Μίκης Θεοδωράκης & Μάνος Ελευθερίου, Ζωή μικρή (Το σπίτι μου είναι μικρό)
Ενορχήστρωση & διεύθυνση ορχήστρας: Λουκιανός Κηλαηδόνης
Μπουζούκι: Κώστας Παπαδόπουλος
Τραγούδι: Μανώλης Μητσιάς & Τάνια Τσανακλίδου
Δίσκος: Τα λαϊκά (1974)
Το σπίτι μου είναι μικρό
και δε χωράει η αγάπη μου
πες μου πού θά ’ρθω να σε βρω
το σπίτι μένει σκοτεινό
κι έχει τη νύχτα μοίρα του
και δε χωράει τον ουρανό
Ζωή μικρή, ζωή πικρή
πληγή με το μαχαίρι
φτώχεια φαρμάκι δάκρυα
χειμώνα καλοκαίρι
Τα παραθύρια είναι φωλιές
για τα πουλιά της άνοιξης
και για τις άδειες αγκαλιές
κι είν’ η καρδιά μου μοναχή
κι είναι το σπίτι που άφησες
σαν νύχτα με πολλή βροχή
Ζωή μικρή, ζωή πικρή
πληγή με το μαχαίρι
φτώχεια φαρμάκι δάκρυα
χειμώνα καλοκαίρι
Βίκυ Παπαπροδρόμου: ό,τι πολύ αγάπησα (ποίηση, πεζογραφία & μουσική) 
Τι δώρο η έμπνευσή σου, Βίκυ, να παρουσιάσεις αυτόν τον δίσκο!
Άντε, μερακλώσαμε εδώ. 🙂
Πολυαγαπημένο τραγούδι κι αυτό. Ξέρεις εσύ: δώσε μου τέτοια και πάρε μου την ψυχή. Ανατρίχιασα.
Κι αυτή η πενιά υπογραμμίζει θαρρείς το μεγαλείο του Έλληνα να ξορκίζει τραγουδώντας την πίκρα, το παράπονο, το δίκιο του που δεν βρήκε.
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
Λενάκι, ατέλειωτοι είναι οι δίσκοι του Θεοδωράκη όπου έχει παίξει ο Κώστας Παπαδόπουλος. Για να ξορκίσω τους δύσκολους καιρούς που ζούμε με κυρίαρχη την τάση μας για ευκολία στα ακούσματα, στα διαβάσματα και στα συναισθήματά μας, σχεδόν κάθε μήνα θα παρουσιάζω κι έναν δίσκο του Μίκη. Κι ας τον ακούνε ελάχιστοι. Δεν περιμένω τίποτα καλύτερο.
Το μεγαλείο του Έλληνα; Πάλι παίζεις με το μικροσκόπιό σου; 😛
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
🙂 Του Έλληνα στο διάβα του χρόνου. Τώρα αν ο σύγχρονος Έλληνας αποτελέσει (ή αποτελεί) εξαίρεση…
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
Πέτυχες κάνα ελληνάκι δεινοσαυράκι σε τιμή ευκαιρίας και το μελετάς; 🙂
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
Δεν είναι ένα, βρε Βικούλα, και το ξέρεις. Πολλά είναι και τα ξέρεις επίσης. Σάμπως σ’ αυτά δεν στηριζόμαστε (με λάθος τρόπο, δυστυχώς) χρόνια τώρα;
Πολλοί είναι οι έλληνες δεινόσαυροι που αξίζουν να μελετηθούν. Αλλά ελάχιστοι σημερινοί Έλληνες το καταλαβαίνουν.
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
Μα, η ουσία είναι να μελετάς τους προηγούμενους και να κάνεις ένα τοσοδά βήμα μπροστά κι εσύ ο ίδιος κι όχι ν’ αναμασάς τα περασμένα μεγαλεία και διηγώντας τα να κλαις.
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
Συμφωνούμε απόλυτα (ωχ, αντε πάλι :P) και γι’ αυτό μίλησα για «λάθος τρόπο» πιο πάνω. Αυτήν ακριβώς την κακώς εννοούμενη προγονοπληξία εννοούσα.
Εξάλλου, αν τους μελετάς πραγματικά και ουσιαστικά κι όχι για το θεαθήναι (για να περνιέσαι τάχαμου κουλτουριάρης), ε, δεν μπορεί παρά να πας ένα βήμα παραπέρα κι όχι να αναπαύεσαι στις δάφνες τους. Καλά δεν λέω;
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
Μωρέ, εσύ καλά τα λες, πλην όμως η θλιβερή πραγματικότητα μας διαψεύδει αμφότερες.
Μου αρέσει!Μου αρέσει!