P.I.G.S. 2
Στην πλατεία Marques de Pombal*,
οι τοκιστές υποβαθμίσαν τα όνειρα.
Απαγορεύσαν τις αναπολήσεις.
Κομμένο το ξελόγιασμα των Οριζόντων.
Νέοι θαλασσοπόροι δείκτες υπερπόντιοι
χαράξαν πλόες ανελεύθερους, σε πόντους
τοξικού από κουφάρια μακαρίων επενδυτών.
Στην πλατεία Marques de Pombal,
είδα τα εγγόνια του Malhoa,
μαντίλια κόκκινα στα μέτωπα εκρήξεις εκτυφλωτικές,
παιδιά θαλασσοπόρων στεριανοί καταδρομείς,
συντρίμμια τ’ ακροκέραμα της Αγοράς,
σημαίες ανεμίζοντας χιλιάδες,
στο χρώμα τους το αίμα πιο πολύ απ’ την ελπίδα
κι ανάμεσα –καρδιά–
μεγαλογράμματα κατάμαυρα σαν ίσκιοι δήμιων,
Patriotic, σπλάχνο από Πατρίδα και Πατριωτική,
θυμός για τους Παρείσακτους και αύρα Περηφάνιας.
Στην Parnell Square,
οι τοκιστές ανατοκίσαν την Χαρά.
Ποινικοποίησαν τους θορυβώδεις έρωτες.
Βαφτίσανε τις έγνοιες λήθη κι ορίσανε να μην αναγνωρίζονται
μετά την απομάκρυνση απ’ το ταμείο των αισθημάτων.
Δεσμώτης τίγρης Κελτικός πίσω απ’ τα σίδερα του Πύργου.
Στην Parnell Square,
είδα του Joyce τα εγγόνια,
μαντίλια πράσινα σφιχτά στα μπράτσα,
φωτιές παντού, ιαχές σαν αστραπές να σκίζουν την ομίχλη,
πολύχρωμα vitraux – σάρκες κατάσπαρτες στα πεζοδρόμια,
σημαίες κύματα αφρισμένα στη σειρά,
πράσινο κι άσπρο και πορτοκαλί αγκαλιά,
κατάκαρδα στο στέρνο με κατάμαυρη γραφή
Intifada, σμύρνα αραβική για την αφύπνιση και τον ξεσηκωμό,
το πρώτο άΙ σαν ιώτα με την δύναμη του Ίστημι και της Ιδέας
μαζί με την οργή και πείσμα για την Ιδιοποίηση.
Στην Πλατεία Συντάγματος,
οι ξένοι κράχτες φυλακίσανε την Χάρη.
Στους φράχτες απλωμένο το Φιλότιμο, στεγνό.
Δείκτες αντιδικούν με την αξιοπρέπεια γερόντων.
Κελιά και μέτρα στη σειρά αναβαθμίζονται
για να δεχτούν τις προγραμματισμένες επισφάλειες.
Στην Πλατεία Συντάγματος,
είδα τα εγγόνια του Σικελιανού,
γαλάζιοι κεφαλόδεσμοι φουντώνουν τα σγουρά μαλλιά,
παίδες, αγένειοι και άνδρες, στα Παναθήναια της οργής,
χιλιάδες δάδες αναμμένες, Προμηθείς
των νέων Δελφικών αναβιώσεων –ενώστε των λαών τα πάθη
μέσα σε μια φωτοστιβάδα πύρινη να ορμήσει, να ρουφήξει
όλους τους χρεοκοπημένους χθες, του σήμερα αφεντάδες–
σημαίες να αγκαλιάζουνε τον βράχο σαν άλλο Αιγαίο
γαλανόλευκες και κει στη σμίξη του σταυρού σε μαύρο
Global, το G σαν έπαθλο για τα παιδιά της Γκιλοτίνας,
πόνος από Γκουλάγκ και Γκέτο, μα και τόλμη απ’ το Γκρεμίζω.
Στην Plaza Mayor,
οι ξένοι κράχτες προκαλούν την Υψηλοφροσύνη,
θερβαντικά χειρόγραφα στα κρεματόρια,
προσάναμμα των υψηλών ρυθμών της νέας αλληγορίας.
Τα σιντριβάνια στις αυλές σιγήσανε, δεν κελαρύζουν πια.
Μόλις προλάβανε να φύγουν οι Αχίτωνες.
Κόκκινο της φωτιάς ανάμεσα στα φρύδια,
εκεί που σμίγουν οι πληγές των αισθημάτων.
Στην Plaza Mayor,
είδα του Goya τα εγγόνια.
Ζητούν εκδίκηση παρίες και αλμογάβαροι,
ορμητικοί, με κίτρινα φακιόλια, άγρια κράνη καθρεφτίζουνε
τον πανικό στα μάτια των εχθρών τους, στα χέρια τους φωτιές,
ψηλά οι σημαίες σε κοντάρια σάρισες, ποτάμια κόκκινο το αίμα δυο
και ανάμεσα η σιγουριά του Ήλιου κίτρινη κι εκεί στη μέση
με το πηχτό και φωτεινό μαζί το μαύρο του Δομίνικου
Salvation, το S του Swap-oppression, αλλά και του
San Salvador, σαν Σίγμα από το Σάβανο μιας εποχής,
το Σάλπισμα της νέας που γεννιέται με πολύχρονες ωδίνες,
Σοφία του Συλλογιέμαι, δύναμη του Συλλογικά και του Συντρίβω.
______________________________________
* (Marques de Pompal, Parnell Square και Plaza Mayor. Ιστορικές πλατείες, αντιστοίχως, της Λισαβόνας, του Δουβλίνου και της Μαδρίτης, γνωστές και από τις πολυπληθείς anti-austerity συγκεντρώσεις των τελευταίων ετών.)
Από τη συλλογή Απόδειπνο για PIGS (2013) του Νίκου Δόικου
Σημείωση ανθολόγου:
P.I.G.S. (στην ελληνική γλώσσα «Γουρούνια») είναι αρκτικόλεξο το οποίο χρησιμοποιείται από δυτικοευρωπαίους και γενικά αγγλοσάξονες επενδυτές και σχολιαστές της χρηματιστηριακής κοινότητας προκειμένου να χαρακτηρίσουν αρνητικά τους λαούς της Πορτογαλίας (Portugal), της Ιταλίας (Ιtaly), της Ελλάδας (Greece) και της Ισπανίας (Spain) ως υπαίτιους της οικονομικής κρίσης. Συνιστά δε, πέρα από το καταφανώς προσβλητικό περιεχόμενο του, ένα μέσο απαξίωσης των λαών του ευρωπαϊκού Νότου το οποίο αγγίζει το φαινόμενο αμφισβήτησης της ανθρώπινης υπόστασης του συνανθρώπου. Ο όρος επινοήθηκε με στόχο τη «φωτογράφιση» λαών, κυβερνήσεων και τακτικών ως πρωτεργατών της κρίσης –η οποία ούτως ή άλλως ξεκίνησε σαν πρόβλημα της κτηματαγοράς των ΗΠΑ– και εγκυμονεί κινδύνους εμφάνισης, αποδοχής ή και ενθάρρυνσης βίαιων, ρατσιστικών συμπεριφορών.
Πηγή: https://el.wikipedia.org/wiki/P.I.G.S.
Οι ποιητές της Θεσσαλονίκης τον 20ό αιώνα και ως σήμερα (ανθολογία) / Νίκος Δόικος
Μου αρέσει αυτό:
Μου αρέσει! Φόρτωση...
