Σταμάτης Κραουνάκης, Νύχτα θεά

Νύχτα θεά

Μουσική: Σταμάτης Κραουνάκης
Στίχοι: Λίνα Νικολακοπούλου
Τραγούδι: Μαρινέλλα
Δίσκος: Ύστερα ήρθαν οι μέλισσες (2000, από την τηλεοπτική μεταφορά του ομότιτλου βιβλίου του Γιάννη Ξανθούλη)

Κυριακή τον γνώρισα, Κυριακή τον βρήκα
και του παραχώρησα και καρδιά και προίκα
μου ’λεγε η μαμά: Μαρή, φόρα καμιά χάνδρα
είναι τελικά βαρύ να πιστεύεις άνδρα
αχ, Μαρίκα, μαρή

Κυριακή τον γνώρισα, Κυριακή τον είδα
με μια καπνεμπόρισσα έξω απ’ τη Χαλκίδα
έκλαψα, έκανα σκηνές κι από τότε να ’μαι
κλάματα περγαμηνές έχω να θυμάμαι

Νύχτα, ψυχή μου, ανέβα, νύχτα θεά
απ’ του λαιμού τη φλέβα, νύχτα θεά
να λιώνουνε οι άντρες όλοι για με
νύχτα, φεύγα, μη μ’ ανάβεις καημέ
Νύχτα, γλυκιά μου ασπίδα, νύχτα θεά
τράβα στη βλεφαρίδα τη μολυβιά
να τραγουδάν για μένα τ’ αρσενικά
νύχτα, πέρνα, μη μ’ ανάβεις νταλγκά
Νύχτα, μάνα μου, σου μοιάζω
σαν και σένα μαύρα βάζω
όλα τα φιλιά σου τάζω για βεγγαλικά

Κυριακή τον γνώρισα, Κυριακή τον πήρα
κι εξ αρχής τον ζόρισα, είχα πλέον πείρα
μου ’λεγε η μαμά: Μαρή, άσ’ τα ζοριλίκια
θα τον χάσεις και μπορεί να πουλάς φιστίκια
αχ Μαρίκα, μαρή

Κυριακή παντρεύτηκα έναν προβολέα
και μ’ αυτόν πορεύτηκα και με μιαν αυλαία
κι όταν θέλω να φτιαχτώ, ρίχνω κάνα κλάμα
λέω εκείνο το σκοπό που ’λεγε κι η μάμα

Νύχτα, ψυχή μου, ανέβα, νύχτα θεά
απ’ του λαιμού τη φλέβα, νύχτα θεά
να λιώνουνε οι άντρες όλοι για με
νύχτα, φεύγα, μη μ’ ανάβεις καημέ
Νύχτα, γλυκιά μου ασπίδα, νύχτα θεά
τράβα στη βλεφαρίδα τη μολυβιά
να τραγουδάν για μένα τ’ αρσενικά
νύχτα, πέρνα, μη μ’ ανάβεις νταλγκά
Νύχτα, μάνα μου, σου μοιάζω
σαν και σένα μαύρα βάζω
όλα τα φιλιά σου τάζω για βεγγαλικά
νύχτα, μάνα μου γλυκιά

Σταμάτης Κραουνάκης & Λίνα Νικολακοπούλου, Ύστερα ήρθαν οι μέλισσες

Ύστερα ήρθαν οι μέλισσες

Μουσική: Σταμάτης Κραουνάκης
Στίχοι: Λίνα Νικολακοπούλου
Τραγούδι: Μαρινέλλα
Δίσκος: Ύστερα ήρθαν οι μέλισσες (2000, από την τηλεοπτική μεταφορά του ομότιτλου βιβλίου του Γιάννη Ξανθούλη)

Τα πρώτα θύματα, καλέ μου, που ’χα δει
δεν ήταν θύματα που λένε του πολέμου
ήταν τα ίδια μου τα αισθήματα γιατί
τον κόσμο ρούφηξα φωτιά στον ναργιλέ μου

Και φυσαλίδα τη φυσαλίδα
πως δεν ξημέρωνε πρωί εγώ το είδα
λες κι ήταν ζάχαρη η φυγή
καρδιά, που θέλησες
κι ύστερα ήρθαν οι μέλισσες…

Πως δεν αισθάνομαι ποτέ κι είμαι σκληρή
και πως για λόγια απ’ τα πικρά πετάω το γάντι
μπορεί και να ’ναι αλήθεια, αυτό παρηγορεί
που θες να κόβεις το γυαλί μ’ ένα διαμάντι

