Μ' αρέσουν τα ποιήματα που ζουν στο δρόμο, έξω απ' τα βιβλία: αυτά που τουρτουρίζουν στις γωνιές κι όλο καπνίζουν σαν φουγάρα· που αναβοσβήνουν, μες στη νύχτα, σαν Χριστουγεννιάτικα λαμπάκια… [Νίκος Χουλιαράς]
Σύνοψη της υπόθεσης: Ένα ντοκιμαντέρ που αποτυπώνει την αντίδραση του ελληνικού λαού στη χούντα των συνταγματαρχών, και τους πανηγυρισμούς μετά την πτώση του μισητού καθεστώτος. Παρουσιάζονται οι δύο συναυλίες που έγιναν το 1974 για την υποστήριξη του αγώνα των Κυπρίων, οι πορείες του 1974 για την επέτειο του Πολυτεχνείου, η αναπαράσταση των βασανιστηρίων στα οποία υποβλήθηκε ο αγωνιστής του ΠΑΜ Χρήστος Ρεκλείτης και η κηδεία του Κύπριου Δώρου Λοΐζου.
Τι έχει πει για την ταινία ο Νίκος Κούνδουρος: Τα «Τραγούδια της Φωτιάς», το μόνο ντοκιμαντέρ που έχω φτιάξει, είναι μια ταινία συντεθειμένη από φωνές και αιτήματα όπως αυτά διαμορφώθηκαν στους δρόμους της Αθήνας αμέσως μετά την παλινόρθωση της Δημοκρατίας. Μία ταινία ωδή στη λευτεριά. Αυτό, τίποτε άλλο.
Η ταινία έχει ως κύριο άξονα δύο συναυλίες, στο στάδιο Καραϊσκάκη με τον Μίκη Θεοδωράκη και στο γήπεδο της λεωφόρου Αλεξάνδρας με τον Γιάννη Μαρκόπουλο. Και οι δύο συναυλίες έγιναν το 1974, λίγο μετά την πτώση της χούντας.
Δέκα χιλιάδες μεροκάματα
με ήλιο με βοριά μ’ αρχή και τέλος του ντουνιά
το Μεσολόγγι
Μια ρημαγμένη πόλη ελληνική
σαν το νταλκά
Μια ρημαγμένη ζωή
που πέρασε τα χρόνια της
σε ντόπια και σε ξένη πάντα κατοχή
Μια ρημαγμένη αγαπημένη
που άσπρισε στα τριάντα της
μια μάνα αβάσταχτα καλή μια ταπεινή Μαρία
Και τα παιδιά, αχ τα παιδιά
μαράζι και κρυφή χαρά
που δεν προλάβανε να σ’ αγαπήσουν πάλι
Δέκα χιλιάδες μεροκάματα
παραλλαγές του μαύρου
και βουτηγμένα στο αίμα της καρδιάς
Παραλλαγές του ίδιου ονείρου
Ελευθερία
Πρόκειται για τον πλέον «πολύχρωμο» δίσκο του Γιάννη Μαρκόπουλου, ένα πανηγύρι γεμάτο ελληνικούς ρυθμούς, παιγνιώδη διάθεση, αιχμηρά τραγούδια, ολοζώντανες εικόνες από μια επαρχία που δεν είχε ακόμη «πλουτίσει» -των αρχών του 20ού αιώνα, μέσα από το μεγάλο χάρισμα του Κώστα Βίρβου να κάνει υψηλή τέχνη με τα πιο καθαρά υλικά μιας λαϊκότητας ζωντανής και πλούσιας.
Ο Μαρκόπουλος, σε μια σπάνια στιγμή «απελευθέρωσης» από μουσικές και εκφραστικές συμβάσεις, γράφει μια σειρά τραγουδιών πολλαπλών χρήσεων: με αυτά τραγουδάς, γελάς, μελαγχολείς, νανουρίζεις, ξεδίνεις, σκέφτεσαι. Ο «Θεσσαλικός κύκλος» κυκλοφόρησε σε διπλό βινύλιο, με ερμηνευτές ορισμένους από τους βασικούς συνεργάτες του συνθέτη – συν τον Παύλο Σιδηρόπουλο, ο οποίος δίπλα στον συνθέτη διέγραψε ως ερμηνευτής μια παράλληλη πορεία με εκείνη που τον έκανε ευρέως γνωστό.
Ο «Αρκουδιάρης», ο «Δάσκαλος», το «Παζάρι» είναι ορισμένα από τα τραγούδια που ακούστηκαν αρκετά στον καιρό τους και συνεχίζουν μέχρι σήμερα να ακούγονται. Στον πρόλογο του δίσκου ακούγεται η φωνή του Βασίλη Τσιτσάνη, που εύχεται καλή επιτυχία στον Γιάννη Μαρκόπουλο και τον Κώστα Βίρβο.
Ο συνθέτης στην πρώτη έκδοση του έργου, το 1974 σε LP, γράφει: «Στον “Θεσσαλικό κύκλο”, τη μουσική παράσταση, υπάρχουν δύο δυνάμεις. Ο τσιφλικάς και ο κολίγος. Οι εξαθλιωμένοι αγρότες των αρχών του αιώνα στη Θεσσαλία δεν έκαναν μια επανάσταση σαν αυτή του ’21. “Πέρασαν” όμως αρχές ελευθερίας και ισότητας εκβιάζοντας πάνω στο πιο αναγκαίο της ζωής: το ψωμί. Θα μπορούσατε να ακούσετε τον “Θεσσαλικό” σαν μικρά παιδιά, αφού ο τσιφλικάς και ο κολίγος είναι οι παππούδες μας…» Ο. Ι.
[Πηγή: εφημερίδα Καθημερινή]
Το άρθρο της εφημερίδας και ο συνθέτης τα λένε όλα. Αναμφίβολα με το έργο αυτό ξαναζούμε μερικές από τις ωραιότερες στιγμές του Γιάννη Μαρκόπουλου μα και όλης της ελληνικής δισκογραφίας ως σήμερα.
Ο Μαρκόπουλος συνθέτει, ενορχηστρώνει, διευθύνει μια λαμπρή ορχήστρα που αποτελείται από την αφρόκρεμα των Ελλήνων μουσικών και τραγουδιστών, και ταυτόχρονα σκηνοθετεί μια λαϊκή θεατρική παράσταση με κέφι, με ζωντάνια, με χιούμορ, πάνω στα εξαίρετα κείμενα του Κώστα Βίρβου που καυτηριάζει όλα τα κακώς κείμενα της εποχής του Κιλελέρ, τα οποία φευ ουδέποτε διορθώθηκαν σε βάθος.
Μην αφήσουμε να μας ξεγελάσει ο «σαματάς» που σκοπίμως κάνουν οι μουσικοί και οι τραγουδιστές σε πολλά από τα τραγούδια. Ο Μαρκόπουλος ξέρει ακριβώς τι μουσικό αποτέλεσμα θέλει να «εισπράξει» ο ακροατής ανά πάσα στιγμή, οι μουσικοί παίζουν με συνεχή μικρά και μεγαλύτερα σόλο όλων των οργάνων που κατά στιγμές σου κόβουν την ανάσα λόγω της αρτιότητας της εκτέλεσης ενίοτε ανορθόδοξων ή, καλύτερα, ασυνήθιστων μουσικών θεμάτων και οι τραγουδιστές βγάζουν τον καλύτερό τους εαυτό.
Παίζουν, λοιπόν, οι εξής σημαντικότατοι σολίστες μας:
Σε ορισμένα τραγούδια τραγουδά και ο Γιάννης Μαρκόπουλος και σε ένα ο Αριστείδης Μόσχος.
