Ανδρέας Καρακόκκινος, Φτιάξε τα τραγούδια σου

Φτιάξε τα τραγούδια σου

[Ενότητα Αναζητώντας το χαμόγελο]

Φτιάξε τα τραγούδια σου
με νότες βουτηγμένες
στο χαμόγελο
ενός μικρού παιδιού
στο γέλιο
δυο ερωτευμένων χελιδονιών
που χαίρονται την άνοιξή τους.
Κάνε τον στεναγμό σου
τραγούδι ερωτικό
τα δάκρυά σου
πηγή χαράς.
Άγγιξε με τα δάχτυλα
έναν μικρό καθρέφτη
αυτόν που βλέπουν τα παιδιά
σαν είναι ερωτευμένα
και κοίταξε στα μάτια για να δεις
όλη του κόσμου τη χαρά
που σε τυλίγει
και σε οδηγεί εκεί που είναι το φως
και η ζωή.
Κοίταξε τα μάτια που θα δεις
είναι τα μάτια τα δικά σου.

Από τη συλλογή Πνοή της άνοιξης (2007) του Ανδρέα Καρακόκκινου

Οι ποιητές της Θεσσαλονίκης τον 20ό αιώνα και ως σήμερα (ανθολογία) / Ανδρέας Καρακόκκινος

Advertisements

Ανδρέας Καρακόκκινος, Τρομάζω

Τρομάζω

[Ενότητα Αναζητώντας το χαμόγελο]

Τρομάζω
με τις φωνές στον αγέρα
γιατί μου διώχνουν μακριά
τα χαμόγελα των πουλιών
τρομάζω
με το μαύρο σκοτάδι
που αφήνει η τελευταία αχτίδα
πριν τη σκοτώσει ο ποιητής
τρομάζω
με την τρύπια μου τσέπη
και τις λέξεις που πέφτουνε
στην κούραση του φεγγαριού
τρομάζω
με το έμφραγμα
της ροής μιας φλέβας
που έχει μόνο ψυχή

Από τη συλλογή Πνοή της άνοιξης (2007) του Ανδρέα Καρακόκκινου

Οι ποιητές της Θεσσαλονίκης τον 20ό αιώνα και ως σήμερα (ανθολογία) / Ανδρέας Καρακόκκινος

Ανδρέας Καρακόκκινος, Του δειλινού το κύμα

Του δειλινού το κύμα

[Ενότητα Πνοή της άνοιξης]

Του δειλινού το κύμα
ας ταξιδέψει τα λόγια μου
αφήνοντας σε κάθε αμμουδιά
δυο λέξεις, μόνο δυο.
Αν δεν ξεθωριάσουν τ’ απόβραδο
από τα φώτα τα λαμπερά
κι από τις μουσικής τις νότες
αν δεν ξεθωριάσουν στις σκέψεις σου
τα σκοτεινά τα μονοπάτια
ψάξε εκεί στην αμμουδιά σαν περπατάς
για να τις βρεις.
Είναι για σένα.
Κι αν ξεθωριάσουν μη λυπηθείς.
Μάζεψε ένα ένα τα κομμάτια τους
ανάμεσα στις πέτρες σαν τα βρεις
και κράτησέ τα λάφυρα
για να χαμογελάς τις νύχτες.

Από τη συλλογή Πνοή της άνοιξης (2007) του Ανδρέα Καρακόκκινου

Οι ποιητές της Θεσσαλονίκης τον 20ό αιώνα και ως σήμερα (ανθολογία) / Ανδρέας Καρακόκκινος

Ανδρέας Καρακόκκινος, Το φεγγάρι απόψε

Κάτω από την Ακρόπολη
(δημιουργία βίντεο: Αντώνης Σκοπελίτης)

Το φεγγάρι απόψε

[Ενότητα Πνοή της άνοιξης]

Το φεγγάρι θα ’θελα απόψε
να φώτιζε μονάχα τα μαλλιά σου
κάτω από την Ακρόπολη
κι εσύ να μιλάς και να μιλάς
η φωνή σου να σμίγει
με τις αχτίνες του φεγγαριού
σ’ ένα ατέλειωτο τραγούδι.

