Μ' αρέσουν τα ποιήματα που ζουν στο δρόμο, έξω απ' τα βιβλία: αυτά που τουρτουρίζουν στις γωνιές κι όλο καπνίζουν σαν φουγάρα· που αναβοσβήνουν, μες στη νύχτα, σαν Χριστουγεννιάτικα λαμπάκια… [Νίκος Χουλιαράς]
Μη μου κρυώσεις,
πρόσεχε.
Τόσοι ψαλμοί
χιλιάδες ποιήματα
κάποιο απ’ όλα
σου πηγαίνει.
Λεπτώς ενδεδυμένος
πού βγαίνεις
μες στο καταχείμωνο,
στις άθλιες καιρικές συνθήκες
που δεν προβλέπεται
σύντομα να μεταβληθούν.
Φυλάξου.
Του λόγου η θέρμη
απρόσβλητο είναι καταφύγιο
για όλους μας,
παιδί μου.
Από τη συλλογή Λεπτώς ενδεδυμένοι (2002) της Άννης Κουτροκόη
Θεσσαλονίκη, Σαββατόβραδο κι Απρίλης
και να μου δίνεις τον καημό μ’ απλοχεριά
σε κάποια απόμερη γωνιά της Νέας Κρήνης
με το τζουκ μποξ να με γυρίζεις στα παλιά
Σ’ ένα ρεμπέτικο θα ρίξω την ψυχή μου
να ξεγελάσω το χαμένο τον καιρό
ήτανε κάποτε η άνοιξη δική μου
ήμουνα κάποτε Απρίλης σου εγώ
Θεσσαλονίκη κι απ’ το Κάστρο το βραδάκι
να σ’ αγναντεύω και να λιώνω σαν κερί
δεκαοχτώ χρονώ τρελό παλικαράκι
με το μεράκι σου να βγαίνω στη ζωή
Γράφει ο Γιώργος Χατζηνάσιος στο εσώφυλλο του δίσκου: Ο κύκλος τραγουδιών Τα συναξάρια είναι μια «πορεία» μέσα απ’ την καθημερινότητα την απλή και τόσο ανθρώπινη που γίνεται τραγούδι. Η αυθεντικά λαϊκή φωνή του Δημήτρη Μητροπάνου πραγματοποίησε το αποτέλεσμα που είχα φανταστεί. Με αυτά τα τραγούδια θέλω να υπογραμμίσω την προσπάθεια που κάνει ο συνθέτης για να ξεφύγει απ’ την τυποποίηση και τους χαρακτηρισμούς όπως λαϊκός, ελαφρός, δυτικός, στρατευμένος κλπ. Που στιγματίζουν τη δουλειά του και περιορίζουν το έργο του. Αυτές τις σκέψεις τις εμπιστεύομαι σ’ αυτούς που θα ασχοληθούν με οποιοδήποτε τρόπο μ’ αυτόν τον δίσκο, έχοντας υπ’ όψη μου ότι πάντοτε βαραίνει το αποτέλεσμα. [πηγή: περιοδικό Όγδοο]