Αφιερώνω την παρουσίαση του δίσκου στη μνήμη του Παύλου Σιδηρόπουλου που έφυγε σαν σήμερα, στα 42 του, πριν από 21 χρόνια. Έκπληξη ήταν η συμμετοχή του σ’ αυτόν τον δίσκο. Ένας ροκάς τραγούδησε μέχρι και παραδοσιακά τραγούδια. Αλλά μήπως κι ο δίσκος ολόκληρος δεν ήταν μια πρώτου μεγέθους έκπληξη για την ελληνική δισκογραφία;
Πάμε, λοιπόν, ν’ ακούσουμε «το πιο πολύχρωμο έργο του Γιάννη Μαρκόπουλου» «σαν μικρά παιδιά, αφού ο τσιφλικάς και ο κολίγος είναι οι παππούδες μας…» Καλή μας ακρόαση!
Γιάννης Μαρκόπουλος & Κώστας Βίρβος, Βγήκε ο ήλιος
Πρόκειται για τον πλέον «πολύχρωμο» δίσκο του Γιάννη Μαρκόπουλου, ένα πανηγύρι γεμάτο ελληνικούς ρυθμούς, παιγνιώδη διάθεση, αιχμηρά τραγούδια, ολοζώντανες εικόνες από μια επαρχία που δεν είχε ακόμη «πλουτίσει» -των αρχών του 20ού αιώνα, μέσα από το μεγάλο χάρισμα του Κώστα Βίρβου να κάνει υψηλή τέχνη με τα πιο καθαρά υλικά μιας λαϊκότητας ζωντανής και πλούσιας.
Ο Μαρκόπουλος, σε μια σπάνια στιγμή «απελευθέρωσης» από μουσικές και εκφραστικές συμβάσεις, γράφει μια σειρά τραγουδιών πολλαπλών χρήσεων: με αυτά τραγουδάς, γελάς, μελαγχολείς, νανουρίζεις, ξεδίνεις, σκέφτεσαι. Ο «Θεσσαλικός κύκλος» κυκλοφόρησε σε διπλό βινύλιο, με ερμηνευτές ορισμένους από τους βασικούς συνεργάτες του συνθέτη – συν τον Παύλο Σιδηρόπουλο, ο οποίος δίπλα στον συνθέτη διέγραψε ως ερμηνευτής μια παράλληλη πορεία με εκείνη που τον έκανε ευρέως γνωστό.
Ο «Αρκουδιάρης», ο «Δάσκαλος», το «Παζάρι» είναι ορισμένα από τα τραγούδια που ακούστηκαν αρκετά στον καιρό τους και συνεχίζουν μέχρι σήμερα να ακούγονται. Στον πρόλογο του δίσκου ακούγεται η φωνή του Βασίλη Τσιτσάνη, που εύχεται καλή επιτυχία στον Γιάννη Μαρκόπουλο και τον Κώστα Βίρβο.
Ο συνθέτης στην πρώτη έκδοση του έργου, το 1974 σε LP, γράφει: «Στον “Θεσσαλικό κύκλο”, τη μουσική παράσταση, υπάρχουν δύο δυνάμεις. Ο τσιφλικάς και ο κολίγος. Οι εξαθλιωμένοι αγρότες των αρχών του αιώνα στη Θεσσαλία δεν έκαναν μια επανάσταση σαν αυτή του ’21. “Πέρασαν” όμως αρχές ελευθερίας και ισότητας εκβιάζοντας πάνω στο πιο αναγκαίο της ζωής: το ψωμί. Θα μπορούσατε να ακούσετε τον “Θεσσαλικό” σαν μικρά παιδιά, αφού ο τσιφλικάς και ο κολίγος είναι οι παππούδες μας…» Ο. Ι.
[Πηγή: εφημερίδα Καθημερινή]
Το άρθρο της εφημερίδας και ο συνθέτης τα λένε όλα. Αναμφίβολα με το έργο αυτό ξαναζούμε μερικές από τις ωραιότερες στιγμές του Γιάννη Μαρκόπουλου μα και όλης της ελληνικής δισκογραφίας ως σήμερα.
Ο Μαρκόπουλος συνθέτει, ενορχηστρώνει, διευθύνει μια λαμπρή ορχήστρα που αποτελείται από την αφρόκρεμα των Ελλήνων μουσικών και τραγουδιστών, και ταυτόχρονα σκηνοθετεί μια λαϊκή θεατρική παράσταση με κέφι, με ζωντάνια, με χιούμορ, πάνω στα εξαίρετα κείμενα του Κώστα Βίρβου που καυτηριάζει όλα τα κακώς κείμενα της εποχής του Κιλελέρ, τα οποία φευ ουδέποτε διορθώθηκαν σε βάθος.
Μην αφήσουμε να μας ξεγελάσει ο «σαματάς» που σκοπίμως κάνουν οι μουσικοί και οι τραγουδιστές σε πολλά από τα τραγούδια. Ο Μαρκόπουλος ξέρει ακριβώς τι μουσικό αποτέλεσμα θέλει να «εισπράξει» ο ακροατής ανά πάσα στιγμή, οι μουσικοί παίζουν με συνεχή μικρά και μεγαλύτερα σόλο όλων των οργάνων που κατά στιγμές σου κόβουν την ανάσα λόγω της αρτιότητας της εκτέλεσης ενίοτε ανορθόδοξων ή, καλύτερα, ασυνήθιστων μουσικών θεμάτων και οι τραγουδιστές βγάζουν τον καλύτερό τους εαυτό.
Παίζουν, λοιπόν, οι εξής σημαντικότατοι σολίστες μας:
Σε ορισμένα τραγούδια τραγουδά και ο Γιάννης Μαρκόπουλος και σε ένα ο Αριστείδης Μόσχος.
Αφιερώνω την παρουσίαση του δίσκου στη μνήμη του Παύλου Σιδηρόπουλου που έφυγε σαν σήμερα, στα 42 του, πριν από 21 χρόνια. Έκπληξη ήταν η συμμετοχή του σ’ αυτόν τον δίσκο. Ένας ροκάς τραγούδησε μέχρι και παραδοσιακά τραγούδια. Αλλά μήπως κι ο δίσκος ολόκληρος δεν ήταν μια πρώτου μεγέθους έκπληξη για την ελληνική δισκογραφία;
Πάμε, λοιπόν, ν’ ακούσουμε «το πιο πολύχρωμο έργο του Γιάννη Μαρκόπουλου» «σαν μικρά παιδιά, αφού ο τσιφλικάς και ο κολίγος είναι οι παππούδες μας…» Καλή μας ακρόαση!
Γιάννης Μαρκόπουλος, Νύχτα στον κάμπο (ορχηστρικό)
Πρόκειται για τον πλέον «πολύχρωμο» δίσκο του Γιάννη Μαρκόπουλου, ένα πανηγύρι γεμάτο ελληνικούς ρυθμούς, παιγνιώδη διάθεση, αιχμηρά τραγούδια, ολοζώντανες εικόνες από μια επαρχία που δεν είχε ακόμη «πλουτίσει» -των αρχών του 20ού αιώνα, μέσα από το μεγάλο χάρισμα του Κώστα Βίρβου να κάνει υψηλή τέχνη με τα πιο καθαρά υλικά μιας λαϊκότητας ζωντανής και πλούσιας.
