Μ' αρέσουν τα ποιήματα που ζουν στο δρόμο, έξω απ' τα βιβλία: αυτά που τουρτουρίζουν στις γωνιές κι όλο καπνίζουν σαν φουγάρα· που αναβοσβήνουν, μες στη νύχτα, σαν Χριστουγεννιάτικα λαμπάκια… [Νίκος Χουλιαράς]
Παντελής Θαλασσινός & Ηλίας Κατσούλης, Ο χρόνος του Γενάρη (δίσκος: Το καλαντάρι (2006))
Κατάσαρκα
Μαζί μου σε κοιμίζω τις νύχτες.
Κατάσαρκα σε φορώ σα μια φανέλα μάλλινη∙
τρίβεσαι στο κορμί, μου το ανάβεις.
Μόνος – μ’ εξαντλημένη φαντασία.
Θηρία πια με τριγυρνούν.
Τη νύχτα δαγκάνουνε το σπίτι μου,
κλαδιά χτυπούνε στο παράθυρο∙
ο άνεμος δεν έπαψε εδώ και χρόνια.
Τριαντάφυλλο εκείνου του Γενάρη∙
θαμπή μορφή, δικό μου πρόσωπο.
Από τη συλλογή Τα Χίλια Δέντρα (1963) του Γιώργου Ιωάννου
Γιώργος Ανδρέου, Ζωή δεν είναι
(τραγούδι: Χρήστος Θηβαίος / δίσκος: Μυστήριο τραίνο (2006))
[Ενότητα 1]
«Περίμενες
τους φανοστάτες
να ανάψουν».
Και κάποιον, τέλος,
«τοις κείνων ρήμασι πειθόμενον»∙
«με ένα πουκάμισο καλοπλυμένο»
να περάσει
οδεύοντας
για το ικρίωμα…
«Όμως κανείς δεν πέρασε»
– οι φανοστάτες δεν ανάψαν
η πόλη δεν είχε κτιστεί
και Εσύ
δεν είχες ποτέ αγαπήσει…
Από τη συλλογή Για τον Έρωτα και την Επανάσταση (1989)
Γιάννης Πάριος, Κόκκινο φιλί
(τραγούδι: Πέγκυ Ζήνα & Γιάννης Πάριος / δίσκος: Τα ντουέτα του έρωτα (2006))
Της φωνής σου τα κόκκινα
Άκουσα το τύμπανο της σελήνης.
Πολλές φορές το άκουσα.
Και τώρα ακόμη,
ο ήχος του απλώνεται,
αδιάλειπτα στον άνεμο απλώνεται.
Στης αγρύπνιας την ώρα,
ακούω τον άνεμο
και ντύνομαι της φωνής σου
τα κόκκινα.
Από τη συλλογή Ανάφλεξη στιγμών (2004) της Μελίτας Τόκα-Καραχάλιου
Παντελής Θαλασσινός & Ηλίας Κατσούλης, Ο χρόνος του Γενάρη
(τραγούδι: Παντελής Θαλασσινός / δίσκος: Καλαντάρι (2006))
Αναχώρηση I
Στις παρυφές του χωριού κυλούσαν τα ποτάμια και αλυχτούσαν τα σκυλιά, πληθαίνανε οι ίσκιοι, σφίγγανε τις λαβές των μαχαιριών.
Το είχαν πει οι γεροντότεροι πως όλα θα γίνουν νύχτα του Γενάρη φεγγαρόφωτη, τότε που το κρύο δε συμπονά τα τρυφερά χέρια και το φως του φεγγαριού γυμνώνει τις πίκρες.
Οι χωριανοί στα μονοπάτια κρύβανε την ανάσα στις φούχτες τους και κοίταζαν ως εκεί που μαύρο σκοτάδι μόνο. Κακότυχοι όσοι δεν ήρθαν, ψιθύριζαν αυτοί που πίσω τους άφησαν ζεστό κορμί, φιλήδονο, έτοιμο να γευτεί τις θωπείες των αιώνων∙ αφρισμένο ποτάμι να ξεχειλίζει, αψηφώντας νουθεσίες και απαγορεύσεις, γιατί το κορμί, το κάθε κορμί, έχει άλλα μέτρα να νικά το χρόνο και να δίνει νόημα στις ανατολές που έφυγαν κι εκείνες που θα έρθουν.
