Θάνος Μικρούτσικος & Λίνα Νικολακοπούλου, Θάλασσα
(τραγούδι: Μίλβα / δίσκος: Volpe d’ amore (1994))
Παιχνίδια 1
Γυμνά παιδιά τρέχουν προς τη θάλασσα
Βουτάν με το κεφάλι σαν άστρα στο νερό
Αστράφτει το βρεγμένο κορμί παίζει
Με τα μικρά ψάρια όλο χρυσάφι στα πλευρά
Τσιμπολογάει τη σάρκα τ’ ανοιχτό στόμα της σαρδέλας
Κωλοτούμπες ο ξιφίας με τις τσίμπλες στα βλέφαρα
Βρέχει κι ο ένας καβάλα στον ώμο του άλλου
Κατακόρυφα πιάνουν τη βροχή μες στα χέρια
Σφυρίζουν και βγαίνει απ’ τα σπλάχνα τους ζεστή ανάσα
Ώσπου γκρεμίζεται η κλίμακα με ηχηρό παφλασμό
Στο βαθύ γαλάζιο που τους καίει τα χείλη
Αύριο απ’ την αρχή — η θάλασσα δεν χάνεται
Θα χορτάσει το κορμί την κούραση που του ανήκει
Από τη συλλογή Σεντόνια της αγρύπνιας (2006) της Μαρίας Κέντρου-Αγαθοπούλου
Οι ποιητές της Θεσσαλονίκης τον 20ό αιώνα και ως σήμερα (ανθολογία) / Μαρία Κέντρου-Αγαθοπούλου
Βίκυ Παπαπροδρόμου: ό,τι πολύ αγάπησα (ποίηση, πεζογραφία & μουσική) 
Μόνο εκείνος που θα σε πονέσει μπορεί να σου δώσει και τη μεγαλύτερη χαρά. Δεν ξέρω ποιος το είπε αυτό, αλλά το βρίσκω πέρα για πέρα αληθινό. Μετά την πίκρα των «Δώρων» στην τρελή χαρά των «Παιχνιδιών».
Τι έγινε, Βικούλα μου, το 'ριξες στο ψάρεμα; Ακόμα περιμένεις να τσιμπήσουν τα ψαράκια; «Μάζεψε τα παραγάδια/φέρε το παλιό κρασί/να μοιράσουμε τον πόνο στα μισά εγώ κι εσύ».
Μεγάλη χαρά, τι μεγάλη, τεράαααστια χαρά μου έδωσες με τούτη την ανάρτηση. Τι ποίημα είναι αυτό! ΠΟΙΗΜΑ. Σάμπως το τραγούδι; Συνοψίζει όσα αισθάνομαι για τη θάλασσα: μάνα και γαλάζια μοίρα. Απ' τη μια η Μαρία, απ' την άλλη η Λίνα, απ' την παράλλη εσύ, έφτιαξε η υπόλοιπη μέρα μου.
Ξέρεις, Βίκυ, τι μου είπε ένα πρωτάκι σήμερα; «Σήμερα, κυρία, είσαι πιο γελαστή απ' τις άλλες φορές». Ακούς το σκασμένο; Σκέψου να είχα δει τη δημοσίευση το πρωί!
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
Αυτό το ποίημα της Μαρίας είναι το προτελευταίο της που θα δημοσιεύσω σ' αυτή την παρουσίαση, οπότε φρόντισα να είναι λίγο πανηγυρική η δημοσίευση.
Λατρεύω τη Μίλβα, περιττό να σου πω, κι αυτό το τραγούδι δεν χορταίνω να το ακούω εδώ και 15 χρόνια.
Συμφωνούμε ότι αυτός που θα σε πονέσει μπορεί να σου δώσει και τη μεγαλύτερη χαρά – μόνο αν θέλει όμως. Και συνήθως δεν θέλει. Γιατί είμαστε τα πιο ανήμερα θηρία της φύσης εμείς οι άνθρωποι. Και το παινευόμαστε μάλιστα.
