Δημήτρης Γ. Παπαστεργίου, Στα χρόνια μας διαρκώς

Στα χρόνια μας διαρκώς

Φθινοπωριάζει.
Ο ήλιος γραπώνεται, απ’ τα σεντόνια,
τα χαλιά, τα ράφια∙
απ’ όπου βρει.
Αβοήθητος
πάνω απ’ του χάους τη Χάρυβδη,
του Χρόνου τα βαρούλκα,
που τον τραβάει απ’ τα μαλλιά
τα πόδια τού μαγκώνει.
Του πέφτει το διάδημα, η πλάστιγγα, το σκήπτρο.

Κι εμείς στελέχη του χαμού
στην απονιά εθισμένοι
του κλείνουμε τα δάχτυλα στα πορτοπαραθύρια.
Ίσως γιατί στα χρόνια μας διαρκώς φθινοπωριάζει.

Από τη συλλογή Furor scribendi (εκδ. Ars Poetica, 2013) του Δημήτρη Γ. Παπαστεργίου

Advertisement