Charles Vidor, Gilda (1946)
[Ενότητα Με τα μάτια]
α’
Αυτή η κοπέλα που ξυπνά κάθε πρωί
με μια λαίμαργη φλόγα στον λαιμό της,
αυτή η κοπέλα αν είχε ένα ζευγάρι
παπούτσια του χορού,
θα γύριζε όλους τους καιρούς,
χτυπώντας τα κρουστά των ποιητών.
Παίζοντας με τα λόγια τους.
Έτσι όπως παίζει η Ρίτα Χέιγουορθ την Τζίλντα.
Από τη συλλογή Τα κατοικίδια (1997) του Σταύρου Ζαφειρίου
Οι ποιητές της Θεσσαλονίκης τον 20ό αιώνα και ως σήμερα (ανθολογία) / Σταύρος Ζαφειρίου
Eleni Karaindrou, Dust of time (2009)
Χρόνος
Ο χρόνος πλανιόταν
πάνω απ’ τα ερείπια του αρχαίου ναού
μέχρι τα βράχια της ακρογιαλιάς.
Ο λαμπρός ήλιος έδιωχνε τις σκιές
που πλανιόταν τριγύρω
μα το φως όσο άπλετο κι αν ήταν
δεν έσβηνε τα έντονα σημάδια
που χάραξε βαθιά
το μακρινό πέρασμα.
Μόνο κάθε βράδυ
όταν ο ήλιος βασιλεύει,
μες στη σιωπή της φύσης οι σκιές ξαναπροβάλλουν
και μακρινές απόκοσμες φωνές
ζωντανεύουν κάποιον περασμένο κόσμο.
Από τη συλλογή Επιλογές (1986) της Φανής Αθανασιάδου
Οι ποιητές της Θεσσαλονίκης τον 20ό αιώνα και ως σήμερα (ανθολογία) / Φανή Αθανασιάδου
Thesia Panayiotou & Jay Raskin, Electra’s Song
(sung by: Martha Lewis / from the soundtrack of the film «Electra» (USA, 1990) directed by Jay Raskin)
Ηλέκτρα
[Ενότητα Αμπάρι 2 | Με σεντεφένια ηλακάτη]
στις νότες της Θέσιας Παναγιώτου
Λικνίζεται στην κόψη
της μνημοσύνης
κρατά το αρχέτυπο ποτήρι
της εκδίκησης
αναζητά το φως
στην ηδονή των δακρύων
και βάφει το σκοτάδι
με κόκκινες αστραπές
από αίμα.
Σε χρόνο άχρονο
την ονόμασαν Ηλέκτρα.
Από τη συλλογή Λαθρεπιβάτες σε πειρατικό (2017) του Ανδρέα Καρακόκκινου
Οι ποιητές της Θεσσαλονίκης τον 20ό αιώνα και ως σήμερα (ανθολογία) / Ανδρέας Καρακόκκινος
Πες μου μια λέξη
Μουσική: Μάνος Χατζιδάκις
Στίχοι: Αλέκος Σακελλάριος
Πρώτη εκτέλεση: Δημήτρης Χορν & Μάρω Κοντού (στην ταινία «Αλίμονο στους νέους» (1961) του Αλέκου Σακελλάριου)
Πες μου μια λέξη
αυτή τη μόνη λέξη
σε λίγο πια θα φέξει
θα ’ρθει χλωμή αυγή
Κοντεύει έξι
κι ας πούμε αυτή τη λέξη
που ’χει στα χείλη μπλέξει
και δεν τολμάει να βγει
Ο ουρανός
ο μεγάλος ουρανός
είν’ ακόμα σκοτεινός
και η νύχτα κυλά
μα εκεί ψηλά
κοίτα ένα άστρο που δειλά
μοναχό φεγγοβολά
και μας χαμογελά
Νύχτα ασημένια
κι η κάθε σου η έννοια
σ’ απόχη μεταξένια
από ξανθά μαλλιά
Γλυκοχαράζει
αλλά δεν σε πειράζει
που γέμισε μαράζι
η άδεια μου αγκαλιά
Μάνος Χατζιδάκις & Αλέκος Σακελλάριος, Έχω ένα μυστικό
(τραγούδι: Αλίκη Βουγιουκλάκη / ταινία: Το ξύλο βγήκε απ’ τον παράδεισο (1959) του Αλέκου Σακελλάριου)
Το μυστικό
Ό,τι αγαπάς μπορεί να είναι λουλούδι
Λουλούδι η αγαπημένη μου
Στα πέταλά του η ψυχή ανοίγει
Στα σύννεφα απλώνεται
Το κρατώ στα χέρια μου σαν το μοναδικό μυστικό
Μέσα στη σκληρότητα
Δε θέλω να μαραθεί
Δε θέλω να φυλλορροήσει
Το σύμπαν θα σβήσει.