Ο Μαρκόπουλος, σε μια σπάνια στιγμή «απελευθέρωσης» από μουσικές και εκφραστικές συμβάσεις, γράφει μια σειρά τραγουδιών πολλαπλών χρήσεων: με αυτά τραγουδάς, γελάς, μελαγχολείς, νανουρίζεις, ξεδίνεις, σκέφτεσαι. Ο «Θεσσαλικός κύκλος» κυκλοφόρησε σε διπλό βινύλιο, με ερμηνευτές ορισμένους από τους βασικούς συνεργάτες του συνθέτη – συν τον Παύλο Σιδηρόπουλο, ο οποίος δίπλα στον συνθέτη διέγραψε ως ερμηνευτής μια παράλληλη πορεία με εκείνη που τον έκανε ευρέως γνωστό.
Ο «Αρκουδιάρης», ο «Δάσκαλος», το «Παζάρι» είναι ορισμένα από τα τραγούδια που ακούστηκαν αρκετά στον καιρό τους και συνεχίζουν μέχρι σήμερα να ακούγονται. Στον πρόλογο του δίσκου ακούγεται η φωνή του Βασίλη Τσιτσάνη, που εύχεται καλή επιτυχία στον Γιάννη Μαρκόπουλο και τον Κώστα Βίρβο.
Ο συνθέτης στην πρώτη έκδοση του έργου, το 1974 σε LP, γράφει: «Στον “Θεσσαλικό κύκλο”, τη μουσική παράσταση, υπάρχουν δύο δυνάμεις. Ο τσιφλικάς και ο κολίγος. Οι εξαθλιωμένοι αγρότες των αρχών του αιώνα στη Θεσσαλία δεν έκαναν μια επανάσταση σαν αυτή του ’21. “Πέρασαν” όμως αρχές ελευθερίας και ισότητας εκβιάζοντας πάνω στο πιο αναγκαίο της ζωής: το ψωμί. Θα μπορούσατε να ακούσετε τον “Θεσσαλικό” σαν μικρά παιδιά, αφού ο τσιφλικάς και ο κολίγος είναι οι παππούδες μας…» Ο. Ι.
[Πηγή: εφημερίδα Καθημερινή]
Το άρθρο της εφημερίδας και ο συνθέτης τα λένε όλα. Αναμφίβολα με το έργο αυτό ξαναζούμε μερικές από τις ωραιότερες στιγμές του Γιάννη Μαρκόπουλου μα και όλης της ελληνικής δισκογραφίας ως σήμερα.
Ο Μαρκόπουλος συνθέτει, ενορχηστρώνει, διευθύνει μια λαμπρή ορχήστρα που αποτελείται από την αφρόκρεμα των Ελλήνων μουσικών και τραγουδιστών, και ταυτόχρονα σκηνοθετεί μια λαϊκή θεατρική παράσταση με κέφι, με ζωντάνια, με χιούμορ, πάνω στα εξαίρετα κείμενα του Κώστα Βίρβου που καυτηριάζει όλα τα κακώς κείμενα της εποχής του Κιλελέρ, τα οποία φευ ουδέποτε διορθώθηκαν σε βάθος.
Μην αφήσουμε να μας ξεγελάσει ο «σαματάς» που σκοπίμως κάνουν οι μουσικοί και οι τραγουδιστές σε πολλά από τα τραγούδια. Ο Μαρκόπουλος ξέρει ακριβώς τι μουσικό αποτέλεσμα θέλει να «εισπράξει» ο ακροατής ανά πάσα στιγμή, οι μουσικοί παίζουν με συνεχή μικρά και μεγαλύτερα σόλο όλων των οργάνων που κατά στιγμές σου κόβουν την ανάσα λόγω της αρτιότητας της εκτέλεσης ενίοτε ανορθόδοξων ή, καλύτερα, ασυνήθιστων μουσικών θεμάτων και οι τραγουδιστές βγάζουν τον καλύτερό τους εαυτό.
Παίζουν, λοιπόν, οι εξής σημαντικότατοι σολίστες μας:
Σε ορισμένα τραγούδια τραγουδά και ο Γιάννης Μαρκόπουλος και σε ένα ο Αριστείδης Μόσχος.
Αφιερώνω την παρουσίαση του δίσκου στη μνήμη του Παύλου Σιδηρόπουλου που έφυγε σαν σήμερα, στα 42 του, πριν από 21 χρόνια. Έκπληξη ήταν η συμμετοχή του σ’ αυτόν τον δίσκο. Ένας ροκάς τραγούδησε μέχρι και παραδοσιακά τραγούδια. Αλλά μήπως κι ο δίσκος ολόκληρος δεν ήταν μια πρώτου μεγέθους έκπληξη για την ελληνική δισκογραφία;
Πάμε, λοιπόν, ν’ ακούσουμε «το πιο πολύχρωμο έργο του Γιάννη Μαρκόπουλου» «σαν μικρά παιδιά, αφού ο τσιφλικάς και ο κολίγος είναι οι παππούδες μας…» Καλή μας ακρόαση!
Γιάννης Μαρκόπουλος & Κώστας Βίρβος, Το γράμμα
Μουσικοί:όλη η ορχήστρα πλην των μπουζουκιών, του λαϊκού κλαρίνου και της κρητικής λύρας Ερμηνεία:Παύλος Σιδηρόπουλος, Λιζέτα Νικολάου & Λάκης Χαλκιάς
– Δεκανέας έγινα, πατέρα
τρεις φαντάρ’ τ’ς εξουσιάζ’ εγώ
στις διαταγές μου νύχτα μέρα
ε ρε και να μ’ έγλιπες ιδώ
– Μπράβο, παιδί μου, είσαι χρυσάφ’
στείλ’ τους φαντάρ’ς στου χουριό μας
να μας ουργώσουν του χουράφ’
μπας κι αβγατίσουμε το βιο μας
– Δεκανέας έγινα, πατέρα
έχου μια σαρδέλα στου μανίκ’
τρεις φαντάρ’ νύχτα μέρα
τους προετοιμάζω για τη νίκ’
– Παιδί μ’ λεβέντη μ’ παλικάρ’
απόστειλέ μου τη σαρδέλα
κι αφού του ξέρ’ς ιγώ για ψάρ’
έχω λιγούρα έχω τρέλα
Πρόκειται για τον πλέον «πολύχρωμο» δίσκο του Γιάννη Μαρκόπουλου, ένα πανηγύρι γεμάτο ελληνικούς ρυθμούς, παιγνιώδη διάθεση, αιχμηρά τραγούδια, ολοζώντανες εικόνες από μια επαρχία που δεν είχε ακόμη «πλουτίσει» -των αρχών του 20ού αιώνα, μέσα από το μεγάλο χάρισμα του Κώστα Βίρβου να κάνει υψηλή τέχνη με τα πιο καθαρά υλικά μιας λαϊκότητας ζωντανής και πλούσιας.
Ο Μαρκόπουλος, σε μια σπάνια στιγμή «απελευθέρωσης» από μουσικές και εκφραστικές συμβάσεις, γράφει μια σειρά τραγουδιών πολλαπλών χρήσεων: με αυτά τραγουδάς, γελάς, μελαγχολείς, νανουρίζεις, ξεδίνεις, σκέφτεσαι. Ο «Θεσσαλικός κύκλος» κυκλοφόρησε σε διπλό βινύλιο, με ερμηνευτές ορισμένους από τους βασικούς συνεργάτες του συνθέτη – συν τον Παύλο Σιδηρόπουλο, ο οποίος δίπλα στον συνθέτη διέγραψε ως ερμηνευτής μια παράλληλη πορεία με εκείνη που τον έκανε ευρέως γνωστό.