Απόψε θα ’θελα να μ’ αγκαλιάσει
το φως του φεγγαριού
να με ταξιδέψει μακριά
στα μονοπάτια του ονείρου
εκεί που μελωδίες θεϊκές
σμίγουν με το χαμόγελο
μιας μόνης νύχτας αγάπης.

Από τη συλλογή Πνοή της άνοιξης (2007) του Ανδρέα Καρακόκκινου

Οι ποιητές της Θεσσαλονίκης τον 20ό αιώνα και ως σήμερα (ανθολογία) / Ανδρέας Καρακόκκινος

Ανδρέας Καρακόκκινος, Το πρόσωπο του ποιητή

Το πρόσωπο του ποιητή

[Ενότητα Αναζητώντας το χαμόγελο]

Να δανειστείς το πρόσωπο
του ποιητή
όταν στα χέρια του κρατά
σφικτά και τρυφερά
το τελευταίο του γραπτό
σαν το παιδί του το μικρό.
Το πρόσωπο του ποιητή
που λάτρεψε
το γέλιο των παιδιών
το πρώτο φιλί του έρωτα
τη γεύση της ζωής
μ’ ένα χαμόγελο γλυκό
κι ένα λουλούδι.
Αυτού του ποιητή τα όνειρα
δε σβήνονται τη νύχτα
γιατί η μοίρα τον έταξε
με λέξεις να κλείνει τις πληγές
και να χαρίζει φως.
Θα βρεις το πρόσωπο αυτό
σ’ έναν καθρέφτη
σαν να κοιτάξεις βαθιά
ως την ψυχή του μέσα
ως την ψυχή σου.

Από τη συλλογή Πνοή της άνοιξης (2007) του Ανδρέα Καρακόκκινου

Οι ποιητές της Θεσσαλονίκης τον 20ό αιώνα και ως σήμερα (ανθολογία) / Ανδρέας Καρακόκκινος

Ανδρέας Καρακόκκινος, Την ψυχή σου μην αναζητάς

Μίκης Θεοδωράκης & Κώστας Τριπολίτης, Ξημερώνει
(τραγούδι: Γιώργος Νταλάρας / δίσκος Ραντάρ (1981))

Την ψυχή σου μην αναζητάς

[Ενότητα Αναζητώντας το χαμόγελο]

Την ψυχή σου μην την αναζητάς
στης γης τα πλήθη.
Το όνειρο δε θα το βρεις
στις όχθες των ανθρώπων.
Εκεί υπάρχουν τα τέρατα
κρυμμένα στις σκιές της αδικίας.
Τα τέρατα που κάνουν το μέλλον
καθημερινή πληγή.

Σήκωσε την ασπίδα σου
αυτή που έφτιαχνες χιλιάδες χρόνια
λέξη λέξη, στίχο στίχο
και κοίταξε ψηλά
σ’ έναν πλανήτη άλλο,
τον πλανήτη του πρώτου ποιητή.

Κλείσε τα μάτια να δεις τη λάμψη του
το φως του ορίζοντά του.
Άκουσε τη μουσική της σιωπής του.
Νιώσε την έκρηξη της ψυχής σου
την έκρηξη που θα εξαφανίσει τα τέρατα
και χαμογέλα στο αύριο
χωρίς υποκρισία
Έρχεται ξημέρωμα Σαββάτου…

Από τη συλλογή Πνοή της άνοιξης (2007) του Ανδρέα Καρακόκκινου

Οι ποιητές της Θεσσαλονίκης τον 20ό αιώνα και ως σήμερα (ανθολογία) / Ανδρέας Καρακόκκινος

Ανδρέας Καρακόκκινος, Τέλος παράστασης

Τέλος παράστασης

[Ενότητα Πνοή της άνοιξης]

