Μαρία Κουγιουμτζή, Για την ψυχή του

Για την ψυχή του

Για την ψυχή του μη ρωτάς
μονάχα το ελαφίσιο σώμα του
το ζυμωμένο μ’ άχνη ζάχαρη
και πράσινο πιπέρι
να γνωρίσεις.
Να γίνεις τ’ αμυγδαλωτό
που θα δαγκώνει η μυρωδάτη ανάσα του
η τηλεφωνική γραμμή
που θα περνά το αίμα του
καθώς με το δικό σου αίμα θα συνομιλάει,
να δεις
θα ζεσταθείς καλά απ’ τα σεντόνια των χεριών του
είναι το σώμα του φίλος καλός,
ο εχθρός είν’ η ψυχή του.

Το συγκεκριμένο ποίημα της Μαρίας Κουγιουμτζή δημοσιεύτηκε στο περιοδικό Πάροδος, τεύχος 14 (Ιούνιος 2007).

Οι ποιητές της Θεσσαλονίκης τον 20ό αιώνα και ως σήμερα (ανθολογία) / Μαρία Κουγιουμτζή

Μαρία Κουγιουμτζή, Η ουρά της

Η ουρά της

Ήταν από τα πιο καυτά μοντέλα η Τζέινα
φεύγαν πουλιά
απ’ το μαύρο τρυπητό καλσόν της,
είχαν δυο ρίγες πράσινες
και δυο πορτοκαλιές
τα κίτρινα ποτάμια των μαλλιών της
που φτάναν και χαϊδεύανε
την άκρη της ουράς της
το χνουδωτό μαστίγιο
που μαστίγωνε
τους εραστές που πλέαν στα νερά της.

Το συγκεκριμένο ποίημα της Μαρίας Κουγιουμτζή δημοσιεύτηκε στο περιοδικό Εντευκτήριο, τεύχος 77 (Ιούνιος 2007).

Οι ποιητές της Θεσσαλονίκης τον 20ό αιώνα και ως σήμερα (ανθολογία) / Μαρία Κουγιουμτζή

Μαρία Κουγιουμτζή, Βουλιμία

Βουλιμία

Παρ’ όλη του την εξυπνάδα
ανόητος ήταν ο Πλεύσης.
Διάλεξε τα χειρότερα κομμάτια απ’ την ψυχή μου
κι άφησε τα καλύτερα.

Δεν μύρισε σωστά η λαιμαργία του
και καταβρόχθισε τις πέτσες και τα λίπη.
Κι όσα από τα καλύτερα κατά λάθος γεύτηκε
καθόλου δεν ξεχώρισε τη νοστιμιά τους.

Βέβαια έτρωγε άψογα
χαιρόσουν να τον βλέπεις
πώς έσχιζε με το μαχαίρι την καρδιά
πόσο λεπτά και έντεχνα
τύλιγε τις ιδέες του με το πιρούνι
μέσα στο κουτάλι.

Κι αφού έφαγε καλά και ρεύτηκε
γύρισε το κεφάλι της αλλού η όρεξή του.

Δε λέω, εκεί που στράφηκε
ήταν παχιά κομμάτια.
Ξεχειλίζανε τα ψαχνά
κι αστράφτανε τα λίπη.

Μόνο που μύριζαν βαριά
γιατί είχ’ αρχίσει η σήψη.

Το συγκεκριμένο ποίημα της Μαρίας Κουγιουμτζή δημοσιεύτηκε στο περιοδικό Πάροδος, τεύχος 14 (Ιούνιος 2007).

Οι ποιητές της Θεσσαλονίκης τον 20ό αιώνα και ως σήμερα (ανθολογία) / Μαρία Κουγιουμτζή

Μαρία Κουγιουμτζή, Στάση

Στάση

Στο τίποτα, στο πουθενά
πάνω στο ολοστρόγγυλο μηδέν
καθότανε η Μαίρη.

Κάτω
στα σκοτεινά ποτάμια
εκεί που γκρεμιζότανε όρθιο το χάος
έπλενε τα φτερά της.

Πάνω
στις γελαστές βεράντες του αέρα
χτένιζε τις ξανθές πλεξούδες των ονείρων της
μεταξωτά σχοινιά που τραγουδούσαν
καθώς τραβούσαν τα πανιά
και φούσκωνε το αόρατο
αερόστατο του χρόνου.