Ο «Αρκουδιάρης», ο «Δάσκαλος», το «Παζάρι» είναι ορισμένα από τα τραγούδια που ακούστηκαν αρκετά στον καιρό τους και συνεχίζουν μέχρι σήμερα να ακούγονται. Στον πρόλογο του δίσκου ακούγεται η φωνή του Βασίλη Τσιτσάνη, που εύχεται καλή επιτυχία στον Γιάννη Μαρκόπουλο και τον Κώστα Βίρβο.
Ο συνθέτης στην πρώτη έκδοση του έργου, το 1974 σε LP, γράφει: «Στον “Θεσσαλικό κύκλο”, τη μουσική παράσταση, υπάρχουν δύο δυνάμεις. Ο τσιφλικάς και ο κολίγος. Οι εξαθλιωμένοι αγρότες των αρχών του αιώνα στη Θεσσαλία δεν έκαναν μια επανάσταση σαν αυτή του ’21. “Πέρασαν” όμως αρχές ελευθερίας και ισότητας εκβιάζοντας πάνω στο πιο αναγκαίο της ζωής: το ψωμί. Θα μπορούσατε να ακούσετε τον “Θεσσαλικό” σαν μικρά παιδιά, αφού ο τσιφλικάς και ο κολίγος είναι οι παππούδες μας…» Ο. Ι.
[Πηγή: εφημερίδα Καθημερινή]
Το άρθρο της εφημερίδας και ο συνθέτης τα λένε όλα. Αναμφίβολα με το έργο αυτό ξαναζούμε μερικές από τις ωραιότερες στιγμές του Γιάννη Μαρκόπουλου μα και όλης της ελληνικής δισκογραφίας ως σήμερα.
Ο Μαρκόπουλος συνθέτει, ενορχηστρώνει, διευθύνει μια λαμπρή ορχήστρα που αποτελείται από την αφρόκρεμα των Ελλήνων μουσικών και τραγουδιστών, και ταυτόχρονα σκηνοθετεί μια λαϊκή θεατρική παράσταση με κέφι, με ζωντάνια, με χιούμορ, πάνω στα εξαίρετα κείμενα του Κώστα Βίρβου που καυτηριάζει όλα τα κακώς κείμενα της εποχής του Κιλελέρ, τα οποία φευ ουδέποτε διορθώθηκαν σε βάθος.
Μην αφήσουμε να μας ξεγελάσει ο «σαματάς» που σκοπίμως κάνουν οι μουσικοί και οι τραγουδιστές σε πολλά από τα τραγούδια. Ο Μαρκόπουλος ξέρει ακριβώς τι μουσικό αποτέλεσμα θέλει να «εισπράξει» ο ακροατής ανά πάσα στιγμή, οι μουσικοί παίζουν με συνεχή μικρά και μεγαλύτερα σόλο όλων των οργάνων που κατά στιγμές σου κόβουν την ανάσα λόγω της αρτιότητας της εκτέλεσης ενίοτε ανορθόδοξων ή, καλύτερα, ασυνήθιστων μουσικών θεμάτων και οι τραγουδιστές βγάζουν τον καλύτερό τους εαυτό.
Παίζουν, λοιπόν, οι εξής σημαντικότατοι σολίστες μας:
Σε ορισμένα τραγούδια τραγουδά και ο Γιάννης Μαρκόπουλος και σε ένα ο Αριστείδης Μόσχος.
Αφιερώνω την παρουσίαση του δίσκου στη μνήμη του Παύλου Σιδηρόπουλου που έφυγε σαν σήμερα, στα 42 του, πριν από 21 χρόνια. Έκπληξη ήταν η συμμετοχή του σ’ αυτόν τον δίσκο. Ένας ροκάς τραγούδησε μέχρι και παραδοσιακά τραγούδια. Αλλά μήπως κι ο δίσκος ολόκληρος δεν ήταν μια πρώτου μεγέθους έκπληξη για την ελληνική δισκογραφία;
Πάμε, λοιπόν, ν’ ακούσουμε «το πιο πολύχρωμο έργο του Γιάννη Μαρκόπουλου» «σαν μικρά παιδιά, αφού ο τσιφλικάς και ο κολίγος είναι οι παππούδες μας…» Καλή μας ακρόαση!
Γιάννης Μαρκόπουλος & Κώστας Βίρβος, Στα χειμωνιάτικα νυχτέρια
Ερμηνεία:Λιζέτα Νικολάου
Στα χειμωνιάτικα νυχτέρια
που τα φωτίζουν αγιοκέρια
οι χρυσοχέρες ετοιμάζουν
τα προικιά
Στα λανάρια η Μαρούλα
γνέθει ρόκα η Τασούλα
κι η Ροδιά με την σαΐτα που υφαίνει
την καρδούλα σου την έχει λαβωμένη
Δεν κατοικούνε σε παλάτι
το βράδυ πάλι στο χαγιάτι
του αργαλιού να τραγουδήσουν
το σκοπό
Στα λανάρια η Μαρούλα
γνέθει ρόκα η Τασούλα
κι η Ροδιά με την σαΐτα που υφαίνει
την καρδούλα σου την έχει λαβωμένη
Πρόκειται για τον πλέον «πολύχρωμο» δίσκο του Γιάννη Μαρκόπουλου, ένα πανηγύρι γεμάτο ελληνικούς ρυθμούς, παιγνιώδη διάθεση, αιχμηρά τραγούδια, ολοζώντανες εικόνες από μια επαρχία που δεν είχε ακόμη «πλουτίσει» -των αρχών του 20ού αιώνα, μέσα από το μεγάλο χάρισμα του Κώστα Βίρβου να κάνει υψηλή τέχνη με τα πιο καθαρά υλικά μιας λαϊκότητας ζωντανής και πλούσιας.
Ο Μαρκόπουλος, σε μια σπάνια στιγμή «απελευθέρωσης» από μουσικές και εκφραστικές συμβάσεις, γράφει μια σειρά τραγουδιών πολλαπλών χρήσεων: με αυτά τραγουδάς, γελάς, μελαγχολείς, νανουρίζεις, ξεδίνεις, σκέφτεσαι. Ο «Θεσσαλικός κύκλος» κυκλοφόρησε σε διπλό βινύλιο, με ερμηνευτές ορισμένους από τους βασικούς συνεργάτες του συνθέτη – συν τον Παύλο Σιδηρόπουλο, ο οποίος δίπλα στον συνθέτη διέγραψε ως ερμηνευτής μια παράλληλη πορεία με εκείνη που τον έκανε ευρέως γνωστό.
Ο «Αρκουδιάρης», ο «Δάσκαλος», το «Παζάρι» είναι ορισμένα από τα τραγούδια που ακούστηκαν αρκετά στον καιρό τους και συνεχίζουν μέχρι σήμερα να ακούγονται. Στον πρόλογο του δίσκου ακούγεται η φωνή του Βασίλη Τσιτσάνη, που εύχεται καλή επιτυχία στον Γιάννη Μαρκόπουλο και τον Κώστα Βίρβο.
Ο συνθέτης στην πρώτη έκδοση του έργου, το 1974 σε LP, γράφει: «Στον “Θεσσαλικό κύκλο”, τη μουσική παράσταση, υπάρχουν δύο δυνάμεις. Ο τσιφλικάς και ο κολίγος. Οι εξαθλιωμένοι αγρότες των αρχών του αιώνα στη Θεσσαλία δεν έκαναν μια επανάσταση σαν αυτή του ’21. “Πέρασαν” όμως αρχές ελευθερίας και ισότητας εκβιάζοντας πάνω στο πιο αναγκαίο της ζωής: το ψωμί. Θα μπορούσατε να ακούσετε τον “Θεσσαλικό” σαν μικρά παιδιά, αφού ο τσιφλικάς και ο κολίγος είναι οι παππούδες μας…» Ο. Ι.