Από τη συλλογή έγκλειστες συναντήσεις (2008) ανήλικων κρατουμένων στις δικαστικές φυλακές Διαβατών Θεσσαλονίκης
Οι ποιητές της Θεσσαλονίκης τον 20ό αιώνα και ως σήμερα (ανθολογία) / Ανήλικοι κρατούμενοι στις δικαστικές φυλακές Διαβατών Θεσσαλονίκης
Walking In The Air from the animated short film «The Snowman’ by Raymond Briggs
(lyrics by Howard Blake / sung by Peter Auty)
μικρή ιστορία
[«Ο κήπος με τις ροδιές», Όσκαρ Ουάιλντ]
Άνθρωπος από χιόνι
Η αγάπη μου ψυχή τού δίνει
Συνομιλώ
Είμαι άστεγος
Μπροστά του στέκομαι
Συντροφιά ζητώ
Μπορεί να με νιώσει
Είναι μόνος στο σκοτάδι
Θέλω να σου πω…
Ελευθερία επιθυμώ
Σε ζηλεύω γιατί είσαι καμωμένος
Από αγάπη
Και παιδικά χέρια
Ένα δάκρυ, από το φως
Του κεριού μου,
Στο μάγουλό σου κυλά
Πλησίασα πολύ
Δε σε ακουμπώ
Ο πόνος μου θα σε λιώσει
Από τη συλλογή έγκλειστες συναντήσεις (2008) ανήλικων κρατουμένων στις δικαστικές φυλακές Διαβατών Θεσσαλονίκης
Οι ποιητές της Θεσσαλονίκης τον 20ό αιώνα και ως σήμερα (ανθολογία) / Ανήλικοι κρατούμενοι στις δικαστικές φυλακές Διαβατών Θεσσαλονίκης
Γιώργος Χατζηνάσιος, Αναμονή
(ορχηστρικό στην ταινία Το αγκίστρι (1976) του Ερρίκου Ανδρέου)
Αναμονή
Σκοτεινές ώρες, αγάπη μου, δίχως το φως της ματιάς σου
μες στη μικρή μου κάμαρα, και θλιβερές περνούν.
Αχ! πώς όλα με μάθανε να ’μαι πάντα κοντά σου
και πώς όλα παράξενα στα μάτια με κοιτούν.
Δες, ο καθρέφτης καρτερεί τα χείλη μας να σμίξουν,
μ’ ένα διπλό ανατρίχιασμα στα νέα μας κορμιά.
Κι έτσι, καθώς τα μάτια μας στην ηδονή σφαλίξουν,
η λεία του επιφάνεια να νιώσει τρικυμιά.
Σα φίλοι τα βιβλία μας, στο φτωχικό τραπέζι,
μας περιμένουν, πρόσχαροι να σκύψουμε σ’ αυτά.
Ως και το παιχνιδιάρικο γατάκι μας δεν παίζει.
Τα χάδια σου ονειρεύεται με μάτια σφαλιστά.
Όμως απόψε στόλισα την κάμαρή μου πάλι
κι έβαλα μύρα στα μαλλιά, τριαντάφυλλα στα στήθια,
γέμισα με χρυσάνθεμα και ντάλιες τ’ ανθογυάλι,
κι έγινα η πεντάμορφη, που λεν τα παραμύθια.
Κι έγινα η πεντάμορφη, που λεν τα παραμύθια,
σκλάβα ενός ανείπωτου καημού ερωτικού.
Κι ώρα την ώρα καρτερώ στο θάνατο βοήθεια,
κι ώρα την ώρα καρτερώ το τέλος του κακού.
Σκοτεινές ώρες, αγάπη μου, δίχως το φως της ματιάς σου,
μέσα στην κρύα μου κάμαρη, και θλιβερές περνούν.
Οι σκέψεις μου κρεμάζουνται μ’ απόγνωση κοντά σου,
απελπισμένοι ναυαγοί, που τη στεριά ζητούν.
Από τη συλλογή Νύχτες αγρύπνιας (1932) της Ανθούλας Σταθοπούλου-Βαφοπούλου
Οι ποιητές της Θεσσαλονίκης τον 20ό αιώνα και ως σήμερα (ανθολογία) / Ανθούλα Σταθοπούλου-Βαφοπούλου
Ελένη Καραΐνδρου, Eternity theme (από τη μουσική της ταινίας Μια αιωνιότητα και μια μέρα (1998) του Θόδωρου Αγγελόπουλου)
Γράφω
χαράζω με μαύρα γράμματα
το όνομά μου
σε λευκή ταφόπετρα
παλεύω την αιωνιότητα της γραφής
με τη δική μου φευγαλέα υπόσταση
θραύω
μέσα στα χέρια μου
την ανέκφραση του λόγου
σκάβω βαθιά μέσα στην
πέτρα
μ’ αυτά τα χέρια
που αύριο κληρονομούν
την ακινησία της
γράφω
Το συγκεκριμένο ποίημα της Ζωής Σαμαρά δημοσιεύτηκε στο περιοδικό νέα πορεία (τεύχος 530-533, Απρίλιος-Ιούνιος 1999).
Πηγή: https://genesis.ee.auth.gr/dimakis/neapor/530-532/6.html
Οι ποιητές της Θεσσαλονίκης τον 20ό αιώνα και ως σήμερα (ανθολογία) / Ζωή Σαμαρά
Βαγγέλης Παπαθανασίου (Vangelis): Chariots of fire (Οι δρόμοι της φωτιάς, 1981)
Για να ξαναγίνεις
Φωτιά. Όχι για να ζεσταθείς
μα για να βλέπεις τη φλόγα.
Φωτιά, για να φωτίζει ο κήπος.
Στον αγρό, στην ερημιά, στο δάσος
όχι για να βρεθείς πιο πέρα
αλλά για να καταλάβεις
την πρώτη του χώρου δομή.
Φωτιά. Για να ξαναγίνεις ο εαυτός σου.
Από τη συλλογή Του καιρού και της μοναξιάς (1987) του Χρήστου Ντάλια
Οι ποιητές της Θεσσαλονίκης τον 20ό αιώνα και ως σήμερα (ανθολογία) / Χρήστος Ντάλιας
Βίκυ Παπαπροδρόμου: ό,τι πολύ αγάπησα (ποίηση, πεζογραφία & μουσική) 