Tango argentino
[Ενότητα Αμπάρι 2 | Με σεντεφένια ηλακάτη]
Κόκκινη φλόγα
στροβιλίζεται στους ρυθμούς
ενός tango argentino
και φλεγόμενες καρδιές
καίγονται
στους εξώστες του μεσονυκτίου.
Εσύ αιωρείσαι αγέρωχη
πύρινη οπτασία.
Από τη συλλογή Λαθρεπιβάτες σε πειρατικό (2017) του Ανδρέα Καρακόκκινου
Οι ποιητές της Θεσσαλονίκης τον 20ό αιώνα και ως σήμερα (ανθολογία) / Ανδρέας Καρακόκκινος
Χωρίς ενοχές
[Ενότητα Αμπάρι 1 | Λαθρεπιβάτες σε πειρατικό]
Γράφουμε όνειρα
και σβήνουμε ελπίδες
ξεγράφουμε ονόματα
κι αναζητάμε λέξεις
να ντύσουμε τη γύμνια των καιρών
με ξεραμένα νυχτολούλουδα
και ψεύτικα παραμύθια.
Αγοράζουμε θλίψη
σε τιμή ευκαιρίας
μέσα από εικόνες παιδιών
που χάνονται αναζητώντας
απόλεμη πατρίδα
και πουλάμε ρητορείες φτηνές
για αλήθειες και για δίκια.
Θάβουμε ενοχές
στα πηγάδια της λήθης
και ξεθάβουμε
ρήσεις αθωωτικές
για ένα κόσμο γεμάτο θύτες
εκούσιους φονιάδες
κι ακούσιους παρατηρητές.
Από τη συλλογή Λαθρεπιβάτες σε πειρατικό (2017) του Ανδρέα Καρακόκκινου
Οι ποιητές της Θεσσαλονίκης τον 20ό αιώνα και ως σήμερα (ανθολογία) / Ανδρέας Καρακόκκινος
Τυφώνες
[Ενότητα Αμπάρι 1 | Λαθρεπιβάτες σε πειρατικό]
Οι τυφώνες στην εποχή τους
ξεριζώνουν δέντρα
αρπάζουν στέγες
πλημμυρίζουν τις ακτές
σηκώνουν κύματα βουνά
βουλιάζουν καράβια.
Οι τυφώνες στην εποχή μας
ξεριζώνουν θεμέλια
αρπάζουν το αύριο
πλημμυρίζουν τα χέρια με αίμα
σηκώνουν συρματοπλέγματα
βουλιάζουν αθώες ψυχές.
Από τη συλλογή Λαθρεπιβάτες σε πειρατικό (2017) του Ανδρέα Καρακόκκινου
Οι ποιητές της Θεσσαλονίκης τον 20ό αιώνα και ως σήμερα (ανθολογία) / Ανδρέας Καρακόκκινος
Το κορίτσι του σταθμού
[Ενότητα Αμπάρι 2 | Με σεντεφένια ηλακάτη]
Στη γραμμή τέσσερα
μετρά τα βαγόνια του συρμού,
αναζητά τον εαυτό της
να κάθεται σ’ ένα παράθυρο
και ταξιδεύει στο όνειρο
της μαγεμένης μελωδίας.
Ύστερα ξανά στο πόστο της
χαμογελά στους ταξιδιώτες
σαν δίνει ρέστα απ’ τα τσιγάρα
κι αφήνει το βλέμμα της θλιμμένο
να σβήσει πάνω στις γραμμές
με μια κλεμμένη σοκολάτα στο χέρι.
Το κορίτσι του σταθμού
κρυμμένο πίσω από κουτιά
ανοίγει το βιβλίο που κρατά
στο κεφάλαιο της αλήθειας
και αγγίζει απαλά το λυκαυγές
των κρυμμένων του σελίδων.
Το τελείωμα της μέρας
την βρίσκει στο άδειο παγκάκι
να ζωγραφίζει ένα δικό της τρένο
σαν το παιδικό δωμάτιο
που άπλωνε τα θέλω της
φωτογραφίες πάνω στους τοίχους.