[Πηγή: εφημερίδα Καθημερινή]
Το άρθρο της εφημερίδας και ο συνθέτης τα λένε όλα. Αναμφίβολα με το έργο αυτό ξαναζούμε μερικές από τις ωραιότερες στιγμές του Γιάννη Μαρκόπουλου μα και όλης της ελληνικής δισκογραφίας ως σήμερα.
Ο Μαρκόπουλος συνθέτει, ενορχηστρώνει, διευθύνει μια λαμπρή ορχήστρα που αποτελείται από την αφρόκρεμα των Ελλήνων μουσικών και τραγουδιστών, και ταυτόχρονα σκηνοθετεί μια λαϊκή θεατρική παράσταση με κέφι, με ζωντάνια, με χιούμορ, πάνω στα εξαίρετα κείμενα του Κώστα Βίρβου που καυτηριάζει όλα τα κακώς κείμενα της εποχής του Κιλελέρ, τα οποία φευ ουδέποτε διορθώθηκαν σε βάθος.
Μην αφήσουμε να μας ξεγελάσει ο «σαματάς» που σκοπίμως κάνουν οι μουσικοί και οι τραγουδιστές σε πολλά από τα τραγούδια. Ο Μαρκόπουλος ξέρει ακριβώς τι μουσικό αποτέλεσμα θέλει να «εισπράξει» ο ακροατής ανά πάσα στιγμή, οι μουσικοί παίζουν με συνεχή μικρά και μεγαλύτερα σόλο όλων των οργάνων που κατά στιγμές σου κόβουν την ανάσα λόγω της αρτιότητας της εκτέλεσης ενίοτε ανορθόδοξων ή, καλύτερα, ασυνήθιστων μουσικών θεμάτων και οι τραγουδιστές βγάζουν τον καλύτερό τους εαυτό.
Παίζουν, λοιπόν, οι εξής σημαντικότατοι σολίστες μας:
Σε ορισμένα τραγούδια τραγουδά και ο Γιάννης Μαρκόπουλος και σε ένα ο Αριστείδης Μόσχος.
Αφιερώνω την παρουσίαση του δίσκου στη μνήμη του Παύλου Σιδηρόπουλου που έφυγε σαν σήμερα, στα 42 του, πριν από 21 χρόνια. Έκπληξη ήταν η συμμετοχή του σ’ αυτόν τον δίσκο. Ένας ροκάς τραγούδησε μέχρι και παραδοσιακά τραγούδια. Αλλά μήπως κι ο δίσκος ολόκληρος δεν ήταν μια πρώτου μεγέθους έκπληξη για την ελληνική δισκογραφία;
Πάμε, λοιπόν, ν’ ακούσουμε «το πιο πολύχρωμο έργο του Γιάννη Μαρκόπουλου» «σαν μικρά παιδιά, αφού ο τσιφλικάς και ο κολίγος είναι οι παππούδες μας…» Καλή μας ακρόαση!
Γιάννης Μαρκόπουλος & Κώστας Βίρβος, Το παζάρι
Ερμηνεία:Λιζέτα Νικολάου Μουσικοί:όλη η ορχήστρα πλην των μπουζουκιών και της κρητικής λύρας
Αρχινάει στα Τρίκαλα, Λιάκο μ’, το παζάρι
πάμε να πουλήσουμε καναδυό σκουτιά
να με πάρεις τραχηλιά, γόβες και ζωνάρι
και μια τσίπα κόκκινη με χρυσά φλουριά
Θα με πας στο τσίρκουλο για να δω τη Γκόλφω
στον αράπη στη μαϊμού στη σκοποβολή
θα με πάρεις και γιουρντάνι να κρεμώ στον κόρφο
και για σχόλες και γιορτή φούστα παρδαλή
Θα με πας και για χορό, Λιάκο μου λεβέντη
σε κλαρίνα όμορφα σε γλυκά βιολιά
και το βράδυ στο χωριό ύστερα απ’ το γλέντι
θα σου δώσω όσα θες χάδια και φιλιά
Πρόκειται για τον πλέον «πολύχρωμο» δίσκο του Γιάννη Μαρκόπουλου, ένα πανηγύρι γεμάτο ελληνικούς ρυθμούς, παιγνιώδη διάθεση, αιχμηρά τραγούδια, ολοζώντανες εικόνες από μια επαρχία που δεν είχε ακόμη «πλουτίσει» -των αρχών του 20ού αιώνα, μέσα από το μεγάλο χάρισμα του Κώστα Βίρβου να κάνει υψηλή τέχνη με τα πιο καθαρά υλικά μιας λαϊκότητας ζωντανής και πλούσιας.
Ο Μαρκόπουλος, σε μια σπάνια στιγμή «απελευθέρωσης» από μουσικές και εκφραστικές συμβάσεις, γράφει μια σειρά τραγουδιών πολλαπλών χρήσεων: με αυτά τραγουδάς, γελάς, μελαγχολείς, νανουρίζεις, ξεδίνεις, σκέφτεσαι. Ο «Θεσσαλικός κύκλος» κυκλοφόρησε σε διπλό βινύλιο, με ερμηνευτές ορισμένους από τους βασικούς συνεργάτες του συνθέτη – συν τον Παύλο Σιδηρόπουλο, ο οποίος δίπλα στον συνθέτη διέγραψε ως ερμηνευτής μια παράλληλη πορεία με εκείνη που τον έκανε ευρέως γνωστό.
Ο «Αρκουδιάρης», ο «Δάσκαλος», το «Παζάρι» είναι ορισμένα από τα τραγούδια που ακούστηκαν αρκετά στον καιρό τους και συνεχίζουν μέχρι σήμερα να ακούγονται. Στον πρόλογο του δίσκου ακούγεται η φωνή του Βασίλη Τσιτσάνη, που εύχεται καλή επιτυχία στον Γιάννη Μαρκόπουλο και τον Κώστα Βίρβο.
Ο συνθέτης στην πρώτη έκδοση του έργου, το 1974 σε LP, γράφει: «Στον “Θεσσαλικό κύκλο”, τη μουσική παράσταση, υπάρχουν δύο δυνάμεις. Ο τσιφλικάς και ο κολίγος. Οι εξαθλιωμένοι αγρότες των αρχών του αιώνα στη Θεσσαλία δεν έκαναν μια επανάσταση σαν αυτή του ’21. “Πέρασαν” όμως αρχές ελευθερίας και ισότητας εκβιάζοντας πάνω στο πιο αναγκαίο της ζωής: το ψωμί. Θα μπορούσατε να ακούσετε τον “Θεσσαλικό” σαν μικρά παιδιά, αφού ο τσιφλικάς και ο κολίγος είναι οι παππούδες μας…» Ο. Ι.
[Πηγή: εφημερίδα Καθημερινή]
Το άρθρο της εφημερίδας και ο συνθέτης τα λένε όλα. Αναμφίβολα με το έργο αυτό ξαναζούμε μερικές από τις ωραιότερες στιγμές του Γιάννη Μαρκόπουλου μα και όλης της ελληνικής δισκογραφίας ως σήμερα.
