Μάνος Χατζιδάκις, Βροχή (από το έργο Το χαμόγελο της Τζοκόντας (1965))
Απλά γεγονότα
Ένα πρωί άρχισε να βρέχει
Έβρεχε και στη θάλασσα
Περνούσε ένα παιδί μ’ ένα μεγάλο καπέλο
Το φόρεσε ανάποδα για να μαζέψει βροχή
Περνούσε ένας κουλουρτζής έφαγε όλα τα κουλούρια
Στην άμμο ξάπλωσε μια γριά να πεθάνει
Ένας γλάρος έβγαζε κωμικές φωνές
Περνούσε ένα σκυλί σαν βρεγμένη γάτα
Ένα άλογο με γαλανά μάτια
Περνούσε ένα ακορντεόν χόρευε σαν τρελό
Ένα σύννεφο χάθηκε μέσα στα κύματα
Ένας βρεμένος δεν φοβόταν τη βροχή
Ένας τρελός περνούσε σκασμένος στα γέλια
Έβρεχε και στη στεριά και στη θάλασσα
Μ’ ένα τρόπο συνηθισμένο έβρεχε
Επί δικαίων και αδίκων
Μέρες και νύχτες έβρεχε αδιάφορη η βροχή
Από τη συλλογή Σαλκίμ (2001) της Μαρίας Κέντρου-Αγαθοπούλου
Οι ποιητές της Θεσσαλονίκης τον 20ό αιώνα και ως σήμερα (ανθολογία) / Μαρία Κέντρου-Αγαθοπούλου
Βίκυ Παπαπροδρόμου: ό,τι πολύ αγάπησα (ποίηση, πεζογραφία & μουσική) 
Αριστούργημα ποίημα! Αριστούργημα μουσική! Όλο το ποστ υπέροχο!
Τί εικόνες και πόσοι συνειρμοί…
Να 'σαι καλά Βίκυ μου!
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
Τα δε σαλκίμια, τα λατρεύω! Στο Λουγκάνο που ζούσα ήταν γεμάτος ο τόπος. Ο κήπος μας είχε ένα τεράστιο και το λεπτό του άρωμα με πλημμυρίζει ακόμα. Αααααχ! Πρωινιάτικα τί πάθαμε! :)))
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
Απλά γεγονότα, Μαριαννούλι, με απλά λόγια από τη Μαρία Αγαθοπούλου.
Πολύ χαίρομαι που σου άρεσε.
Για πολλά χρόνια άκουγα Χατζιδάκι κάθε Κυριακή πρωί, ξεκινώντας απ' «Το χαμόγελο της Τζοκόντας». Τι μουσική!
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
Α, εσύ έχεις τη δική σου ιστορία με τα σαλκίμια, ε;
Τίποτα δεν έπαθες. Είναι ωραίο πράγμα να θυμάσαι τις ομορφιές τής ζωής σου. 🙂
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
Τι μου θύμισε αυτό το παιδί με το μεγάλο καπέλο! Ένα άλλο παιδί, καμωμένο από νερό, που όταν έβρεχε ζητιάνευε θελήματα από τη μαμά του για να βγει να γίνει ένα με τη βροχή.
Απλά (;!) γεγονότα. Κι η αδιαφορία της βροχής να τσακίζει κόκκαλα. Φορές κι η αδιαφορία σύμπασας της κτίσης.
Επέστρεψα. 🙂
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
Και δε σου είπα, εγώ ακόμα τα κυριακάτικα πρωινά ξυπνώ με το χαμόγελό της… 🙂
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
Καλώς επέστρεψες και μάλλον έφερες (ή είσαι) θαυματουργό νερό. 🙂
Για την αδιαφορία των ανθρώπων δεν θα πούμε τίποτα;
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
Α, κι εσύ, Λενάκι; Να πω ότι δεν το περίμενα… θαρρώ πως αρχίζουμε να γινόμαστε ένα φοβερό και τρομερό τρίδυμο, ε;
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
Σας ετοιμάζω, πάντως, τώρα ένα ποίημα της Μαρίας που μ' αρέσει πολύ – μα πάρα πολύ. Όσο κι εκείνο που αφιέρωσε στη Δημουλά. Έχει και το σημερινό μια άκρως σημαντική αφιέρωση.
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
Να το πεις!
Όσο για την αδιαφορία των ανθρώπων κι αυτοί μέσα στην «κτίση» δεν υπάγονται;
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
Ζόρικο μόνο να μην είναι, γιατί το άλλο με εξουθένωσε… Και δεν ξέρω αν έβγαλα κι άκρη.
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
Δυστυχώς για την κτίση, ναι – οι άνθρωποι αποτελούν μέρος της. 🙂
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
Καθόλου ζόρικο δεν είναι. Καλομελέτα κι έρχεται – το πολύ σε 5 λεπτά.
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
Κεφάκια είναι αυτά που αμυδρά διαβλέπω; Να χαρώ τη χαρά σου;
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
Ναι, γιατί μάλλον λύθηκε ακριβώς την ώρα που επέστρεψες το δεύτερο μεγάλο πρόβλημά μου αυτών των ημερών.
Μου αρέσει!Μου αρέσει!