Μάνος Ελευθερίου, Σ’ έναν καθρέφτη μαγαζιού

Σ’ έναν καθρέφτη μαγαζιού

Γυρνώντας από κάποιο θάνατό μου
το κάτι λίγο βλέποντας από τον εαυτό μου
σ’ έναν καθρέφτη μαγαζιού

(αυτό το κάτι που ήταν κάποτε αλλιώς
ή που εγώ το νόμιζα)

είδα πως είχα δυο γκρεμούς στο πρόσωπό μου.
Οι παλαιοί μου τρόμοι πια δεν φαίνονταν.
Το σώμα, όσο κοίταξα, μάλλον ακόμη στέρεο
στο αναμενόμενο χωρίς μορφή και ήχους.

Έχω θάψει πολλές αγάπες και πολλούς φίλους.
Η φωνή τους κι η μυρωδιά τους μ’ ακολουθούν.
Ίσως να ζω το μέλλον μου, ως φαίνεται, αλλά ποτέ
δεν το σκέφτηκα σαν αυταπάτη.

Από τη συλλογή Το νεκρό καφενείο (1997) του Μάνου Ελευθερίου