Μάνος Χατζιδάκις & Νίκος Γκάτσος, Αθανασία
(τραγούδι: Δήμητρα Γαλάνη / δίσκος: Αθανασία (1976))
Μηδέν
Μην επαίρεστε ποιητές
μη μονοπωλείτε την αθανασία.
Είναι κι αυτή μια φαντασίωση του μηδενός
που θα σας καταπιεί.
Ανέκδοτο ποίημα της Μαρίας Κουγιουμτζή
Οι ποιητές της Θεσσαλονίκης τον 20ό αιώνα και ως σήμερα (ανθολογία) / Μαρία Κουγιουμτζή
Σταύρος Ξαρχάκος & Νίκος Γκάτσος, Μπουρνοβαλιά
(τραγούδι: Σωτηρία Λεονάρδου / δίσκος: Ρεμπέτικο (1983)
Οι κοκόνες της πατρίδας
Γύρισα σκονισμένος από το χώμα της πατρίδας με το οπτικό νεύρο γεμάτο ατέλειωτες φυτείες με σύκα, καπνά και παπαρούνες και το σόι ανυπόμονα περίμενε να εμφανίσω τις έγχρωμες αποδείξεις του προσκυνήματος για να δουν πώς ήταν, χρόνια μετά τον χαλασμό, τα σπίτια που αφήσανε, τα μποστάνια, τα αμπέλια στα τσιφλίκια τους, οι μπαξέδες όπου πηγαίναν τσαϊράδα ως έφηβοι, οι μαχαλάδες όπου σεργιανούσανε παιδιά κι αργότερα κάνανε τσάρκες στο μεϊντάνι. Μαζεύτηκε όλο το σόι να δει «τσι φωτογραφίες» και να εξηγήσω λεπτομερώς τι απεικονίζει η καθεμιά. Ήπιαμε καφέ, ακούσαμε στο πικάπ την Μπουρνοβαλιά οπότε εξαντλήθηκε η υπομονή τους και φώναξαν, έλα γιαβρί μου, έλα τζιέρι μου, άιντε πασά μου να μας τα πεις, μας μπαΐλντισες, δεν νταγιαντάμε πα. Λοιπόν, άρχισα να εξηγώ, εδώ είναι το κονάκι του τάδε, πίσω απ’ τον ψηλό αυτό μαντρότοιχο το σπίτι του δείνα, αυτό το σοκάκι οδηγεί καρσί στη φάμπρικα που έμεινε όρθιο μόνο το φουγάρο της, εδώ η πλατεία του χωριού, αυτά τα χαλάσματα το παλιό ταμπάκικο. Κι έπειτα πλάκωσαν οι ερωτήσεις: παίζουν ακόμα αμάδες τα παιδιά; το καρακόλι είναι ακόμα κοντά στην εκκλησιά; φέρνουνε πάντα παιχνίδια στσι γιορτές; κι άλλες κι άλλες… Ήτανε όλες οι θειες παρούσες κι απ’ τα μάτια τους έτρεχε συνεχώς κόκκινη λάβα: η θεία Δωροθέα, η Αυρηλία, η Ευανθία, η Μυρσάνθη, η Μαριάνθη, η Μυρσίνη, η Θελξιόπη, επτά γυναίκες, επτά χήρες. Πού ήταν οι άντρες τους; Ο θείος Σωκράτης, ο θείος Λάζαρος, ο θείος Δημοσθένης, ο αδερφός του ο Περικλής κι οι άλλοι; Σε ποιων ηπείρων και ποιων ουρανών τα καλντερίμια ταξίδευε η ψυχή τους;
Εξαίφνης στα κάγκελα του μπαλκονιού άρχισαν να έρχονται ένα-ένα κάτι αγριοπερίστερα. Άλλα ολόλευκα, άλλα μαυριδερά, άλλα με γκρι φτερούγες. Ζυγιάστηκαν στα κάγκελα κι ήταν σαν να παρακολουθούσαν με ενδιαφέρον τη συγκέντρωση. Μας κοίταξαν με εμφανή περιέργεια αρκετή ώρα και ξαφνικά, σαν να τους δόθηκε σύνθημα αόρατο, πέταξαν και τα επτά όμορφα περιστέρια ψηλά στον ουρανό…
Από τη συλλογή Εγγραφές κλεισίματος (2017) του Γιάννη Καρατζόγλου
Οι ποιητές της Θεσσαλονίκης τον 20ό αιώνα και ως σήμερα (ανθολογία) / Γιάννης Καρατζόγλου
Μάνος Χατζιδάκις & Νίκος Γκάτσος, Χρόνε νυχτοπούλι παγερό
(τραγούδι: Μανώλης Μητσιάς / δίσκος: Χειμωνιάτικος ήλιος (1987))
Οι μέρες του ποιητή
[Ενότητα Οι μέρες του ποιητή]
Πέρασε πάλι κάμποσος καιρός χωρίς να έχει γράψει τίποτα
εκτός από κάτι σκόρπιους στίχους περιαστικούς
ασύνδετους ανίσχυρους ανέκφραστους…
Οι μέρες τώρα σπεύδανε τρέχοντας αενάως
ώσπου να ξυριστεί, έφτανε ήδη μεσημέρι
ώσπου να γευματίσει, ο ήλιος έδυε κι άιντε πάλι ερχόταν
η άλλη μέρα, όμοια φευγαλέα και κενή.
