Το γιασεμί (παραδοσιακό Ρόδου)
(τραγούδι: Μαρία Αναματερού / δίσκος: Όπου αγαπάς και όπου γης (2011))
Κοσμήματα και λουλούδια
«Μου αρέσει
να χαζεύω τις βιτρίνες
των κοσμηματοπωλείων
και
των ανθοπωλείων»
μου έλεγες…
Το κάθε κόσμημα
που μου πρόσφερες
ανάδυε
άρωμα γιασεμιών.
Και
το κάθε σου λουλουδάκι
έλαμπε
σαν διαμάντι…
Από τη συλλογή Θυμάσαι; (2007) της Γιόλας Αργυροπούλου-Παπαδοπούλου
Γιάννης Σπανός & Λευτέρης Παπαδόπουλος, Επειδή σ’ αγαπώ
(τραγούδι: Μανώλης Μητσιάς / δίσκος: Στου καιρού τα ρέματα (1981))
Επειδή…
Πρωινά
στα πάρκα του Ψυχικού.
Δειλινά
στη θάλασσα της Βουλιαγμένης.
Νύχτες
στους δρόμους της Κηφισιάς.
Κι όλες τις ώρες
ο ήλιος μεσουρανούσε.
Τα πρωινά.
…Τα δειλινά.
……Τις νύχτες.
Επειδή με κοιτούσες.
…Επειδή μου μιλούσες.
……Επειδή μου πρόσφερες
ένα λουλούδι…
Από τη συλλογή Θυμάσαι; (2007) της Γιόλας Αργυροπούλου-Παπαδοπούλου
Θοδωρής Παπαδόπουλος & Σμαρώ Παπαδοπούλου, Με δυο ευχές
(τραγούδι: Μελίνα Κανά / δίσκος: Φέγγει αλλιώτικα (2003))
Γιορτινές ευχές
Ημέρα της γιορτής μου.
Χτύπησε το τηλέφωνο
κι άκουσα τη φωνή σου
να μου ψιθυρίζει γλυκά
ευχές γιορτινές.
Και ξαφνικά
ο ήχος αυτής της φωνής
έγινε μια γραμμή φωτός
που χώρισε τη ζωή μου
σε δυο μέρη.
Σ’ εκείνο του παρελθόντος,
όπου ποτέ δεν γιόρταζα.
Και σ’ εκείνο του μέλλοντος,
όπου η κάθε μέρα θα είναι
μέρα γιορτής.
Αδημοσίευτο ποίημα από την ανέκδοτη ποιητική συλλογή Ανάσες ψυχής της Γιόλας Αργυροπούλου-Παπαδοπούλου
Χρόνια πολλά, Γιόλα. Και του χρόνου!
Σταύρος Ξαρχάκος & Ιάκωβος Καμπανέλλης, Νανούρισμα
(μπουζούκι: Κώστας Παπαδόπουλος & Λάκης Καρνέζης, τραγούδι: Γρηγόρης Μπιθικώτσης / δίσκος: Κόσμε αγάπη μου (1969))
Στην ακροθαλασσιά
Κάθισα στη ακροθαλασσιά
σαν μικρό παιδί
κι έχτισα το σπίτι μας.
Με άμμο.
Σε λίγο,
ήρθ’ ένα κύμα
και το γκρέμισε.
Κι εγώ έκλαψα.
Έπειτα, το ξανάχτισα.
Μα ήρθε κι άλλο κύμα
και το ξαναγκρέμισε.
Κι ύστερα
κι άλλο κι άλλο κι άλλο.
Στέρεψαν τα δάκρυά μου.
Φεύγοντας,
άκουσα τη φωνή σου
να μπερδεύεται
με τους ήχους της θάλασσας.
«Μη κλαις, μάτια μου.
Το σπίτι μας θα το χτίσουμε
στην ακροθαλασσιά του ονείρου.
Κι εκεί
δεν θα το γκρεμίσει κανείς.
Γιατί δεν θα υπάρχει άλλος κανείς.
Μονάχα εμείς
και τα κύματα της ευτυχίας μας.»
Αδημοσίευτο ποίημα από την ανέκδοτη ποιητική συλλογή Άρωμα νοσταλγίας της Γιόλας Αργυροπούλου-Παπαδοπούλου
Μάριος Τόκας & Φίλιππος Γράψας, Ήρθαν οι έρωτες
(τραγούδι: Μανώλης Μητσιάς & Γλυκερία / δίσκος: Βίος ανθόσπαρτος (1998))
Στο κοιμητήριο των ερώτων
Πήγα και ξαναπήγα
στο κοιμητήριο των ερώτων,
μια, δυο, τρεις φορές,
για να θάψω τους νεκρούς μου,
έναν, δυο, τρεις έρωτες.
Δυνατή από την οδύνη,
έσκαβα μόνη το χώμα,
έσκαβα, έσκαβα κι έκλαιγα,
έκλαιγα κι άνοιγα τους λάκκους,
για να παραχώσω τους νεκρούς μου.
Τους παράχωνα βιαστικά
κι έπειτα, καθώς έφευγα,
οσφραινόμουν τις ευωδιές
από τα άνθη που είχαν ήδη ανθίσει
στο ποτισμένο από τα δάκρυα χώμα.
