Κώστας Κινδύνης, Κομμάτι-κομμάτι

Κομμάτι-κομμάτι

[Ενότητα Αναψηλάφηση]

Κομμάτι-κομμάτι
πουλήσαμε όλη τη θάλασσα.

Τώρα κουβαλάμε τα νησιά μας
κάτω απ’ τη χλαίνη μας.
Μη ρωτήσουν τα παιδιά μας
Αμολάμε τον αϊτό τους
φεύγοντας συνένοχα.

Χωρίζουμε ολομόναχοι
εσύ από δω
εγώ από κει.
Στον άλλο πόλεμο
θα σου δώσω τουφέκι
χωρίς καθυστέρηση.
Θα συναντηθούμε παζαρεύοντας
την καινούργια μας ζωή.
Θα ’χεις την πληγή σου
πυξίδα στην πορεία σου.

Κομμάτι-κομμάτι
πουλήσαμε ακριβά τη θάλασσα.
Ό,τι ρευστό πήραμε
το ρίξαμε βαθιά
στο αίμα μας.
Μας φτάνει είχαμε πει
για ένα ταξίδι
κι από τότε ταξιδεύουμε.

Μας φτάνει είχαμε πει
για ένα κέρδος
κι από τότε
δε γνωριζόμαστε.

Θ’ αναγνωριστούμε
στον άλλο μας πόλεμο.
Σημαίες οι πληγές μας απλωμένες.
Και θα ’μαι ο εχθρός σου
που θ’ αγαπήσεις παράφορα
και θα ’μαι ο πεταλωτής
του αλόγου σου
να συνεχίσεις πιο κάτω.

Άνοιξα τα στήθια μου
σκοτάδι
τίποτα
δε με τυραννάει περισσότερο
απ’ την ανώφελη πατρίδα.

Από τη συγκεντρωτική έκδοση Τα ποιήματα [1971-1977] (2007) του Κώστα Κινδύνη

Advertisement

Κώστας Κινδύνης, [Δεν σκέφτηκα πριν μιλήσω…]

[Ενότητα Σημειώσεις ανατομίας]

Δεν σκέφτηκα πριν μιλήσω
άπλωσα τη ροδιά μου
να γλιστρήσει
ως τη ρίζα που δίψαγε το φως.
Ανάμεσα στα δέντρα
περίμεναν άγρυπνα μάτια

Δεν σκέφτηκα πριν κοιτάξω
την απέραντη θάλασσα.
Στις αμμόπετρες τα χέρια μου
χαλάρωσαν

γυμνά τα πόδια
του ποιητή

Αγκάθι της φωτιάς
το παρόν.
Δεν σκέφτηκα το κατόπιν.
Άνοιξα πόρτα
σε τέσσερα τριαντάφυλλα
ν’ ανθίσουν.
Εφτά τα περιστέρια να πετάξουν
μακριά από το σημάδι

Από τη συγκεντρωτική έκδοση Τα ποιήματα [1971-1977] (2007) του Κώστα Κινδύνη

Κώστας Κινδύνης, [Ο σεβασμός στρατιώτης…]

[Ενότητα Ντοκουμέντο]

Ο σεβασμός στρατιώτης.
Ο λαός εξαπτέρυγο.
Κάμπιες τα λόγια, προχωράνε
στο τρίφυλλο διάστημα.

Θα ’ρθουν άλλοι μισαλλόδοξοι
μονοπωλώντας τον αγώνα.
Ενδείκνυται στον στόχο
η φρονιμάδα

Παραμερίστε τη ρίμα
Ο λόγος ψάχνει τον γρανίτη του
κανόνας του ρυθμού.
Μεταξύ μας βρίσκεται ο προδότης
της ηθικής ο ρόλος του

Τους ξέρω ποιοι
θα μου πετάξουνε τη λάσπη
δεν τους φοβάμαι,
τους χρειάζομαι.
Θέλω να κτίσω.

Από τη συγκεντρωτική έκδοση Τα ποιήματα [1971-1977] (2007) του Κώστα Κινδύνη

Κώστας Κινδύνης, Μεγάλες λέξεις σχεδόν ονόματα

Μεγάλες λέξεις σχεδόν ονόματα

[Ενότητα Αναψηλάφηση]

Μεγάλες λέξεις σχεδόν ονόματα
στα χέρια του τοίχου.
Πότε τις απλώνει πάνω του
πάντα προσεχτικά μη σβήσει τα ψηφία
πότε τις κρύβει στον πιο παλιό του ασβέστη
σα να του εμπιστεύτηκαν
ένα μεγάλο μυστικό, μια μαρτυρία.

