Ολόιδιο σκαρπέλο
Σκέφτηκα: ίσαμε εδώ οι σωματικές μετακινήσεις
η άσκηση όποιας λαλιάς για την πάντα μάταιη επικοινωνία
φτάνει η σχεδόν μανία, ακόρεστη, που με ξεφλουδίζει
είπα να κρυφτώ στο σαρκίο σου σαν σκόρος.
Κι αρχίζει η άλλη τυραννία: παλιά εκχυλίσματα
και αποστάξεις συμπλέκονται στο παρόν σαν βιοκαταλύτες∙
ρίζες σου παλιές, έστω λησμονημένες
ανασταίνονται μέσα μου ενεργά και με δαπανούνε
συνεφάπτονται των στιγμών μας εν είδει σεβντά.
Την ξέρω, η ίδια μοίρα κι άλλοτε μ’ έχει πολυμερίσει:
θα σκαφτώ με ολόιδιο σκαρπέλο.
Από τη συλλογή Πρατήριο καυσίμων (1982) του Γιάννη Καρατζόγλου
Οι ποιητές της Θεσσαλονίκης τον 20ό αιώνα και ως σήμερα (ανθολογία) / Γιάννης Καρατζόγλου
Βίκυ Παπαπροδρόμου: ό,τι πολύ αγάπησα (ποίηση, πεζογραφία & μουσική) 