Tango argentino
[Ενότητα Αμπάρι 2 | Με σεντεφένια ηλακάτη]
Κόκκινη φλόγα
στροβιλίζεται στους ρυθμούς
ενός tango argentino
και φλεγόμενες καρδιές
καίγονται
στους εξώστες του μεσονυκτίου.
Εσύ αιωρείσαι αγέρωχη
πύρινη οπτασία.
Από τη συλλογή Λαθρεπιβάτες σε πειρατικό (2017) του Ανδρέα Καρακόκκινου
Οι ποιητές της Θεσσαλονίκης τον 20ό αιώνα και ως σήμερα (ανθολογία) / Ανδρέας Καρακόκκινος
Χωρίς ενοχές
[Ενότητα Αμπάρι 1 | Λαθρεπιβάτες σε πειρατικό]
Γράφουμε όνειρα
και σβήνουμε ελπίδες
ξεγράφουμε ονόματα
κι αναζητάμε λέξεις
να ντύσουμε τη γύμνια των καιρών
με ξεραμένα νυχτολούλουδα
και ψεύτικα παραμύθια.
Αγοράζουμε θλίψη
σε τιμή ευκαιρίας
μέσα από εικόνες παιδιών
που χάνονται αναζητώντας
απόλεμη πατρίδα
και πουλάμε ρητορείες φτηνές
για αλήθειες και για δίκια.
Θάβουμε ενοχές
στα πηγάδια της λήθης
και ξεθάβουμε
ρήσεις αθωωτικές
για ένα κόσμο γεμάτο θύτες
εκούσιους φονιάδες
κι ακούσιους παρατηρητές.
Από τη συλλογή Λαθρεπιβάτες σε πειρατικό (2017) του Ανδρέα Καρακόκκινου
Οι ποιητές της Θεσσαλονίκης τον 20ό αιώνα και ως σήμερα (ανθολογία) / Ανδρέας Καρακόκκινος
Τυφώνες
[Ενότητα Αμπάρι 1 | Λαθρεπιβάτες σε πειρατικό]
Οι τυφώνες στην εποχή τους
ξεριζώνουν δέντρα
αρπάζουν στέγες
πλημμυρίζουν τις ακτές
σηκώνουν κύματα βουνά
βουλιάζουν καράβια.
Οι τυφώνες στην εποχή μας
ξεριζώνουν θεμέλια
αρπάζουν το αύριο
πλημμυρίζουν τα χέρια με αίμα
σηκώνουν συρματοπλέγματα
βουλιάζουν αθώες ψυχές.
Από τη συλλογή Λαθρεπιβάτες σε πειρατικό (2017) του Ανδρέα Καρακόκκινου
Οι ποιητές της Θεσσαλονίκης τον 20ό αιώνα και ως σήμερα (ανθολογία) / Ανδρέας Καρακόκκινος
Το κορίτσι του σταθμού
[Ενότητα Αμπάρι 2 | Με σεντεφένια ηλακάτη]
Στη γραμμή τέσσερα
μετρά τα βαγόνια του συρμού,
αναζητά τον εαυτό της
να κάθεται σ’ ένα παράθυρο
και ταξιδεύει στο όνειρο
της μαγεμένης μελωδίας.
Ύστερα ξανά στο πόστο της
χαμογελά στους ταξιδιώτες
σαν δίνει ρέστα απ’ τα τσιγάρα
κι αφήνει το βλέμμα της θλιμμένο
να σβήσει πάνω στις γραμμές
με μια κλεμμένη σοκολάτα στο χέρι.
Το κορίτσι του σταθμού
κρυμμένο πίσω από κουτιά
ανοίγει το βιβλίο που κρατά
στο κεφάλαιο της αλήθειας
και αγγίζει απαλά το λυκαυγές
των κρυμμένων του σελίδων.
Το τελείωμα της μέρας
την βρίσκει στο άδειο παγκάκι
να ζωγραφίζει ένα δικό της τρένο
σαν το παιδικό δωμάτιο
που άπλωνε τα θέλω της
φωτογραφίες πάνω στους τοίχους.
Κι όταν τις νύχτες
πάλευε με τη σιωπή
δραπέτευε με τον Πήγασο
στον πιο μακρινό αστερισμό
να κρύψει εκεί τα χρόνια της
κι όλους τους στίχους της αγάπης.
Από τη συλλογή Λαθρεπιβάτες σε πειρατικό (2017) του Ανδρέα Καρακόκκινου
Οι ποιητές της Θεσσαλονίκης τον 20ό αιώνα και ως σήμερα (ανθολογία) / Ανδρέας Καρακόκκινος
Στην αυλή του μουσείου
[Ενότητα Αμπάρι 2 | Με σεντεφένια ηλακάτη]
Τα πρόσωπα
χωρίς σκοτάδι στο περίγραμμα
χωρίς τη φθαρμένη μάσκα του χρόνου
πλέκουν λέξεις καθημερινές
κάτω από το μανδύα της θεάς
που ανεμίζει ανάμεσα στους αιώνες
την τελετουργία του έρωτα.
