Μαρία-Δέσποινα Ράμμου, Το κράτος της αγάπης μας

Το κράτος της αγάπης μας

Υποτελείς εμείς;
Η αγάπη μας αυτοδύναμο κράτος…
Αφοσίωση και αστείρευτος έρωτας:
δίκλωνο μετάξι η αγάπη μας,
καθοσιωμένο μας ένδυμα…

Βάρβιτος και πλαγίαυλος,
όλβια ζυγιά,
ολημερίς για μας τους δυο,
αγάπη μου, παίζει…
Σε κιλίμια μελωδίας κυλιόμαστε…
Οι νότες φυλάσσουν τα νώτα μας…

Στον απήγανο ξορκίζουμε
τα επίφοβα, παρείσακτα ήθη…
Σε πιθανούς εισβολείς ιερό κηρύκειο
προτάσσουμε:
οι πορφυρές καρδιές μας
λάβαρο της ειρήνης…

Συχνοί επισκέπτες στα εδάφη μας
οι αθώες υπάρξεις:
στα φτερά τους δρόμοι από πλίνθους
διακρίνονται,
στέγη στην χώρα μας ποθούν
οι πεταλούδες να χτίσουν,
αποδημούν εδώ κατά σμήνη…

Σε πυκνούς καλαμιώνες
κανένα μυστικό δεν φωλεύει.
Θροΐζουν απροσποίητα τα λόγια
στους ευκολοδιάβατους δρόμους μας,
ο μίτος της Αριάδνης αχρείαστος…
Γενναιόψυχοι εμείς οι δυο πολίτες,
για τίποτα δεν οκνούμε.
Οι στόχοι μας δρομείς χαλκέντεροι,
στης τελείωσης τον φάρο
με πρίμο άνεμο τρέχουν…

Πλέρια η αρμονία στους κάμπους μας.
Τρυφηλό βίο ενταύθα διάγουμε,
με τους πλούσιους καρπούς της λατρείας μας.
Ευαγές έργο μας η απρόσκοπτη άνθηση…
Εναβρύνομαι για το κράτος μας…

Το βάκτρο για τις λύπες
σε χίλια κομμάτια έσπασα,
στον ώμο σου μονάχα στηρίζομαι,
γλυκό μου εσύ αποκούμπι…
Τα σύννεφα μαζί αποδιώξαμε…

Δυσθυμία,
αρχαία πατρίδα μου,
χωρίς τύψεις αποποιούμαι
την αχυρένια σκέπη σου…
Μυημένος πια στην τέχνη
της ευτυχίας,
την προοπτική της παλιννόστησης
σε βαθιά πελάγη πέταξα…

Σ’ αυτόν τον τόπο ολοχρονίς ευδιάζει…
Αυτάρκεις ενδιατρίβουμε…
Κλεινόν άστυ…
Υπό τον κατάστερο ουρανό
μαρμαίρουν τα χρυσαφένια τείχη μας…
Εδώ για πάντα να μείνουμε…

Από το ποιητικό βιβλίο Η χίμαιρα δεν είναι μακριά (2012) της Μαρίας-Δέσποινας Ράμμου