Αλέξανδρος Ίσαρης, Το τόξο του χαμόγελου

Μάνος Χατζιδάκις, Το χαμόγελο της Τζοκόντας (πρώτη ηχογράφηση: 1965)

Το τόξο του χαμόγελου

Ένα άλλο σώμα δίπλα σου τη νύχτα
Αγάλματα στολίζουν το κρεβάτι σου
Και ρόδα που μυρίζουν γιασεμί.
Λάμπουν στο σκοτάδι τα σκεπάσματα
Το δέρμα κρύσταλλο που στάζει.
Η γραμμή του στόματος στο τόξο του χαμόγελου
Τα μέλη απαλά μέσα στο μέλι
Τα μάτια σου σφιχτά και στο δωμάτιο
Φτερά αγγέλων και πουλιών που σε ζαλίζουνε
Με το φτερούγισμά τους.

Από τη συλλογή Θα επιστρέψω φωτεινός [Ποιήματα 1993-1999] (2000) του Αλέξανδρου Ίσαρη

Οι ποιητές της Θεσσαλονίκης τον 20ό αιώνα και ως σήμερα (ανθολογία) / Αλέξανδρος Ίσαρης

Οδυσσέας Ελύτης, Κλίμα της απουσίας

Μάνος Χατζιδάκις, Όταν έρχονται τα σύννεφα
(έργο: Το χαμόγελο της Τζοκόντας, 1965)

[Ενότητα Πρώτα ποιήματα]

Κλίμα της απουσίας

Ι

Όλα τα σύννεφα εξομολογήθηκαν
Τη θέση τους ένας καημός δικός μου επήρε
Κι όταν μες στα μαλλιά μου μελαγχόλησε
Το αμετανόητο χέρι

Δέθηκα σ’ έναν κόμπο λύπης.

II

Η ώρα ξεχάστηκε βραδιάζοντας
Δίχως θύμηση
Με το δέντρο της αμίλητο
Προς τη θάλασσα
Ξεχάστηκε βραδιάζοντας
Δίχως φτερούγισμα
Με την όψη της ακίνητη
Προς τη θάλασσα
Βραδιάζοντας
Δίχως έρωτα
Με το στόμα της ανένδοτο
Προς τη θάλασσα

Κι εγώ – μες στη Γαλήνη που σαγήνεψα.

III

Απόγευμα
Κι η αυτοκρατορική του απομόνωση
Κι η στοργή των ανέμων του
Κι η ριψοκίνδυνη αίγλη του
Τίποτε να μην έρχεται Τίποτε
Να μη φεύγει

Όλα τα μέτωπα γυμνά

Και για συναίσθημα ένα κρύσταλλο.

Από τη συλλογή Προσανατολισμοί (1940) του Οδυσσέα Ελύτη

Πηγή: συγκεντρωτική έκδοση Οδυσσέας Ελύτης, Ποίηση (εκδ. Ίκαρος, 2002)

Μαρία Κέντρου-Αγαθοπούλου, Απλά γεγονότα

Μάνος Χατζιδάκις, Βροχή (από το έργο Το χαμόγελο της Τζοκόντας (1965))

Απλά γεγονότα

Ένα πρωί άρχισε να βρέχει
Έβρεχε και στη θάλασσα

Περνούσε ένα παιδί μ’ ένα μεγάλο καπέλο
Το φόρεσε ανάποδα για να μαζέψει βροχή
Περνούσε ένας κουλουρτζής έφαγε όλα τα κουλούρια
Στην άμμο ξάπλωσε μια γριά να πεθάνει
Ένας γλάρος έβγαζε κωμικές φωνές
Περνούσε ένα σκυλί σαν βρεγμένη γάτα
Ένα άλογο με γαλανά μάτια
Περνούσε ένα ακορντεόν χόρευε σαν τρελό
Ένα σύννεφο χάθηκε μέσα στα κύματα
Ένας βρεμένος δεν φοβόταν τη βροχή
Ένας τρελός περνούσε σκασμένος στα γέλια

Έβρεχε και στη στεριά και στη θάλασσα
Μ’ ένα τρόπο συνηθισμένο έβρεχε
Επί δικαίων και αδίκων

Μέρες και νύχτες έβρεχε αδιάφορη η βροχή

Από τη συλλογή Σαλκίμ (2001) της Μαρίας Κέντρου-Αγαθοπούλου

Οι ποιητές της Θεσσαλονίκης τον 20ό αιώνα και ως σήμερα (ανθολογία) / Μαρία Κέντρου-Αγαθοπούλου