Κι όταν τις νύχτες
πάλευε με τη σιωπή
δραπέτευε με τον Πήγασο
στον πιο μακρινό αστερισμό
να κρύψει εκεί τα χρόνια της
κι όλους τους στίχους της αγάπης.
Από τη συλλογή Λαθρεπιβάτες σε πειρατικό (2017) του Ανδρέα Καρακόκκινου
Οι ποιητές της Θεσσαλονίκης τον 20ό αιώνα και ως σήμερα (ανθολογία) / Ανδρέας Καρακόκκινος
Στην αυλή του μουσείου
[Ενότητα Αμπάρι 2 | Με σεντεφένια ηλακάτη]
Τα πρόσωπα
χωρίς σκοτάδι στο περίγραμμα
χωρίς τη φθαρμένη μάσκα του χρόνου
πλέκουν λέξεις καθημερινές
κάτω από το μανδύα της θεάς
που ανεμίζει ανάμεσα στους αιώνες
την τελετουργία του έρωτα.
Τα μάτια
ακολουθώντας την πορεία της ιστορίας
σμίγουν κάτω από κάστρα και πύργους
αλώνουν τα σημάδια της αγωνίας
και βάφουν τα όνειρα
με μελωδίες σε κλίμακα
ουράνιων χρωμάτων.
Από τη συλλογή Λαθρεπιβάτες σε πειρατικό (2017) του Ανδρέα Καρακόκκινου
Οι ποιητές της Θεσσαλονίκης τον 20ό αιώνα και ως σήμερα (ανθολογία) / Ανδρέας Καρακόκκινος
Σημάδι άνοιξης
[Ενότητα Αμπάρι 1 | Λαθρεπιβάτες σε πειρατικό]
Μελαγχολικό περπάτημα
κάτω από ένα τρύπιο ουρανό
που στάζει σκοτωμένα χελιδόνια.
Λένε αυτοί που ερμηνεύουν τον καιρό
πως είναι το σημάδι της άνοιξης
που μας προσπέρασε.
Κι η θάλασσα άδεια πενθεί
κάτω από μαύρα πανιά αιώνων.
Από τη συλλογή Λαθρεπιβάτες σε πειρατικό (2017) του Ανδρέα Καρακόκκινου
Οι ποιητές της Θεσσαλονίκης τον 20ό αιώνα και ως σήμερα (ανθολογία) / Ανδρέας Καρακόκκινος
Σαν τους παλιούς χαρτοκλέφτες
[Ενότητα Αμπάρι 1 | Λαθρεπιβάτες σε πειρατικό]
Παίζεις με σημαδεμένες
λέξεις
σαν τους παλιούς
χαρτοκλέφτες.
Αφήνεις κλεμμένους στίχους
στο τραπέζι,
πάντα σε σχήμα καρδιάς,
τους βαφτίζεις έρωτα
και κερδίζεις την παρτίδα.
Χειροκροτείς τον εαυτό σου
για τη νίκη
ανεβαίνεις στο βάθρο
του νικητή
καμαρώνεις τη μοναξιά σου
και χάνεις το παιχνίδι
της ζωής.
Από τη συλλογή Λαθρεπιβάτες σε πειρατικό (2017) του Ανδρέα Καρακόκκινου
Οι ποιητές της Θεσσαλονίκης τον 20ό αιώνα και ως σήμερα (ανθολογία) / Ανδρέας Καρακόκκινος
Σ’ ένα ποτήρι η μοναξιά
[Ενότητα Αμπάρι 2 | Με σεντεφένια ηλακάτη]
Πίνει τη μοναξιά
στο μπαρ
μ’ ένα ποτήρι στο χέρι.
Λικνίζεται στις νότες
του ονείρου
και το κορμί της ρυθμός ερωτικός.
Ψιθυρίζει τα τραγούδια που μιλούν
γι’ αγάπη
κι η σκέψη σε ταξίδι αναπόλησης.
