Κώστας Βάρναλης & Μίκης Θεοδωράκης, Η μπαλάντα του Αντρίκου (με τον Γρηγόρη Μπιθικώτση)

Η μπαλάντα του Αντρίκου

Ποίηση: Κώστας Βάρναλης
Σύνθεση, ενορχήστρωση & διεύθυνση ορχήστρας: Μίκης Θεοδωράκης
Μπουζούκι: Κώστας Παπαδόπουλος & Λάκης Καρνέζης
Ερμηνεία: Γρηγόρης Μπιθικώτσης, Μαρία Φαραντούρη & Αντώνης Κλειδωνιάρης [Πρόκειται για την πρώτη εκτέλεση του τραγουδιού το 1964 στο έργο «Πολιτεία Β’».]
Δίσκος: Γρηγόρης Μπιθικώτσης [50 χρόνια] / Ο Γρηγόρης Μπιθικώτσης τραγουδά Μίκη Θεοδωράκη Νο 1 [1960-1964] (2005)

Είχε την τέντα ξομπλιαστή
η βάρκα του καμπούρη Αντρέα
γειρμένος πλάι στην κουπαστή
ονείρατα έβλεπεν ωραία

Η Κατερίνα κι η Ζωή
τ’ Αντιγονάκι η Ζηνοβία
ω! τι χαρούμενη ζωή
χτυπάς, φτωχή καρδιά, με βία

Τα μεσημέρια τα ζεστά
τη βάρκα παίρνανε τ’ Αντρέα
για να τις πάει στ’ ανοιχτά
όλες μαζί τρελή παρέα

Η Κατερίνα κι η Ζωή
τ’ Αντιγονάκι η Ζηνοβία
ω! τι χαρούμενη ζωή
χτυπάς, φτωχή καρδιά, με βία

Ήρθ’ ο χειμώνας ο κακός
και σκόρπισε η τρελή παρέα
κι εσένα βήχας μυστικός
σ’ έριξε χάμω, μπαρμπ’ Αντρέα

Η Κατερίνα κι η Ζωή
τ’ Αντιγονάκι η Ζηνοβία
ω! τι χαρούμενη ζωή
χτυπάς, φτωχή καρδιά, με βία

Advertisement

Κώστας Βάρναλης & Μίκης Θεοδωράκης, Οι μοιραίοι (με τον Γρηγόρη Μπιθικώτση)

Οι μοιραίοι

Ποίηση: Κώστας Βάρναλης
Σύνθεση, ενορχήστρωση & διεύθυνση ορχήστρας: Μίκης Θεοδωράκης
Μπουζούκι: Κώστας Παπαδόπουλος & Λάκης Καρνέζης
Ερμηνεία: Γρηγόρης Μπιθικώτσης & Αντώνης Κλειδωνιάρης [Πρόκειται για την πρώτη εκτέλεση του τραγουδιού το 1964 στο έργο «Πολιτεία Β’».]
Δίσκος: Γρηγόρης Μπιθικώτσης [50 χρόνια] / Ο Γρηγόρης Μπιθικώτσης τραγουδά Μίκη Θεοδωράκη Νο 1 [1960-1964] (2005)

Mες στην υπόγεια την ταβέρνα
μες σε καπνούς και σε βρισιές
απάνω στρίγγλιζε η λατέρνα
όλ’ η παρέα πίναμε εψές
εψές σαν όλα τα βραδάκια
να πάνε κάτω τα φαρμάκια

Σφιγγόταν ένας πλάι στον άλλον
και κάπου εφτυούσε καταγής
ω! πόσο βάσανο μεγάλο
το βάσανο είναι της ζωής
Όσο κι ο νους να τυραννιέται
άσπρην ημέρα δε θυμιέται

Ήλιε και θάλασσα γαλάζια
και βάθος του άσωτου ουρανού
ω! της αβγής κροκάτη γάζα
γαρούφαλα του δειλινού
λάμπετε-σβήνετε μακριά μας
χωρίς να μπείτε στην καρδιά μας

Η μπαλάντα του Αντρίκου

Κώστας Βάρναλης & Μίκης Θεοδωράκης, Η μπαλάντα του Αντρίκου

Μπουζούκι: Κώστας Παπαδόπουλος & Λάκης Καρνέζης
Τραγούδι: Μανώλης Μητσιάς

Από την εκπομπή της ΝΕΤ «Στην υγειά μας» στη μνήμη του Πάνου Γεραμάνη τον Απρίλη του 2007