Οπότε καλύτερα να κλείνουμε τα μάτια και να σκεφτόμαστε τα χρυσαφένια ψαράκια της Μαρίας, τ' ανοιχτό στόμα της σαρδέλας και τον ξιφία με τις τσίμπλες στα βλέφαρα.
Δεν μου λες, Λενιώ; Μάγκεψαν πολύ τα πρωτάκια σου ή είναι η ιδέα μου;
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
Οπότε καλό είναι να προσέχουμε ποιους αφήνουμε να μας πονέσουν.
Ναι, ναι. Μαγκάκια είναι τα πρωτάκια μου, «μορτάκια του άσπρου σύννεφου».
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
Μπα, όσο και να προσέξουμε, αυτοί, παιδί μου, είναι σαν τα μανιτάρια. Έναν κόβεις, δέκα ξεφυτρώνουν.
Να τα χαίρεσαι τα πρωτάκια!
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
Χμ, ξέρω γω; Πάει καιρός που αποφάσισα πως θα αφήνω να με «πονούν» μόνο οι άνθρωποί μου, εκείνοι που νοιάζομαι γι' αυτούς και νοιάζονται για μένα (γιατί συμβαίνει και αυτό, ξέρεις – να αλληλοπληγώνονται καμιά φορά άνθρωποι που αγαπιούνται). Οι άλλοι έχουν, βέβαια, τη δύναμη να με ταράξουν, να με αναστατώσουν, να με πικράνουν, αλλά δε με πονούν το ίδιο.
Κι όποιος σε πονέσει μολονότι σε νοιάζεται – δεν μπορεί, ύστερα θα σου φέρει και τη χαρά. Έτσι λέω.
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
Καλά. Έχω τις επιφυλάξεις μου, αλλά σου χαλάω χατίρι εγώ; 🙂
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
Παράπονο δεν έχω. Τα χατίρια έρχονται απανωτά είτε τα γυρέψω είτε τα μαντέψεις. 🙂
Επιφυλάξεις, ε; Σαν καμένη γούνα μυρίζει αυτό. Μπορεί και να 'χεις δίκιο, είναι και κάτι πόνοι ανίατοι, αλλά τώρα δε θέλω να τους σκέφτομαι.
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
Τσουρουφλισμένη, θες να πεις. Οι θησαυροί τής ψυχής μας ή τ' αποκαΐδια της μερικές φορές. Αλλιώς, πώς «θα χορτάσει το κορμί την κούραση που του ανήκει»;
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
Αχ, έγραψε πάλι η άτιμη η Μαρία. Κάνω το κορόιδο τόσην ώρα με τα γυμνά παιδιά, τα ψαράκια και τον τσιμπλιάρη ξιφία, αλλά το τέλος του ποιήματος είναι όλη του η δύναμη (για άλλη μια φορά, όπως θα πρόσθετες κι εσύ).
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
Υπέροχο ποίημα Βίκυ.Σ ευχαριστώ μόλη μου την καρδιά που μου γνώρισες την ποίηση της Μαρίας Αγαθοπούλου,Της εξαίρετης αυτής ποιήτριας που μας άγγιξε και μας συγκίνησε τόσο πολύ.
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
Ναι, Ελένη. Και πάλι δυνατός επίλογος με ένα δίστιχο – και πάλι με το ύφος, το ήθος και τη σφραγίδα της «σχολής» τής Διαγωνίου.
Γιάννη μου, είδες τι εναλλαγές είχε αυτή η πιο πρόσφατη συλλογή τής Μαρίας Αγαθοπούλου; Μας χορεύει στον δικό της ρυθμό και καλά μάς κάνει, ε; Άλλωστε, εσύ πρώτος επισήμανες εδώ και πολλές μέρες με πόση μαστοριά δουλεύει τους στίχους της.
