Ρουμπίνα Θεοδώρου, Luna park (1-5)

Luna park

1

Βρε μουδιασμένη ευτυχία
Για άδειασέ μου
Επιτέλους τη σελίδα.

2

Εμείς οι ανώνυμοι χαμένοι
Στα μητρώα μιας άλλης Ανδαλουσίας
Την περνάμε ζάχαρη.

3

Αφού Δεν
Το ’ριξα κι εγώ στο Ζεν.

4

Ποτέ δεν μπορούσα να φανταστώ
Ότι για το σημείο μηδέν
Θα χρειαζόταν τόση επιμήκυνση.

5

Προ πολλού
Ο Θεός των προβάτων
Μας εγκατέλειψε
Τα βελάσματα όμως
Τον χαβά τους.

Από τη συλλογή Γαλάζιο πορτοκάλι (2004) της Ρουμπίνας Θεοδώρου

Οι ποιητές της Θεσσαλονίκης τον 20ό αιώνα και ως σήμερα (ανθολογία) / Ρουμπίνα Θεοδώρου

Ρουμπίνα Θεοδώρου, Στην κοιλιά της φάλαινας

Στην κοιλιά της φάλαινας

Σήμερα μάλιστα
σήμερα ξύπνησε
με ωραία διάθεση
η μελαγχολία
και σημασία δεν δίνει
στην ξανθιά καταγωγή
της μέρας
κι ούτε που τη νοιάζει
αν όλα τα χαρούμενα
ήμουνα που ήμουνα
άρχισαν πάλι
να μαθαίνουν την προπαίδεια.
Θεοί και δαίμονες
οι τέλειοι αριθμοί
αθροίζουν οι διαιρέτες τους
σε χρόνο μηδέν τον πάσσαλό μου.

Ευτυχείς, φθονήστε με!

Από τη συλλογή Γαλάζιο πορτοκάλι (2004) της Ρουμπίνας Θεοδώρου

Οι ποιητές της Θεσσαλονίκης τον 20ό αιώνα και ως σήμερα (ανθολογία) / Ρουμπίνα Θεοδώρου

Ρουμπίνα Θεοδώρου, Σαν παραμύθι

Σαν παραμύθι

Οι ουρανοί αγάλλονται
και χαίρε η δύσις όλη
με ρυθμό και μπρίο.
Προσδεθείτε,
μια ιπτάμενη νοικοκυρά
μας κατατρέχει.
Σε λίγο τα παχνιά μας
θα μοσχοβολούν
ελπιδόφρουδες
και μανταρίνι
σε λίγο θα υποδεχτούμε
Χριστό, Χριστό
κι αλλοφροσύνη.

Οι ουρανοί αγάλλονται
η Τζίνα Μπαχάουερ στο πιάνο
οι νοήμονες, έγκλειστοι
στα μαγαζιά
τα λαμπίδια σε παροξυσμό
και το χριστουγεννιάτικο δέντρο
να υπερσιτίζεται.
Σύγχρονοι θεόσοφοι
στο δεύτερο συνθετικό
σας θέλω.

Από τη συλλογή Γαλάζιο πορτοκάλι (2004) της Ρουμπίνας Θεοδώρου

Οι ποιητές της Θεσσαλονίκης τον 20ό αιώνα και ως σήμερα (ανθολογία) / Ρουμπίνα Θεοδώρου

Ρουμπίνα Θεοδώρου, Κατάμαυρο

Κατάμαυρο

Ποιος να μου το ’λεγε
ότι αυτά τα δύστυχα μαλλιά
για πάντα μέσα σε μαύρους οιωνούς
την αμαρτία θα επωάζουν.
Ποιος να μου το ’λεγε
ότι αυτή η σάρκινη παραδοχή
σε νοσταλγία ήλιου
ποτέ δε θα γεράσει.
Και μη διανοηθεί
αστράγαλος να λάμψει
λάθος επιρρεπές στο γέλιο
να τολμήσει,
τάζουν βούρδουλες
βασανιστήρια αρρενωπά
τάζουν νόμους πέους.

Τα βαμβακερά μου κάτεργα
φαρδιά σιωπή τυλίγει
έξω γαβγίζουν τα σκυλιά
γαβγίζει η ιστορία,
μόνο σκοτάδια βλέπω
και από το θάνατο πιο πειστικά
και μόνο μια ραχιτική ζωή στα βάθη.
Είναι γνωστό,
στον Άδη ένας κέρβερος
καλοπερνά
και μη διανοηθείς,
μ’ αυτή τη σκέψη
ατέρμονα σ’ αλυσοδένω.
Πιο μισητή κι από έγκλημα
πιο λίγη κι από στίγμα κουτσουλιάς
έι εσείς, ρωτάω
σε ποιον αιώνα αγκομαχώ;

Από τη συλλογή Γαλάζιο πορτοκάλι (2004) της Ρουμπίνας Θεοδώρου

Οι ποιητές της Θεσσαλονίκης τον 20ό αιώνα και ως σήμερα (ανθολογία) / Ρουμπίνα Θεοδώρου

Ρουμπίνα Θεοδώρου, Καλοπέραση

Καλοπέραση

Πάλι καλά
ένας ακόμα βραχνάς
για να βγάλω τη μέρα.
Ούτε να το σκεφτώ
τι θα γινόμουνα
χωρίς αυτήν
τη γάργαρη συνέχεια.
Ε ρε, καλότυχο κορίτσι εγώ
και σιγά το τραύμα.

