Ιουλίτα Ηλιοπούλου, Η πόλη της μουσικής

Η πόλη της μουσικής

[Ενότητα Η πόλη του βορρά με τη βύνη]

III

Μικρά, πολύχρωμα της μουσικής τετραγωνάκια
Πλακόστρωτα, που όταν πατάς καινούριοι σπάζουν
Στον αέρα ήχοι

Μια νύχτα με συρμάτινο φουρό
Με τρούλο πράσινο επάνω στα μαλλιά της
Μια νύχτα που ’γινε πρωί – ένα λαγούμι φως να μου περάσεις
Και κλείνοντας τα μάτια σαν φτερά
Μια νύχτα κίτρινη, που όλο αρμυρίζει στάλα στάλα
Το ποτάμι…

Επίμονα, επίμονα φωσάκια σαν φιλιά
Στα δυο μικρά τής μαριονέτας χέρια
Μια κρύπτη, μια βεντάλια, μια φωνή
Ανηφορίζοντας αργά μες στον αέρα
Και κάτω μακρυσμένες χλόες
Χάδια σαν σιωπές, σ’ ένα τεράστιο που όλο και στριφογυρνά
Τους βόμβους καφενείο…

Δίσκοι με ποτηράκια και γλυκά, χρυσές επιγραφές
–Κρυφά μετρούν ρολόγια ποιαν αλήθεια;–
Λες μουσική
Μια ορτανσία ροζ κι απ’ το παράθυρο μισανοιχτή
Μεγάλη σόμπα πορσελάνη με γράμματα τόσο λεπτά
Ζάλτσμπουργκ του χίλια εννιακόσια πάντα!

Από τη συλλογή 11 τόποι για 1 καλοκαίρι (2006) της Ιουλίτας Ηλιοπούλου