Εκείνος διάβαζε πολύ άκουγε το ραδιόφωνο πήγαινε βόλτες
στους κήπους κάθονταν σε καφενεία απόκεντρα
πέρναγε ήσυχα ήρεμα ακύμαντα ακίνητα
ενώ τώρα και οι νύχτες τρέχανε πιο γρήγορα
ώσπου να δει το πρώτο όνειρο γίνονταν μεσάνυχτα
ώσπου να απολαύσει το μεγάλο, το καλό, ερχόταν το πρωί
κουτρουβαλώντας έφευγε πια ο χρόνος απ’ τα χέρια του
κι όλο και πιο κοντά σίμωνε το μεγάλο γεγονός.
Από τη συγκεντρωτική έκδοση Πηγαίος κώδικας (2009) του Γιάννη Καρατζόγλου
Οι ποιητές της Θεσσαλονίκης τον 20ό αιώνα και ως σήμερα (ανθολογία) / Γιάννης Καρατζόγλου
Μάνος Χατζιδάκις & Νίκος Γκάτσος, Τι να γίνεται ο κυρ-Φώτης
(ενορχήστρωση: Δήμος Μούτσης, τραγούδι: Γρηγόρης Μπιθικώτσης / δίσκος: Επιστροφή (1970))
[Ενότητα Ψυχοσάββατο (1998, 2003, 2012)]
Ψυχοσάββατο
Παππού Γιώργο, γιαγιά Αγγελική, γιαγιά Λοξία,
Ιωάννα και Αρίστη, Γιώργο και Κώστα,
Μυρτώ, Ειρήνη και Ευφημία,
κυρ Φώτη και μπάρμπ’ Ανδρέα,
Μηνά, κυρ Γιάννη και θεία Κλειώ,
Χρυσάνθη, Τριαντάφυλλε και Νίκο,
αναπαυθείτε εν ειρήνη.
Εμείς, εδώ κάτω, ακόμα πολεμούμε αδίκως.
Ψηνόμαστε στο ακατανόητο καμίνι του εφήμερου
και σας μνημονεύουμε.
Σας φέρνουμε δίπλα μας,
τις λίγες στιγμές που αναπαυόμαστε,
γαληνεύουμε,
και πάλι συνεχίζουμε τον μάταιο αγώνα μας.
Από τη συλλογή Ντόρτια (2012) του Παναγιώτη Γούτα
Οι ποιητές της Θεσσαλονίκης τον 20ό αιώνα και ως σήμερα (ανθολογία) / Παναγιώτης Γούτας
Μάνος Χατζιδάκις & Νίκος Γκάτσος, Ο χορός των σκύλων
(τραγούδι: Μάνος Χατζιδάκις & Αλίκη Καγιαλόγλου / δίσκος: Αντικατοπτρισμοί (1993))
Σκύλοι
Κάθε μέρα η ίδια σκηνή
Τρεις σκύλοι στο απέναντι πεζοδρόμιο
παίζουνε πρέφα
Ο ένας συνήθως κλέβει
με ύφος κατεργάρικης αθωότητας
αλλά δεν κερδίζει την παρτίδα
Οι άλλοι δύο
εύπιστοι εκ γενετής
χαζολογάνε δεξιά αριστερά και
γρυλίζουν σε καμιά περαστική γάτα
απολαμβάνοντας τη ραστώνη του μεσημεριού
Κοιτάζουν με απορία
τ’ αγριεμένα σούρτα φέρτα
και ξύνουν τ’ αχαμνά τους
προς ένδειξη κατανόησης
στον πόνο των παπουτσιών
Ατέλειωτες παρτίδες
ανακούρκουδα στο πεζοδρόμιο
με στοιχήματα ζωής και θανάτου
για τα μερμήγκια τις πεταλούδες και τα όνειρα
Κι όταν το ποδοβολητό των ελλόγων
καταντάει ανυπόφορο
τα μαζεύουν και φεύγουν
με τις ουρές στα σκέλια
και τις καρδιές παραμάσχαλα
Θα μου πείτε: σκύλοι είναι
Η απόχη του μπόγια
πάντα ετοιμοπόλεμη
καραδοκεί
την ελάχιστη αλλαγή περιμένοντας
Τη μοιραία παρτίδα.