Φοβάται ο τοίχος το νέο παιδί
με την κιθάρα
που έρχεται νωρίς τα μεσημέρια
κι ακουμπά πάνω του την πλάτη
χωρίς να παίζει.

Μόνο μπροστά κοιτάει τη θάλασσα
μόνο βαθιά κοιτάει τη θάλασσα.

Σαν βαρεθεί και πάψει
στο γαλάζιο ν’ αγναντεύει
σαν βαρεθεί και πιάσει
να παίξει την κιθάρα
αυτό φοβάται ο τοίχος.

Σαν βαρεθεί τα εμπρός
και ξαφνικά γυρίσει
και πάνω του διαβάσει
ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ Ή ΘΑΝΑΤΟΣ
ή πάλι ένα τεράστιο
ΟΧΙ ή Κ.Κ.Ε.
ή Ε.Ρ.Ε. ή Ο ΛΑΜΠΡΑΚΗΣ ΖΕΙ
ή Ο ΛΑΟΣ ΚΥΒΕΡΝΑ
και πάλι ένα μεγάλο Ζ
κι ύστερα εκλογές και δίπλα
ΑΝΕΝΔΟΤΟΣ ΑΓΩΝ, ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ –
και πάνω σ’ όλα αυτά σα μια προσπάθεια
μάταιη να τα σβήσει με μαύρα γράμματα
γραμμένο 21 ΑΠΡΙΛΙΟΥ κι αριστερά
ΚΑΤΩ Η ΧΟΥΝΤΑ και ΠΡΟΔΟΤΕΣ.

Φοβάται ο τοίχος ποια μορφή, ποιαν έννοια
θα πάρουν μέσα του αγοριού αυτές οι λέξεις.

Κι ύστερα απ’ αυτές, ποιαν ερμηνεία θα ’χει
ο νέος στο τραγούδι του ποια ευθύνη.

Από τη συγκεντρωτική έκδοση Τα ποιήματα [1971-1977] (2007) του Κώστα Κινδύνη

Χρήστος Γκάρτζος & Κώστας Κινδύνης: Θ’ αποφασίσω, ξενιτιά (με τον Κώστα Σμοκοβίτη)

[Πηγή: αρχείο Κώστα Σμοκοβίτη στο YouTube]

Θ’ αποφασίσω, ξενιτιά

Σύνθεση: Χρήστος Γκάρτζος
Στίχοι: Κώστας Κινδύνης
Μπουζούκι: Κώστας Παπαδόπουλος
Πιάνο: Χρήστος Γκάρτζος
Πλήκτρα: Κώστας Γανωσέλης
Φλάουτο, κλαρίνο: Φίλιππος Τσεμπερούλης
Ηλεκτρική κιθάρα: Μπάμπης Λασκαράκης
Μπάσο: Γιώργος Ζηκογιάννης
Ντραμς: Γιώργος Τσουπάκης
Τραγούδι: Κώστας Σμοκοβίτης (πρώτη εκτέλεση)
Από συναυλία του Χρήστου Γκάρτζου στον Λυκαβηττό στις 5 Σεπτεμβρίου του 1984

Θ’ αποφασίσω, ξενιτιά
για πάντα να σ’ αφήσω
γιατί θυμώνει η θάλασσα
γιατί γκρινιάζουν τα βουνά
για να γυρίσω πίσω

Κανείς δεν είναι ορφανός
στον τόπο το δικό του
κι ο φίλος σου ο πιο φτωχός
σου δίνει απ’ το στέρημα
κι από το μερτικό του

Εδώ βροχή και σκοτεινιά
τ’ ανάθρεψε τα στάχυα
εγώ στο φως γεννήθηκα
κι είχα τον ήλιο γειτονιά
μες σ’ ένα στρέμμα βράχια

Κανείς δεν είναι ορφανός
στον τόπο το δικό του
κι ο φίλος σου ο πιο φτωχός
σου δίνει απ’ το υστέρημα
κι από το μερτικό του

Χρήστος Γκάρτζος & Κώστας Κινδύνης, Τριανταφυλλιές (με τον Κώστα Σμοκοβίτη)

[Πηγή: αρχείο Κώστα Σμοκοβίτη στο YouTube]