Θα είσαι στα όνειρά μου
σαν ήλιος σαν φεγγάρι
όταν εγώ θα περπατώ
στο μονοπάτι της άρνησης
φορτωμένος ενοχές
και περιμένοντας ν’ ακούσω
τη θεϊκή εκείνη μουσική
που παίζει η ορχήστρα
στην τελευταία πράξη
της μεγάλης παράστασης.
Κι όταν η μαύρη αυλαία
σκεπάσει τη σκηνή
τα φώτα θα πάψουν να φωτίζουν
τα όνειρά μου
το ρολόι θα σταματήσει
να μετρά το χρόνο μου
κι εγώ θ’ αποσυρθώ
στο παγωμένο καμαρίνι μου
να γράψω στο ημερολόγιο
τέλος παράστασης.

Από τη συλλογή Πνοή της άνοιξης (2007) του Ανδρέα Καρακόκκινου

Οι ποιητές της Θεσσαλονίκης τον 20ό αιώνα και ως σήμερα (ανθολογία) / Ανδρέας Καρακόκκινος

Ανδρέας Καρακόκκινος, Τα θλιμμένα μάτια σου

Τα θλιμμένα μάτια σου

[Ενότητα Αναζητώντας το χαμόγελο]

Ακούμπησε τη μελαγχολία σου
στο περβάζι ενός πρωινού
κι η πρώτη αχτίδα του ήλιου
θα σε ξυπνήσει από θαμπά όνειρα.
Η λάμψη των ματιών σου καθάρια
θα αντικρίσει το ξάστερο
γαλάζιο πεπρωμένο
χωρίς προκαταλήψεις κι ενοχές.

Ακούμπησε τα θλιμμένα μάτια σου
στην ασάφεια του δειλινού
να ταξιδέψεις πέρα από τη γραμμή
του γκρίζου ορίζοντα.
Οι λαμπερές κόκκινες ανταύγειες
του φεγγαριού χρόνια τώρα
περιμένουν να ελευθερώσουν
την αύρα ενός αληθινού χαμόγελου.

Από τη συλλογή Πνοή της άνοιξης (2007) του Ανδρέα Καρακόκκινου

Οι ποιητές της Θεσσαλονίκης τον 20ό αιώνα και ως σήμερα (ανθολογία) / Ανδρέας Καρακόκκινος

Ανδρέας Καρακόκκινος, Συνένοχος στα όνειρά σου

Συνένοχος στα όνειρά σου

[Ενότητα Πνοή της άνοιξης]

Συνένοχος στα όνειρά σου
και στα κρυφά ταξίδια της ψυχής
στην απαγορευμένη πλευρά του φεγγαριού,
δε θα μαρτυρήσω τη λάμψη απ’ το χαμόγελό σου
κι ούτε θα πω τον όρκο σου στ’ αστέρια.
Θα παίρνω μόνο τις λέξεις σου
όταν θ’ απλώνονται στον αγέρα που αναπνέω
και θα στολίζω τα μονοπάτια της ψυχής
για να είναι τα φιλιά σου πιο γλυκά.
Κι όταν κουρασμένη απ’ το μυστικό του φεγγαριού
θα γέρνεις τρυφερά στις αχτίνες του
εγώ θα σε σκεπάζω με φιλιά
και θα σε κρύβω στην καρδιά μου
μην και φανερώσεις την ενοχή
για τα κρυφά τα όνειρά σου.

Από τη συλλογή Πνοή της άνοιξης (2007) του Ανδρέα Καρακόκκινου

Οι ποιητές της Θεσσαλονίκης τον 20ό αιώνα και ως σήμερα (ανθολογία) / Ανδρέας Καρακόκκινος

Ανδρέας Καρακόκκινος, Στο μονοπάτι του έρωτα

Στο μονοπάτι του έρωτα

[Ενότητα Πνοή της άνοιξης]

Όταν έχεις περπατήσει το μονοπάτι του έρωτα
δεν κλείνεις μάτι τη νύχτα.
Μέσα στο μαύρο σκοτάδι ξαγρυπνώ
και το μόνο που υπάρχει στη σκέψη μου
είναι η μορφή σου.
Εσύ είσαι η ατέλειωτη αγάπη.
Εσύ είσαι το ουράνιο τραγούδι.
Εσύ είσαι το ταξίδι σ’ ένα άσπρο σύννεφο.
Εσύ είσαι η μοναδική.
Και τα λόγια μου είναι λόγια της καρδιάς
και της ψυχής.