Τα μάτια
ακολουθώντας την πορεία της ιστορίας
σμίγουν κάτω από κάστρα και πύργους
αλώνουν τα σημάδια της αγωνίας
και βάφουν τα όνειρα
με μελωδίες σε κλίμακα
ουράνιων χρωμάτων.
Από τη συλλογή Λαθρεπιβάτες σε πειρατικό (2017) του Ανδρέα Καρακόκκινου
Οι ποιητές της Θεσσαλονίκης τον 20ό αιώνα και ως σήμερα (ανθολογία) / Ανδρέας Καρακόκκινος
Σημάδι άνοιξης
[Ενότητα Αμπάρι 1 | Λαθρεπιβάτες σε πειρατικό]
Μελαγχολικό περπάτημα
κάτω από ένα τρύπιο ουρανό
που στάζει σκοτωμένα χελιδόνια.
Λένε αυτοί που ερμηνεύουν τον καιρό
πως είναι το σημάδι της άνοιξης
που μας προσπέρασε.
Κι η θάλασσα άδεια πενθεί
κάτω από μαύρα πανιά αιώνων.
Από τη συλλογή Λαθρεπιβάτες σε πειρατικό (2017) του Ανδρέα Καρακόκκινου
Οι ποιητές της Θεσσαλονίκης τον 20ό αιώνα και ως σήμερα (ανθολογία) / Ανδρέας Καρακόκκινος
Σαν τους παλιούς χαρτοκλέφτες
[Ενότητα Αμπάρι 1 | Λαθρεπιβάτες σε πειρατικό]
Παίζεις με σημαδεμένες
λέξεις
σαν τους παλιούς
χαρτοκλέφτες.
Αφήνεις κλεμμένους στίχους
στο τραπέζι,
πάντα σε σχήμα καρδιάς,
τους βαφτίζεις έρωτα
και κερδίζεις την παρτίδα.
Χειροκροτείς τον εαυτό σου
για τη νίκη
ανεβαίνεις στο βάθρο
του νικητή
καμαρώνεις τη μοναξιά σου
και χάνεις το παιχνίδι
της ζωής.
Από τη συλλογή Λαθρεπιβάτες σε πειρατικό (2017) του Ανδρέα Καρακόκκινου
Οι ποιητές της Θεσσαλονίκης τον 20ό αιώνα και ως σήμερα (ανθολογία) / Ανδρέας Καρακόκκινος
Σ’ ένα ποτήρι η μοναξιά
[Ενότητα Αμπάρι 2 | Με σεντεφένια ηλακάτη]
Πίνει τη μοναξιά
στο μπαρ
μ’ ένα ποτήρι στο χέρι.
Λικνίζεται στις νότες
του ονείρου
και το κορμί της ρυθμός ερωτικός.
Ψιθυρίζει τα τραγούδια που μιλούν
γι’ αγάπη
κι η σκέψη σε ταξίδι αναπόλησης.
Παρατηρεί τους θαμώνες
τάχα αδιάφορα
με βλέμμα πάντα λυπημένο.
Αναζητά μια συντροφιά
γι’ απόψε
ή για το πάντα της ζωής.
Σμίγει το δάκρυ της
με το ποτό
να σβήσει την αιώνια θλίψη.
Από τη συλλογή Λαθρεπιβάτες σε πειρατικό (2017) του Ανδρέα Καρακόκκινου
Οι ποιητές της Θεσσαλονίκης τον 20ό αιώνα και ως σήμερα (ανθολογία) / Ανδρέας Καρακόκκινος
Όταν πέφτει η νύχτα
[Ενότητα Αμπάρι 1 | Λαθρεπιβάτες σε πειρατικό]
Όταν πέφτει η νύχτα
οι σκιές στην πλατεία
αλλάζουν μορφές,
ξεσκονίζουν τα χαραγμένα
ανέκφραστα πρόσωπά τους,
φοράνε μαύρο πουκάμισο
πάνω από τατουάζ φιδιών
και σε βρόμικα πεζοδρόμια
στους ήχους πλανόδιων μουσικών
χορεύουν θάνατο
με το ίδιο πάντα
κλεμμένο χαμόγελο.
Από τη συλλογή Λαθρεπιβάτες σε πειρατικό (2017) του Ανδρέα Καρακόκκινου
Οι ποιητές της Θεσσαλονίκης τον 20ό αιώνα και ως σήμερα (ανθολογία) / Ανδρέας Καρακόκκινος
