Απόστολος Καλδάρας & Χρήστος Αργυρόπουλος, Δεν ξέρω πόσο σ’ αγαπώ
Μπουζούκι: Κώστας Παπαδόπουλος & Λάκης Καρνέζης
Τραγούδι: Βίκη Μοσχολιού
Δίσκος 45 στροφών του 1965 [πρώτη εκτέλεση του τραγουδιού]
Δεν ξέρω πόσο σ’ αγαπώ
μέτρο δεν έχει η αγάπη
είναι απ’ τον ήλιο πιο ψηλά
και δεν τη φτάνει μάτι
Ήταν μια σπίθα στην αρχή
και μιας βροχής ψιχάλα
κι έγινε η σπίθα πυρκαγιά
και πέλαγος η στάλα
Η αγάπη που μας έδεσε
πόνο δε θα γνωρίσει
είμαστε δυο σταλαγματιές
από την ίδια βρύση
Ήταν μια σπίθα στην αρχή
και μιας βροχής ψιχάλα
κι έγινε η σπίθα πυρκαγιά
και πέλαγος η στάλα
Βίκυ Παπαπροδρόμου: ό,τι πολύ αγάπησα (ποίηση, πεζογραφία & μουσική) 
Παράθεμα: Πυρκαγιά σε τράκτορα φορτηγού στην προέκταση Μακρυγιάννη- ΦΩΤΟ | Διαιτες
Ύστερα από μια τόσο κουραστική ημέρα και μέσα σ’ όλα αυτά τα δυσάρεστα που συμβαίνουν, πόσο γλυκαίνει την ψυχή αυτό το παλιό (κλασικό πια!), πολυαγαπημένο κι αθάνατο άκουσμα!
Τι μουσική, τι στίχοι, τι ερμηνεία!
Ακούω τη Μοσχολιού «είμαστε δυο σταλαγματιές / από την ίδια βρύση» και ταυτόχρονα συνειδητοποιώ πόση γλυκύτητα «σταλάζουν» οι ήχοι του μπουζουκιού…
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
Επειδή τα ίδια είχα κι εγώ να πω, απλώς προσυπογράφω το σχόλιο της Γιόλας.
Μέλι γλυκύτατο η πενιά και το τραγούδι συνολικά. 🙂
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
Υπέροχο τραγούδι, από εκείνα που δημιούργησαν τον μύθο της Μοσχολιού
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
Ασφαλώς, Φώτη. Κι από τα ομορφότερα του Καλδάρα.
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
Reblogged στις Manolis.
Μου αρέσει!Μου αρέσει!