Σάββας Σάββα & Βάσος Βενιζέλος, Η απουσία σου
(τραγούδι: Λία Βίσση / δίσκος: Στης νύχτας την ανάσα (2001))
Οι λέξεις
Τ’ αποτυπώματά σου παντού
Πάνω στη νύχτα.
Μισάνοιχτη η ζωή
Ποτίζει βασανιστικά
Την απουσία σου.
Κι οι λέξεις …
Αμέτρητες μικρές ερωμένες
Που σκοτώνουν αλύπητα
Σαν τις χαϊδέψεις.
Από τη συλλογή Δυο παράθυρα με κιμωλία (2005) του Νίκου Μυλόπουλου
Οι ποιητές της Θεσσαλονίκης τον 20ό αιώνα και ως σήμερα (ανθολογία) / Νίκος Μυλόπουλος
Μια παρέα είμαστε
Σύνθεση, ενορχήστρωση & διεύθυνση ορχήστρας: Γιώργος Χατζηνάσιος
Στίχοι: Μιχάλης Μπουρμπούλης
Τρίχορδο μπουζούκι: Κώστας Παπαδόπουλος
Τετράχορδο μπουζούκι & τζουράς: Γιάννης Μπιθικώτσης
Ακουστική κιθάρα: Γιάννης Δέδες
Κιθάρες: Μπάμπης Λασκαράκης
Κρουστά: Νίκος Αντύπας
Κλασικό μπάσο: Νύσος Πανταζής
Ηλεκτρικό μπάσο: Γιώργος Ζηκογιάννης
Μπαγλαμάς: Πάνος Ιατρού
Ακορντεόν: Γιώργος Καραθανάσης
Πιάνο: Γιώργος Χατζηνάσιος
Τραγούδι: Δημήτρης Μητροπάνος & χορωδία (Λία Βίσση, Νίτσα Ρούτη, Λιλή Τσιτριμπίνη, Γιάννης Πηλιούρης, Νίκος Βασσαράς, Δαμιανός Σερέφογλου)
Δίσκος: Τα συναξάρια (1981)
Κλείσανε τα κέντρα τα σινεμά και τα καφενεία
μια παρέα είμαστε που χωρίζει σε μια γωνία
Αύριο σκορπίζουμε σαν πουλιά στην κοσμοπλημμύρα
σαν τους πρόσφυγες που δεν έχουνε μες στον ήλιο μοίρα
Τρένα θα μας πάρουνε την αυγή και λεωφορεία
Γεια σου Στέλλα, γεια σου Αγγελική και μην κλαις, Μαρία
και μην κλαις, Μαρία
Είχαμ’ όνειρα όπως τα παιδιά όπως οι ανθρώποι
τώρα ένας φεύγει γι’ Αμερική κι άλλος για Ευρώπη
Αύριο σκορπίζουμε σαν πουλιά στην κοσμοπλημμύρα
σαν τους πρόσφυγες που δεν έχουνε μες στον ήλιο μοίρα
Τρένα θα μας πάρουνε την αυγή και λεωφορεία
Γεια σου Στέλλα, γεια σου Αγγελική και μην κλαις, Μαρία
και μην κλαις, Μαρία
Σύννεφα σκεπάσαν τον ουρανό, φεύγει η λιακάδα
ένας κρύος και έρημος σταθμός μοιάζει η Ελλάδα
Αύριο σκορπίζουμε σαν πουλιά στην κοσμοπλημμύρα
σαν τους πρόσφυγες που δεν έχουνε μες στον ήλιο μοίρα
Τρένα θα μας πάρουνε την αυγή και λεωφορεία
Γεια σου Στέλλα, γεια σου Αγγελική και μην κλαις, Μαρία
και μην κλαις, Μαρία
Γράφει ο Γιώργος Χατζηνάσιος στο εσώφυλλο του δίσκου:
Ο κύκλος τραγουδιών Τα συναξάρια είναι μια «πορεία» μέσα απ’ την καθημερινότητα την απλή και τόσο ανθρώπινη που γίνεται τραγούδι. Η αυθεντικά λαϊκή φωνή του Δημήτρη Μητροπάνου πραγματοποίησε το αποτέλεσμα που είχα φανταστεί. Με αυτά τα τραγούδια θέλω να υπογραμμίσω την προσπάθεια που κάνει ο συνθέτης για να ξεφύγει απ’ την τυποποίηση και τους χαρακτηρισμούς όπως λαϊκός, ελαφρός, δυτικός, στρατευμένος κλπ. Που στιγματίζουν τη δουλειά του και περιορίζουν το έργο του. Αυτές τις σκέψεις τις εμπιστεύομαι σ’ αυτούς που θα ασχοληθούν με οποιοδήποτε τρόπο μ’ αυτόν τον δίσκο, έχοντας υπ’ όψη μου ότι πάντοτε βαραίνει το αποτέλεσμα. [πηγή: περιοδικό Όγδοο]
Γύρνα το φύλλο
Σύνθεση, ενορχήστρωση & διεύθυνση ορχήστρας: Γιώργος Χατζηνάσιος
Στίχοι: Μάνος Ελευθερίου
Τρίχορδο μπουζούκι: Κώστας Παπαδόπουλος
Τετράχορδο μπουζούκι & τζουράς: Γιάννης Μπιθικώτσης
Ακουστική κιθάρα: Γιάννης Δέδες
Κιθάρες: Μπάμπης Λασκαράκης
Κρουστά: Νίκος Αντύπας
Κλασικό μπάσο: Νύσος Πανταζής
Ηλεκτρικό μπάσο: Γιώργος Ζηκογιάννης
Μπαγλαμάς: Πάνος Ιατρού
Ακορντεόν: Γιώργος Καραθανάσης
Πιάνο: Γιώργος Χατζηνάσιος
Τραγούδι: Δημήτρης Μητροπάνος & χορωδία (Λία Βίσση, Νίτσα Ρούτη, Λιλή Τσιτριμπίνη, Γιάννης Πηλιούρης, Νίκος Βασσαράς, Δαμιανός Σερέφογλου)
Δίσκος: Τα συναξάρια (1981)
Στην πόρτα μου φυσάει βοριάς
κι εσύ καημούς φυλλομετράς
Γύρνα το φύλλο, γύρνα το
κι είμαι παιδάκι αδύνατο
Στο δρόμο μ’ ηύρες τ’ ουρανού
μαζί μ’ εκείνους που πονούν
Γύρνα το φύλλο, γύρνα το
κι είμαι παιδάκι αδύνατο
Και πέτρα-πέτρα έχτισες
τα βάσανα και μ’ έκλεισες
Γύρνα το φύλλο, γύρνα το
κι είμαι παιδάκι αδύνατο
Γράφει ο Γιώργος Χατζηνάσιος στο εσώφυλλο του δίσκου:
Ο κύκλος τραγουδιών Τα συναξάρια είναι μια «πορεία» μέσα απ’ την καθημερινότητα την απλή και τόσο ανθρώπινη που γίνεται τραγούδι. Η αυθεντικά λαϊκή φωνή του Δημήτρη Μητροπάνου πραγματοποίησε το αποτέλεσμα που είχα φανταστεί. Με αυτά τα τραγούδια θέλω να υπογραμμίσω την προσπάθεια που κάνει ο συνθέτης για να ξεφύγει απ’ την τυποποίηση και τους χαρακτηρισμούς όπως λαϊκός, ελαφρός, δυτικός, στρατευμένος κλπ. Που στιγματίζουν τη δουλειά του και περιορίζουν το έργο του. Αυτές τις σκέψεις τις εμπιστεύομαι σ’ αυτούς που θα ασχοληθούν με οποιοδήποτε τρόπο μ’ αυτόν τον δίσκο, έχοντας υπ’ όψη μου ότι πάντοτε βαραίνει το αποτέλεσμα. [πηγή: περιοδικό Όγδοο]
Η αγάπη χάθηκε
Σύνθεση, ενορχήστρωση & διεύθυνση ορχήστρας: Γιώργος Χατζηνάσιος
Στίχοι: Μιχάλης Μπουρμπούλης
Τρίχορδο μπουζούκι: Κώστας Παπαδόπουλος
Τετράχορδο μπουζούκι & τζουράς: Γιάννης Μπιθικώτσης