Και φυσαλίδα τη φυσαλίδα
πως δεν ξημέρωνε πρωί εγώ το είδα
λες κι ήταν ζάχαρη η φυγή
καρδιά, που θέλησες
κι ύστερα ήρθαν οι μέλισσες…

Σταμάτης Κραουνάκης, Ξέχασέ μας

Ξέχασέ μας

Μουσική & στίχοι: Σταμάτης Κραουνάκης
Τραγούδι: Μαρινέλλα
Δίσκος: Ύστερα ήρθαν οι μέλισσες (2000, από την τηλεοπτική μεταφορά του ομότιτλου βιβλίου του Γιάννη Ξανθούλη)

Ξέχνα μας, πες πως δεν ήταν κανείς
φώτα, ρουμπίνια, ρούμπες, πιατίνια
ήρωες, πες, αφανείς

Ξέχνα μας, τους πωλητές της χαράς
όπου και να ’σαι, αν μας θυμάσαι
μόνο πληγές θα φοράς

Ξέχνα μας, όλα τα ταξίδια ήταν ψέματα
ξέχνα μας, χάρτινα φιλιά, κόκκινη μπογιά
για τα αίματα

Ξέχασέ μας
ξέχασέ μας και φεύγα
και ας κλαίει η ψυχή γοερά
Σκότωσέ μας
στα καλύτερα έργα
η αγάπη γεννάει συμφορά
Ξέχασέ μας…

Ξέχνα μας, ποτέ δεν ήμασταν, πες
ξέχνα τα πάντα, φώτα γιρλάντα
βράδια που κόβαν σιωπές

Ξέχνα τα, μη σε πλανεύει η χαρά
κράτα ένα φλούδι απ’ το τραγούδι
να το σφυράς τρυφερά

Ξέχνα μας
όλα τα παιχνίδια τα χάλασα
ξέχνα μας
σκόρπα την καρδιά
σ’ άλλη αμμουδιά σ’ άλλη θάλασσα

Ξέχασέ μας
ξέχασέ μας και φεύγα
και ας κλαίει η ψυχή γοερά
Σκότωσέ μας
στα καλύτερα έργα
η αγάπη γεννάει συμφορά
Ξέχασέ μας, αγόρι μου…

Σταμάτης Κραουνάκης & Λίνα Νικολακοπούλου, Το τραγούδι του Νείλου

Το τραγούδι του Νείλου

Μουσική: Σταμάτης Κραουνάκης
Στίχοι: Λίνα Νικολακοπούλου
Τραγούδι: Γιώργος Μαρίνος
Δίσκος: Αυτός ο Γιώργος (1991)

Έπιασα το Νείλο φίλο, είπα τα μεράκια μου
χαιρετίσματα να στείλω στα πατριωτάκια μου
ρώτησα την πυραμίδα τι σημαίνει υπομονή
μου ’πε αυτή χαρά κι ελπίδα όπου να ’ναι θα φανεί

Παιδιά, της Ελλάδος παιδιά, που σκληρά πολεμάτε…

Αχ Ελλάδα της ερήμου, με πληγώνεις και με καις
λευτεριά και φυλακή μου κάτω από τις φοινικιές
ετραγούδαγε η Σοφία, ετραγούδαγε ο Θεός
δεν θ’ αντέξει η Γερμανία μ’ όλο τούτο εδώ το φως

Καινούργια τώρα ζωή ας ξαναρχίσουμε οι δύο μας
κι ας πούμε πως με πρωτόειδες αυτό το πρωί
ας ξεχαστούν τα παλιά κι ας ξαναχτίσουμε πάλι
την γκρεμισμένη από χρόνια μικρή μας φωλιά…

Κι όπως έφτιαχνες στην άμμο πόρτες και παράθυρα
να γυρίσω στην Αθήνα σε μιαν ώρα θα ’θελα

Λόντρα, Παρίσι, Νιου Γιορκ, Βουδαπέστη, Βιέννη…

Και μεθυσμένοι τα βράδια κολόνα-κολόνα
να κοιμηθούνε πηγαίνουνε στον Παρθενώνα…

Ετραγούδαγε η Σοφία, ετραγούδαγε ο Θεός
Το ’γραψε κι η ιστορία, πάει κι αυτός ο πόλεμος

Σχεδόν 10 χρόνια αργότερα, το 2000, έρχεται η δεύτερη εκτέλεση από τη Μαρινέλλα για τη μουσική επένδυση της τηλεοπτικής σειράς Ύστερα ήρθαν οι μέλισσες που ήταν μεταφορά του ομότιτλου βιβλίου του Γιάννη Ξανθούλη. Το τραγούδι ανήκει στο δίσκο με τα τραγούδια αυτής της τηλεοπτικής σειράς.