Τριανταφυλλιές

Σύνθεση: Χρήστος Γκάρτζος
Στίχοι: Κώστας Κινδύνης
Μπουζούκι: Κώστας Παπαδόπουλος
Πιάνο: Χρήστος Γκάρτζος
Πλήκτρα: Κώστας Γανωσέλης
Φλάουτο, κλαρίνο: Φίλιππος Τσεμπερούλης
Ηλεκτρική κιθάρα: Μπάμπης Λασκαράκης
Μπάσο: Γιώργος Ζηκογιάννης
Ντραμς: Γιώργος Τσουπάκης
Τραγούδι: Κώστας Σμοκοβίτης (πρώτη εκτέλεση) [το τραγούδι ηχογραφήθηκε για πρώτη φορά το 1985 στον δίσκο του Γιώργου Νταλάρα «Άπονα μάτια»]
Από συναυλία του Χρήστου Γκάρτζου στον Λυκαβηττό στις 5 Σεπτεμβρίου του 1984

Το πικρό ψωμί που τρώγαμε στο φως
τ’ αρμυρό νερό απ’ το δάκρυ σου θυμάμαι
άλλη τέχνη δε μας έμαθε ο Θεός
απ’ τα δύσκολα του κόσμου ν’ αγαπάμε

Τριανταφυλλιές μ’ αγκάθια, τριανταφυλλιές
είν’ του κόσμου τα σινάφια και οι αγκαλιές
τριανταφυλλιές μ’ αγκάθια, λόγια που μου λες
μ’ αγκαλιάζεις, με ματώνεις κι ύστερα με κλαις

Μεροκάματο κι ο ύπνος μας μισός
σ’ ένα όνειρο κι οι δυο μας να χωράμε
άλλα λούσα δε μας έδωσε ο Θεός
απ’ τα ρούχα της δουλειάς μας που φοράμε

Τριανταφυλλιές μ’ αγκάθια, τριανταφυλλιές
είν’ του κόσμου τα σινάφια και οι αγκαλιές
τριανταφυλλιές μ’ αγκάθια, λόγια που μου λες
μ’ αγκαλιάζεις, με ματώνεις κι ύστερα με κλαις

Βροχή στα δειλινά (Γιάννης Γλέζος & Κώστας Κινδύνης)

Γιάννης Γλέζος & Κώστας Κινδύνης, Βροχή στα δειλινά

Μπουζούκι: Κώστας Παπαδόπουλος
Τραγούδι: Γρηγόρης Μπιθικώτσης
Δίσκος: Μαζί με τον Γρηγόρη (1970)

Μου κάψανε τη στέγη κεραυνοί
και μ’ άρπαξ’ η βροχή και με κρατάει
δεν ψάχνω δε ρωτώ πού πήγε τ’ όνειρο
πώς έφυγ’ η αγάπη και πού πάει

Βροχή στα δειλινά, ελπίδα πουθενά
τη φτώχεια μου φτωχότερη τη βλέπω
παράθυρα κλειστά, τα όνειρα σβηστά
κι εγώ ξερό κλαρί στη μέση στέκω

Περιστεράκι της φτωχιάς μου αυλής
που σ’ είχα συντροφιά κι ελπίδα μόνη
ξεψύχησες απόψε μες στα χέρια μου
και κλείσαν τώρα τ’ ουρανού οι δρόμοι

Βροχή στα δειλινά, ελπίδα πουθενά
τη φτώχεια μου φτωχότερη τη βλέπω
παράθυρα κλειστά, τα όνειρα σβηστά
κι εγώ ξερό κλαρί στη μέση στέκω

Χαμένος ήχος (Σταύρος Ξαρχάκος & Κώστας Κινδύνης)

Σταύρος Ξαρχάκος & Κώστας Κινδύνης, Χαμένος ήχος

Μπουζούκι: Κώστας Παπαδόπουλος & Λάκης Καρνέζης
Πλήκτρα: Κώστας Γανωσέλης
Κιθάρες: Γιώργος Κόκκινος & Μπάμπης Λασκαράκης
Φλάουτο & κλαρίνο: Φίλιππος Τσεμπερούλης
Μπάσο: Γιώργος Ζηκογιάννης
Ακορντεόν: Χρήστος Ζερμπίνος
Τραγούδι: Γιάννης Πάριος
Δίσκος: Ξαρχάκος / Πάριος (1986)

Μην επιμένεις άλλο πια, Μαρία
εκείνη την παλιά φωτογραφία
απ’ όνειρα παλιά ν’ αδειάσει ο τοίχος
είναι παλιός, είναι χαμένος ήχος

Και θέλει νιάτα και καρδιά η ελευθερία
μην επιμένεις άλλο πια, Μαρία

Μας βασανίζει του καιρού μας η ανία
κλείσαν τα σύνορα του κόσμου μας, Μαρία
και τα συνθήματα γινήκαν μόνο λέξεις
εδώ που φτάσαμε δεν έχεις να διαλέξεις