Άλλο ένα ποίημα της Μαρίας, παιδάκια, κι από αύριο ή μεθαύριο θα περάσουμε σ' έναν αρχικά «εξ αγχιστείας» συγγενή της πόλης μας που μάλλον κατέληξε να έχει μαζί μας σχεδόν συγγένεια αίματος και τον νιώθω πολύ δικό (μου/μας) άνθρωπο. Άλλωστε, μια στάλα τόπος είμαστε – για την Ελλάδα μιλάω και όλοι οι συγγραφείς μας απανταχού της γης είναι φίλοι κι αδέλφια μας.
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
Ελένη και Γιάννη, σας αφιερώνω αυτό το ποίημα του Ασλάνογλου και το τραγούδι που το συνοδεύει.
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
Βικούλα, σ' ευχαριστώ πάρα πολύ.
Άργησα λιγάκι, επειδή χάθηκα σ' όλο το αφιέρωμα στον Ασλάνογλου, που τον αγαπώ πολύ. Εκείνος ο Θέμης Λιβεριάδης τι τρομερά εύστοχος σ' αυτά που γράφει! Κι ο Μαρκόπουλος, βέβαια, αλλά στάθηκα σε μερικές φράσεις του Λιβεριάδη συγκλονιστικές. Αφήνω να το συζητήσουμε κατ' ιδίαν.
Το χάρηκα το αφιέρωμα, δεν περιγράφεται πόσο. Κι έχεις συμπεριλάβει και κάποια ποιήματα που ξεχωρίζω κι εγώ, όπως τα «Τίποτα δεν μου ανήκει» , «Κι αν μου ρημάξατε το γήπεδο», «Ερείπια της Παλμύρας» και το «Ars poetica».
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
Ξέρεις, έχω ιδιαίτερη αδυναμία στην τελευταία συλλογή του Ασλάνογλου (Ωδές στον Πρίγκιπα, 1981) παρόλο που δεν πήρε από τους ειδικούς τόσο καλές κριτικές όσο οι προηγούμενές του.
Όταν έρθει η ώρα για την παρουσίαση του έργου του Ασλάνογλου εδώ, θα μπορέσω να της δώσω το «φως» της δημοσιότητας που κατά τη γνώμη μου της αξίζει. Και θα συζητήσουμε τότε εκτενέστερα τα περί της τέχνης τού μακαρίτη που είναι ένας πραγματικά ξεχωριστός ποιητής.
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
Α,, ώστε επίκειται και εδώ αφιέρωμα στον Ασλάνογλου; Θα αργήσει πολύ; Ανυπομονώ.
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
Θ' αργήσει αρκετά.
Μετά το συγγενή μας που ανέφερα νωρίτερα, θα έχουμε μάλλον μια ποιήτρια (για ν' αλλάξουμε τρόπο γραφής και «παραστάσεις»), άρα ακόμα κι αν ο αμέσως επόμενος θα 'ναι ο Ασλάνογλου, θα χρειαστούμε τουλάχιστον 2 μήνες για τους άλλους δύο. Άσε που είναι και θέμα δικής μου διάθεσης εκείνη την εποχή. 🙂
Ήδη, όμως, εδώ έχω αρκετά ποιήματα του Ασλάνογλου και μπορείς να τα διαβάσεις όποτε θέλεις.
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
Μα, βρε κουτορνίθι, τις έχω όλες τις συλλογές του. Δε θέλω να τον γνωρίσω, τις κουβέντες μας γι' αυτόν και τα «παιδιά» του περιμένω πώς και πώς.
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
Καλά, ακόνισε το μυαλουδάκι σου για τους επόμενους και μη βιάζεσαι για τον Ασλάνογλου.
