Φανή Αθανασιάδου, Saint Denis

Saint Denis

Αυτό το βαθύ βλέμμα
του φόβου ή της αποφυγής
πώς μοιάζει με μια τεράστια μπλε πεταλούδα
που ήρθε και κάθισε στα μαλλιά σου
να μ’ εμποδίζει έτσι
να τα χαϊδεύω
να τα χτενίζω
να τα στολίζω μ’ εκείνα τα παράξενα
πολύχρωμα κοκαλάκια
που είχαμε διαλέξει μαζί
ένα απόγευμα του Ιούνη
στην αγορά του Σεν Ντενί.

Σεν Ντενί: εξεγερμένο προάστιο του Παρισιού το 2006 (φυλετικές ταραχές)

Από τη συλλογή Δελτίου καιρού (2010) της Φανής Αθανασιάδου

Οι ποιητές της Θεσσαλονίκης τον 20ό αιώνα και ως σήμερα (ανθολογία) / Φανή Αθανασιάδου

Φανή Αθανασιάδου, Χριστουγεννιάτικο

Χριστουγεννιάτικο

Θα ’ναι η οριστική ρήξη
ένα μειδίαμα στο πρόσωπο
ράγισμα στο γυαλί∙
ένας απρόσκλητος επισκέπτης
ανήμερα τα Χριστούγεννα
μες στις μέρες των γιορτών
να γνέφει με το χέρι του
πως όλα εδώ τελειώσανε
πως πρέπει να ψάξουμε
γι’ άλλη γη
γι’ άλλα μέρη…
να μείνουμε εκεί
να μεγαλώσουμε
και ίσως κάποτε
αγαπηθούμε ξανά.

Από τη συλλογή Δελτίου καιρού (2010) της Φανής Αθανασιάδου

Οι ποιητές της Θεσσαλονίκης τον 20ό αιώνα και ως σήμερα (ανθολογία) / Φανή Αθανασιάδου

Φανή Αθανασιάδου: Υποθετική μετοχή ή (άσ’ το να ’ναι)

Υποθετική μετοχή ή (άσ’ το να ’ναι)

Έτσι θα περάσει η μέρα∙
αμέτοχη ισορροπία
σε ξύλινους συμβιβασμούς
και το ποτάμι να ρέει δίπλα
κινούμενο σε αιώνιους σχηματισμούς
κυματισμούς πεπερασμένους
μετρημένους στα δάχτυλα των δύο χεριών
κι ό,τι μείνει απ’ όλη αυτή την ιστορία
θα ’ναι η εικόνα σου
όπως θα πίνεις τον καφέ
κάτω απ’ τον γερο-πλάτανο.

Από τη συλλογή Δελτίου καιρού (2010) της Φανής Αθανασιάδου

Οι ποιητές της Θεσσαλονίκης τον 20ό αιώνα και ως σήμερα (ανθολογία) / Φανή Αθανασιάδου

Φανή Αθανασιάδου, Το νησί των θησαυρών

Το νησί των θησαυρών

Το ταξίδι ήταν μακρύ
ίσως και δύσκολο
κι ο καπετάνιος είχε τις αμφιβολίες του
για τον ποιόν του πληρώματος∙
είχε διαρρεύσει κιόλας η είδηση
ότι τάχα ψάχνανε για κάποιο νησί
με κρυμμένους θησαυρούς∙
τη φαντασία πυροδότησε
ακόμα περισσότερο το όνομα του καραβιού
που λεγόταν «Κάπτεν Φιλντ»
και ανήκε σε έναν περιβόητο πειρατή.
Όμως ο ιδιοκτήτης, ο καπετάνιος
κι ο μικρός Χόκινς
είχαν άλλα στο μυαλό τους∙
αυτούς τους ένοιαζε να φτάσουν
σε ένα νησί που το λέγαν Ιθάκη
κι όπως είχαν ακούσει
όποιος έφτανε σώος εκεί
κέρδιζε όλους τους περιούσιους θησαυρούς.

Από τη συλλογή Δελτίου καιρού (2010) της Φανής Αθανασιάδου

Οι ποιητές της Θεσσαλονίκης τον 20ό αιώνα και ως σήμερα (ανθολογία) / Φανή Αθανασιάδου

Φανή Αθανασιάδου, Το γελοίον του πράγματος

Το γελοίον του πράγματος

Διεμήνυσε το αστείο μετά του σοβαρού∙
βλέπεις, τα όριά τους είναι τόσο σχετικά
τόσο συγκεχυμένα
ιδιαίτερα κάποιες ώρες
εκεί γύρω στο απομεσήμερο
ή λίγο μετά τα μεσάνυχτα
όταν αλλάζει η μέρα
και όλοι καταλαβαίνουμε
το γελοίον του πράγματος.