Από τη συλλογή Πνοή της άνοιξης (2007) του Ανδρέα Καρακόκκινου

Οι ποιητές της Θεσσαλονίκης τον 20ό αιώνα και ως σήμερα (ανθολογία) / Ανδρέας Καρακόκκινος

Ανδρέας Καρακόκκινος, Στη μοίρα σου

Στη μοίρα σου

[Ενότητα Αναζητώντας το χαμόγελο]

Στη μοίρα σου
βάλε μια πινελιά χαμόγελο
κι ύστερα ζωγράφισε σ’ αυτήν
τη θάλασσα
τον ήλιο το φεγγάρι
τον έρωτα
το πρώτο σου φιλί.
Δέσε τη ζωγραφιά
σε μια κορνίζα
από στίχους ποιητών
κι ένα κομμάτι άνοιξης.
Και τότε κοίταξε μπροστά
και δες το αύριο
μέσα στον πίνακά σου της ζωής
χωρίς απόγνωση
χωρίς το βάρος των ποδιών σου.

Από τη συλλογή Πνοή της άνοιξης (2007) του Ανδρέα Καρακόκκινου

Οι ποιητές της Θεσσαλονίκης τον 20ό αιώνα και ως σήμερα (ανθολογία) / Ανδρέας Καρακόκκινος

Ανδρέας Καρακόκκινος, Στα μάτια σου αντίκρισα

Στα μάτια σου αντίκρισα

[Ενότητα Αναζητώντας το χαμόγελο]

Στα μάτια σου αντίκρισα
τη λάμψη των αστεριών
μιας νύχτας σιωπηλής
γεμάτης όνειρα για ένα ταξίδι.
Στα μάτια σου η ομορφιά της άνοιξης
χαμογέλασε το μπλε της θάλασσας
και στο καράβι που αρμένιζε
σε πέλαγα απάνεμα, γαλήνια.
Στα μάτια σου η μουσική
άπλωσε τις νότες της
κι αγκάλιασε τρυφερά
τη μέρα που έρχεται.
Στα μάτια σου.

Από τη συλλογή Πνοή της άνοιξης (2007) του Ανδρέα Καρακόκκινου

Οι ποιητές της Θεσσαλονίκης τον 20ό αιώνα και ως σήμερα (ανθολογία) / Ανδρέας Καρακόκκινος

Ανδρέας Καρακόκκινος, Πρώτη σελίδα

Πρώτη σελίδα

[Ενότητα Αναζητώντας το χαμόγελο]

Ντυμένη με το άσπρο σου
μεταξωτό μαντίλι
και μ’ εκείνο το εξόριστο
χαμόγελο
ν’ ακολουθεί τη σκιά σου
το ξημέρωμα,
πέρασες
σαν ηλιαχτίδα πρωινή
στην πρώτη σελίδα
και μοναδική
εκεί, που μόνο τα τραγούδια
της χαράς και των αγγέλων
δηλώνουν παρουσία.

Εκεί το τραγούδι σου
το ξεχασμένο
κι από δάκρυα γυμνό
ακούστηκε
μελωδικό γαλήνιο
να παίζει με το πρώτο φως
και με μια ηλιογέννητη
καινούρια
καλή-μέρα.