Αργά απομακρύνονται οι νεκροί
κι οι ζωντανοί τρεχάτοι.
Εκείνη κλούβιο αυγό
ακινητούσε ανάμεσά τους ως να σπάσει
χωρίς τη μυτερή πυξίδα της ανάστασης
πιστή στην αχαλίνωτη ορμή της στάσης.

Το συγκεκριμένο ποίημα της Μαρίας Κουγιουμτζή δημοσιεύτηκε στο περιοδικό Εντευκτήριο, τεύχος 77 (Ιούνιος 2007).

Οι ποιητές της Θεσσαλονίκης τον 20ό αιώνα και ως σήμερα (ανθολογία) / Μαρία Κουγιουμτζή

Μαρία Κουγιουμτζή, Λαιμαργία

Λαιμαργία

Μην ψάχνεις την Ζαννιέτα
κρύβεται.
Στη σγουρή λαιμαργία
του αιδοίου της κλεισμένη.

Εκεί, σαν την αράχνη
απλώνει τα βελουδένια χέρια της
αδράχνει τους εραστές
και πάνω στον σπασμό της ηδονής
τους αποκεφαλίζει.

Απ’ τ’ ανοιχτά της πόδια
οι χυμοί
σαν νεοσσοί χελιδονιών
ανοίγουνε το μυρωδάτο χείλος τους
να ταϊστούν από τις σάρκες σου
λίγο πριν ξεψυχήσεις, ακέφαλος
νεκρός και πλήρης,

μέσα σε τριανταφυλλιές σπασμών
και ασπασμούς αρωμάτων.

Το συγκεκριμένο ποίημα της Μαρίας Κουγιουμτζή δημοσιεύτηκε στο περιοδικό Πάροδος, τεύχος 14 (Ιούνιος 2007).

Οι ποιητές της Θεσσαλονίκης τον 20ό αιώνα και ως σήμερα (ανθολογία) / Μαρία Κουγιουμτζή

Μαρία Κουγιουμτζή, Τζίνο

Τζίνο

Δες πώς χορεύει ο Τζίνο
πώς λικνίζεται,
σαν ολοστρόγγυλο αυγό κυλάει
πιο θαλασσιά απ’ το μπλουτζίν τα μάτια του
πιο δροσερή απ’ το καμπάρι η πνοή του.
Μ’ απ’ όλα πιο γλυκιά η λεκάνη του
καθώς στριφογυρίζει γύρω γύρω
πλένει όλα τα γινάτια και τις πίκρες μου
και με μαλακτικό φιλί τις μαλακώνει.

Το συγκεκριμένο ποίημα της Μαρίας Κουγιουμτζή δημοσιεύτηκε στο περιοδικό Εντευκτήριο, τεύχος 77 (Ιούνιος 2007).

Οι ποιητές της Θεσσαλονίκης τον 20ό αιώνα και ως σήμερα (ανθολογία) / Μαρία Κουγιουμτζή

Ανδρέας Καρακόκκινος, Φτιάξε τα τραγούδια σου

Φτιάξε τα τραγούδια σου

[Ενότητα Αναζητώντας το χαμόγελο]

Φτιάξε τα τραγούδια σου
με νότες βουτηγμένες
στο χαμόγελο
ενός μικρού παιδιού
στο γέλιο
δυο ερωτευμένων χελιδονιών
που χαίρονται την άνοιξή τους.
Κάνε τον στεναγμό σου
τραγούδι ερωτικό
τα δάκρυά σου
πηγή χαράς.
Άγγιξε με τα δάχτυλα
έναν μικρό καθρέφτη
αυτόν που βλέπουν τα παιδιά
σαν είναι ερωτευμένα
και κοίταξε στα μάτια για να δεις
όλη του κόσμου τη χαρά
που σε τυλίγει
και σε οδηγεί εκεί που είναι το φως
και η ζωή.
Κοίταξε τα μάτια που θα δεις
είναι τα μάτια τα δικά σου.