Από τη συλλογή Μάσκα οξυγόνου (2011) της Στέλλας Γεωργιάδου
Οι ποιητές της Θεσσαλονίκης τον 20ό αιώνα και ως σήμερα (ανθολογία) / Στέλλα Γεωργιάδου
Το πρακτορείο
Μουσική: Σταύρος Ξαρχάκος
Στίχοι: Νίκος Γκάτσος
Μπουζούκι: Κώστας Παπαδόπουλος, Χρήστος Κωνσταντίνου, Γιάννης Μπιθικώτσης, Θεόδωρος Πολυκανδριώτης, Στέλιος Βαμβακάρης
Ούτι: Σπύρος Ιωαννίδης
Βιολί: Στάθης Κουκουλάρης
Κιθάρα: Στέλιος Καρύδας
Σαντούρι: Αριστείδης Μόσχος
Ακορντεόν: Λάζαρος Κουλαξίζης
Κρουστά: Σπύρος Λιβιεράτος, Γιώργος Γευγελής
Πιάνο: Τάκης Χαρίτος
Τραγούδι: Σταύρος Ξαρχάκος
Έργο: Ρεμπέτικο (1983)
[Πηγή για τα ονόματα των μουσικών: Ταινιοθήκη της Ελλάδος]
Το πρακτορείο
θολό και κρύο
κάποιοι μιλάνε για παράξενες βροχές
και το ταξίδι
σαν άγριο φίδι
γεμίζει φόβο τις αδύνατες ψυχές
Απόψε μοιάζουμε κι οι δύο
πιο πίσω ’γώ κι εσύ μπροστά
σα βραδινό λεωφορείο
που ’χει τα φώτα του σβηστά
για μας ο κόσμος δεν τελειώνει
για μας ο κόσμος αρχινά
μα της καρδιάς το μαύρο χιόνι
δε θα μας βγάλει πουθενά
Το πρακτορείο
θολό και κρύο
κάποιοι μιλάνε για παράξενες βροχές
και το ταξίδι
σαν άγριο φίδι
γεμίζει φόβο τις αδύνατες ψυχές
Άντρα και γείτονα και φίλε
στη φτώχεια και στην προσφυγιά
μια παγωμένη σπίθα στείλε
να σου την κάνω πυρκαγιά
κι αν δεν καείς έλα κατόπι
που δε θα μένει πια κανείς
για να γίνουμε πάλι ανθρώποι
στον κήπο της Γεσθημανής
Το πρακτορείο
θολό και κρύο
κάποιοι μιλάνε για παράξενες βροχές
και το ταξίδι
σαν άγριο φίδι
γεμίζει φόβο τις αδύνατες ψυχές
Στη Σαλαμίνα
Μουσική: Σταύρος Ξαρχάκος
Στίχοι: Νίκος Γκάτσος
Μπουζούκι: Κώστας Παπαδόπουλος, Χρήστος Κωνσταντίνου, Γιάννης Μπιθικώτσης, Θεόδωρος Πολυκανδριώτης, Στέλιος Βαμβακάρης
Ούτι: Σπύρος Ιωαννίδης
Βιολί: Στάθης Κουκουλάρης
Κιθάρα: Στέλιος Καρύδας
Σαντούρι: Αριστείδης Μόσχος
Ακορντεόν: Λάζαρος Κουλαξίζης
Κρουστά: Σπύρος Λιβιεράτος, Γιώργος Γευγελής
Πιάνο: Τάκης Χαρίτος
Τραγούδι: Τάκης Μπίνης & χορωδία
Έργο: Ρεμπέτικο (1983)
[Πηγή για τα ονόματα των μουσικών: Ταινιοθήκη της Ελλάδος]
Στης Σαλαμίνας τα νερά
καράβι ταξιδεύει
κι ένα κορίτσι στη στεριά
τη μάνα του γυρεύει
Ρίχνει σταυρό στη θάλασσα
πετροβολάει το χώμα
δώδεκα χρόνια πέρασαν
και τη θυμάται ακόμα
Μάνα που πάλευες μες στα λιμάνια
δίχως χαμόγελο και περηφάνια
μάνα που λύγισες μες στα μουράγια
