιωμένο κουρέα
Που ύστερα από δύο
Απανωτά κοψίματα
Κατάλαβε πως ήρθε η ώρα
Να κλείσει το κουρείο του
Το ίδιο ένιωσε
Κι ένας άλλος κουρέας
Ένα Σάββατο
Που δεν πάτησε ψυχή στο μαγαζί
Κι ο πατέρας
Είχε γεμάτο
Ένα μικρό βαλιτσάκι με τα απαραίτητα
Ανάμεσά τους
Κόκκινα Astor ξυραφάκια
Κι άλλα χρυσαφί με μπλε
Wilkinson
Τόσο πολύ φοβόταν
Μην τον πιάσουν αξύριστο
Και καταλάβουν
Πως έχει χρόνια να δουλέψει.
Από τη συλλογή Γιώργος Λ. Οικονόμου: 15 νέα ποιήματα (2020) του Γιώργου Λ. Οικονόμου
Οι ποιητές της Θεσσαλονίκης τον 20ό αιώνα και ως σήμερα (ανθολογία) / Γιώργος Λ. Οικονόμου
Της Δώρας
Θα ξαναβρεθούμε
την ώρα που τα παιδιά
μαθαίνουν το άλφα.
Μ’ ένα χαμόγελο και άδολη ματιά
ρούχα καθαρά, νύχια κομμένα
κανέναν δεν έχουμε να καταδώσουμε
ποιήματα παλιά μας νανουρίζουν.
Θα ξαναβρεθούμε
σε μια αιώνια άνοιξη
την ώρα της Ανάστασης.
Θα είμαι φαντάρος
και θα ’σαι απολυτήριο,
θα είμαι λάθος
και θα ’σαι συγγνώμη,
διψασμένος
κι εσύ νερό,
κυνηγημένος
κι εσύ κρυψώνα.
Θα ξαναβρεθούμε –
σπουργίτι εσύ
ψίχουλο εγώ.
Από τη συλλογή Γιώργος Λ. Οικονόμου: 15 νέα ποιήματα (2020) του Γιώργου Λ. Οικονόμου
Οι ποιητές της Θεσσαλονίκης τον 20ό αιώνα και ως σήμερα (ανθολογία) / Γιώργος Λ. Οικονόμου
Έχω για άλλοθι
ένα γραφείο.
Εκεί περιχαρακώνομαι.
Δύσκολα μπορεί
να φανταστεί ο επισκέπτης
πως ο μεσήλικας που αντικρίζει
κρύβει στα συρτάρια του
μια παιδική προσευχή.
Από τη συλλογή Γιώργος Λ. Οικονόμου: 15 νέα ποιήματα (2020) του Γιώργου Λ. Οικονόμου
Οι ποιητές της Θεσσαλονίκης τον 20ό αιώνα και ως σήμερα (ανθολογία) / Γιώργος Λ. Οικονόμου
Ακούω τη φωνή σου
χωρίς να μου μιλάς.
Βλέπω τα μάτια σου
σε πρόσωπα αγνώστων
κι όταν σε σκεπάζω με την κουβέρτα
από κάτω βρίσκεται
κάποιος άλλος.
Με κατακλύζει η αγάπη
κι ένα παράπονο –
που δεν μπόρεσαν
να το αναγνωρίσουν οι γιατροί.
Από τη συλλογή Γιώργος Λ. Οικονόμου: 15 νέα ποιήματα (2020) του Γιώργου Λ. Οικονόμου
Οι ποιητές της Θεσσαλονίκης τον 20ό αιώνα και ως σήμερα (ανθολογία) / Γιώργος Λ. Οικονόμου
Ακόμα και τα πιο όμορφα κορίτσια
κρύβουν μια λύπη στα μάτια τους
κι είναι αυτό που με σταματάει
την πόρτα του σπιτιού τους να περάσω.
Ξέρω πως την κρίσιμη στιγμή
τη θλίψη τους θα προτιμήσω να γευτώ
παρά το στήθος τους.
