Χωρίς ελπίδα
Χωρίς ελπίδα επιστροφής
ή γράμματα απ’ την πατρίδα,
ήρθε ο καιρός για μια καινούρια μουσική
στη σκοτεινιά μιας χώρας
που προσμένει ματωμένους μετανάστες
ν’ ασβεστώσουν την ομίχλη της
με περισσεύματα ζωής
το κύτταρο της μνήμης διπλωμένο
σαν πιστοποιητικό μιας εποχής
στο πορτοφόλι.
Από τη συλλογή Ο θάνατος του χρόνου (2004) της Θεοδώρας Ντάκου
Οι ποιητές της Θεσσαλονίκης τον 20ό αιώνα και ως σήμερα (ανθολογία) / Θεοδώρα Ντάκου
Χάνοντας
Η νύχτα αδειάζει την καρδιά μου
όλα τα μπερδεμένα απορρίμματα της μνήμης
σε άδεια, φωτισμένα διαλείμματα
μακραίνουμε στο χάος
χάνοντας ακόμα και τον φόβο.
Από τη συλλογή Ο θάνατος του χρόνου (2004) της Θεοδώρας Ντάκου
Οι ποιητές της Θεσσαλονίκης τον 20ό αιώνα και ως σήμερα (ανθολογία) / Θεοδώρα Ντάκου
Φιλί
φιλί, που κράτησα στα δάχτυλά μου
για τα μαλλιά της
δάκρυσες, και δεν πρόφτασες να κρυφτείς
Σου γέλασε, παιχνίδισαν
τα βλέφαρά της
πώς να μιλήσεις πια για την αγκαλιά της,
πού να σταθείς;
Από τη συλλογή Ο θάνατος του χρόνου (2004) της Θεοδώρας Ντάκου
Οι ποιητές της Θεσσαλονίκης τον 20ό αιώνα και ως σήμερα (ανθολογία) / Θεοδώρα Ντάκου
Ύπνε
Ύπνε γιατρέ, ύπνε έρωτα
ύπνε βαλσαμωτή του πόνου.
Ύπνε, που ορίζεις τη ζωή
της μέρας μες στη νύχτα.
Από τη συλλογή Ο θάνατος του χρόνου (2004) της Θεοδώρας Ντάκου
Οι ποιητές της Θεσσαλονίκης τον 20ό αιώνα και ως σήμερα (ανθολογία) / Θεοδώρα Ντάκου
Τόσο αδέξια
Περπάτησα μέσα στο φως τόσο αδέξια
κι όλες οι αχτίδες, τώρα θρύψαλα
στα μάτια σου.
Από τη συλλογή Ο θάνατος του χρόνου (2004) της Θεοδώρας Ντάκου
Οι ποιητές της Θεσσαλονίκης τον 20ό αιώνα και ως σήμερα (ανθολογία) / Θεοδώρα Ντάκου
Το σώμα αγάπησα
Το σώμα αγάπησα
γυμνό από προφάσεις σκοταδιού
περήφανο την ώρα της απαίτησης
μοναχικό τη στιγμή της εκδήλωσης.
Από τη συλλογή Ο θάνατος του χρόνου (2004) της Θεοδώρας Ντάκου
Οι ποιητές της Θεσσαλονίκης τον 20ό αιώνα και ως σήμερα (ανθολογία) / Θεοδώρα Ντάκου
Το πιο αληθινό
Το ποίημα που δε θα γραφτεί
δε θα ’ναι το καλύτερο
θα ’ναι το πιο αληθινό.
Από τη συλλογή Ο θάνατος του χρόνου (2004) της Θεοδώρας Ντάκου
Οι ποιητές της Θεσσαλονίκης τον 20ό αιώνα και ως σήμερα (ανθολογία) / Θεοδώρα Ντάκου
Το έγκαυμα
Και ξαφνικά, όλα γίνονται ανόητα
οι συζητήσεις, οι καφέδες, οι ρακέτες
κι ο ήλιος με τη θάλασσα, επιπλέουν
σε μακρινό ανέγγιχτο τοπίο.
Σου μένει μόνο ένα έγκαυμα
ανεξήγητης προέλευσης
μάλλον δικό σου.
Από τη συλλογή Ο θάνατος του χρόνου (2004) της Θεοδώρας Ντάκου
Οι ποιητές της Θεσσαλονίκης τον 20ό αιώνα και ως σήμερα (ανθολογία) / Θεοδώρα Ντάκου
Το βάρος του έρωτα
Το βάρος του έρωτα
με βουλιάζει όλο και πιο βαθιά
σε μένα, κλείνοντας και σώζοντας
απ’ το κενό.
Από τη συλλογή Ο θάνατος του χρόνου (2004) της Θεοδώρας Ντάκου
Οι ποιητές της Θεσσαλονίκης τον 20ό αιώνα και ως σήμερα (ανθολογία) / Θεοδώρα Ντάκου
Της πατρίδας
Θα ’θελα να γεμίσεις
απ’ τη χαρά της στέρησης
των καλοκαιρινών ανέμων
του απρόοπτου γαλάζιου της θάλασσας
του γιασεμιού που στόλισες το πέτο σου
του ρεμπέτικου τραγουδιού
της πατρίδας.