μάνα μου μάνα μου κυνηγημένη
από τη κούνια σου στη Μενεμένη
Στης Σαλαμίνας τα νερά
κοιμάται το φεγγάρι
κι ένα κορίτσι στη στεριά
για τ’ όνειρο σαλπάρει
Βλέπει της Σμύρνης τη φωτιά
του Κορδελιού τη στάχτη
κι ένα λουλούδι που άνθιζε
στου κήπου τους τον φράχτη
Μάνα που πάλευες μες στα λιμάνια
δίχως χαμόγελο και περηφάνια
μάνα που λύγισες μες στα μουράγια
μάνα μου μάνα μου βασανισμένη
από τη κούνια σου στη Μενεμένη
Στην Αμφιάλη
Μουσική: Σταύρος Ξαρχάκος
Στίχοι: Νίκος Γκάτσος
Μπουζούκι: Κώστας Παπαδόπουλος, Χρήστος Κωνσταντίνου, Γιάννης Μπιθικώτσης, Θεόδωρος Πολυκανδριώτης, Στέλιος Βαμβακάρης
Ούτι: Σπύρος Ιωαννίδης
Βιολί: Στάθης Κουκουλάρης
Κιθάρα: Στέλιος Καρύδας
Σαντούρι: Αριστείδης Μόσχος
Ακορντεόν: Λάζαρος Κουλαξίζης
Κρουστά: Σπύρος Λιβιεράτος, Γιώργος Γευγελής
Πιάνο: Τάκης Χαρίτος
Τραγούδι: Κώστας Τσίγγος, Κώστας Μαντζόπουλος, Νίκος Μαραγκόπουλος, Τάκης Μπίνης & Σταύρος Ξαρχάκος
Έργο: Ρεμπέτικο (1983)
[Πηγή για τα ονόματα των μουσικών: Ταινιοθήκη της Ελλάδος]
Μια βραδιά στην Αμφιάλη
του τη φέραν του Μιχάλη
του τη φέραν του Μιχάλη
μια βραδιά στην Αμφιάλη
πως πουλούσε με το δράμι
κουλουράκια με σουσάμι
κουλουράκια με σουσάμι
τα πουλούσε με το δράμι
Ένα κι ένα κάνουν δύο
πέστε του Μιχάλη αντίο
δύο κι ένα κάνουν τρία
τον γραπώσαν τα θηρία
Άλλη μια βραδιά στην Τρούμπα
βρε, αμολήσανε καλούμπα
αμολήσανε καλούμπα, βρε
άλλη μια βραδιά στην Τρούμπα
Πούλαγε ζεστή τουλούμπα
κι έτσι έπεσε στη λούμπα
κι έτσι έπεσε στη λούμπα
γιατί πούλαγε τουλούμπα
Ένα κι ένα κάνουν δύο
πέστε του Μιχάλη αντίο
δύο κι ένα κάνουν τρία
τον γραπώσαν τα θηρία
Ποιος του φταίει του Μιχάλη
το ξερό του το κεφάλι
το ξερό του το κεφάλι
να ποιος φταίει του Μιχάλη
είχε κρύψει στο συρτάρι
φούντες-φούντες το χορτάρι
φούντες-φούντες το χορτάρι
είχε κρύψει στο συρτάρι
Ένα κι ένα κάνουν δύο
πέστε του Μιχάλη αντίο
δύο κι ένα κάνουν τρία
τον γραπώσαν τα θηρία
Θα του στείλουμε λουκούμια
τώρα που ’γινε σαν μούμια
τώρα που ’γινε σαν μούμια
θα του στείλουμε λουκούμια
να τα τρώει στο κελί του
να χτυπάει την κεφαλή του
να χτυπάει την κεφαλή του
στο μακρόστενο κελί του
Ένα κι ένα κάνουν δύο
πέστε του Μιχάλη αντίο
δύο κι ένα κάνουν τρία
τον γραπώσαν τα θηρία
Ένα κι ένα κάνουν δύο
πέστε μας κι εμάς αντίο
δύο κι ένα κάνουν τρία
