Στέλιος Λουκάς, Η θάλασσα δεν είναι μακριά

Φίλιππος Πλιάτσικας & Νίκος Πιπινέλης (μουσική) & Μάνος Ξυδούς (στίχοι), Θάλασσα
(τραγούδι: Γιάννης Πάριος / δίσκος: 15 κρυφά τραγούδια (1994))

Η θάλασσα δεν είναι μακριά

Η θάλασσα δεν είναι μακριά
Η θάλασσα ποτέ δεν είναι μακριά
Κι όταν γελά
Όλα τα ξεχασμένα κοχύλια
Από παιδικά χέρια αφημένα στο βράχο
Γίνονται γλάροι
Η ομορφιά ποτέ δεν περιμένει
Ανθίζει πριν από την έκπληξη.

Από τη συλλογή Η παρακμή της μνήμης (2007) του Στέλιου Λουκά

Οι ποιητές της Θεσσαλονίκης τον 20ό αιώνα και ως σήμερα (ανθολογία) / Στέλιος Λουκάς

Σιδέρης Ντιούδης, Πεταλούδα

Λάκης Παπαδόπουλος & Σάννυ Μπαλτζή, Τσαλακωμένη πεταλούδα
(τραγούδι: Φίλιππος Πλιάτσικας & Λάκης Παπαδόπουλος / δίσκος: Κάτι γλυκό (2002))

Πεταλούδα

Έσκαψε με το χέρι του
το σώμα.
Η σκέψη του
έγινε εμμονή
και από νύμφη
μεταμορφώθηκε σε πεταλούδα.

Πέταξε βαθιά.
Βυθίστηκε στο κορμί
και εκεί έριξε τα φτερά της.

Έσβησε σαν κερί,
αφήνοντας ίχνη σκόνης
και αποτυπώματα μνήμης.

Από τη συλλογή Η βραδυπορία της στιγμής (2011) του Σιδέρη Ντιούδη

Μαρία Κυρτζάκη, Το μαυσωλείο

Φίλιππος Πλιάτσικας (σύνθεση) & Μαρία Κυρτζάκη, Φίλιππος Πλιάτσικας, Νάντια Λούη (στίχοι), Το μαυσωλείο
(τραγούδι: Φίλιππος Πλιάτσικας / δίσκος: Ένα βροχερό ταξί (2002))

[Ενότητα Ανίχνευση (1968-1971)]

Το μαυσωλείο

Στις αποθήκες μαζεύονται τα ονόματα
Καλλιγραφημένα… Αναλυτικά
Στις αποθήκες τα σώματα
Περίτεχνα… κατεργασμένα

Σ’ αυτό το μαυσωλείο
Επικίνδυνα έγιναν τα χρώματα
Τη θάλασσα τη μπούκωσαν
Τα φύκια

Από τη συλλογή Οι λέξεις (1973) της Μαρίας Κυρτζάκη

Οι ποιητές της Θεσσαλονίκης τον 20ό αιώνα και ως σήμερα (ανθολογία) / Μαρία Κυρτζάκη

Αλεξάνδρα Μπακονίκα, Η άλλη όψη

Φίλιππος Πλιάτσικας & Μάρω Βαμβουνάκη, Οι παλιές αγάπες πάνε στον παράδεισο
(τραγούδι: Πυξ Λαξ / δίσκος: Ο μπαμπούλας τραγουδάει μόνος τις νύχτες (1996))

Η άλλη όψη

Συγγραφέας όπως και οι άλλοι
στον στενό κύκλο που βλεπόμαστε.
Πάντα μαχητικός –στην ηλικία
μόλις πλησιάζει τα εξήντα–
πάντα ακατάβλητος με τα επιχειρήματα
και τις απόψεις του, ιδίως για τα λογοτεχνικά,
και μια αρέσκεια να επιβάλλεται.
Μόνο τις προάλλες που βρεθήκαμε οι δυο μας
είδα την άλλη, διαφορετική όψη του.
Μια επώδυνη θλίψη τον περιέκλειε,
και μου εξομολογήθηκε την ανέραστη ερημιά του –
ότι τα έντονα ειδύλλιά του
που στην κάψα τους εκλύθηκε κάθε έκσταση,
τελειωμένα πια, ξέμακρα εντελώς στο παρελθόν.
Και υπομένει τη νέκρα,
το ανέραστο σεργιάνι του που διαιωνίζεται.

Από τη συλλογή Μαυλιστικά (1997) της Αλεξάνδρας Μπακονίκα

Το ποίημα ξαναδημοσιεύτηκε με τον ίδιο τίτλο στη συλλογή Παρακαταθήκη ηδυπάθειας (2000).

Οι ποιητές της Θεσσαλονίκης τον 20ό αιώνα και ως σήμερα (ανθολογία) / Αλεξάνδρα Μπακονίκα