Από τη συλλογή Ο θάνατος του χρόνου (2004) της Θεοδώρας Ντάκου
Οι ποιητές της Θεσσαλονίκης τον 20ό αιώνα και ως σήμερα (ανθολογία) / Θεοδώρα Ντάκου
Την απουσία ξυπνώντας
Την απουσία ξυπνώντας
διαπερνούν οι προβολείς στα μάτια σου
ταξίδι στο κενό η μνήμη.
Στον τάφο μου επιστρέφω ξεματωμένος
γεμάτος επικίνδυνα όνειρα.
Από τη συλλογή Ο θάνατος του χρόνου (2004) της Θεοδώρας Ντάκου
Οι ποιητές της Θεσσαλονίκης τον 20ό αιώνα και ως σήμερα (ανθολογία) / Θεοδώρα Ντάκου
Τα μάτια των νεκρών
Τα μάτια των νεκρών ορθάνοιχτα
στο φως, που ονειρευτήκαμε.
Από τη συλλογή Ο θάνατος του χρόνου (2004) της Θεοδώρας Ντάκου
Οι ποιητές της Θεσσαλονίκης τον 20ό αιώνα και ως σήμερα (ανθολογία) / Θεοδώρα Ντάκου
Στους δρόμους
Σ’ αυτούς τους δρόμους
πόση ζωή ξοδεύτηκε
γι’ ανθρώπους που δεν άντεξαν κοντά σου
και συ ακόμα περπατάς
και περιμένεις.
Από τη συλλογή Ο θάνατος του χρόνου (2004) της Θεοδώρας Ντάκου
Οι ποιητές της Θεσσαλονίκης τον 20ό αιώνα και ως σήμερα (ανθολογία) / Θεοδώρα Ντάκου
Στο φως
Το σύννεφο στο φως
διαπερασμένα απ’ τα πουλιά
κι η μουσική
να τρώει τα κόκαλά μου
Με καταπληκτική ταχύτητα
με διαμελίζει η αγάπη
Ακόμα πιο μπροστά, στο φως
εξακοντίζομαι, χωρίς να προλαβαίνω
να παρακολουθήσω την ψυχή μου.
Από τη συλλογή Ο θάνατος του χρόνου (2004) της Θεοδώρας Ντάκου
Οι ποιητές της Θεσσαλονίκης τον 20ό αιώνα και ως σήμερα (ανθολογία) / Θεοδώρα Ντάκου
Στο συρτάρι
Στο τελευταίο συρτάρι
η φωτογραφία σου
στο πιο βαθύ σκοτάδι
η ψυχή μου.
Από τη συλλογή Ο θάνατος του χρόνου (2004) της Θεοδώρας Ντάκου
Οι ποιητές της Θεσσαλονίκης τον 20ό αιώνα και ως σήμερα (ανθολογία) / Θεοδώρα Ντάκου
Στο κάλεσμα
Στο κάλεσμα υπέκυψε…
αλλά, τα χέρια και τα μάτια,
σ’ αυτόν τον κόσμο, ακόμη
ψάχνουν για τρυφερότητα.
Από τη συλλογή Ο θάνατος του χρόνου (2004) της Θεοδώρας Ντάκου
Οι ποιητές της Θεσσαλονίκης τον 20ό αιώνα και ως σήμερα (ανθολογία) / Θεοδώρα Ντάκου
Σπιτικό
Όλ’ αυτά τα ερείπια
της αγάπης, που δεν υπερασπίστηκες,
είναι το σπιτικό μου.
Από τη συλλογή Ο θάνατος του χρόνου (2004) της Θεοδώρας Ντάκου
Οι ποιητές της Θεσσαλονίκης τον 20ό αιώνα και ως σήμερα (ανθολογία) / Θεοδώρα Ντάκου
Σκηνές από όνειρα
1.
Δεν υπάρχει άλλο απ’ αυτά τα δάκρυα
που ανακλούν γωνίες απ’ το γέλιο σου.
2.
Παράλογα
οι ανεμώνες σκέπασαν το στέρνο μου
πίνοντας την αναπνοή μου.
3.
Κάτω απ’ τα μάτια σου
διέσχισα την κλίμακα των χρωμάτων
κι έφτασα στ’ άσπρο γεμάτη
φύκια, κόκκινα ψάρια κι αναστεναγμούς.
4.
Ξύπνα καταμεσής στη νύχτα
κι έλα στη βροχή, εκεί
στο άλλο μισό απ’ το πρόσωπό σου,
όπου τα χαμένα αντικείμενα
μεταμορφώνονται σε παραισθήσεις.
5.
Διαπέρασες
τροχίζοντας το φως.
6.
Λιώνοντας στα μαλλιά μου
τα πουλιά, καιγόμουν.
7.
Με τις χορδές στα μάτια και τους ήχους
να βγαίνουν απ’ τα χέρια σου, διέτρεξες
τον φόβο. Πέρα απ’ το κρυμμένο σου κύτταρο
εγκαταστάθηκες, ξαφνικά, αναλλοίωτη,
στα ασπαίροντα έγκατα των παραμυθιών μου.
Από τη συλλογή Ο θάνατος του χρόνου (2004) της Θεοδώρας Ντάκου
Οι ποιητές της Θεσσαλονίκης τον 20ό αιώνα και ως σήμερα (ανθολογία) / Θεοδώρα Ντάκου
Βίκυ Παπαπροδρόμου: ό,τι πολύ αγάπησα (ποίηση, πεζογραφία & μουσική) 