Η μπαλάντα του Αντρίκου (Κώστας Βάρναλης & Μίκης Θεοδωράκης)

Κώστας Βάρναλης & Μίκης Θεοδωράκης, Η μπαλάντα του Αντρίκου

Μπουζούκι: Κώστας Παπαδόπουλος & Λάκης Καρνέζης
Τραγούδι: Γρηγόρης Μπιθικώτσης, Μαρία Φαραντούρη & Αντώνης Κλειδωνιάρης
Δίσκος: Πολιτεία Β’ (1964)

Είχε την τέντα ξομπλιαστή
η βάρκα του καμπούρη Αντρέα
γειρμένος πλάι στην κουπαστή
ονείρατα έβλεπεν ωραία.

Η Κατερίνα κι η Ζωή,
το Αντιγονάκι, η Ζηνοβία
ω! τι χαρούμενη ζωή!
Χτυπάς, φτωχή καρδιά, με βία.

Τα μεσημέρια τα ζεστά
τη βάρκα παίρνανε τ’ Αντρέα
για να τις πάει στ’ ανοιχτά
όλες μαζί τρελή παρέα.

Η Κατερίνα κι η Ζωή,
το Αντιγονάκι, η Ζηνοβία
ω! τι χαρούμενη ζωή!
Χτυπάς, φτωχή καρδιά, με βία.

Ήρθ’ ο χειμώνας ο κακός
και σκόρπισε η τρελή παρέα
κι εσένα βήχας μυστικός
σ’ έριξε χάμω, μπαρμπ’-Αντρέα.

Η Κατερίνα κι η Ζωή,
το Αντιγονάκι, η Ζηνοβία
ω! τι χαρούμενη ζωή!
Χτυπάς, φτωχή καρδιά, με βία.

Οι μοιραίοι (Κώστας Βάρναλης & Μίκης Θεοδωράκης)

Κώστας Βάρναλης & Μίκης Θεοδωράκης, Οι μοιραίοι

Μπουζούκι: Κώστας Παπαδόπουλος & Λάκης Καρνέζης
Ανάγνωση ποιήματος: Μάνος Κατράκης
Τραγούδι: Γρηγόρης Μπιθικώτσης & Αντώνης Κλειδωνιάρης
Δίσκος: Πολιτεία Β’ (1964)

Mες στην υπόγεια την ταβέρνα,
μες σε καπνούς και σε βρισιές
απάνου εστρίγγλιζε η λατέρνα
όλ’ η παρέα πίναμε εψές,
εψές, σαν όλα τα βραδάκια,
να πάνε κάτου τα φαρμάκια.

Σφιγγόταν ένας πλάι στον άλλο
και κάπου εφτυούσε καταγής.
ω! πόσο βάσανο μεγάλο
το βάσανο είναι της ζωής!
Όσο κι ο νους αν τυραννιέται,
άσπρην ημέρα δε θυμιέται.

Ήλιε και θάλασσα γαλάζα
και βάθος του άσωτου ουρανού!
ω! της αβγής κροκάτη γάζα,
γαρούφαλλα του δειλινού,
λάμπετε-σβήνετε μακριά μας,
χωρίς να μπείτε στην καρδιά μας!

(Tου ενού ο πατέρας χρόνια δέκα
παράλυτος – ίδιο στοιχειό
τ’ άλλου κοντόμερη η γυναίκα
στο σπίτι λιώνει από χτικιό,
στο Παλαμήδι ο γιος του Mάζη
κ’ η κόρη του γιαβή στο Γκάζι.

― Φταίει το ζαβό το ριζικό μας!
― Φταίει ο Θεός που μας μισεί!
― Φταίει το κεφάλι το κακό μας!
― Φταίει πρώτ’ απ’ όλα το κρασί!
Ποιος φταίει; Ποιος φταίει;… Κανένα στόμα
δεν τόβρε και δεν τόπε ακόμα.

Έτσι στην σκοτεινή ταβέρνα
πίνουμε πάντα μας σκυφτοί,
σαν τα σκουλήκια κάθε φτέρνα
όπου μας εύρει, μας πατεί:
δειλοί, μοιραίοι κι άβουλοι αντάμα!
προσμένουμε, ίσως, κάποιο θάμα!)