και τελειώνει η ιστορία
Εμένα λόγια μη μου λες
Μουσική: Σταύρος Ξαρχάκος
Στίχοι: Νίκος Γκάτσος
Μπουζούκι: Κώστας Παπαδόπουλος, Χρήστος Κωνσταντίνου, Γιάννης Μπιθικώτσης, Θεόδωρος Πολυκανδριώτης, Στέλιος Βαμβακάρης
Ούτι: Σπύρος Ιωαννίδης
Βιολί: Στάθης Κουκουλάρης
Κιθάρα: Στέλιος Καρύδας
Σαντούρι: Αριστείδης Μόσχος
Ακορντεόν: Λάζαρος Κουλαξίζης
Κρουστά: Σπύρος Λιβιεράτος, Γιώργος Γευγελής
Πιάνο: Τάκης Χαρίτος
Τραγούδι: Κώστας Τσίγγος
Έργο: Ρεμπέτικο (1983)
[Πηγή για τα ονόματα των μουσικών: Ταινιοθήκη της Ελλάδος]
Εμένα λόγια μη μου λες και μη με περιπαίζεις
μπορεί μια μέρα να με δεις διευθυντή τραπέζης
αβέρτα τα χιλιάρικα στους φίλους μου θα δίνω
και με λουλά πολίτικο τον αργιλέ θα πίνω
Τι πράμα είναι ο άνθρωπος δεν το ’χω καταλάβει
εκεί που σβήνει πυρκαγιές, άλλες φωτιές ανάβει
κι αν του φερθεί μπαμπέσικα η τύχη η ρουφιάνα
πατέρα κάνει τον καιρό και την ελπίδα μάνα
Γι’ αυτό ξηγήσου φρόνιμα και μη με κατακρίνεις
μα στην καινούρια μοιρασιά κουράγιο να μου δίνεις
γιατί άμα πέσουν τα χαρτιά και δεν πετύχω άσο
καλογεράκι θα γενώ και θα φορέσω ράσο
Μπουρνοβαλιά
Μουσική: Σταύρος Ξαρχάκος
Στίχοι: Νίκος Γκάτσος
Μπουζούκι: Κώστας Παπαδόπουλος, Χρήστος Κωνσταντίνου, Γιάννης Μπιθικώτσης, Θεόδωρος Πολυκανδριώτης, Στέλιος Βαμβακάρης
Ούτι: Σπύρος Ιωαννίδης
Βιολί: Στάθης Κουκουλάρης
Κιθάρα: Στέλιος Καρύδας
Σαντούρι: Αριστείδης Μόσχος
Ακορντεόν: Λάζαρος Κουλαξίζης
Κρουστά: Σπύρος Λιβιεράτος, Γιώργος Γευγελής
Πιάνο: Τάκης Χαρίτος
Τραγούδι: Σωτηρία Λεονάρδου & χορωδία
Έργο: Ρεμπέτικο (1983)
[Πηγή για τα ονόματα των μουσικών: Ταινιοθήκη της Ελλάδος]
Όπα όπα όπα όπα
σου το λέγω και σου το ’πα
το κορμάκι το φιδίσιο
μην το γέρνεις μπρος και πίσω
το κορμάκι το φιδίσιο
κράτα το και λίγο ίσιο
Χόρεψε, Μπουρνοβαλιά μου
να σου στείλω τα φιλιά μου
χόρεψε, αγαπούλα μου
παραμύθι πούλα μου
Χόρεψε, Μπουρνοβαλιά μου
να θυμάμαι τα παλιά μου
χόρεψε, χανούμισσα
μου ’μοιασες και σου ’μοιασα
Όπα όπα όπα όπα
κοιτα γύρω σου και σώπα
μάτια σε τρυπάνε χίλια
μέσα απ’ της καρδιάς τη γρίλια
μάτια σε τρυπάνε χίλια
με χαμόγελο και ζήλια
Χόρεψε, Μπουρνοβαλιά μου
να θυμάμαι τα παλιά μου
χόρεψε, χανούμισσα
μου ’μοιασες και σου ’μοιασα
Χόρεψε, Μπουρνοβαλιά μου
να σου στείλω τα φιλιά μου
χόρεψε, αγαπούλα μου
