Γιάννης Ποδιναράς, Το άνθος της άπειρης άμμου (VI)

Μάνος Χατζιδάκις & Λίνα Νικολακοπούλου, Η εποχή της αγάπης
(τραγούδι: Δήμητρα Γαλάνη / δίσκος: Χορός με τη σκιά μου (1996))

[Μέρος Β’]

Το άνθος της άπειρης άμμου

VI

Το πρώτο χάδι
τίναξε το αίμα στις φλέβες
κι έλιωσε το κορμί στην απόκριση.
Οδύνη ομορφιάς το άγγιγμα
έγραψε τις μέρες
που έμελλαν να είναι η αγάπη.
Η τυραννία του ασήμαντου
έσβηνε –σκιά– μέσα στη γεύση.

Από τη συλλογή Ένα Πράσινο Θολό (1996) του Γιάννη Ποδιναρά

Οι ποιητές της Θεσσαλονίκης τον 20ό αιώνα και ως σήμερα (ανθολογία) / Γιάννης Ποδιναράς

Γιάννης Ποδιναράς, Το άνθος της άπειρης άμμου (V)

Ορφέας Περίδης, Αχ να σε δω
(τραγούδι: Ορφέας Περίδης, Λιζέτα Καλημέρη & Μελίνα Κανά στην εκπομπή της ΝΕΤ «Έχει γούστο» (2008)
/πρώτη εκτέλεση: Ορφέας Περίδης στον δίσκο Καλή σου μέρα αν ξυπνάς (1996))

[Μέρος Β’]

Το άνθος της άπειρης άμμου

V

Σε βρήκα και σε πήρα ένα πρωί
κομμάτι απ’ το βυθό
κι ήπια τη γεύση σου
που ήταν δική μου όλα τα χρόνια.
Ατόφιο μάλαμα αστραφτερό
χάραξε τη ζωή
και βγήκαν αράδα
ήλιοι μικροί χορεύοντας στο κύμα
γράφοντας με χρυσό
τον κόσμο που ανασύραμε.
Το πρόσωπό μας
που άφησε τη νύχτα.

Από τη συλλογή Ένα Πράσινο Θολό (1996) του Γιάννη Ποδιναρά

Οι ποιητές της Θεσσαλονίκης τον 20ό αιώνα και ως σήμερα (ανθολογία) / Γιάννης Ποδιναράς

Ορέστης Αλεξάκης: Ενδόκοσμος (Γ. Κόσμος πραγμάτων)

Χρήστος Θηβαίος, Κόκκινο θολό φεγγάρι
(τραγούδι: Χρήστος Θηβαίος / δίσκος: Μέρες αδέσποτες (1996))

Ενδόκοσμος

Γ. Κόσμος πραγμάτων

Κι όπως αργά βραδιάζει στο άδειο σπίτι
Ο ήλιος δύει μέσα στους καθρέφτες
Σε σιωπηλά κι απόμακρα τοπία
Βυθισμένα για πάντα στο σκιόφως

Τη νύχτα η πανσέληνος ταξιδεύει
Στα φόντα των παλιών πορτρέτων
Φωτίζοντας λευκές κόγχες ματιών
Που βλέπουν προς το παρελθόν τους

Μα την αυγή ένα κόκκινο σκαθάρι
Πυρπολεί τις εύφλεκτες κουρτίνες
Καθώς αθέατα χέρια παίζουν πιάνο
Μόλις σχεδόν θωπεύοντας τα πλήκτρα

Τυχαίνει κάποτε όμως ν’ αλαφραίνει η ύλη
Τότε θαλάσσια κύματα μπαίνουν στο σπίτι
Ή ξαφνικά αναδύονται βαθιοί ελαιώνες
Ή πρόσωπα που χάθηκαν πάλι επιστρέφουν

Από τη συλλογή Οι κόνδορες και το αντιπρανές (1982) του Ορέστη Αλεξάκη

Οι ποιητές της Θεσσαλονίκης τον 20ό αιώνα και ως σήμερα (ανθολογία) / Ορέστης Αλεξάκης

Ορέστης Αλεξάκης, Έκπληξη

Θάνος Μικρούτσικος & Κώστας Λαχάς, Ο τυμβωρύχος
(τραγούδι: Δημήτρης Μητροπάνος / δίσκος: Στου αιώνα την παράγκα (1996))

έκπληξη

Κ’ έτσι, ακουμπώντας στο προσκέφαλό σου
στης ρέμβης σου το λίκνισμα αφημένος
μπήκα μέσα στο ίδιο τ’ όνειρό σου
είδα το φως σου
κι ό,τι
μέσα στο φως σου ανθίζει

τη φοβερή απροσδόκητη ομορφιά σου
την κλειδωμένη ερμητικά στο σώμα

– σαν καταθαμπωμένος τυμβωρύχος

Από τη συλλογή Η λάμψη (1983) του Ορέστη Αλεξάκη

Οι ποιητές της Θεσσαλονίκης τον 20ό αιώνα και ως σήμερα (ανθολογία) / Ορέστης Αλεξάκης

Ορέστης Αλεξάκης, Ενδόκοσμος (Γ. Χρόνος πραγμάτων)

Χρήστος Θηβαίος, Κόκκινο θολό φεγγάρι
(τραγούδι: Χρήστος Θηβαίος / δίσκος: Μέρες αδέσποτες (1996))

Ενδόκοσμος

Γ. Χρόνος πραγμάτων

Κι όπως αργά βραδιάζει στο άδειο σπίτι
Ο ήλιος δύει μέσα στους καθρέφτες
Σε σιωπηλά κι απόμακρα τοπία
Βυθισμένα για πάντα στο σκιόφως