Παρατηρεί τους θαμώνες
τάχα αδιάφορα
με βλέμμα πάντα λυπημένο.
Αναζητά μια συντροφιά
γι’ απόψε
ή για το πάντα της ζωής.
Σμίγει το δάκρυ της
με το ποτό
να σβήσει την αιώνια θλίψη.
Από τη συλλογή Λαθρεπιβάτες σε πειρατικό (2017) του Ανδρέα Καρακόκκινου
Οι ποιητές της Θεσσαλονίκης τον 20ό αιώνα και ως σήμερα (ανθολογία) / Ανδρέας Καρακόκκινος
Όταν πέφτει η νύχτα
[Ενότητα Αμπάρι 1 | Λαθρεπιβάτες σε πειρατικό]
Όταν πέφτει η νύχτα
οι σκιές στην πλατεία
αλλάζουν μορφές,
ξεσκονίζουν τα χαραγμένα
ανέκφραστα πρόσωπά τους,
φοράνε μαύρο πουκάμισο
πάνω από τατουάζ φιδιών
και σε βρόμικα πεζοδρόμια
στους ήχους πλανόδιων μουσικών
χορεύουν θάνατο
με το ίδιο πάντα
κλεμμένο χαμόγελο.
Από τη συλλογή Λαθρεπιβάτες σε πειρατικό (2017) του Ανδρέα Καρακόκκινου
Οι ποιητές της Θεσσαλονίκης τον 20ό αιώνα και ως σήμερα (ανθολογία) / Ανδρέας Καρακόκκινος
Ο φαροφύλακας του σύμπαντος
[Ενότητα Αμπάρι 2 | Με σεντεφένια ηλακάτη]
Ο φαροφύλακας του σύμπαντος
αιώνες τώρα ανάβει κάθε σούρουπο
το λύχνο στο βορινό αστέρι
εκεί στο σταυροδρόμι του απείρου
που συναντιούνται οι ψυχές
σαν ταξιδεύουν στην καταχνιά
ψάχνοντας για κατάλυμα αγάπης.
Ο φαροφύλακας του σύμπαντος
με τ’ άσπρα γένια ως το γόνατο
κάθεται αμίλητος και σκυθρωπός
και μόνο σαν ανταμώσουν δίπλα του
μάτια γεμάτα από τη δίψα του έρωτα
χαμογελά και δείχνει με το βλέμμα
το δρόμο για τον δικό τους γαλαξία.
Από τη συλλογή Λαθρεπιβάτες σε πειρατικό (2017) του Ανδρέα Καρακόκκινου
Οι ποιητές της Θεσσαλονίκης τον 20ό αιώνα και ως σήμερα (ανθολογία) / Ανδρέας Καρακόκκινος
Ο Οκτώβρης της Θεσσαλονίκης
[Ενότητα Αμπάρι 1 | Λαθρεπιβάτες σε πειρατικό]
Η πόλη απεγνωσμένα φωτίζει το σκοτάδι της
με πολύχρωμα φωτάκια
κι ο ουρανός της ανάστερος κι αφιλόξενος σε προσδοκίες
από ανάλγητες υποσχέσεις.
Οι λιγοστοί εραστές του φθινοπωρινού περιπάτου
ζυγιάζουν στο πλακόστρωτο
βήματα κι αβεβαιότητες από ανήμπορες λέξεις
των αρχόντων.
Οι διαδηλωτές απλώνουν στα ξύλινα κοντάρια
την απελπισία τους
κι η πόλη απεγνωσμένα αναζητά γενέθλια άνοιξη
μεσούντος του φθινοπώρου.
Από τη συλλογή Λαθρεπιβάτες σε πειρατικό (2017) του Ανδρέα Καρακόκκινου
Οι ποιητές της Θεσσαλονίκης τον 20ό αιώνα και ως σήμερα (ανθολογία) / Ανδρέας Καρακόκκινος
Ναυάγια
[Ενότητα Αμπάρι 1 | Λαθρεπιβάτες σε πειρατικό]
Οι μύθοι αργοσβήνουν
σε άστεγες ελπίδες
κι οι γοργόνες κολυμπάνε
σε νεκρές θάλασσες.
