Οι πτηνόμορφες αδελφές του Λόρδου Μπάιρον
Οι αδελφές μου είναι δύο.
Τις νύχτες
κρώζουν δαιμονισμένα.
Οι αδελφές μου είναι τριακόσιες εξήντα πέντε·
μία για κάθε εφιάλτη του χρόνου.
Το κορμί τους το πιο λείο στυπόχαρτο
ο κονδυλοφόρος μου αιχμηρός
σφουγγίζω το μελάνι
στο ξανθό χνούδι των ποδιών
όταν μπαίνω στην απαγορευμένη τους ρωγμή
αγκιστρώνω στα σωθικά τους ποιήματα
θα γεννήσουν μικρά τέρατα βολβούς
με έξι δάχτυλα που θα γράφουν ταυτόχρονα.
Η μία ζει σε βάρος της άλλης –
όταν η μία γεμίζει, η άλλη αδειάζει·
όταν η μία ξεσκίζει, η άλλη ράβει.
Οι αδελφές μου είναι δύο:
Η εξής μία.
Τη λένε Αυγούστα.
Αδελφή και Ερωμένη μαζί.
Από τη συλλογή Η γυμνή μοναξιά του ποιητή Όμικρον (2021) της Χλόης Κουτσουμπέλη
Οι ποιητές της Θεσσαλονίκης τον 20ό αιώνα και ως σήμερα (ανθολογία) / Χλόη Κουτσουμπέλη
Βίκυ Παπαπροδρόμου: ό,τι πολύ αγάπησα (ποίηση, πεζογραφία & μουσική) 