Τη νύχτα η πανσέληνος ταξιδεύει
Στα φόντα των παλιών πορτρέτων
Φωτίζοντας λευκές κόγχες ματιών
Που βλέπουν προς το παρελθόν τους

Μα την αυγή ένα κόκκινο σκαθάρι
Πυρπολεί τις εύφλεκτες κουρτίνες
Καθώς αθέατα χέρια παίζουν πιάνο
Μόλις σχεδόν θωπεύοντας τα πλήκτρα

Τυχαίνει κάποτε όμως ν’ αλαφραίνει η ύλη
Τότε θαλάσσια κύματα μπαίνουν στο σπίτι
Ή ξαφνικά αναδύονται βαθιοί ελαιώνες
Ή πρόσωπα που χάθηκαν πάλι επιστρέφουν

Από τη συλλογή Οι κόνδορες και το αντιπρανές (1982) του Ορέστη Αλεξάκη

Οι ποιητές της Θεσσαλονίκης τον 20ό αιώνα και ως σήμερα (ανθολογία) / Ορέστης Αλεξάκης

Μαρία Κέντρου-Αγαθοπούλου, Το κοίταγμα

Μίκης Θεοδωράκης & Μιχάλης Γκανάς, Κοίτα με στα μάτια
(τραγούδι: Βασίλης Λέκκας / δίσκος: Ασίκικο Πουλάκη 91996))

[Ενότητα Στο παράθυρο]

Το κοίταγμα

Συχνά παραλογίζομαι
Γι’ αυτό μπορώ και βλέπω καλά
Σε κοιτάζω καθαρά
Γιατί στρέφεις αλλού το πρόσωπό σου;
(Τα μάτια υποφέρουν στη λάμψη)
Πότε θα ιδωθούμε στην ίδια στιγμή;
Η άξαφνη ανταπόκριση είναι εκεί
Στο αμοιβαίο κοίταγμα

Από τη συγκεντρωτική έκδοση Μαρία Κέντρου-Αγαθοπούλου: Επιλογές και σύνολα. Ποιήματα [1965-1995] (2001)

Οι ποιητές της Θεσσαλονίκης τον 20ό αιώνα και ως σήμερα (ανθολογία) / Μαρία Κέντρου-Αγαθοπούλου

Kiki Lesendric & Λίνα Νικολακοπούλου, Το πάρτι

Το πάρτι

Μουσική: Kiki Lesendric
Στίχοι: Λίνα Νικολακοπούλου
Τραγούδι: Μανώλης Μητσιάς
Δίσκος: Στο δρόμο με τα χάλκινα (1996)

Να γράψω θέλω, σ’ αγαπώ πολύ
να πάψω θέλω γι’ αυτό θα πιω πολύ
παλιά κομμάτια που χόρευες θα βρω
ποια ξένα μάτια σε βλέπουν θησαυρό

Απόψε η νύχτα μοιάζει μ’ απειλή
μεγάλη νύχτα κι εγώ μικρός πολύ
λευκά σεντόνια ριγμένα στη καρδιά
για μένα χιόνια και γι’ άλλους μυρωδιά

Νύχτα, πάρ’ την, τη σκέφτομαι ξανά
κάνει πάρτι το χθες και με πονά
νύχτα, ζήτα με μπροστά της για χορό
γι’ αγάπη κλαίω μα δεν τη συγχωρώ

Στενά μπαλκόνια, δειλινά στενά
καρδιές μπαλόνια πετούν στο πουθενά
ποτάμι μαύρο στις φλέβες μου κυλάς
κι ας μην ξανάβρω τον τρόπο που φιλάς

Νύχτα, πάρ’ την, τη σκέφτομαι ξανά
κάνει πάρτι το χθες και με πονά
νύχτα, ρίξε με σαν άστρο στο κενό
γι’ αγάπη κλαίω μα δεν τη συγχωρώ

Αλεξάνδρα Μπακονίκα, Τα ποδήλατα

Χρήστος Νικολόπουλος & Άρης Δαβαράκης, Το ποδήλατο
(τραγούδι: Κώστας Μακεδόνας / δίσκος: Πάμε για ορθοπεταλιές (1996))

Τα ποδήλατα

Οι ερωτευμένοι δεν φιλιούνται
μόνο πίσω από τις βάρκες,
τρέχουν και κρύβονται στα δάση∙
όταν γυρίζουν μαζεύουν τα ρούχα τους
κι ανεβαίνουν στα ποδήλατα.

Οδηγούν απρόσεκτα,
έχουν ορμή κι ευελιξία,
χαλαρωμένα, φωτεινά πρόσωπα
και σώματα.

Χωρίς ν’ αντιλαμβάνονται κοινές συνομιλίες
και βαρετές συνήθειες,
κυκλοφορούν μ’ επικίνδυνη ταχύτητα∙
κάνουν ξυστά ανέμελα περάσματα,
μπαίνουν στη μέση του δρόμου,
στρίβουν απότομα.

Πηγαίνουν όπου θέλουν,
σε έρωτες μυστικούς,
σε γνωριμίες που τελειώνουν κάπως έτσι∙
και καθώς στο πέρασμά τους
μαγνητίζουν την προσοχή του κόσμου,
πέφτουν συχνά σε μικροατυχήματα,
σε απότομες συγκρούσεις.

Από τη συλλογή Ανοικτή γραμμή (1984) της Αλεξάνδρας Μπακονίκα

Οι ποιητές της Θεσσαλονίκης τον 20ό αιώνα και ως σήμερα (ανθολογία) / Αλεξάνδρα Μπακονίκα