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
Α, είσαι και ξεχασιάρα… Εγώ το κουίζ το έχω κερδίσει για τον επόμενο. Δε συμφωνήσαμε να μη μαρτυρήσουμε το όνομά του;
Το «κουτορνίθι» το ανακαλώ. Χαριτολογούσα άκομψα, βεβαίως βεβαίως.
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
Το θυμάμαι, αστέρι μου, και γι' αυτό σου λέω ν' ακονίσεις το μυαλουδάκι σου για σχολιασμό των ποιημάτων του.
Την κυρία που θα ακολουθήσει, όμως, δεν πρόκειται να τη βρεις με τίποτα.
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
Τώρα που το καλοσκέφτομαι, δεν θυμάμαι να μου είπες πώς κατάφερες και βρήκες τον επόμενο.
Να έρθει διευκρινιστικό μήνυμα στο ηλεκτρονικό μου ταχυδρομείο πάραυτα!
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
Σ ευχαριστώ πολύ Βίκυ για την αφιέρωση του ποιήματος του Ασλανογλου.Πάλι φροντιστήριο θα μου κάνεις για την ποίηση της Θεσσαλονίκης.Στο τέλος θα γίνω ειδικός στην ποίηση της αγαπημένης μου πόλης.Την πρώτη φορά που άκουσα το όνομα Αλέξης Ασλάνογλου ήταν από τον περίφημο δίσκο του Σαββόπουλου «10 χρόνια κομμάτια.»
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
Ε, τόσα χρόνια δίδασκες εσύ. Σειρά σου να ξεκουραστείς και να ξανακαθίσεις στα θρανία, ε;
Μα, δεν είναι γλυκύτατος ο Ασλάνογλου; Υπέροχος ποιητής – αληθινό καμάρι τής πόλης μας (το «μας» πιάνει κι εσένα, έτσι;)
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
Και φυσικά νιώθω κομμάτι της πόλης που με έθρεψε πνευματικά και όχι μόνο.Ναι μου αρέσει πολύ ο Ασλάνογλου.
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
Το ήξερα ότι θα σου αρέσει.
Του μοιάζεις λίγο, ξέρεις, σε ό,τι αφορά τη λιτότητα και την τρυφερότητα του λόγου.
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
Νάσαι καλά Βίκυ μου με τις καίριες επισημάνσεις σου.Συμφωνώ μαζί σου αλλά θα τον μελετήσω πιο προσεκτικά μ αυτή την αφορμή.
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
Μα, είναι σαφής αυτή η ομοιότητα. Βέβαια, δεν υπάρχει ιδιαίτερη σχέση στη θεματολογία σας.
Μάλλον τελικά, Γιάννη μου, ο αέρας τής Θεσσαλονίκης σε πότισε ως το μεδούλι σου. 🙂
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
Πάλι το πέτυχες Βίκυ.Ακριβώς ως το μεδούλι.
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
Αυτό ακριβώς είχα σκεφτεί την πρώτη φορά που μιλήσαμε. Ή εγώ διαβάζω βουλωμένο γράμμα ή εσύ δεν μπορείς και δεν θες να κρυφτείς. Μάλλον το δεύτερο. 🙂
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
Aφού όλα τα βρίσκεις και το πρώτο και το δεύτερο ανάλογα με την αντίδραση.
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
Ωραία. Απόλυτη σύμπλευση.
Είσαι έτοιμος να υποδεχτείς τον επόμενο ποιητή μας;
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
Οπωσδήποτε Βίκυ.Χάρηκα για το εκλογικό αποτέλεσμα απόψε.
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
Κι εγώ. 🙂
Πάω στοίχημα ότι θα σου αρέσει πολύ ο Ορέστης Αλεξάκης.
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
Ηδη μου άρεσε.Τον διαβάζω με προσοχή.
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
Ήμουν σίγουρη. 🙂
Και καλά το λες. Απαιτεί προσεκτική ανάγνωση κάθε γραπτό τού Ορέστη.
Μου αρέσει!Μου αρέσει!