Είμαστ’ απ’ έξω απ’ αυτή την ιστορία
μη με πικραίνεις άλλο πια, Μαρία

Μην επιμένεις άλλο πια, Μαρία
να με θυμάσαι στον ΕΛΑΣ επιλοχία
τα χρόνια δεν τα παίρνεις πίσω
ήρθ’ ο καιρός πια να τη σκίσω

Εκείνη την παλιά φωτογραφία
μη με πικραίνεις άλλο πια, Μαρία

Πόσα εικονίσματα βλέπουν τα μάτια… (Κώστας Κινδύνης)

[Ενότητα Σιγιλλάρια]

1

Πόσα εικονίσματα βλέπουν τα μάτια
και τα ξεχνάνε.
Ύστερα τα θυμούνται μες στον κίνδυνο.
Κόμπο ένας σταυρός τα δένει όλα
και τα πετάει μες στο γαλάζιο της ελπίδας.
Βοήθα Θε μου να μας ξημερώσει.

Από τη συγκεντρωτική έκδοση Τα ποιήματα [1971 – 1977] (2007)

Translatum: Favourite Poetry / Κώστας Κινδύνης

Γαρύφαλλα γκρενά (Σταύρος Ξαρχάκος & Κώστας Κινδύνης)

Σταύρος Ξαρχάκος & Κώστας Κινδύνης, Γαρύφαλλα γκρενά

Μπουζούκι: Κώστας Παπαδόπουλος & Λάκης Καρνέζης
Πλήκτρα: Κώστας Γανωσέλης
Κιθάρες: Γιώργος Κόκκινος & Μπάμπης Λασκαράκης
Φλάουτο & κλαρίνο: Φίλιππος Τσεμπερούλης
Μπάσο: Γιώργος Ζηκογιάννης
Ακορντεόν: Χρήστος Ζερμπίνος
Τραγούδι: Γιάννης Πάριος
Δίσκος: Ξαρχάκος / Πάριος (1986)

Στα καφενεία τα μουντά
μόλις και σκοτεινιάζει
παίζουν τ’ αγόρια
της μέρας τα λεφτά
τάβλι, μπιλιάρδο και χαρτιά

Κι όπως είναι σκυφτά
στα μουντά καφενεία
μοιάζουν να ‘ναι γυρτά
σιωπή κι αγωνία
μοιάζουν να ‘ναι γυρτά
σαν απότιστα γαρύφαλλα γκρενά

Το χρόνο πάντα μια φορά
κρεμάνε τους βαλέδες
κι έχουν τ’ αγόρια
μια πίκρα στη ματιά
στα καφενεία τα μουντά

Κι όπως είναι σκυφτά
στα μουντά καφενεία
μοιάζουν να ‘ναι γυρτά
σιωπή κι αγωνία
μοιάζουν να ‘ναι γυρτά
σαν απότιστα γαρύφαλλα γκρενά

Ιωάννα μου (Σταύρος Ξαρχάκος & Κώστας Κινδύνης)

Σταύρος Ξαρχάκος & Κώστας Κινδύνης, Ιωάννα μου

Μπουζούκι: Κώστας Παπαδόπουλος & Λάκης Καρνέζης
Πλήκτρα: Κώστας Γανωσέλης
Κιθάρες: Γιώργος Κόκκινος & Μπάμπης Λασκαράκης
Φλάουτο & κλαρίνο: Φίλιππος Τσεμπερούλης
Μπάσο: Γιώργος Ζηκογιάννης
Ακορντεόν: Χρήστος Ζερμπίνος
Τραγούδι: Γιάννης Πάριος
Δίσκος: Ξαρχάκος / Πάριος (1986)

Δίσεκτα χρόνια και πολλά
να ‘χεις τα μάτια χαμηλά
τ’ όνειρο να ‘χεις μια σταλιά
να ‘χεις τα νιάτα δύσκολα
και μες στης φτώχειας τη φωλιά
να σ’ έχω περηφάνια μου
Ιωάννα μου, Ιωάννα μου
που ‘μοιαζες με τη μάνα μου

Πνίγομαι μέσα στα ρηχά
και μες στα λόγια τα στυφά
κι έχω δυο χέρια μοναχά
χαροκαμένα και άτυχα
και σ’ έχω τρυφερή ματιά
γονιό μες στην ορφάνια μου
Ιωάννα μου, Ιωάννα μου
αγάπη μου και μάνα μου

Και μες στης φτώχειας τη φωλιά
να σ’ έχω περηφάνια μου
Ιωάννα μου, Ιωάννα μου
που ‘μοιαζες με τη μάνα μου
Ιωάννα μου, Ιωάννα μου
που ‘κλαιγες σαν τη μάνα μου