Ως αναγνώστρια και ακροάτρια, οφείλω να πω ότι το βιβλίο του Γιάννη Ξανθούλη, η τηλεοπτική του μεταφορά από τον Κώστα Κουτσομύτη και ο δίσκος που προέκυψε από τη μουσική επένδυση της σειράς, υπήρξαν από τις ευτυχέστερες στιγμές της ζωής μου. Νομίζω ότι ήταν και η τελευταία τηλεοπτική σειρά που παρακολούθησα ανελλιπώς.

Θα σημειώσω εδώ και κάτι που έχει σημασία για το συγκεκριμένο τραγούδι. Θεωρώ ότι η Λίνα Νικολακοπούλου είναι και πάλι σε μια εξαιρετική της στιγμή γιατί νιώθω το τραγούδι σαν ένα ντοκιμαντέρ που επιχειρεί μια ταχύτατη αναδρομή στην ιστορία της χώρας και στις ψυχές του απλού κόσμου από το ’40 και μετά. Άκουγα μέσα του τα τραγούδια που λέγανε οι γονείς μου, όταν μιλάγανε για τα χρόνια του πολέμου νοσταλγώντας τα νιάτα τους κι ας πέρασαν μέσα από τόσες κακοτοπιές.

Σπάνια δε μου έχει συμβεί να μ’ αρέσουν τόσο πολύ και η πρώτη και η δεύτερη εκτέλεση ενός τραγουδιού, αν και εδώ μάλλον ήταν αναμενόμενο γιατί αγαπώ πολύ τόσο τον Γιώργο Μαρίνο όσο και τη Μαρινέλλα.

Α, ναι, μην το ξεχάσω. Μου συνέβη κάτι πολύ περίεργο όταν διάβασα αυτό το βιβλίο του Γιάννη Ξανθούλη αμέσως μόλις κυκλοφόρησε, το 2000. Θυμάμαι ότι όσο διάβαζα τις πρώτες σελίδες συνεχώς πέρναγε απ’ το νου μου η εικόνα μιας γυναίκας. Αυτές τις 2-3 πρώτες σελίδες τις διάβασα ξανά και ξανά ίσαμε με 20 φορές. Και, ύστερα, έκλεισα τα μάτια και κατέληξα με απόλυτη σιγουριά στο συμπέρασμα ότι η Μαρίκα Σουέζ είναι φτυστή η Μαρινέλλα. Προς μεγάλη μου έκπληξη και ακόμη μεγαλύτερη ικανοποίηση, λίγους μήνες αργότερα διάβασα και είδα ότι ο Κώστας Κουτσομύτης την επέλεξε κατευθείαν για πρωταγωνίστρια στην τηλεοπτική μεταφορά του βιβλίου. Το ’νιωσα κάπως σαν δικαίωση της φαντασίας μου. 🙂

Σταμάτης Κραουνάκης, Αυτή η νύχτα μένει

Αυτή η νύχτα μένει

Μουσική & στίχοι: Σταμάτης Κραουνάκης
Τραγούδι: Δήμητρα Παπίου
Ταινία: Αυτή η νύχτα μένει (του Νίκου Παναγιωτόπουλου, 2000)

Πέλαγο να ζήσω δε θα βρω
σε ψυχή ψαριού, κορμί γατίσιο
κάθε βράδυ βγαίνω να πνιγώ
πότε άστρα πότε άκρη της αβύσσου
Κάτι κυνηγώ, σαν τον ναυαγό
τα χρόνια μου σεντόνια μου, τσιγάρα να τα σβήσω

Αυτή η νύχτα μένει, αιώνες παγωμένη
που δυο ψυχές δεν βρήκαν καταφύγιο
κι ήρθαν στον κόσμο ξένοι και καταδικασμένοι
να ζήσουν έναν έρωτα επίγειο