Ο Μαρκόπουλος συνθέτει, ενορχηστρώνει, διευθύνει μια λαμπρή ορχήστρα που αποτελείται από την αφρόκρεμα των Ελλήνων μουσικών και τραγουδιστών, και ταυτόχρονα σκηνοθετεί μια λαϊκή θεατρική παράσταση με κέφι, με ζωντάνια, με χιούμορ, πάνω στα εξαίρετα κείμενα του Κώστα Βίρβου που καυτηριάζει όλα τα κακώς κείμενα της εποχής του Κιλελέρ, τα οποία φευ ουδέποτε διορθώθηκαν σε βάθος.
Μην αφήσουμε να μας ξεγελάσει ο «σαματάς» που σκοπίμως κάνουν οι μουσικοί και οι τραγουδιστές σε πολλά από τα τραγούδια. Ο Μαρκόπουλος ξέρει ακριβώς τι μουσικό αποτέλεσμα θέλει να «εισπράξει» ο ακροατής ανά πάσα στιγμή, οι μουσικοί παίζουν με συνεχή μικρά και μεγαλύτερα σόλο όλων των οργάνων που κατά στιγμές σου κόβουν την ανάσα λόγω της αρτιότητας της εκτέλεσης ενίοτε ανορθόδοξων ή, καλύτερα, ασυνήθιστων μουσικών θεμάτων και οι τραγουδιστές βγάζουν τον καλύτερό τους εαυτό.
Παίζουν, λοιπόν, οι εξής σημαντικότατοι σολίστες μας:
Σε ορισμένα τραγούδια τραγουδά και ο Γιάννης Μαρκόπουλος και σε ένα ο Αριστείδης Μόσχος.
Αφιερώνω την παρουσίαση του δίσκου στη μνήμη του Παύλου Σιδηρόπουλου που έφυγε σαν σήμερα, στα 42 του, πριν από 21 χρόνια. Έκπληξη ήταν η συμμετοχή του σ’ αυτόν τον δίσκο. Ένας ροκάς τραγούδησε μέχρι και παραδοσιακά τραγούδια. Αλλά μήπως κι ο δίσκος ολόκληρος δεν ήταν μια πρώτου μεγέθους έκπληξη για την ελληνική δισκογραφία;
Πάμε, λοιπόν, ν’ ακούσουμε «το πιο πολύχρωμο έργο του Γιάννη Μαρκόπουλου» «σαν μικρά παιδιά, αφού ο τσιφλικάς και ο κολίγος είναι οι παππούδες μας…» Καλή μας ακρόαση!
Γιάννης Μαρκόπουλος & Κώστας Βίρβος, Το τηλέφωνο
Ερμηνεία:Παύλος Σιδηρόπουλος & Λιζέτα Νικολάου Μουσικοί:όλη η ορχήστρα πλην των μπουζουκιών
Τηλέφωνο μου φαίνεται πως το ’πες
κυρ-πρόεδρε, το ζλάπι απ’ τις Ευρώπες
σύρμα πάνω, σύρμα κάτω
και στα Φάρσαλα μαντάτο
Κύριε τηλεφωνητή μ’, σου ’φερα
ψωμί στη γάστρα
να το στείλεις στο παιδί μ’
τηλεφωνικώς στην Πάτρα
Ανάποδα φλιτζάνια στις κολόνες
που παν και κοτσ’υλάν οι χελιδόνες
σύρμα πάνω, σύρμα κάτω
και στα Φάρσαλα μαντάτο
Κύριε τηλεφωνητή μ’, σου ’φερα
ψωμί στη γάστρα
να το στείλεις στο παιδί μ’
τηλεφωνικώς στην Πάτρα
Πρόκειται για τον πλέον «πολύχρωμο» δίσκο του Γιάννη Μαρκόπουλου, ένα πανηγύρι γεμάτο ελληνικούς ρυθμούς, παιγνιώδη διάθεση, αιχμηρά τραγούδια, ολοζώντανες εικόνες από μια επαρχία που δεν είχε ακόμη «πλουτίσει» -των αρχών του 20ού αιώνα, μέσα από το μεγάλο χάρισμα του Κώστα Βίρβου να κάνει υψηλή τέχνη με τα πιο καθαρά υλικά μιας λαϊκότητας ζωντανής και πλούσιας.
Ο Μαρκόπουλος, σε μια σπάνια στιγμή «απελευθέρωσης» από μουσικές και εκφραστικές συμβάσεις, γράφει μια σειρά τραγουδιών πολλαπλών χρήσεων: με αυτά τραγουδάς, γελάς, μελαγχολείς, νανουρίζεις, ξεδίνεις, σκέφτεσαι. Ο «Θεσσαλικός κύκλος» κυκλοφόρησε σε διπλό βινύλιο, με ερμηνευτές ορισμένους από τους βασικούς συνεργάτες του συνθέτη – συν τον Παύλο Σιδηρόπουλο, ο οποίος δίπλα στον συνθέτη διέγραψε ως ερμηνευτής μια παράλληλη πορεία με εκείνη που τον έκανε ευρέως γνωστό.
Ο «Αρκουδιάρης», ο «Δάσκαλος», το «Παζάρι» είναι ορισμένα από τα τραγούδια που ακούστηκαν αρκετά στον καιρό τους και συνεχίζουν μέχρι σήμερα να ακούγονται. Στον πρόλογο του δίσκου ακούγεται η φωνή του Βασίλη Τσιτσάνη, που εύχεται καλή επιτυχία στον Γιάννη Μαρκόπουλο και τον Κώστα Βίρβο.
Ο συνθέτης στην πρώτη έκδοση του έργου, το 1974 σε LP, γράφει: «Στον “Θεσσαλικό κύκλο”, τη μουσική παράσταση, υπάρχουν δύο δυνάμεις. Ο τσιφλικάς και ο κολίγος. Οι εξαθλιωμένοι αγρότες των αρχών του αιώνα στη Θεσσαλία δεν έκαναν μια επανάσταση σαν αυτή του ’21. “Πέρασαν” όμως αρχές ελευθερίας και ισότητας εκβιάζοντας πάνω στο πιο αναγκαίο της ζωής: το ψωμί. Θα μπορούσατε να ακούσετε τον “Θεσσαλικό” σαν μικρά παιδιά, αφού ο τσιφλικάς και ο κολίγος είναι οι παππούδες μας…» Ο. Ι.
[Πηγή: εφημερίδα Καθημερινή]
Το άρθρο της εφημερίδας και ο συνθέτης τα λένε όλα. Αναμφίβολα με το έργο αυτό ξαναζούμε μερικές από τις ωραιότερες στιγμές του Γιάννη Μαρκόπουλου μα και όλης της ελληνικής δισκογραφίας ως σήμερα.
Ο Μαρκόπουλος συνθέτει, ενορχηστρώνει, διευθύνει μια λαμπρή ορχήστρα που αποτελείται από την αφρόκρεμα των Ελλήνων μουσικών και τραγουδιστών, και ταυτόχρονα σκηνοθετεί μια λαϊκή θεατρική παράσταση με κέφι, με ζωντάνια, με χιούμορ, πάνω στα εξαίρετα κείμενα του Κώστα Βίρβου που καυτηριάζει όλα τα κακώς κείμενα της εποχής του Κιλελέρ, τα οποία φευ ουδέποτε διορθώθηκαν σε βάθος.
