Μου σκόνισε τη θάλασσα ο καιρός
έχασα τον ορίζοντα τον τελευταίο φάρο.
Ωρίμασεν ο λόγος, αλλάξαμε πυκνές ματιές
βρέθηκαν οι κατάλληλες χειρονομίες
σύντομα θα μιλήσουμε με ανοιχτά χαρτιά
σύντομα τα μοιραία και αναπόφευκτα θα ειπωθούν
θα μάθετε γιατί δεν βλέπεται η πανσέληνος
γιατί βραχύνεται ο χρόνος του ύπνου
και πολλαπλασιάζονται οι επισκέψεις σε χώρους ανανήψεως.
Τότε θα πείτε εξεμέτρησε το ζην ή κινδυνεύει
θα πρέπει να τον αγαπούμε περισσότερο.
Από τη συλλογή 13 ποιήματα (1963) του Νίκου Καρανικόλα
Πηγή: ανθολογία Η δεύτερη μεταπολεμική ποιητική γενιά (1950-1970) του Ανέστη Ευαγγέλου (εκδ. Παρατηρητής, 1994)
Βίκυ Παπαπροδρόμου: ό,τι πολύ αγάπησα (ποίηση, πεζογραφία & μουσική) 