Γιώργος Κατσαρός & Πυθαγόρας, Κάθε λιμάνι και καημός
(τραγούδι: Πάνος Γαβαλάς & Ρία Κούρτη, 1964)
Ναυάγιο
Περνούν τα χρόνια
Μα τα λιμάνια μένουν πάντα εκεί
Σύμβολο στην άκρη του μόλου
Σημαία λευκή
Παροδική εγκατάλειψη
Ψυχής
Σιωπή σε κάθε απρόσιτο ναυάγιο
Από τη συλλογή Σκοτεινές πορείες βροχής (2008) της Μαρίας Νικολάου
Ελευθερία πεταλούδας
Μονάχα λίγες πεταλούδες
χρειάζομαι για να ζήσω.
Να τις μασάω
και να παίρνω ελευθερία
Να τις χαϊδεύω
και να αισθάνομαι το πόσο
εύθραυστος είναι ο κόσμος.
Μονάχα λίγες πεταλούδες
κάτω απ’ το μαξιλάρι μου
κι ένα κερί αναμμένο δίπλα στο κομοδίνο.
Λένε πως όταν κοιτάς τη φλόγα
ενός κεριού
το αίμα σου νιώθεις πιο ζεστό
κι αφήνεις μια ανάσα σου
να θαμπώσει το παγωμένο τζάμι.
Προσέξτε μόνο
να μην ακούγονται τα βήματά σας
σαν περπατάτε στο τριμμένο ξύλο
του δωματίου
Μην τις τρομάξετε και φύγουν
Δυο πεταλούδες
Μόνο δυο!
Να φτερουγίζουν μες στη σκέψη μου
να μου θυμίζουν
ότι ζω…
Από τη συλλογή Σκοτεινές πορείες βροχής (2008) της Μαρίας Νικολάου
Φετινός Μάρτης
Φύλαγες το Μάρτη
Στα λευκά σου δάχτυλα
Κλωστή δεμένη
Έπαιζες με κόκκινο
Και μάτωνες του μπράτσου σου
Εκείνη τη ζωγραφισμένη άγκυρα
Πληγή γινόταν η αγάπη
Και καθώς άλλαζε ο καιρός
Ούρλιαζε η ψυχή
Και την άκουγε ο Άδης
Προσπαθώντας τις Πύλες του
Να κλείσει
Δεν ξέρω ακόμη
Αν είσαι μέσα ή έξω απ’ την Κόλαση
Ξέρω πως κι ο φετινός Μάρτης
Πονάει το ίδιο…
Από τη συλλογή Σκοτεινές πορείες βροχής (2008) της Μαρίας Νικολάου
Λευκανθοί
Έγινα δάκρυ
κι έσταξα στη χούφτα μου μια στάλα,
τόσο που να με βρει η Άνοιξη βρεγμένη
και να ζηλέψουν τα μικρά σπουργίτια…
Δυο λέξεις
μικρό τιτίβισμα στο ράμφος να κεντήσω
να βγει το «σ’ αγαπώ»
δαντέλα στολισμένη.
Κι όπως στα δάχτυλα θα ρέει
διάφανο νερό
βάρκα θα κάνω τα δυο βλέφαρα
να ταξιδέψω στων ονείρων σου
τα πέλαγα
βαθιά στο μπλε τους
να ποτίσω λευκανθούς…
Από τη συλλογή Σκοτεινές πορείες βροχής (2008) της Μαρίας Νικολάου