Τίποτα μα τίποτα δε λείπει
από το ορεκτικό μου περιβάλλον,
ένα ποτηράκι κρασί
λίγο χωριάτικο ψωμί
κι η επιούσια ζημιά στο τραπέζι.
Όσο για τα επιμέρους,
χωρίς την ασθένεια του Σοπέν
καλύτερα λέω να σωπαίνω.

Από τη συλλογή Γαλάζιο πορτοκάλι (2004) της Ρουμπίνας Θεοδώρου

Οι ποιητές της Θεσσαλονίκης τον 20ό αιώνα και ως σήμερα (ανθολογία) / Ρουμπίνα Θεοδώρου

Ρουμπίνα Θεοδώρου, Τομή

Τομή

Ήταν η εποχή
που τα ρολόγια υπέφεραν
από κακή κυκλοφορία
του χρόνου.
Φλέβες και ωροδείκτες
πρήστηκαν τόσο
που ήταν σχεδόν αδύνατον
να μετακινηθούν.
Μέχρι που φύτρωσαν
δάφνες στα μαλλιά
μέχρι που βγήκαν τα μαχαίρια
κι όλα άρχισαν να λειτουργούν
όπως πριν, ίσως και χειρότερα.

Άθελά μου τότε
γαντζώθηκα από ένα σύννεφο
και γιγάντια λευκότητα
απλώθηκα λίγο πιο κάτω
από χίλιους παρόντες ήλιους
και πολύ πιο πάνω
από εκατομμύρια χαρωπές κολάσεις.
Τώρα πλέον είμαι γεγονός.
Οργανική κι ανόργανη
ουρανοδρομώ πότε στη δεξιά
και πότε στην αριστερή παραλογόσφαιρα.

Αραιά και πού μια τσιγαρίλα
πέρα για πέρα ανθρώπινη
μου φυσάει καπνό και πίσσα στα μούτρα.
Μάταιος κόπος αληταράδες
οι παιδικές μέρες μου
συνεχώς πληθαίνουν
κι έχω έναν ουρανό ολόκληρο
και τεράστια περιθώρια λάθους
για ξέφρενο παιχνίδι.

Από τη συλλογή Αιώρηση επί χάρτου (2002) της Ρουμπίνας Θεοδώρου

Οι ποιητές της Θεσσαλονίκης τον 20ό αιώνα και ως σήμερα (ανθολογία) / Ρουμπίνα Θεοδώρου

Ρουμπίνα Θεοδώρου, Σ’ έναν ποιητή

Μίκης Θεοδωράκης & Κώστας Καρτελιάς, Δίπλα στη θάλασσα
(τραγούδι: Μαρία Φαραντούρη / δίσκος: Οδύσσεια (2007))

Σ’ έναν ποιητή

Άχρονη μνήμη σαν στιγμή
η μοναξιά σου δέος
κι εγώ,
ανοιχτά παραθυρόφυλλα
στο νεύμα του ανέμου,
ακύρωσα τη μέρα
βαθιά για να υπάρξω.

Το αχανές της σύλληψης ταράζει
ανάγκη λύτρωσης ξανά
ένας ίλιγγος σε νοσταλγεί
γνωστές ανατριχίλες.
Είδωλα, πόλη σκοτεινή
αναίτια χωρίς φεγγάρι
φράχτες κι ολόγυρα
ηλεκτροφόρες μοίρες,
θέριεψες ονείρου εκδοχή
όχι, δε σε χωρούν
οι τρεις παρήγορες διαστάσεις.
Άναψαν βεγγαλικά
φλογισμένοι οι ουρανοί
σε συνοδεύουν,
στην παραίσθησή σου άφθαρτος
της θλίψης των χρωμάτων
προϋπήρξες.

Μα τους Ολύμπιους θεούς,
τον Ποσειδώνα, που μανιασμένα
χτύπησε τους ωκεανούς η τρίαινά του,
θα τολμήσω σ’ αυτήν την υπεροχή
άπληστη στη σκέψη σου βουλιάζω.

Από τη συλλογή Αιώρηση επί χάρτου (2002) της Ρουμπίνας Θεοδώρου

Οι ποιητές της Θεσσαλονίκης τον 20ό αιώνα και ως σήμερα (ανθολογία) / Ρουμπίνα Θεοδώρου