Το φως παγωμένο
υφαίνει λεκέδες
στ’ αλώνι τ’ ουρανού
Μακρύ ταξίδι
μαύρη λέξη
το διάπυρο του κεραυνού
καθοδηγεί
Στο προσκέφαλο της πτώσης
φτερά μαυριδερών εντόμων
Από τη συλλογή Χωρίς αποσκευές (1999) του Γιάννη Γ. Μασμανίδη
Οι ποιητές της Θεσσαλονίκης τον 20ό αιώνα και ως σήμερα (ανθολογία) / Γιάννης Γ. Μασμανίδης
Στον εσωτερικό κύκλο
των εικόνων
σαϊτεύει ο θάνατος
στην ακινησία
χαράζει
σημάδια στο τζάμι
Από τη συλλογή Χωρίς αποσκευές (1999) του Γιάννη Γ. Μασμανίδη
Οι ποιητές της Θεσσαλονίκης τον 20ό αιώνα και ως σήμερα (ανθολογία) / Γιάννης Γ. Μασμανίδης
Στο κατάστιχο
δεν γράφονται πια αφηγήσεις
τις σβήνει η μνήμη
πάλη με μικρόχαρα όνειρα
στο κενό των βλεμμάτων
σκοτάδι χωρίς να θυμάται
Τα κρυμμένα χέρια
απότομα
δένουν το μαντίλι
Στο υπόγειο αντιφεγγίζει
αμίλητο νερό
Ξεμακραίνει χαμογελώντας
Από τη συλλογή Χωρίς αποσκευές (1999) του Γιάννη Γ. Μασμανίδη
Οι ποιητές της Θεσσαλονίκης τον 20ό αιώνα και ως σήμερα (ανθολογία) / Γιάννης Γ. Μασμανίδης
Στα καλντερίμια
κηλίδα ήλιου
τη νοσταλγία
των αποκαμωμένων
θερμαίνει
Σχέδια σε κόκκινο
και η μελαγχολία
σε βαθύ μελάνι
πάγκος φιλόξενος
σ’ ερημική πλατεία
Από τη συλλογή Χωρίς αποσκευές (1999) του Γιάννη Γ. Μασμανίδη
Οι ποιητές της Θεσσαλονίκης τον 20ό αιώνα και ως σήμερα (ανθολογία) / Γιάννης Γ. Μασμανίδης
Σμιλεύει ακατάπαυστα
κρίματα αρρώστιες
σε μια απρόσμενη εξίσωση
μεσάνυχτα γυρνώντας
Ρίγη διατρέχουν τα μέλη
Αναθυμήθηκε
Το φωτισμένο παραθύρι
στην απόμερη κόγχη του νου
το παλιό εκκρεμές
το άγγιγμα στον καθρέφτη
που μας βουλιάζει
αναθυμήθηκε
Από τη συλλογή Χωρίς αποσκευές (1999) του Γιάννη Γ. Μασμανίδη
Οι ποιητές της Θεσσαλονίκης τον 20ό αιώνα και ως σήμερα (ανθολογία) / Γιάννης Γ. Μασμανίδης
Σκιαμαχούσε
στις παγωμένες γειτονιές
στα ερείπια αυτά
των άδειων δρόμων
Κι ύστερα
το ξαναδίπλωμα
με την ανάμειξη εικόνων
Στα πόδια του μνημείου
γράμματα ανεπίδοτα
στις παλιές λέξεις
στο κόκκινο φεγγάρι
μαντίλι άγνωστης γυναίκας
ανεμίζει
Από τη συλλογή Χωρίς αποσκευές (1999) του Γιάννη Γ. Μασμανίδη
Οι ποιητές της Θεσσαλονίκης τον 20ό αιώνα και ως σήμερα (ανθολογία) / Γιάννης Γ. Μασμανίδης
Σημάδια στις χούφτες
ξεθώριασαν
ραγίσματα στα μάτια
λέξεις νοσταλγία ντυμένες
στο ξέφωτο
πώς έφευγε έτσι
στις μύτες των ποδιών;
Στη στέγη
η πίκρα του ονείρου
διάτρητη
και η ανάσα του
μην ήτανε μόνο χτύπος
στην πόρτα…
Από τη συλλογή Χωρίς αποσκευές (1999) του Γιάννη Γ. Μασμανίδη
Οι ποιητές της Θεσσαλονίκης τον 20ό αιώνα και ως σήμερα (ανθολογία) / Γιάννης Γ. Μασμανίδης
Ορεινή χώρα
στην είσοδο πεδιάδας
πικρό χαμόγελο συναίνεση
να ατενίζει σιωπηλός
των απογυμνωμένων
τη μυστηριώδη φλόγα
το μισό που λείπει
Αναδύεται απ’ το πρωινό σκοτάδι
συγκεχυμένο άρωμα
κατάνυξη
ψίθυροι απόμακροι
Κοκκίνιζε κι ο καθρέφτης
μετεωρίτης
στον ήλιο άλλου σώματος
Από τη συλλογή Χωρίς αποσκευές (1999) του Γιάννη Γ. Μασμανίδη
Οι ποιητές της Θεσσαλονίκης τον 20ό αιώνα και ως σήμερα (ανθολογία) / Γιάννης Γ. Μασμανίδης
Νυχτοφύλακας εκσκαφών
Σε αδειανά καθίσματα
σημειώνει
απουσίες…
τα τελευταία λόγια
Πλατιά
σκοτεινή αγκαλιά
ενθυμήματα παλιά
φωτογραφίες και άλλα
Σε ώρες μικρές
το όνειρο λιποψυχούσε
στις όχθες του παραμυθιού
Λέξεις απλές ξεθωριάζουν
παγωμένη σιωπή
σφραγίζει τον ύπνο
με συγκατάβαση
έστω
για λίγο…
Από τη συλλογή Χωρίς αποσκευές (1999) του Γιάννη Γ. Μασμανίδη
Οι ποιητές της Θεσσαλονίκης τον 20ό αιώνα και ως σήμερα (ανθολογία) / Γιάννης Γ. Μασμανίδης
Βίκυ Παπαπροδρόμου: ό,τι πολύ αγάπησα (ποίηση, πεζογραφία & μουσική) 