Πήγα και ξαναπήγα
στο κοιμητήριο των ερώτων,
μια, δυο, τρεις φορές,
για να θάψω τους νεκρούς μου,
έναν, δυο, τρεις έρωτες.
Μόνον ένα νεκρό δεν έθαψα.
Ίσως
γιατί ποτέ δεν πίστεψα πως
ο έρωτας αυτός ήταν νεκρός.
Αδημοσίευτο ποίημα από την ανέκδοτη ποιητική συλλογή Αέναη άνοιξη της Γιόλας Αργυροπούλου-Παπαδοπούλου
Μίκης Θεοδωράκης & Νίκος Γκάτσος, Το εκκρεμές
(μπουζούκι: Κώστας Παπαδόπουλος & Λάκης Καρνέζης, τραγούδι: Μαρία Φαραντούρη / δίσκος: Η μπαλάντα του Μαουτχάουζεν + Κύκλος Φαραντούρη (1966))
Διαπίστωση
Πριν σε γνωρίσω,
ονειρευόμουν
μιαν όμορφη ζωή.
Όταν σε γνώρισα,
έζησα
το πιο όμορφο όνειρο.
Αδημοσίευτο ποίημα από την ανέκδοτη ποιητική συλλογή Αέναη άνοιξη της Γιόλας Αργυροπούλου-Παπαδοπούλου
Υ.Γ.: Χρόνια πολλά, Γιόλα, για χτες και για σήμερα. 🙂
Γιώργος Σταυριανός, Ο χορός της μάγισσας του μεσημεριού
(ορχηστρικό / δίσκος: Οι φόβοι του μεσημεριού (1986))
Εικοσιτέσσερις ώρες
Στη μαγεία της χαραυγής
βλέπω
το ξημέρωμα του έρωτά μας.
Στον ήλιο του μεσημεριού
το μεσουράνημα της ευτυχίας μας.
Στα χρώματα του δειλινού
την πίκρα του χωρισμού μας.
Και
στο έρεβος της νύχτας
τη φορεσιά του θανάτου μας.
Αδημοσίευτο ποίημα από την ανέκδοτη ποιητική συλλογή Άρωμα νοσταλγίας της Γιόλας Αργυροπούλου-Παπαδοπούλου
Ναπολέων Λαπαθιώτης & Νίκος Ξυδάκης, Ερωτικό
(τραγούδι: Ελευθερία Αρβανιτάκη / δίσκος: Κοντά στη δόξα μια στιγμή (1987))
Ερωτικό
Το φιλί μας
κατάργησε τα χρώματα
της χαραυγής και της δύσης.
Το φιλί μας
γέμισε τον ουρανό και την ψυχή μου
–απ’ άκρη σ’ άκρη– από χρυσάφι…
Αδημοσίευτο ποίημα από την ανέκδοτη ποιητική συλλογή Άρωμα νοσταλγίας της Γιόλας Αργυροπούλου-Παπαδοπούλου
Μάνος Χατζιδάκις, Ένα ρολόι στο καπηλειό
(τραγούδι: Βασίλης Λέκκας & Γιώργος Μιχαλισλής / δίσκος: Η εποχή της Μελισσάνθης (1980))
Το βλέμμα της μνήμης
Περνούν τα χρόνια.
Περνούν
κι από το βλέμμα της μνήμης μου
πρόσωπα και γεγονότα
σαν τα τοπία – διαδρομής μακρινής –
που εναλλάσσονται
έξω από το παράθυρο του τραίνου.
Γεγονότα και πρόσωπα, πρόξενοι
άλλοτε χαράς κι άλλοτε θλίψης,
όπως ακριβώς τα τοπία
έξω από το παράθυρο του τραίνου,
άλλοτε φωτεινά κι άλλοτε σκοτεινά.
Περνούν τα χρόνια.
Περνούν
κι από το βλέμμα της μνήμης μου
πρόσωπα και γεγονότα.
Περνούν και φεύγουν. Χάνονται.
Μονάχα ένα πρόσωπο παραμένει
σταθερό κι αναλλοίωτο. Αμετακίνητο
στο απορημένο βλέμμα της μνήμης μου,
σαν ένα τοπίο που επιμένει
να παραμένει απαράλλαχτα ίδιο,
που εξακολουθεί να εκπέμπει
μια λάμψη αληθινά μαγική.
Πέρασαν τα χρόνια.
Στέρεψαν και τα δάκρυα
από το βλέμμα της μνήμης μου.
Της μνήμης που αρνείται πια τα ταξίδια.
Της μνήμης που δεν αποζητά
παρά μονάχα ν’ απαντήσω
αν το πρόσωπο αυτό,
που εξακολουθεί να εκπέμπει
μια λάμψη αληθινά μαγική,
ήταν υπαρκτό ή ανύπαρκτο,
πραγματικό ή
καμωμένο από τα άυλα υλικά
κάποιου ονείρου…
Αδημοσίευτο ποίημα από την ανέκδοτη ποιητική συλλογή Αέναη άνοιξη της Γιόλας Αργυροπούλου-Παπαδοπούλου