Από τη συλλογή Γιώργος Λ. Οικονόμου: 15 νέα ποιήματα (2020) του Γιώργου Λ. Οικονόμου
Οι ποιητές της Θεσσαλονίκης τον 20ό αιώνα και ως σήμερα (ανθολογία) / Γιώργος Λ. Οικονόμου
Χούντα 1967
Το χέρι αυτό
που όλο το βράδυ
έδερνε
έξω από την εκκλησιά
θα κάνει τον σταυρό του
και φτάνοντας στο σπίτι
ένα χάδι θα δώσει στα παιδιά
που ξεκινούν
για το σχολείο.
Ματωμένα αυτά
μπαίνουν στην αίθουσα διδασκαλίας
μα το εξασκημένο μάτι της δασκάλας
αναγνωρίζει πάνω τους
το αίμα του Σπύρου Μουστακλή.
Από τη συλλογή για το Άλφα της στέρησης (2019) του Γιώργου Λ. Οικονόμου
Οι ποιητές της Θεσσαλονίκης τον 20ό αιώνα και ως σήμερα (ανθολογία) / Γιώργος Λ. Οικονόμου
Φίλος
Γυάλινα τα μάτια του.
Από πάνω μέχρι κάτω
προσεκτικά με εξερευνούν
ψάχνουν πέρασμα
για παραπέρα.
Διακρίνω ένα μείγμα περιέργειας
ίσως και αδιακρισίας
με εκνευρίζει αυτό,
απομακρύνομαι ενστικτωδώς.
Κι αν τον κρατώ ακόμα φίλο μου
είναι γιατί σε ανύποπτη στιγμή
είδα αυτά
τα γυάλινα τα μάτια του
να δακρύζουν.
Από τη συλλογή για το Άλφα της στέρησης (2019) του Γιώργου Λ. Οικονόμου
Οι ποιητές της Θεσσαλονίκης τον 20ό αιώνα και ως σήμερα (ανθολογία) / Γιώργος Λ. Οικονόμου
Το τελευταίο μας βράδυ
Έλα να παίξουμε ένα τελευταίο παιχνίδι.
Θα με ρωτάς πόσο σ’ αγαπώ
κι εγώ θα κάνω πως δεν ξέρω
θα σε ρωτώ πόσο μ’ αγαπάς κι εσύ
με το δάχτυλο θα δείχνεις τον ουρανό
τότε εγώ θα βάζω τα γέλια
και θα υψώνω και το δικό μου δάχτυλο
θα χλιμιντρίζουμε σαν άσπρα άλογα ερωτευμένα
έλα να παίξουμε μια τελευταία παρτίδα
το τελευταίο μας βράδυ
κι όποιος αγαπάει περισσότερο
να φύγει πρώτος
γιατί αυτός που θα μείνει
θα πονέσει λιγότερο
Από τη συλλογή για το Άλφα της στέρησης (2019) του Γιώργου Λ. Οικονόμου
Οι ποιητές της Θεσσαλονίκης τον 20ό αιώνα και ως σήμερα (ανθολογία) / Γιώργος Λ. Οικονόμου
Στο κομμωτήριο
Δεν βάφω τα μαλλιά μου
ούτε τα νύχια μου
ένα κούρεμα μόνο 8 ευρώ
να ζήσουν κι αυτοί
έτσι
χωρίς ραντεβού
περιμένω τη σειρά μου
και κρυφακούω
τις υπέροχες ιστορίες
των κοριτσιών
με τα κουρασμένα βλέφαρα.
Από τη συλλογή για το Άλφα της στέρησης (2019) του Γιώργου Λ. Οικονόμου
Οι ποιητές της Θεσσαλονίκης τον 20ό αιώνα και ως σήμερα (ανθολογία) / Γιώργος Λ. Οικονόμου
Στο καφενείο
Γερνούν οι καρέκλες στο καφενείο
μαζί με τους θαμώνες του
ξεθωριάζουν οι φωτογραφίες
σπάνε ποτήρια
ραγίζουν φλιτζάνια.
Μόνο τα τραγούδια
μένουν το ίδιο λαμπερά
όπως την πρώτη μέρα.
