Θάνος Μικρούτσικος & Οδυσσέας Ιωάννου, Κράτα λίγο ακόμα

Κράτα λίγο ακόμα

Μουσική: Θάνος Μικρούτσικος
Στίχοι: Οδυσσέας Ιωάννου
Τραγούδι: Βασίλης Παπακωνσταντίνου
Δίσκος: Θάλασσα στη σκάλα (1999)

Ένα ελάφι έσκυψε σε δροσερή πηγή
κι ένα κορίτσι ξάπλωνε σε κρύα πεζοδρόμια
το ελάφι το σκοτώσανε δυο ξένοι κυνηγοί
και στο κορίτσι χίμηξαν αγέλες από χρόνια

Ξέρω καλά τι πέρασες
βλέπω σκιές στο σώμα
ξέρω νιώθεις πως γέρασες
μα κράτα λίγο ακόμα

Μία γοργόνα πέταγε στα κύματα γυμνή
κι ένα κορίτσι πήγαινε ελιές σ’ ένα μαντίλι
την πρώτη την καρφώσανε σε πλώρη με σπαθί
και οικοδόμοι χτίσανε την κόρη σε γεφύρι

Ξέρω καλά τι πέρασες
βλέπω σκιές στο σώμα
ξέρω νιώθεις πως γέρασες
μα κράτα λίγο ακόμα

Μία νεράιδα έπλενε ρούχα σε φυλακή
κι ένα κορίτσι ήτανε λίμνη σ’ αρχαίους χάρτες
η πρώτη έβγαλε φτερά και γύρισε τη γη
και το κορίτσι έγινε θεά σε μετανάστες

Ξέρω καλά τι πέρασες
βλέπω σκιές στο σώμα
ξέρω νιώθεις πως γέρασες
μα κράτα λίγο ακόμα

Advertisement

Θάνος Μικρούτσικος & Οδυσσέας Ιωάννου, Μικρές νοθείες

Μικρές νοθείες

Μουσική: Θάνος Μικρούτσικος
Στίχοι: Οδυσσέας Ιωάννου
Τραγούδι: Βασίλης Παπακωνσταντίνου
Δίσκος: Θάλασσα στη σκάλα (1999)

Ποτέ του δεν κατάφερε να βγει σε μια λιακάδα
και ζει με ό,τι περίσσεψε από ένα σκάρτο ποίημα
τα πρωινά σηκώνεται με μια βαριά ζαλάδα
και λέει πως τον ξύπνησε ένα μεγάλο κύμα

Κρεμάει τις αφίσες του στα παράθυρά του
κρύβει το φως μα κρύβει κι όλα τ’ άλλα
γιατί το μόνο που λαχτάρησε ως λάφυρά του
είναι μια θάλασσα να φτάνει ως τη σκάλα

Βάζει σημάδια με στιλό πάνω στον τοίχο του
μετράει το ύψος του που πόντο-πόντο χάνει
μα κάθε βράδυ όταν βγαίνει απ’ τον ύπνο του
στέκεται όρθιος και τρυπάει το ταβάνι

Είναι που ονειρεύεται πως φεύγει για ταξίδια
πως μπαίνει μέσα σε παλιές φωτογραφίες
ξέρει αν μπορούσε θα ’κανε μία απ’ τα ίδια
αλλά τι νόημα έχει το όνειρο χωρίς μικρές νοθείες

Ήταν μια στιγμή (Γιώργος Καζαντζής & Σοφία Κατζούρη)

Με τον Ανδρέα Καρακότα

Ήταν μια στιγμή

Μουσική: Γιώργος Καζαντζής
Στίχοι: Σοφία Κατζούρη
Πρώτη εκτέλεση: Κώστας Πρατσινάκης (δίσκος: Ήταν μια στιγμή (1986))
Δεύτερη εκτέλεση: Ανδρέας Καρακότας (δίσκος: Μπάρκο ψυχής (1999))

Ήταν μια στιγμή, μια στιγμή
στο κάτω κάτω που δε μπορώ ν’ αρνηθώ
όλα στη σκιά κι η ζωή
σαν άδειο πλάνο για να χαράξεις βαθιά

Ωστόσο, δεν θα με βρεις στα σημεία αφής
το σώμα λάθη δε συγχωρά
ακόμα κι αν θα με δεις σε κυκλώνα φυγής
το ίδιο σώμα θα αντιδρά
το σώμα λάθη δε συγχωρά

Δεν μπορώ δεμένος στο πάντα
για πάντα, για πάντα να χάνομαι
δε μπορώ να ζήσω με μνήμες που χάθηκαν
με θολές εικόνες μιας πράξης που τέλειωσε
δε μπορώ να ζήσω με σώμα που δεν αγαπώ

Ήταν μια στιγμή, μια στιγμή
στο κάτω κάτω που δε μπορώ ν’ αρνηθώ
όλα στη σκιά κι η ζωή
μια φάλτσα νότα για να την παίξεις σωστά

Ωστόσο, δε θα με βρεις στους καθρέφτες της γης
το σώμα λάθη δε συγχωρά
ακόμα κι αν θα με δεις σε κυκλώνα φυγής
το ίδιο σώμα θα αντιδρά
το σώμα λάθη δε συγχωρά

Δεν μπορώ δεμένος στο πάντα
για πάντα, για πάντα να χάνομαι
δε μπορώ να ζήσω με μνήμες που χάθηκαν
με θολές εικόνες μιας πράξης που τέλειωσε
δε μπορώ να ζήσω με σώμα που δεν αγαπώ

Και η πρώτη εκτέλεση με τον Κώστα Πρατσινάκη:

Μάριος Φραγκούλης & Παρασκευάς Καρασούλος, Τον εαυτό του παιδί

Τον εαυτό του παιδί

Μουσική: Μάριος Φραγκούλης
Στίχοι: Παρασκευάς Καρασούλος
Τραγούδι: Μάριος Φραγκούλης
Δίσκος: Φεγγάρι ερωτευμένο (1999)

Τον εαυτό του παιδί απ’ το χέρι κρατάει
στα ίδια μέρη κι απόψε η ζωή θα τους πάει
θα περάσουν ξανά απ’ της μνήμης τα σπίτια
από θάλασσες άδειες, απ’ του φόβου τα δίχτυα

Θα σταθούνε μαζί και θα δουν να περνάνε
σαν καράβια οι στιγμές που ποτέ δε γερνάνε
και τα πρόσωπα που έγιναν δρόμοι κι αιώνες
και τα όνειρα που έσκαψαν μες στα χρόνια κρυψώνες

Όταν ήμουν παιδί είχα βρει έναν κήπο
για να κρύβομαι εκεί απ’ τη ζωή όταν λείπω
όταν ήμουν παιδί είχα κρύψει έναν ήλιο
να ’χει ο δρόμος μου φως κι η σιωπή μου έναν φίλο

Τον εαυτό του παιδί απ’ το χέρι θα πιάσει
σαν γυαλί μια στιγμή θα ραγίσει, θα σπάσει
θα χωρίσουν μετά κι ο καθένας θα πάει
σ’ έναν κόσμο μισό που τους δυο δεν χωράει

Όταν ήμουν παιδί είχα βρει έναν κήπο
για να κρύβομαι εκεί απ’ τη ζωή όταν λείπω
όταν ήμουν παιδί είχα κρύψει έναν ήλιο
να ’χει ο δρόμος μου φως κι η σιωπή μου έναν φίλο