Χάθηκα κι εγώ κάποια βραδιά
πέλαγο η φωνή του Καζαντζίδη
Πέφταν τ’ άστρα μες στη λασπουριά
μαύρος μάγκας ο καιρός και μαύρο φίδι
Μου ’γνεφε η καρδιά, πάρε μυρωδιά
το λάδι εδώ πως καίγεται και ζήσε το ταξίδι

Αυτή η νύχτα μένει, αιώνες παγωμένη
που δυο ψυχές δεν βρήκαν καταφύγιο
κι ήρθαν στον κόσμο ξένοι και καταδικασμένοι
να ζήσουν έναν έρωτα επίγειο

Mc Olan & Λίνα Νικολακοπούλου, Στην άκρη ενός φιλιού

Στην άκρη ενός φιλιού

Μουσική: Mc Olan
Στίχοι: Λίνα Νικολακοπούλου
Τραγούδι: Μαργαρίτα Ζορμπαλά
Δίσκος: Στην άκρη ενός φιλιού (2000)

Στην άπιαστη καρδιά τ’ ουρανού
θα στείλω μια φωτιά
με κόκκινες ανταύγειες του νου
κι ανάσες του νοτιά

Χρυσόμυγα δεμένη η ψυχή
στην άκρη ενός φιλιού
στα χείλια στάλες κρασί
φάντασμα εσύ του παλιού

Γλιστρήσαν απ’ τα δέντρα οι σκιές
στην πρώτη αστροφεγγιά
μισάνοιχτες τη νύχτα οι ζωές
στου ονείρου τη σκουριά

Χρυσόμυγα δεμένη η ψυχή
στο σώμα π’ αγαπάς
καρδιά μου, πάψε κι εσύ
πάντα μισή να χτυπάς

Πόσο κάνει τόση αγάπη
πόσα δάκρυα και πόσο ψέμα στους όρκους θέλει
πόσο ασήμι και χρυσάφι
για ένα χάδι, για μιαν ανάσα, από άγριο μέλι

Μη ρωτάς ποτέ τους ανθρώπους
μη ρωτάς, κανείς δε θα πει
πόσο κάνει τόση αγάπη
πόσα δάκρυα και πόσο ψέμα για δυο φιλιά

Γιώργος Σταυριανός, Θεσσαλονίκη

Θεσσαλονίκη

Μουσική & στίχοι: Γιώργος Σταυριανός
Τραγούδι: Παντελής Θεοχαρίδης
Δίσκος: Πού να τελειώνει η θάλασσα (2000)

Είσαι ένα μπλε μυστικό στον εξώστη της νύχτας
είσαι ένα ξόρκι κρυφό της γριάς χαρτορίχτρας
δε σε ξεχνώ
Είσαι μια πόρτα ανοιχτή στου πελάγου την άκρη
μια μαγεμένη στιγμή που μας κλέβει ένα δάκρυ
πώς σ’ αγαπώ
Θεσσαλονίκη, μικρό πουπουλένιο παλτό

Είσαι ένα κάστρο ψηλό που χαϊδεύει τα ουράνια
είσαι ένα γλέντι ζεστό στων ονείρων τα χάνια
δε σε ξεχνώ
Είσαι η ανάσα της γης ένα βράδυ τ’ Απρίλη
είσαι οι χιλιάδες γνωστοί μα κι οι άγνωστοι φίλοι
θα σ’ αγαπώ
Θεσσαλονίκη, μικρό πουπουλένιο παλτό

Oscar Strok & Λίνα Νικολακοπούλου, Η πεταλούδα της φωτιάς

Η πεταλούδα της φωτιάς

Μουσική: Oscar Strok
Στίχοι: Λίνα Νικολακοπούλου
Τραγούδι: Μαργαρίτα Ζορμπαλά
Δίσκος: Στην άκρη ενός φιλιού (2000)

Σκοτάδι ανάβει
κυλάει η ζωή μου στάλα-στάλα
η νύχτα σκάβει
την πιο βαθιά της την πληγή,
δώσ’ μου
την αχυρένια μου τη μπάλα
να παίζω απ’ έξω
με τον ίσκιο μου στη γη

Αχ πεταλούδα που πετάς
πάνω απ’ τη λύπη
κι απ’ όσους έρωτες ρωτάς
κανείς δεν γνώρισε θεό
Αχ πεταλούδα της φωτιάς
δυο μαύροι κήποι
για να νυχτώσει η χαρά
κι η στάχτη απ’ τα φτερά

Αυτό το πανέμορφο ταγκό για τη Μαριάννα… 🙂