Γιώργης Μανουσάκης, Τα πνεύματα του βυθού

Τα πνεύματα του βυθού

Στον προθάλαμο του ύπνου
σα διώξουνε το φως
τα πρόθυμα ματόφυλλα
λικνισμένα από τους απαλούς κυματισμούς του σκοταδιού
αρχίζουν ν’ αναδεύουνται
τα πνεύματα του βυθού.

Ήχοι γνώριμων φωνών
σπασμένοι σπόνδυλοι από φράσεις
που θα θέλαμε να ξεχάσομε
βλέμματα επιτιμητικά
χαμόγελα γριφώδη.

Στον προθάλαμο του ύπνου
το ζεστό σκοτάδι επωάζει
τους σκορπιούς των σφαλμάτων μας
τους μονήρεις ερωδιούς των ονείρων μας
τους φυγάδες ναυτίλους πόθους μας.

Πλήθη βαθύβιων ίσκιων
τρυπώνουν στον ύπνο
ανοίγοντας μυστικές γαλαρίες
και λεηλατούν τη λυσίπονη νάρκη μας.
Το πρωί ξαναγυρίζουν στις κρύπτες τους
καραδοκώντας το καινούριο σκοτάδι
ενώ εμείς αναδυόμαστε στο φως
διάτρητοι από τα πνεύματα του βυθού.

Από τη συλλογή Το σώμα της σιωπής (1970) του Γιώργη Μανουσάκη

Πηγή: ανθολογία Η δεύτερη μεταπολεμική ποιητική γενιά (1950-1970) του Ανέστη Ευαγγέλου (εκδ. Παρατηρητής, 1994)