Από τη συλλογή Δελτίου καιρού (2010) της Φανής Αθανασιάδου

Οι ποιητές της Θεσσαλονίκης τον 20ό αιώνα και ως σήμερα (ανθολογία) / Φανή Αθανασιάδου

Φανή Αθανασιάδου, Το απέναντι μπαλκόνι

Το απέναντι μπαλκόνι

Κάποιες φορές
ξεκαρδίζομαι στα γέλια
όταν θέτω στον εαυτό μου
το ρητορικό ερώτημα: τι είναι ζωή;
Ένα ταξίδι; Ένα παιχνίδι;
Ένα πέρασμα με το τρενάκι του τρόμου;
Ή μια στιγμιαία ερωτική απόλαυση;
Τότε ανακαλύπτω
το πεπερασμένο της ύπαρξής μου
όταν δεν μπορώ να ανοίξω το μάνταλο
από ένα παράθυρο
ή να απαντήσω στα γιατί της γυναίκας
από το απέναντι μπαλκόνι.

Από τη συλλογή Δελτίου καιρού (2010) της Φανής Αθανασιάδου

Οι ποιητές της Θεσσαλονίκης τον 20ό αιώνα και ως σήμερα (ανθολογία) / Φανή Αθανασιάδου

Φανή Αθανασιάδου, Τα άλλα τείχη

Τα άλλα τείχη

Ευδιάκριτα τα τείχη
από την άκρη της πόλης
υψώθηκαν, λέει,
για να προστατέψουν
τους νομοταγείς πολίτες
από ύποπτα στοιχεία
που τριγύριζαν τη νύχτα
απειλώντας την τάξη και την ασφάλεια∙
ήταν κι αυτός ένας εύσχημος τρόπος
να αποτρέψουν όσους ήθελαν να μάθουν
στ’ αλήθεια
τι συνέβαινε εκεί έξω…
ευδιάκριτα τα τείχη
ακόμα και με γυμνό οφθαλμό
και πόσο μοιάζανε, λένε όσοι τα ζήσανε,
μ’ εκείνα τα τείχη του θείου Καβάφη.

Από τη συλλογή Δελτίου καιρού (2010) της Φανής Αθανασιάδου

Οι ποιητές της Θεσσαλονίκης τον 20ό αιώνα και ως σήμερα (ανθολογία) / Φανή Αθανασιάδου

Φανή Αθανασιάδου, Στον δρόμο για το Πίτσμπουργκ

Στον δρόμο για το Πίτσμπουργκ

Στον δρόμο για το Πίτσμπουργκ
οδηγούσε ο Νιούμαν
όχι ο Πολ
αλλά ο δίδυμος αδερφός του.
Πήγαινε να συναντήσει
την αγαπημένη του Λώρα
σε κάποιο μοτέλ
στην πρώτη παρακαμπτήριο
του μεγάλου αυτοκινητόδρομου.
Αφού ήπιαν βιαστικά ένα μπέρμπον
και δώσανε όρκους αιώνιας πίστης και αγάπης
(σημάδι ανασφάλειας όλων των ανθρώπων)
εκείνος πήγε για μια παρτίδα μπιλιάρδου
θα ’κανε τους συνηθισμένους του θεατρινισμούς
σε ένα ακόμα καλά στημένο παιχνίδι
για να εξασφαλίσει τα προς το ζην
του επόμενου μήνα (δεν ήταν δα και λίγα).
Ύστερα θα επέστρεφε σ’ εκείνη
και σα να μη συνέβαινε τίποτα
θα της έταζε ένα ακόμα ταξίδι του μέλιτος
μακριά από τα φώτα της πόλης.

Από τη συλλογή Δελτίου καιρού (2010) της Φανής Αθανασιάδου

Οι ποιητές της Θεσσαλονίκης τον 20ό αιώνα και ως σήμερα (ανθολογία) / Φανή Αθανασιάδου

Φανή Αθανασιάδου, Σταχτοπούτα

Σταχτοπούτα

Σκοτεινές σκέψεις
πλησιάζουν απειλητικά
τον ουρανό της Σταχτοπούτας
κι εκείνη προσεύχεται στην καλή της νεράιδα
γιατί η δωδεκάτη νυχτερινή πλησιάζει.

Από τη συλλογή Δελτίου καιρού (2010) της Φανής Αθανασιάδου

Οι ποιητές της Θεσσαλονίκης τον 20ό αιώνα και ως σήμερα (ανθολογία) / Φανή Αθανασιάδου

Φανή Αθανασιάδου, Σιέστα

Σιέστα

Πικρή γεύση
ό,τι αφήνει μετά η μπόρα∙
δε σαλεύει τίποτα
κι αυτό είναι που με ανησυχεί
με προτρέπει να βγω έξω
και να τρέχω ακατάπαυστα στην εξοχή.
Όμως η παρόρμηση της στιγμή
με υπονομεύει∙
προτιμά να σωπαίνει, να υπομένει
και να παραμένει ανενεργή
κάτω από τη χρόνια επιρροή
του «κλεινού άστεως».