Από τη συλλογή Πνοή της άνοιξης (2007) του Ανδρέα Καρακόκκινου

Οι ποιητές της Θεσσαλονίκης τον 20ό αιώνα και ως σήμερα (ανθολογία) / Ανδρέας Καρακόκκινος

Ανδρέας Καρακόκκινος, Τρομάζω

Τρομάζω

[Ενότητα Αναζητώντας το χαμόγελο]

Τρομάζω
με τις φωνές στον αγέρα
γιατί μου διώχνουν μακριά
τα χαμόγελα των πουλιών
τρομάζω
με το μαύρο σκοτάδι
που αφήνει η τελευταία αχτίδα
πριν τη σκοτώσει ο ποιητής
τρομάζω
με την τρύπια μου τσέπη
και τις λέξεις που πέφτουνε
στην κούραση του φεγγαριού
τρομάζω
με το έμφραγμα
της ροής μιας φλέβας
που έχει μόνο ψυχή

Από τη συλλογή Πνοή της άνοιξης (2007) του Ανδρέα Καρακόκκινου

Οι ποιητές της Θεσσαλονίκης τον 20ό αιώνα και ως σήμερα (ανθολογία) / Ανδρέας Καρακόκκινος

Ανδρέας Καρακόκκινος, Του δειλινού το κύμα

Του δειλινού το κύμα

[Ενότητα Πνοή της άνοιξης]

Του δειλινού το κύμα
ας ταξιδέψει τα λόγια μου
αφήνοντας σε κάθε αμμουδιά
δυο λέξεις, μόνο δυο.
Αν δεν ξεθωριάσουν τ’ απόβραδο
από τα φώτα τα λαμπερά
κι από τις μουσικής τις νότες
αν δεν ξεθωριάσουν στις σκέψεις σου
τα σκοτεινά τα μονοπάτια
ψάξε εκεί στην αμμουδιά σαν περπατάς
για να τις βρεις.
Είναι για σένα.
Κι αν ξεθωριάσουν μη λυπηθείς.
Μάζεψε ένα ένα τα κομμάτια τους
ανάμεσα στις πέτρες σαν τα βρεις
και κράτησέ τα λάφυρα
για να χαμογελάς τις νύχτες.

Από τη συλλογή Πνοή της άνοιξης (2007) του Ανδρέα Καρακόκκινου

Οι ποιητές της Θεσσαλονίκης τον 20ό αιώνα και ως σήμερα (ανθολογία) / Ανδρέας Καρακόκκινος

Ανδρέας Καρακόκκινος, Το φεγγάρι απόψε

Κάτω από την Ακρόπολη
(δημιουργία βίντεο: Αντώνης Σκοπελίτης)

Το φεγγάρι απόψε

[Ενότητα Πνοή της άνοιξης]

Το φεγγάρι θα ’θελα απόψε
να φώτιζε μονάχα τα μαλλιά σου
κάτω από την Ακρόπολη
κι εσύ να μιλάς και να μιλάς
η φωνή σου να σμίγει
με τις αχτίνες του φεγγαριού
σ’ ένα ατέλειωτο τραγούδι.

Απόψε θα ’θελα να μ’ αγκαλιάσει
το φως του φεγγαριού
να με ταξιδέψει μακριά
στα μονοπάτια του ονείρου
εκεί που μελωδίες θεϊκές
σμίγουν με το χαμόγελο
μιας μόνης νύχτας αγάπης.

Από τη συλλογή Πνοή της άνοιξης (2007) του Ανδρέα Καρακόκκινου

Οι ποιητές της Θεσσαλονίκης τον 20ό αιώνα και ως σήμερα (ανθολογία) / Ανδρέας Καρακόκκινος

Ανδρέας Καρακόκκινος, Το πρόσωπο του ποιητή

Το πρόσωπο του ποιητή

[Ενότητα Αναζητώντας το χαμόγελο]

Να δανειστείς το πρόσωπο
του ποιητή
όταν στα χέρια του κρατά
σφικτά και τρυφερά
το τελευταίο του γραπτό
σαν το παιδί του το μικρό.
Το πρόσωπο του ποιητή
που λάτρεψε
το γέλιο των παιδιών
το πρώτο φιλί του έρωτα
τη γεύση της ζωής
μ’ ένα χαμόγελο γλυκό
κι ένα λουλούδι.
Αυτού του ποιητή τα όνειρα
δε σβήνονται τη νύχτα
γιατί η μοίρα τον έταξε
με λέξεις να κλείνει τις πληγές
και να χαρίζει φως.
Θα βρεις το πρόσωπο αυτό
σ’ έναν καθρέφτη
σαν να κοιτάξεις βαθιά
ως την ψυχή του μέσα
ως την ψυχή σου.

Από τη συλλογή Πνοή της άνοιξης (2007) του Ανδρέα Καρακόκκινου

Οι ποιητές της Θεσσαλονίκης τον 20ό αιώνα και ως σήμερα (ανθολογία) / Ανδρέας Καρακόκκινος