παραμύθι πούλα μου
Καίγομαι καίγομαι
Μουσική: Σταύρος Ξαρχάκος
Στίχοι: Νίκος Γκάτσος
Μπουζούκι: Κώστας Παπαδόπουλος, Χρήστος Κωνσταντίνου, Γιάννης Μπιθικώτσης, Θεόδωρος Πολυκανδριώτης, Στέλιος Βαμβακάρης
Ούτι: Σπύρος Ιωαννίδης
Βιολί: Στάθης Κουκουλάρης
Κιθάρα: Στέλιος Καρύδας
Σαντούρι: Αριστείδης Μόσχος
Ακορντεόν: Λάζαρος Κουλαξίζης
Κρουστά: Σπύρος Λιβιεράτος, Γιώργος Γευγελής
Πιάνο: Τάκης Χαρίτος
Τραγούδι: Σωτηρία Λεονάρδου & χορωδία
Έργο: Ρεμπέτικο (1983)
[Πηγή για τα ονόματα των μουσικών: Ταινιοθήκη της Ελλάδος]
Όταν γεννιέται ο άνθρωπος
ένας καημός γεννιέται
κι όταν φουντώνει ο πόλεμος
το αίμα δεν μετριέται
Καίγομαι καίγομαι
ρίξε κι άλλο λάδι στη φωτιά
πνίγομαι πνίγομαι
πέτα με σε θάλασσα βαθιά
Ορκίστηκα στα μάτια σου
που τα ’χα σα βαγγέλιο
τη μαχαιριά που μου ’δωκες
να σου την κάμω γέλιο
Καίγομαι καίγομαι
ρίξε κι άλλο λάδι στη φωτιά
πνίγομαι πνίγομαι
πέτα με σε θάλασσα βαθιά
Μα συ βαθιά στην κόλαση
την αλυσίδα σπάσε
κι αν με τραβήξεις δίπλα σου
ευλογημένος να ’σαι
Καίγομαι καίγομαι
ρίξε κι άλλο λάδι στη φωτιά
πνίγομαι πνίγομαι
πέτα με σε θάλασσα βαθιά
Το δίχτυ
Μουσική: Σταύρος Ξαρχάκος
Στίχοι: Νίκος Γκάτσος
Μπουζούκι: Κώστας Παπαδόπουλος, Χρήστος Κωνσταντίνου, Γιάννης Μπιθικώτσης, Θεόδωρος Πολυκανδριώτης, Στέλιος Βαμβακάρης
Ούτι: Σπύρος Ιωαννίδης
Βιολί: Στάθης Κουκουλάρης
Κιθάρα: Στέλιος Καρύδας
Σαντούρι: Αριστείδης Μόσχος
Ακορντεόν: Λάζαρος Κουλαξίζης
Κρουστά: Σπύρος Λιβιεράτος, Γιώργος Γευγελής
Πιάνο: Τάκης Χαρίτος
Τραγούδι: Τάκης Μπίνης & χορωδία
Έργο: Ρεμπέτικο (1983)
[Πηγή για τα ονόματα των μουσικών: Ταινιοθήκη της Ελλάδος]
Κάθε φορά που ανοίγεις δρόμο στη ζωή
μην περιμένεις να σε βρει το μεσονύχτι
έχε τα μάτια σου ανοιχτά βράδυ πρωί
γιατί μπροστά σου πάντα απλώνεται ένα δίχτυ
Αν κάποτε στα βρόχια του πιαστείς
κανείς δεν θα μπορέσει να σε βγάλει
μονάχος βρες την άκρη της κλωστής
κι αν είσαι τυχερός ξεκινά πάλι
Αυτό το δίχτυ έχει ονόματα βαριά
που είναι γραμμένα σ’ επτασφράγιστο κιτάπι
άλλοι το λεν του κάτω κόσμου πονηριά
κι άλλοι το λεν της πρώτης άνοιξης αγάπη
Αν κάποτε στα βρόχια του πιαστείς
κανείς δεν θα μπορέσει να σε βγάλει
μονάχος βρες την άκρη της κλωστής
κι αν είσαι τυχερός ξεκινά πάλι
Βίκυ Παπαπροδρόμου: ό,τι πολύ αγάπησα (ποίηση, πεζογραφία & μουσική) 