Άννυ Κουτροκόη, Λεληθότως ο έρως (II)

Γιώργος Σαραντάρης & Μάνος Χατζιδάκις, Ποιος είν’ τρελός από έρωτα
(τραγούδι: Φλέρυ Νταντωνάκη / δίσκος: Ο μεγάλος ερωτικός (1972))

Λεληθότως ο έρως (II)

Με τύφλωσε το πρώτο φως
κι έτσι τυφλός σερνόμουνα
μες στα κλαδιά του παραδείσου.
Κάρφωσα οξύς
το μη στο μήλο,
χάραξα δρόμους
πάνω στο σώμα του Αδάμ,
βαθύ πηγάδι άνοιξα
μες στην ψυχή της Εύας.
Πάθος αμήχανο
πώς να κρυφτείς
πάμφεγγο που αναβλύζεις,
κι αμέτρητο
σε μετρημένο σώμα,
κυνήγησες
την ώρα του γλυκύτερου διωγμού
και με την πρόφαση την κάλπικη
στο απορημένο στόμα,
για τη δική μου αθανασία πάλεψες
στου είναι την παρθέν’ αυγή.

Από τη συλλογή Λεληθότως ο έρως (2000) της Άννης Κουτροκόη

Οι ποιητές της Θεσσαλονίκης τον 20ό αιώνα και ως σήμερα (ανθολογία) / Άννυ Κουτροκόη

Γιώργος Σαραντάρης & Μάνος Χατζιδάκις, Ποιος είν’ τρελός από έρωτα

Ποιος είν’ τρελός από έρωτα

Μουσική: Μάνος Χατζιδάκις
Ποίηση: Γιώργος Σαραντάρης
Τραγούδι: Φλέρυ Νταντωνάκη
Δίσκος: Ο Μεγάλος Ερωτικός (1972)

Ποιος είν’ τρελός από έρωτα
ας κάνει λάκκους την αυγή
να πάμε εκεί
να πιούμε τη βροχή

Μια που εμείς σ’ όποια στέγη αράξουμε
σ’ όποιαν αυλή
ο άνεμος χαλνάει τον ουρανό τα δέντρα
κι η στείρα γη
μέσα σ’ εμάς βουλιάζει

Ποιος είν’ τρελός από έρωτα
ας κάνει λάκκους την αυγή
να πάμε εκεί
να πιούμε τη βροχή

Γιώργος Σαραντάρης, Περίπατος στο παρόν

Περίπατος στο παρόν

Ερωτιάρικα παιχνίδια
φιλιά και φιλιά
στήθια κοριτσιών γυναικών
κρίνα και ρόδα

Η μνήμη μου νιώθει ένα χάδι
λούζω τα μάτια
αφήνω τα χέρια
στο πιο καθαρό νερό

ανεβαίνω σ’ ένα γαλάζιο βουνό
(μια θάλασσα κοιτάζω
που με προσέχει)
φτάνω στην κορυφή
ανέλπιστον ουρανό
και αντικρίζω τα σύννεφα

κι ανάμεσα στα σύννεφα τα χρόνια μου
ακέραια

(Ιούνης 1934)

Από τη συλλογή Ουράνια (1934) του Γιώργου Σαραντάρη

Γιώργος Σαραντάρης, Θεός

Θεός

Ποίηση. Ο κόσμος είναι θάλασσα. Ο νους μου
αόρατος υποφέρει
Ο νους μου εγώ θέλω λάβει σώμα
ομοούσιο
άνθος στην επιφάνεια της όρασης
φλοίσβος επί της ροής
Ο ήλιος τραγούδι αλαφρώνει τη θάλασσα
τα κύματά της πλάθει καθαρά
Εγώ παντού αισθάνομαι
Βλέπω τη θάλασσα
τον ήλιο
το τίποτα ίσως άνθρωπο ονειρεύομαι

(18-21.10.1933)

Από τη συλλογή Οι αγάπες του χρόνου (1933) του Γιώργου Σαραντάρη

Γιώργος Σαραντάρης, Ουσιαστικότερο

Ουσιαστικότερο

Σαν ταιριάσει στο εγώ μου η σιωπή
ίσως η γαλήνη της φύσης ν’ απλωθεί
πάνω στη γνώση,
και εις δημιουργία τ’ όνειρο να βγει
ουσιαστικότερο να με θερμαίνει
να μου μακραίνει τη ζωή…

(20.1.32)

Από τη συλλογή Οι αγάπες του χρόνου (1933) του Γιώργου Σαραντάρη