Μην αφήσουμε να μας ξεγελάσει ο «σαματάς» που σκοπίμως κάνουν οι μουσικοί και οι τραγουδιστές σε πολλά από τα τραγούδια. Ο Μαρκόπουλος ξέρει ακριβώς τι μουσικό αποτέλεσμα θέλει να «εισπράξει» ο ακροατής ανά πάσα στιγμή, οι μουσικοί παίζουν με συνεχή μικρά και μεγαλύτερα σόλο όλων των οργάνων που κατά στιγμές σου κόβουν την ανάσα λόγω της αρτιότητας της εκτέλεσης ενίοτε ανορθόδοξων ή, καλύτερα, ασυνήθιστων μουσικών θεμάτων και οι τραγουδιστές βγάζουν τον καλύτερό τους εαυτό.
Παίζουν, λοιπόν, οι εξής σημαντικότατοι σολίστες μας:
Σε ορισμένα τραγούδια τραγουδά και ο Γιάννης Μαρκόπουλος και σε ένα ο Αριστείδης Μόσχος.
Αφιερώνω την παρουσίαση του δίσκου στη μνήμη του Παύλου Σιδηρόπουλου που έφυγε σαν σήμερα, στα 42 του, πριν από 21 χρόνια. Έκπληξη ήταν η συμμετοχή του σ’ αυτόν τον δίσκο. Ένας ροκάς τραγούδησε μέχρι και παραδοσιακά τραγούδια. Αλλά μήπως κι ο δίσκος ολόκληρος δεν ήταν μια πρώτου μεγέθους έκπληξη για την ελληνική δισκογραφία;
Πάμε, λοιπόν, ν’ ακούσουμε «το πιο πολύχρωμο έργο του Γιάννη Μαρκόπουλου» «σαν μικρά παιδιά, αφού ο τσιφλικάς και ο κολίγος είναι οι παππούδες μας…» Καλή μας ακρόαση!
Γιάννης Μαρκόπουλος & Κώστας Βίρβος, Ο κλεφτοκοτάς
Πρόκειται για τον πλέον «πολύχρωμο» δίσκο του Γιάννη Μαρκόπουλου, ένα πανηγύρι γεμάτο ελληνικούς ρυθμούς, παιγνιώδη διάθεση, αιχμηρά τραγούδια, ολοζώντανες εικόνες από μια επαρχία που δεν είχε ακόμη «πλουτίσει» -των αρχών του 20ού αιώνα, μέσα από το μεγάλο χάρισμα του Κώστα Βίρβου να κάνει υψηλή τέχνη με τα πιο καθαρά υλικά μιας λαϊκότητας ζωντανής και πλούσιας.
Ο Μαρκόπουλος, σε μια σπάνια στιγμή «απελευθέρωσης» από μουσικές και εκφραστικές συμβάσεις, γράφει μια σειρά τραγουδιών πολλαπλών χρήσεων: με αυτά τραγουδάς, γελάς, μελαγχολείς, νανουρίζεις, ξεδίνεις, σκέφτεσαι. Ο «Θεσσαλικός κύκλος» κυκλοφόρησε σε διπλό βινύλιο, με ερμηνευτές ορισμένους από τους βασικούς συνεργάτες του συνθέτη – συν τον Παύλο Σιδηρόπουλο, ο οποίος δίπλα στον συνθέτη διέγραψε ως ερμηνευτής μια παράλληλη πορεία με εκείνη που τον έκανε ευρέως γνωστό.
Ο «Αρκουδιάρης», ο «Δάσκαλος», το «Παζάρι» είναι ορισμένα από τα τραγούδια που ακούστηκαν αρκετά στον καιρό τους και συνεχίζουν μέχρι σήμερα να ακούγονται. Στον πρόλογο του δίσκου ακούγεται η φωνή του Βασίλη Τσιτσάνη, που εύχεται καλή επιτυχία στον Γιάννη Μαρκόπουλο και τον Κώστα Βίρβο.
Ο συνθέτης στην πρώτη έκδοση του έργου, το 1974 σε LP, γράφει: «Στον “Θεσσαλικό κύκλο”, τη μουσική παράσταση, υπάρχουν δύο δυνάμεις. Ο τσιφλικάς και ο κολίγος. Οι εξαθλιωμένοι αγρότες των αρχών του αιώνα στη Θεσσαλία δεν έκαναν μια επανάσταση σαν αυτή του ’21. “Πέρασαν” όμως αρχές ελευθερίας και ισότητας εκβιάζοντας πάνω στο πιο αναγκαίο της ζωής: το ψωμί. Θα μπορούσατε να ακούσετε τον “Θεσσαλικό” σαν μικρά παιδιά, αφού ο τσιφλικάς και ο κολίγος είναι οι παππούδες μας…» Ο. Ι.
[Πηγή: εφημερίδα Καθημερινή]
Το άρθρο της εφημερίδας και ο συνθέτης τα λένε όλα. Αναμφίβολα με το έργο αυτό ξαναζούμε μερικές από τις ωραιότερες στιγμές του Γιάννη Μαρκόπουλου μα και όλης της ελληνικής δισκογραφίας ως σήμερα.
Ο Μαρκόπουλος συνθέτει, ενορχηστρώνει, διευθύνει μια λαμπρή ορχήστρα που αποτελείται από την αφρόκρεμα των Ελλήνων μουσικών και τραγουδιστών, και ταυτόχρονα σκηνοθετεί μια λαϊκή θεατρική παράσταση με κέφι, με ζωντάνια, με χιούμορ, πάνω στα εξαίρετα κείμενα του Κώστα Βίρβου που καυτηριάζει όλα τα κακώς κείμενα της εποχής του Κιλελέρ, τα οποία φευ ουδέποτε διορθώθηκαν σε βάθος.
Μην αφήσουμε να μας ξεγελάσει ο «σαματάς» που σκοπίμως κάνουν οι μουσικοί και οι τραγουδιστές σε πολλά από τα τραγούδια. Ο Μαρκόπουλος ξέρει ακριβώς τι μουσικό αποτέλεσμα θέλει να «εισπράξει» ο ακροατής ανά πάσα στιγμή, οι μουσικοί παίζουν με συνεχή μικρά και μεγαλύτερα σόλο όλων των οργάνων που κατά στιγμές σου κόβουν την ανάσα λόγω της αρτιότητας της εκτέλεσης ενίοτε ανορθόδοξων ή, καλύτερα, ασυνήθιστων μουσικών θεμάτων και οι τραγουδιστές βγάζουν τον καλύτερό τους εαυτό.
Παίζουν, λοιπόν, οι εξής σημαντικότατοι σολίστες μας:
Σε ορισμένα τραγούδια τραγουδά και ο Γιάννης Μαρκόπουλος και σε ένα ο Αριστείδης Μόσχος.
Αφιερώνω την παρουσίαση του δίσκου στη μνήμη του Παύλου Σιδηρόπουλου που έφυγε σαν σήμερα, στα 42 του, πριν από 21 χρόνια. Έκπληξη ήταν η συμμετοχή του σ’ αυτόν τον δίσκο. Ένας ροκάς τραγούδησε μέχρι και παραδοσιακά τραγούδια. Αλλά μήπως κι ο δίσκος ολόκληρος δεν ήταν μια πρώτου μεγέθους έκπληξη για την ελληνική δισκογραφία;
Πάμε, λοιπόν, ν’ ακούσουμε «το πιο πολύχρωμο έργο του Γιάννη Μαρκόπουλου» «σαν μικρά παιδιά, αφού ο τσιφλικάς και ο κολίγος είναι οι παππούδες μας…» Καλή μας ακρόαση!