Σονάτα I
Ήρθε μες στη βροχή. Ποιο ήταν τ’ όνομά της;
Τα στήθη της στο ύψος των χειλιών μου
κι εκείνη –πώς να εξηγήσεις τα θαύματα;–
με κράτησε κρυφά στην αγκαλιά της
και σμίξανε τα χείλη μας στα σκοτεινά,
δίπλα σ’ ανάσες βρομερές, σε μια γιορτή
σα φύσηξε και πλάκωσε σκοτάδι.
Και έτρεχα ξοπίσω της
σε πανηγύρια και γιορτές
κι όλοι μαντέψανε απ’ το θολό μου βλέμμα.
Από τη συλλογή Η ένδοξη αναχώρηση του Αϊ-Φωτιά (2008) του Γιώργου Καλιεντζίδη
Φιλιά και βροχή
που χτυπάει στο τζάμι.
Έρχεται ξαφνικά
μου ψιθυρίζει λέξεις
που μόνο εμείς
καταλαβαίνουμε.
Κι έπειτα φεύγει
σαν κλέφτης
που άφησε πίσω του
άρωμα της βροχής
στο χώμα
και στα νυχτολούλουδα.
Από τη συλλογή Το αγκίστρι (1994) της Μαρίας Καρδάτου
Η ώριμη στιγμή του χωρισμού
Μας πρόφτασε βιαστικά
Φορέσαμε κι οι δυο από ένα χαμόγελο
Ελέγχαμε τις χειρονομίες μας
Και ξεφυλλίζαμε
Τις μέρες που θα ’ρθουν
Βέβαια
Ήταν άσχημο να το συλλογιστώ
Πως τα χέρια μου
Δεν θα τύλιγαν πια
Τις γραμμές του κορμιού της
Άνοιξε την τσάντα
Και μου επέστρεψε δυο βιβλία
Ένα κίτρινο πουκάμισο
Και μιαν αλυσίδα Λοιπόν
Τώρα δεν έχω πια τίποτα δικό σου
Και συ νομίζω δεν έχεις τίποτα δικό μου
Δεν απάντησα
Μου έσφιξε τα χέρια
Κι απομακρύνθηκε
Δεν έχεις πια τίποτε δικό μου
Κι όμως
Τη θύμησή της
Τη δίπλωσα προσεχτικά
Και την κρατώ ακόμα
Θάνος Μικρούτσικος & Άλκης Αλκαίος, Blues on the road
(ερμηνεία: Χρήστος Θηβαίος / δίσκος: Υπέροχα μονάχοι (2006))
Μεγεθύνσεις
VIII
Αν δεν σου πω
Σκύψε κοίταξέ με
Σ’ αυτά τα νερά
Που κυλούν μέσ’ απ’ τα σπίτια
Μέσα από ναούς
Και στις στοές της αγοράς
Στις σήραγγες των τρένων
Και στο ποτήρι που πίνεις
Αν δε σε πω αδελφό μου
Αν δε σε φωνάξω
Ποιος άγγελος και ποιο πουλί
Θα καθίσει στο κατώφλι
Ποιος θ’ ανοίξει το πρωινό παράθυρο
Από τη συλλογή Μεγεθύνσεις (1971)
Πηγή: Μαρία Κέντρου-Αγαθοπούλου, Επιλογές και σύνολα [Ποιήματα (1965-1995)] (2001)
Λουδοβίκος των Ανωγείων: Ανάθεμά σε, έρωτα (δίσκος: Γκρεμό δεν έχουν τα πουλιά (2006))
[Ενότητα Τα ρόδα της Μυρτάλης]
Περιμένοντας τη θύελλα
Τώρα, που μήτε ο έρωτας, μήτε κι η αγάπη με πλανά,
κι ανησυχία φόβου καμιά τη ζωή μου δεν πληγώνει,
έλα, αδελφή, ας καθίσουμε, πριν μ’ εύρει αμείλιχτη ξανά
η θύελλα κι όλο που έρχεται, κι όλο άγρια που ζυγώνει.
Για μια στιγμή ας αφήσουμε τη σκέψη μας να πλανηθεί
γαλήνια απάνω απ’ τα νερά της λίμνης που ευωδιάζει,
κι αμίλητοι έτσι ας μείνουμε, χωρίς κανείς να κινηθεί,
γιγάντιες μοιάζοντας σκιές, την ώρα που βραδιάζει.
Από τη συλλογή Τα ρόδα της Μυρτάλης του Γιώργου Βαφόπουλου (1931)