Ακουστική κιθάρα: Γιάννης Δέδες
Κιθάρες: Μπάμπης Λασκαράκης
Κρουστά: Νίκος Αντύπας
Κλασικό μπάσο: Νύσος Πανταζής
Ηλεκτρικό μπάσο: Γιώργος Ζηκογιάννης
Μπαγλαμάς: Πάνος Ιατρού
Ακορντεόν: Γιώργος Καραθανάσης
Πιάνο: Γιώργος Χατζηνάσιος
Τραγούδι: Δημήτρης Μητροπάνος & χορωδία (Λία Βίσση, Νίτσα Ρούτη, Λιλή Τσιτριμπίνη, Γιάννης Πηλιούρης, Νίκος Βασσαράς, Δαμιανός Σερέφογλου)
Δίσκος: Τα συναξάρια (1981)
Πες μου ποιος μας κυνηγάει
πες μου ποιος παλιός εχθρός
κι η αγάπη σου έχει γίνει
μια μικρή φωτιά που σβήνει
και λυπάμαι εγώ για σένα
και για μένα ο Θεός
Η αγάπη χάθηκε σαν ένα καράβι
ψάχνοντας για νάβρει κάπου μια στεριά
Η ζωή μας κύλησε κι έφτασε στο τέρμα
όπως ένα κέρμα στην κατηφοριά
Το απέναντι φεγγάρι
σαν ανθός λουλούδισε
Στόμα ήμουνα κλεισμένο
σ’ έναν κόσμο ξεχασμένο
στόμα ήμουνα κλεισμένο
που για σε τραγούδησε
Η αγάπη χάθηκε σαν ένα καράβι
ψάχνοντας για νάβρει κάπου μια στεριά
Η ζωή μας κύλησε κι έφτασε στο τέρμα
όπως ένα κέρμα στην κατηφοριά
Γράφει ο Γιώργος Χατζηνάσιος στο εσώφυλλο του δίσκου:
Ο κύκλος τραγουδιών Τα συναξάρια είναι μια «πορεία» μέσα απ’ την καθημερινότητα την απλή και τόσο ανθρώπινη που γίνεται τραγούδι. Η αυθεντικά λαϊκή φωνή του Δημήτρη Μητροπάνου πραγματοποίησε το αποτέλεσμα που είχα φανταστεί. Με αυτά τα τραγούδια θέλω να υπογραμμίσω την προσπάθεια που κάνει ο συνθέτης για να ξεφύγει απ’ την τυποποίηση και τους χαρακτηρισμούς όπως λαϊκός, ελαφρός, δυτικός, στρατευμένος κλπ. Που στιγματίζουν τη δουλειά του και περιορίζουν το έργο του. Αυτές τις σκέψεις τις εμπιστεύομαι σ’ αυτούς που θα ασχοληθούν με οποιοδήποτε τρόπο μ’ αυτόν τον δίσκο, έχοντας υπ’ όψη μου ότι πάντοτε βαραίνει το αποτέλεσμα. [πηγή: περιοδικό Όγδοο]
Μαρία Πολυδούρη & Σάββας Σάββα: Πάρτε το φως
(τραγούδι: Λία Βίσση / δίσκος: Στης νύχτας την ανάσα (2001))
Μεγεθύνσεις
I
Το ποίημα γεννιέται τη νύχτα
Είναι το φως που βγαίνει απ’ το σκοτάδι
Το φως το ιλαρό
Που στα κλεισμένα βλέφαρα των κοιμωμένων
Λάμπει
Στα όνειρά τους μέσα παίζει
Με τον καθρέφτη του
Το ποίημα που γεννιέται τη νύχτα
Τα σπλάχνα μου σπαθίζει
Και με πονά
Από τη συλλογή Μεγεθύνσεις (1971)
Πηγή: Μαρία Κέντρου-Αγαθοπούλου, Επιλογές και σύνολα [Ποιήματα (1965-1995)] (2001)
Οι ποιητές της Θεσσαλονίκης τον 20ό αιώνα και ως σήμερα (ανθολογία) / Μαρία Κέντρου-Αγαθοπούλου