Δεν ρωτάνε πια αν ζεις
αλλά πόσες φορές πεθαίνεις.
Αν τις συναντήσεις, μη φοβηθείς
και μην αλλάξεις δρόμο.
Δεν βουλιάζουν ναυαγισμένα καράβια.
Από τη συλλογή Λαθρεπιβάτες σε πειρατικό (2017) του Ανδρέα Καρακόκκινου
Οι ποιητές της Θεσσαλονίκης τον 20ό αιώνα και ως σήμερα (ανθολογία) / Ανδρέας Καρακόκκινος
Μεσονύχτι
[Ενότητα Αμπάρι 2 | Με σεντεφένια ηλακάτη]
Ένα βιβλίο ανοικτό
στα πόδια σου
κι εσύ ταξιδεύεις
σ’ απόκρυφους πολιτισμούς
παίζοντας με τις λέξεις.
Μια πεταλούδα πολύχρωμη
κάθεται στα μαλλιά σου
νομίζοντας πως είσαι η άνοιξη.
Κάπου μακριά ένα ακορντεόν
στολίζει τις σελίδες
κι ένα φως αχνό
χορεύει μπρος στα μάτια σου
στη ράχη της βελόνας
που δείχνει μεσονύχτι.
Από τη συλλογή Λαθρεπιβάτες σε πειρατικό (2017) του Ανδρέα Καρακόκκινου
Οι ποιητές της Θεσσαλονίκης τον 20ό αιώνα και ως σήμερα (ανθολογία) / Ανδρέας Καρακόκκινος
Μέρες Αυγούστου
[Ενότητα Αμπάρι 2 | Με σεντεφένια ηλακάτη]
I
Σμίξαμε το μεσονύχτι
κάτω απ’ το φέγγος των Πλειάδων
στην άπλα τ’ ουρανού
ανταλλάξαμε φιλιά κι αστέρια
κι ο Αύγουστος μας χαμογέλασε
πίσω απ’ τα φεγγάρια του
δέσαμε κόμπο στα μαλλιά
τους όρκους της Αφροδίτης
και με το σπαθί του Ωρίωνα
χαράξαμε ένα δικό μας θόλο
του έρωτα το φτερωτό άλογο
να μας χαμογελά τις νύχτες.
II
Το θαμπό πρωινό
του Αυγούστου
αγκαλιάζει νωχελικά
κάτω από ένα σεντόνι σύννεφο
την αγουροξυπνημένη
μοναξιά.
Σε χάρτινα καραβάκια
πολύχρωμες σκέψεις
αφήνονται σε ακύμαντη
θάλασσα.
Αράζουν στα πόδια
της θεάς του έρωτα
και χαράσσουν
στο μαξιλάρι της προσμονής
το φιλί.
III
Κόψανε στη μέση
τον Αύγουστο
κι ο έρωτας κύλισε
καυτή κόκκινη άσφαλτος
σε χαραγμένους δρόμους.
Μισός ν’ ανθοβολεί
από το γέλιο σου
κι ο άλλος να φουντώνει
μες στη φωτιά
από το άγγιγμά σου.
IV
Οι μέρες
κυλάνε γεμάτες
ζεστό Αύγουστο
και θαλασσινό μελτέμι.
Οι στιγμές
σβήνουν ξαναμμένα
κύματα έρωτα
σε άμμο υγρή και λείες πέτρες.
Η πρωινή αύρα
πάθος αδρόσιστο
φουντώνει Όστρια
σε ερωτευμένες αγκαλιές.
Κι οι νύχτες μετέωρες
αναζητούν αστερισμό λιμάνι.