Γιάννης Μαρκόπουλος & Κώστας Βίρβος, Τα φαντάσματα
Ερμηνεία:Λάκης Χαλκιάς & Λιζέτα Νικολάου
– Παιδιά μου, στα χαλάσματα
βγαίνουνε δυο φαντάσματα
άκουσα πάλι ψες το βράδυ
γέλια κι αναστενάγματα
– Οχ κι να το ’ξιρις, μουρ’ θειά
αυτούς που νόμιζες στοιχειά
ήταν η Κώτσους κι η Τρυγώνα
κουκουλωμένοι μ’ άσπρη σεντόνα
Οχ κι να το ’ξιρις μαθές
δεν τους ξεπλέναν
απ’ τη γλώσσα σ’ τρεις βροχές
– Τα είδα π’ αγκαλιάζουνταν
σαν φίδια κουλουριάζουνταν
κι αν κουψουχόλιασα η έρμη
ντιπ καταντίπ δε νοιάζουνταν
– Οχ κι να το ’ξιρις μαθές
δεν τους ξεπλέναν
απ’ τη γλώσσα σ’ τρεις βροχές
Πρόκειται για τον πλέον «πολύχρωμο» δίσκο του Γιάννη Μαρκόπουλου, ένα πανηγύρι γεμάτο ελληνικούς ρυθμούς, παιγνιώδη διάθεση, αιχμηρά τραγούδια, ολοζώντανες εικόνες από μια επαρχία που δεν είχε ακόμη «πλουτίσει» -των αρχών του 20ού αιώνα, μέσα από το μεγάλο χάρισμα του Κώστα Βίρβου να κάνει υψηλή τέχνη με τα πιο καθαρά υλικά μιας λαϊκότητας ζωντανής και πλούσιας.
Ο Μαρκόπουλος, σε μια σπάνια στιγμή «απελευθέρωσης» από μουσικές και εκφραστικές συμβάσεις, γράφει μια σειρά τραγουδιών πολλαπλών χρήσεων: με αυτά τραγουδάς, γελάς, μελαγχολείς, νανουρίζεις, ξεδίνεις, σκέφτεσαι. Ο «Θεσσαλικός κύκλος» κυκλοφόρησε σε διπλό βινύλιο, με ερμηνευτές ορισμένους από τους βασικούς συνεργάτες του συνθέτη – συν τον Παύλο Σιδηρόπουλο, ο οποίος δίπλα στον συνθέτη διέγραψε ως ερμηνευτής μια παράλληλη πορεία με εκείνη που τον έκανε ευρέως γνωστό.
Ο «Αρκουδιάρης», ο «Δάσκαλος», το «Παζάρι» είναι ορισμένα από τα τραγούδια που ακούστηκαν αρκετά στον καιρό τους και συνεχίζουν μέχρι σήμερα να ακούγονται. Στον πρόλογο του δίσκου ακούγεται η φωνή του Βασίλη Τσιτσάνη, που εύχεται καλή επιτυχία στον Γιάννη Μαρκόπουλο και τον Κώστα Βίρβο.
Ο συνθέτης στην πρώτη έκδοση του έργου, το 1974 σε LP, γράφει: «Στον “Θεσσαλικό κύκλο”, τη μουσική παράσταση, υπάρχουν δύο δυνάμεις. Ο τσιφλικάς και ο κολίγος. Οι εξαθλιωμένοι αγρότες των αρχών του αιώνα στη Θεσσαλία δεν έκαναν μια επανάσταση σαν αυτή του ’21. “Πέρασαν” όμως αρχές ελευθερίας και ισότητας εκβιάζοντας πάνω στο πιο αναγκαίο της ζωής: το ψωμί. Θα μπορούσατε να ακούσετε τον “Θεσσαλικό” σαν μικρά παιδιά, αφού ο τσιφλικάς και ο κολίγος είναι οι παππούδες μας…» Ο. Ι.
[Πηγή: εφημερίδα Καθημερινή]
Το άρθρο της εφημερίδας και ο συνθέτης τα λένε όλα. Αναμφίβολα με το έργο αυτό ξαναζούμε μερικές από τις ωραιότερες στιγμές του Γιάννη Μαρκόπουλου μα και όλης της ελληνικής δισκογραφίας ως σήμερα.
Ο Μαρκόπουλος συνθέτει, ενορχηστρώνει, διευθύνει μια λαμπρή ορχήστρα που αποτελείται από την αφρόκρεμα των Ελλήνων μουσικών και τραγουδιστών, και ταυτόχρονα σκηνοθετεί μια λαϊκή θεατρική παράσταση με κέφι, με ζωντάνια, με χιούμορ, πάνω στα εξαίρετα κείμενα του Κώστα Βίρβου που καυτηριάζει όλα τα κακώς κείμενα της εποχής του Κιλελέρ, τα οποία φευ ουδέποτε διορθώθηκαν σε βάθος.
Μην αφήσουμε να μας ξεγελάσει ο «σαματάς» που σκοπίμως κάνουν οι μουσικοί και οι τραγουδιστές σε πολλά από τα τραγούδια. Ο Μαρκόπουλος ξέρει ακριβώς τι μουσικό αποτέλεσμα θέλει να «εισπράξει» ο ακροατής ανά πάσα στιγμή, οι μουσικοί παίζουν με συνεχή μικρά και μεγαλύτερα σόλο όλων των οργάνων που κατά στιγμές σου κόβουν την ανάσα λόγω της αρτιότητας της εκτέλεσης ενίοτε ανορθόδοξων ή, καλύτερα, ασυνήθιστων μουσικών θεμάτων και οι τραγουδιστές βγάζουν τον καλύτερό τους εαυτό.
Παίζουν, λοιπόν, οι εξής σημαντικότατοι σολίστες μας:
Σε ορισμένα τραγούδια τραγουδά και ο Γιάννης Μαρκόπουλος και σε ένα ο Αριστείδης Μόσχος.
Αφιερώνω την παρουσίαση του δίσκου στη μνήμη του Παύλου Σιδηρόπουλου που έφυγε σαν σήμερα, στα 42 του, πριν από 21 χρόνια. Έκπληξη ήταν η συμμετοχή του σ’ αυτόν τον δίσκο. Ένας ροκάς τραγούδησε μέχρι και παραδοσιακά τραγούδια. Αλλά μήπως κι ο δίσκος ολόκληρος δεν ήταν μια πρώτου μεγέθους έκπληξη για την ελληνική δισκογραφία;
Πάμε, λοιπόν, ν’ ακούσουμε «το πιο πολύχρωμο έργο του Γιάννη Μαρκόπουλου» «σαν μικρά παιδιά, αφού ο τσιφλικάς και ο κολίγος είναι οι παππούδες μας…» Καλή μας ακρόαση!
Γιάννης Μαρκόπουλος & Κώστας Βίρβος, Σιδηρόδρομος
Ερμηνεία:Λάκης Χαλκιάς & Λιζέτα Νικολάου
Είδα ένα φίδι κάτω στον κάμπο
σαν δέκα έλατα τρανό
κι από το στόμα του, γριά μπάμπω
έβγανε φλόγες και καπνό
Κι άιντε να το παραβγείς
μπάμπω μ’, στον ποδαρόδρομο
κι είχε ένα όνομα, να δεις
το λέγαν σιδηρόδρομο
Έκανα, μπάμπω μ’, το σταυρό μου
σαν είδα τέτοιο παγανό
και κόσεψα το γάιδαρό μου
μακριά τ’ να φύγω στο βουνό
Κι άιντε να το παραβγείς
μπάμπω μ’, στον ποδαρόδρομο
κι είχε ένα όνομα, να δεις
το λέγαν σιδηρόδρομο