Από τη συλλογή Πνοή της άνοιξης (2007) του Ανδρέα Καρακόκκινου

Οι ποιητές της Θεσσαλονίκης τον 20ό αιώνα και ως σήμερα (ανθολογία) / Ανδρέας Καρακόκκινος

Ανδρέας Καρακόκκινος, Ο ήλιος δε θα βγει

Ο ήλιος δε θα βγει

[Ενότητα Αναζητώντας το χαμόγελο]

Ο ήλιος δε θα βγει
κι η ανατολή θα κρυφτεί
πίσω από τα μάτια σου.
Το κλάμα των παιδιών
θα απλωθεί μες στην καρδιά σου
κι οι φωνές τους θα πνίξουν
το τελευταίο χαμόγελο
που απόμεινε να περιμένει
το φως της άνοιξης.

Από τη συλλογή Πνοή της άνοιξης (2007) του Ανδρέα Καρακόκκινου

Οι ποιητές της Θεσσαλονίκης τον 20ό αιώνα και ως σήμερα (ανθολογία) / Ανδρέας Καρακόκκινος

Ανδρέας Καρακόκκινος, Νύχτα αγάπης

Νύχτα αγάπης

[Ενότητα Πνοή της άνοιξης]

Απόψε ας είναι μια νύχτα αγάπης
κάτω απ’ το χαμόγελο της πανσέληνου.
Απόψε ας μιλάμε για έρωτα.
Απόψε ας γράψουμε για έρωτα.
Απόψε ας τραγουδήσουμε τον έρωτα.
Απόψε ας κρύψουμε τη μελαγχολία μας
κάτω από την άμμο
κι ας κρατήσουμε το πιο ζεστό χαμόγελό μας
μοναδική αποσκευή
σ’ ένα ταξίδι σε άσπρο σύννεφο.
Απόψε ας ταξιδέψουμε
στους δρόμους της αγάπης
σαν να ’ναι το τελευταίο μας ταξίδι.

Από τη συλλογή Πνοή της άνοιξης (2007) του Ανδρέα Καρακόκκινου

Οι ποιητές της Θεσσαλονίκης τον 20ό αιώνα και ως σήμερα (ανθολογία) / Ανδρέας Καρακόκκινος

Ανδρέας Καρακόκκινος, Μονεμβασιά

Μονεμβασιά, Πελοπόννησος | Monemvasia, Peloponnese
(δημιουργία βίντεο: Αγγελική Σκιαδοπούλου)

Μονεμβασιά

[Ενότητα Πνοή της άνοιξης]

I.

Στο κάστρο της Μονεμβασιάς
πάνω από την απεραντοσύνη της θάλασσας και των αιώνων
βύθισα τα μάτια μου στη γαλήνη του μπλε και της Ιστορίας.
Είδα μέσα από την ηρεμία της θάλασσας και τη γαλήνη,
να αναδύεται μια αρχόντισσα νεραϊδόμορφη ολόιδια εσύ.
Έφερε τα χέρια στο στόμα και φύσηξε απαλά ένα φιλί.
Ύστερα χαμογέλασε και χάθηκε μες στις αχτίνες του ήλιου
αφήνοντας να επιπλέει στα νερά ένα σημάδι.

II.

Κάτω από τη σκιά του κάστρου
εκεί που το μπλε της θάλασσας
σμίγει με το σκούρο χρώμα των βράχων
γεννήθηκε η οπτασία μιας κόρης
βγαλμένη μέσα από τα βάθη της ψυχής
και των αιώνων.

III.

Στα νερά του κάστρου
είδα τις νεράιδες και τις θεές
να χορεύουν ένα χορό ερωτικό
και να ονειρεύονται μαζί μου
ένα ταξίδι με άσπρο σύννεφο
ανάμεσα στο πέλαγο και τ’ άστρα.
Ένα ταξίδι που θα φωτίζεται
από τη λάμψη των ματιών σου.

Από τη συλλογή Πνοή της άνοιξης (2007) του Ανδρέα Καρακόκκινου

Οι ποιητές της Θεσσαλονίκης τον 20ό αιώνα και ως σήμερα (ανθολογία) / Ανδρέας Καρακόκκινος