Από τη συλλογή Λαθρεπιβάτες σε πειρατικό (2017) του Ανδρέα Καρακόκκινου
Οι ποιητές της Θεσσαλονίκης τον 20ό αιώνα και ως σήμερα (ανθολογία) / Ανδρέας Καρακόκκινος
Με σεντεφένια ηλακάτη
[Ενότητα Αμπάρι 2 | Με σεντεφένια ηλακάτη]
Χέρια απλωμένα
μέσα στη σκέψη και στα σωθικά
με τραβάνε στις τέσσερις
γραμμές των οριζόντων
διαμελίζουν τις λέξεις μου
κι αφήνουν τα κομμάτια τους
μετέωρα να ταξιδεύουν.
Οι φλέβες τεντωμένες
τυλίγονται γύρω απ’ το κορμί
που πάλλεται στην αγωνία
της αμφίβολης αναζήτησης
σε ουδέτερη ζώνη ανάμεσα
στην Πύλη του Αχέροντα
και μια μακρινή Ιθάκη.
Κι εσύ ακροβατείς
στην τεντωμένη γραμμή
που δένει τα σκοτάδια
με το θαλασσινό ξημέρωμα
και υφαίνεις με σεντεφένια ηλακάτη
στίχους από χρωματιστές κλωστές
με ρίμες μεταξένιες.
Από τη συλλογή Λαθρεπιβάτες σε πειρατικό (2017) του Ανδρέα Καρακόκκινου
Οι ποιητές της Θεσσαλονίκης τον 20ό αιώνα και ως σήμερα (ανθολογία) / Ανδρέας Καρακόκκινος
Λαθρεπιβάτες σε πειρατικό καράβι
[Ενότητα Αμπάρι 1 | Λαθρεπιβάτες σε πειρατικό]
Τις νύχτες ταξιδεύουμε
λαθρεπιβάτες σε πειρατικό καράβι
κρυμμένοι πίσω από ξύλινα βαρέλια
περιμένουμε τους πειρατές
ν’ απλώσουν τα κλεμμένα
στο κατάστρωμα.
Ψάχνουμε στα σκοτεινά για κείνα
τα χαμένα όνειρα, το γέλιο μας
και το ασημένιο δακτυλίδι,
τ’ αστέρια που έπεσαν
τις καλοκαιρινές βραδιές
και το μεταξωτό μαντίλι της κόρης.
Πριν το ξημέρωμα κατεβαίνουμε στ’ αμπάρι
αναζητούμε χάρτες με το νησί των θησαυρών
κι εκείνο το παλιό βιβλίο ποιημάτων.
Ύστερα κλέβουμε ρακί
μεθάμε κάποιες μάταιες ελπίδες
και κοιμόμαστε στο ίδιο όνειρο λαθρεπιβάτες.
Από τη συλλογή Λαθρεπιβάτες σε πειρατικό (2017) του Ανδρέα Καρακόκκινου
Οι ποιητές της Θεσσαλονίκης τον 20ό αιώνα και ως σήμερα (ανθολογία) / Ανδρέας Καρακόκκινος
Κουκούλα καταδότη
[Ενότητα Αμπάρι 1 | Λαθρεπιβάτες σε πειρατικό]
Πρόσωπα θολά και σκοτεινά
σαν μαύρη κουκούλα καταδότη.
Χαράζουν μάγουλα παιδικά
χαράζουν τις ψυχές μας
σπέρνουν το θάνατο με μαχαιριές
σπέρνουν τον τρόμο των κρεματορίων
κατεδαφίζουν τα χαμόγελα
κατεδαφίζουν τις ελπίδες
σβήνουν από τη μνήμη τους
το συρματόπλεγμα που φύτεψαν
με ματωμένα χέρια του προδότη
σβήνουν ένα-ένα τα φωνήεντα
από τη λέξη ελευθερία
και την αφήνουν άφωνη
και κατακρεουργημένη.
Κι εμείς σαν θεατές
σε θέατρο του παραλόγου
στο τέλος της παράστασης
μια καταιγίδα θα μας πνίξει.
Από τη συλλογή Λαθρεπιβάτες σε πειρατικό (2017) του Ανδρέα Καρακόκκινου
Οι ποιητές της Θεσσαλονίκης τον 20ό αιώνα και ως σήμερα (ανθολογία) / Ανδρέας Καρακόκκινος