Από τη συλλογή Δελτίου καιρού (2010) της Φανής Αθανασιάδου

Οι ποιητές της Θεσσαλονίκης τον 20ό αιώνα και ως σήμερα (ανθολογία) / Φανή Αθανασιάδου

Φανή Αθανασιάδου, Ρήξη

Ρήξη

Ρήξη συνδέσμων
ή και δεσμών
το ίδιο είναι…
άλλωστε και τα δύο
τον ίδιο πόνο προκαλούν∙
η διαφορά έγκειται στη διάρκεια
και τον τρόπο αντιμετώπισης…
Εξαρτάται…
από το πόσο δραστική
ή αμήχανη θα ’ναι
η θεραπεία τους.

Από τη συλλογή Δελτίου καιρού (2010) της Φανής Αθανασιάδου

Οι ποιητές της Θεσσαλονίκης τον 20ό αιώνα και ως σήμερα (ανθολογία) / Φανή Αθανασιάδου

Φανή Αθανασιάδου, Προσφορά

Προσφορά

Αθέτησε τον λόγο της∙
έτσι πιάστηκε
σε μια ανήκουστη για κείνη δέσμευση∙
να προλογίζει την είσοδο
της «αυτού μεγαλειότητας»
μεθοδευμένης υπόκλισης
πριν ξεκινήσει το πρωί για το γραφείο.
Ήταν μια προσφορά
των πολυκαταστημάτων της υπόληψης
–μοναδική ευκαιρία–
να αγοράσει με δόσεις το προϊόν εκείνο
που μήνες τώρα υποσχόταν
μεγαλύτερη καύση θερμίδων
χωρίς ιδιαίτερο κόπο εκ μέρους της
παρά μόνο με την ολιγόωρη καθημερινή της έκθεση
σε διορθωτικές λάμπες αλογόνου.

Από τη συλλογή Δελτίου καιρού (2010) της Φανής Αθανασιάδου

Οι ποιητές της Θεσσαλονίκης τον 20ό αιώνα και ως σήμερα (ανθολογία) / Φανή Αθανασιάδου

Φανή Αθανασιάδου, Παραινέσεις

Παραινέσεις

Δεν έχω να δηλώσω τίποτα
παρά μόνο τη σιωπή
σαν το μοναδικό όπλο
που έχω να αντιπαραθέσω
απέναντι στις σφαίρες∙
πάντα παρατηρούσα καλά τις λέξεις
πριν τις εκφωνήσω
δειλά ή δυνατά
ανάλογα με την περίσταση
τονίζοντας τις συλλαβές
ή τα φωνήεντα:
«Η παραλήγουσα δεν περισπάται
όταν η λήγουσα είναι μακρά».
Αναρωτήθηκα γιατί το μέτρο να ’χει
τόση σημασία στη ζωή μου
«παν μέτρον άριστον»
ή «μέτρησε καλά τα πράγματα
πριν προχωρήσεις».

(«Λογύδρια ανυπεράσπιστων οραμάτων»)

Από τη συλλογή Δελτίου καιρού (2010) της Φανής Αθανασιάδου

Οι ποιητές της Θεσσαλονίκης τον 20ό αιώνα και ως σήμερα (ανθολογία) / Φανή Αθανασιάδου

Φανή Αθανασιάδου, Ο χορός της Νιόβης

Ο χορός της Νιόβης

Ο ήχος των φλας
αυτό το συνεχές γωνιακό
αναβόσβημα των ματιών της
καταπώς της έπρεπε
καταπώς πίστευε πως της έπρεπε
στο λευκό δωμάτιο
την βρήκα στο λευκό δωμάτιο
την βρήκαν στο λευκό δωμάτιο
αριθμός 16
έτσι ξαφνικά κι απρόσμενα
χωρίς να το περιμένει κανείς
τυλιγμένη με τη μοναδική της εσάρπα
μόνο μ’ αυτή
καταπώς της έπρεπε
καταπώς πίστευε πως της έπρεπε.

Από τη συλλογή Δελτίου καιρού (2010) της Φανής Αθανασιάδου

Οι ποιητές της Θεσσαλονίκης τον 20ό αιώνα και ως σήμερα (ανθολογία) / Φανή Αθανασιάδου

Φανή Αθανασιάδου, Ο καιρός

Ο καιρός

Στη Βρετάνη πάλι βρέχει∙
στην Κίμωλο τα πουλιά ζευγαρώνουν∙
η συνάντηση στη μικρή τσαγερί
αποδείχτηκε τελικά πολύ ανιαρή∙
οι δρόμοι που ακολουθήσανε
δεν οδήγησαν πουθενά∙
είναι σαν τα χελιδόνια που περιμένεις
να ’ρθουν με την Άνοιξη
κι εκείνα δε φθάνουν ποτέ.
Ο κύριος Σμιθ δοκιμάζει στη σάλα
το καινούριο του κουστούμι
από πανάκριβο κασμίρ
ενώ συμπληρώνει την εμφάνιση
με την ομπρέλα απ’ το Λονδίνο.
Έξω βρέχει ακόμα.

Από τη συλλογή Δελτίου καιρού (2010) της Φανής Αθανασιάδου

Οι ποιητές της Θεσσαλονίκης τον 20ό αιώνα και ως σήμερα (ανθολογία) / Φανή Αθανασιάδου