Από τη συλλογή για το Άλφα της στέρησης (2019) του Γιώργου Λ. Οικονόμου
Οι ποιητές της Θεσσαλονίκης τον 20ό αιώνα και ως σήμερα (ανθολογία) / Γιώργος Λ. Οικονόμου
Σιωπή
Βρέθηκε κρεμασμένος
στα χείλη της.
Για σκοινί, η σιωπή της.
Από τη συλλογή για το Άλφα της στέρησης (2019) του Γιώργου Λ. Οικονόμου
Οι ποιητές της Θεσσαλονίκης τον 20ό αιώνα και ως σήμερα (ανθολογία) / Γιώργος Λ. Οικονόμου
Πρώτη φορά
Θυμάμαι τη μέρα που σε είδα πρώτη φορά να καπνίζεις τσιγάρο.
Πήρα το αυτοκίνητο κι έκανα μια μεγάλη βόλτα,
είχα μεγάλη στενοχώρια. Κάπνιζα κι εγώ απ’ τα είκοσι,
δεν ήμουν άμαθος, γιατί λοιπόν τώρα το πήρα τόσο βαριά;
Η βόλτα τέλειωσε με μια στάση στο περίπτερο.
«Τα δικά μου και του γιου μου», είπα διστακτικά
«Καιρός του είναι! Είκοσι χρονών παιδί»
μου απάντησε γελώντας ο περιπτεράς,
που ποιος ξέρει πόσο καιρό το κρατούσε μυστικό.
Γύρισα στο σπίτι κι άναψα δυο τσιγάρα.
Ένα για μένα κι ένα για τον γιο που δεν είχα…
Από τη συλλογή για το Άλφα της στέρησης (2019) του Γιώργου Λ. Οικονόμου
Οι ποιητές της Θεσσαλονίκης τον 20ό αιώνα και ως σήμερα (ανθολογία) / Γιώργος Λ. Οικονόμου
Πρόσεχε!
Σε σημαδεύουν τα μάτια μου.
Θα ’ναι αργά
όταν βάλω τα κλάματα.
Από τη συλλογή για το Άλφα της στέρησης (2019) του Γιώργου Λ. Οικονόμου
Οι ποιητές της Θεσσαλονίκης τον 20ό αιώνα και ως σήμερα (ανθολογία) / Γιώργος Λ. Οικονόμου
Πολλά ακόμη
Ένα γαρίφαλο
στα χέρια του Μπελογιάννη
ο τελευταίος σπασμός
στο κορμί
του «δράκου του Σέιχ-Σου»
του Αριστείδη Παγκρατίδη
μια ακόμα ανάσα
πριν να σωπάσουν
όσοι πέθαναν για την πατρίδα
φιλί ζωής
για όσους δεν είχαν την
τύχη ν’ αγαπηθούν
και ν’ αγαπήσουν
πολλά ακόμα μπορώ
να γίνω
μέσα σ’ αυτό το ποίημα
μα νύσταξα και συχωράτε με
που σαν μωρό
προτιμώ να κοιμηθώ
παρά να γράφω ποιήματα.
Από τη συλλογή για το Άλφα της στέρησης (2019) του Γιώργου Λ. Οικονόμου
Οι ποιητές της Θεσσαλονίκης τον 20ό αιώνα και ως σήμερα (ανθολογία) / Γιώργος Λ. Οικονόμου
Περπατούσε…
Περπατούσε
κι είχε μια κούραση στα μάτια
από τα βάθη του αιώνα
απ’ τον βυθό της θάλασσας
περπατούσε μέσα στο φως και το σκοτάδι
με την πλάτη γυρισμένη στο μέλλον
γιατί ήταν σημαδεμένος
από τα χρόνια της απουσίας
Από τη συλλογή για το Άλφα της στέρησης (2019) του Γιώργου Λ. Οικονόμου
Οι ποιητές της Θεσσαλονίκης τον 20ό αιώνα και ως σήμερα (ανθολογία) / Γιώργος Λ. Οικονόμου
Βίκυ Παπαπροδρόμου: ό,τι πολύ αγάπησα (ποίηση, πεζογραφία & μουσική) 